Don't lie to me อย่าหลอกกันนะ! ถ้านายจะรัก

     - ห้องของเคลล์-

"เอาล่ะ ราเชล เข้าไปเลย" ยัยเลมอนพูดพร้อมกับผลักหลังฉันเบาๆ นี่ฉันก็คนนะยะ ตื่นเต้นเป็นเหมือนกัน ต่อให้เป็นแฟนก็เถอะ...

"รู้แล้วน่าา" ฉันโดนเมลอนปิดตาก่อนจะเดินเข้าไป ยัยนั่นกระซิบข้างหูฉันเบาๆว่า

"good luck (o.<)"

แล้วปิดประตูเบาๆ และจากไป ทำถูกกแล้ววว ที่เธอเลือกเขาและทิ้งฉันไว้ตรงกลางทางง(เอ๊ะ เดี๋ยว ไม่ใช่และ-.-)

"เคลล์...อยู่ไหม"ฉันค่อยๆเดินคลำโน่นนี่ไปเรื่อยๆ ฉันพอจำทางได้เพราะมาที่ห้องของเคลล์บ่อยๆ แต่ก็เดินยากอยู่ดี(-O-) 

"เคลล์ ฉันขอโทษนะที่ฉันทำงี่เง่าใส่นายตอนนั้นอ่ะ ฉันอยากจะคืนดีกับนายนะ...ถ้านายอยู่ก็ช่วยตอบฉันซักคำสิ"

  ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก(-O-) เคลล์หายไปไหนนะ ปกติก็อยู่ห้องตลอดแท้ๆ จู่ๆฉันก็รู้สึกถึงมืออุ่นๆ ค่อยๆสวมกอดที่เอวฉันช้าๆ ฉันสะดุ้งกับลมหายใจร้อนๆที่กำลังหายใจรดต้นคอของฉันเบาๆ ต้องเป็นเคลล์แน่เลย แต่ทำไม...ถึงไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมเดิมที่เขาเคยใช้ล่ะ

   เขาค่อยๆจูบลงมาที่ซอกคอฉันอย่างช้าๆและร้อนแรง แต่ทำไม...ฉันถึงไม่รู้สึกว่านี่คือเคลล์ที่ฉันรู้จัก ด้วยความสงสัยถึงขีดสุด ฉันจึงดึงผ้าปิดตาของฉันออกทันที และพบว่า เขาไม่ใช่เคลล์!!

"นะ...นายเป็นใคร!"ฉันผละออกจากร่างชายปริศนาที่สวมกอดฉันอยู่อย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเอามือมาปิดส่วนที่โหวงเหวงให้มิดชิด

ชายปริศนาที่ถูกฉันผละออกลูบหัวตัวเองสองสามครั้ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงไม่แคร์โลกและสีหน้าที่เย็นชาเหมือนจะแช่แข็งทุกอย่างที่อยู่ต่อหน้าเขา...ฉันก็เช่นกัน 

"ฉันชื่อเซ็ท เป็นรูมเมทของคนที่ชื่อเคลล์ไรนั่นแหละ" 

ใบหน้าของเขาเหมือนรุปปั้นที่พระเจ้าสร้างสรรค์มาให้อย่างสมบูรณ์แบบ แววตาที่ดุร้ายและเย็นชาอย่างน่าประหลาด ผมสีดำสนิทน่าหลงใหล...ทำไมใจฉันถึงเต้นแรงนะ

"แล้วจู่ๆเข้ามาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!" 

"เธอจะให้ฉันนั่งอยู่เฉยๆทั้งๆที่มีผู้หญิงใส่ชุดบางเฉียบกำลังยืนเหมือนกระต่ายหลงทางท่าทางน่ากินอย่างนั้นเหรอ:) " เขาพูดพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะมองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่ยั่วยวนจริงๆ-O-

"แต่ฉันไม่เคยเห็นนายในห้องของเคลล์มาก่อน แล้วเคลล์ก็ไม่มีรูมเมทด้วย แล้วจะให้ฉันเชื่อได้ยังไงว่านายไม่ได้แอบอ้างเพื่อเข้ามาทำอะไรที่นี้!"

"ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เมื่อสองวันก่อน ฉันกับเคลล์อะไรนั่นก็เลยไม่ได้สนิทกันมากเท่าไร แถมเธอก็ไม่เคยมาที่นี่ตั้งแต่ฉันย้ายเข้ามาด้วย แล้วไอ้นั่นก็ไม่เคยพูดถึงแฟนตัวเองเลยซักครั้ง" เขาพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาทก่อนจะนั่งลงที่โซฟาแล้วก็จิบไวน์ ดูจากการวางตัวและเครื่องแต่งกายแล้ว ท่าทางตานี่จะรวยใช่ย่อย เชอะ! แต่ใครจะรวยกว่าฉันได้ล่ะ คุณหนูราเชลลูกสาวคนเดียวของบริษัทค้าเพชรที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย แบร่ >:P

"เธอแลบลิ้นใส่ฉันทำไม-_-"

"ไม่มีอะไรซักหน่อย"

ฉันพูดเยาะเย้ยก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง แต่กลับโดนมือหนาๆเย็นเฉียบของเซ็ทกระชากไปนั่งบนตักเขา อีตานี่ทำบ้าอะไรเนียยยยย

"นี่นาย!  ทำอะไรเนีย ปล่อยนะ!"ฉันพยายามเอามือและแขนท่อนเบ้อเริ่มเทิ่มออกจากรอบเอวฉัน แต่มันกลับไม่เป็นผลสำเร็จ ฮือออตาบ้า ฉันเจ็บนะะT^T

"เธอนี่ ไม่มีมารยาทเลยนะ เป็นคุณหนูผู้ดีซะเปล่า"

จึ้ก!!! โดนเต็มๆ...เจ็บ( . .)

"ฉันไม่มีมารยาทตรงไหน นายนั่นแหละ ที่มานั่งกอดแฟนคนอื่นแบบนี้ ไอ้คนไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอ๊ยย!!"

"หึ เธอด่าเจ็บตายหละ"

ฉันด่าไม่เจ็บเหรอ( = =)? [เออออสิยะ]

"เธอเนีย รู้ชื่อคนอื่นไปแล้ว ไม่คิดจะบอกชื่อตัวเอง แถมยังคิดจะเดินโผล่งๆออกไปจากห้องคนอื่นหน้าตาเฉยอีก"

"นี่มันห้องแฟนฉัน!"

"มันก็ห้องฉันเหมือนกัน!!"

เออว่ะ เดี๋ยว ทำไมรู้สึกโง่=.=

"บอกชื่อเธอมาซะดีๆ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป" เขาพูดก่อนจะรัดเอวฉันให้แน่นขึ้น ฮืออออ อะไรกันน ชีวิตตตตตTT_TT

"ฉันไม่มีความจำเป็นอะไรต้องบอกนาย แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว!!" ฉันพยายามดึงแขนของเขาออก แต่ก็ตามนั้น ความพยายามอันสูญเปล่าของหญิงนามราเชลT^T

"ฉันจะนับ1ถึง5 ถ้าเธอไม่บอก ฉันจะจูบเธอ!" 

"เหอะ คิดว่ามุกกากๆแบบในนิยายน้ำเน่าแบบนั้นจะให้กับฉันได้เหรอ ไม่มีวันซะ..."

"หนึ่ง!"

"..."

"สอง.."

อดทนต่อไปด้วยความศรัทธาว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นU.U

"สาม..."

"..."

แต่เดี๋ยว เหมือนมีการเปลี่ยนแปลง (เรดาห์จับผิดเริ่มทำงานค่ะ+.+) ตานี่เริ่มขยับฝีปากเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนจมูกของเราชนกัน แล้วไอ้สายตายั่วยวนกับรอยยิ้มอ่อนๆแบบนั้น คืออะรายยยย 

"สี่..."

และมันก็ใกล้มากกจนฉันใจไม่ดีแล้ว โอเคถ้านานกว่านี้ ฉันต้องหัวใจวายตายแน่ๆ ยอมมุกกากๆนี่ก็ได้วะะ

"ห..."

"ฉันชื่อราเชลเป็นลูกสาวคนเดียวของตระตูลบาจิลอายุ21ปีจบจากมหาวิทยาลัยCDUจากอเมริกาชอบว่ายน้ำ พอใจนายรึยัง!!"

"O.O"

เขาจ้องฉันด้วยสายตาอึ่้งๆปนตกใจ ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เหมือนไม่ได้หัวเราะมาสิบชาติกว่า-_- 

"ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆ^O^ โอ๊ย หัวเราะจนปวดท้องเลย ฮ่าๆๆๆ"

แล้วหมอนี่จะขำอะไรนักหนา อายเป็นนะยะ-////-

"นี่ นายจะขำอะไรนักหนากันห้ะ อยากให้บอกก็บอกแล้วไง"

"เธอนี่ น่ารักแปลกๆแฮะ ฮ่าๆๆ"

เดี๋ยวนะ...เกือบจะดี จะตายตรงน่ารักแปลกๆนี่แหละ หมายความว่าไง-_-*

"เอาละ ปล่อยฉันไปได้แล้ว รักษาสัญญาด้วย!!"

"คร้าบๆ ปล่อยแล้ว:)" เขาปล่อยฉันออกช้าๆ ก่อนฉันจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วก็หายใจให้เต็มปอด อึดอัดแทบแย่(- -)

"ฉันจะลานายตอนนี้ แล้วขอให้ไม่เจอนายอีกเป็นครั้งที่สอง บาย!!"

ก่อนฉันจะเดินออกไปจากห้องแล้วลาจากความวุ่นวายทั้งหมดทั้งมวลนี้ไป ฉันก็ดันไปได้ยินอีตานั่นพูดประโยคบ้าๆเข้าอีกจนได้

"แล้วเราต้องได้เจอกันอีกแน่นอน...ยัยคุณหนู:)"