สงครามนิวเคลียร์ล้างโลก

          ผ่านมาหนึ่งวัน รอยเชสเตอร์ยังไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้น ผู้คนยังคงออกไปทำงาน เด็กๆไปเรียน คนที่มีอายุมากก็นัดรวมตัวพูดคุยกันถึงสิ่งที่พวกเขาประสบพบเจอมาก่อนหน้าที่จะมีสงคราม มันคงจะเรียกว่าชีวิตของพวกเขาเริ่มกลับมาปกติสุขกันอีกครั้ง

         ทางตอนเหนือของเมืองหญิงสาวร่างบางผู้หนึ่งกำลังเดินไปที่โรงงานร้างที่มีป้ายเตือนภัยติดอยู่ เธอเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเลจนพบกับชายคนหนึ่งเข้า ซึ่งเหมือนเขาจะรอเธออยู่พักใหญ่เลยล่ะ เธอพูดกับเขาแค่ไม่กี่นาที ก่อนจะเดินออกจากที่นั่นและทันใดนั้นเองเสียงกรีดร้องของหญิงสาวก็ดังและหยุดไปในไม่กี่นาที

 “พระเจ้า! นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นคอนลิน” เจ้าหน้าที่เฟอร์เดอร์ริครองนายอำเภอผู้ชาญฉลาดกล่าวกับลูกน้องของเขา ก่อนจะมองไปที่ร่างอันไร้วิญญาณของหญิงสาวที่เพิ่งผ่านเข้าไปในโรงงานร้างดังกล่าว

“ดูเหมือนเธอจะถูกบางอย่างฟาดลงไปที่หัวนะครับท่าน” เจ้าหน้าที่คอนลินว่าพร้อมชี้ไปที่หัวของผู้ตาย ที่นอนจมกองเลือดอยู่ตรงหน้าพวกเขา

         เรย์มอน เจมส์แบรี่ อาสาสมัครผู้ดูแลพิเศษที่เพิ่งขับรถมาถึงพร้อมกับ เรเชล มิคาสันเพื่อนร่วมงาน เข้ามาขนศพของผู้ตายออกจากที่เกิดเหตุ เพื่อที่จะส่งตัวไปให้หมอรอยสันตรวจสภาพศพเพื่อหาสาเหตุการตายอีกที

        ทางด้านตะวันออกของเมือง พวกเด็กๆที่เพิ่งมาถึงก็จัดแจงปูผ้ากางเต้นกันทันที ปีเตอร์หัวหน้ากลุ่มเตรียมเครื่องดื่มสำหรับปิกนิกของพวกเขา มีทั้งน้ำมะนาว ชานม และที่สำคัญคือเบียร์ยี่ห้อดังจากเยอรมัน ในขณะที่ไทเลอร์สาวฮ๊อดลูกสาวรองนายอำเภอกำลังถอดเสื้อผ้าของเธอออก เผยให้เห็นเรือนร่างอันเย้ายวนของหล่อน บิกินี่สีแดงสดพาร่างสุดเซ็กซี่นั่นลงน้ำไปอย่างช้าๆ จอร์แดนเพื่อนอีกคนในกลุ่มรีบถอดเสื้อผ้าของเขาทันที ก่อนจะวิ่งลงน้ำไปอย่างรวดเร็ว

“อเล็กนายทำตัวให้สนุกสนานหน่อยเถอะ นี่เรามาปิกนิกกันนะไม่ใช่มาเรียน” แองเจลล่าบอกน้องชายของเธอที่กำลังลงมือร่างแบบอะไรบางอย่างของเขา “เธอช่วยนั่งเงียบๆสักนาทีจะได้ไหมเนี่ย” อเล็กตวาดกลับก่อนจะนั่งลงมือขีดๆเขียนๆต่อไป

“เชอะ” แองเจลล่าสะบัดหน้าก่อนจะยกเบียร์กระป๋องขึ้นดื่ม และหันไปคุยกับปีเตอร์ที่นั่งอยู่ข้างกัน “แล้วนายล่ะปีเตอร์” ปีเตอร์หันมาหาเธอพลางดื่มเบียร์ที่อยู่ในมือ “ฉันคิดว่าเราควรจะหาทางออกสำหรับเรื่องนี้นะแองจี้ เราอยู่ในนี้ไม่ได้ตลอดหรอก อเล็กนายได้อะไรมาบ้างล่ะ”

“ฉันว่าเรามีปัญหาแล้วล่ะปีเตอร์” อเล็กชี้ไปจุดที่น้ำกระเพื่ยม ก่อนจะเกิดคลื่นสูง 5 เมตรโถมเข้าฝั่งอย่างรวดเร็ว “ตายล่ะ! จอร์แดน! ไทเลอร์! รีบขึ้นฝั่งเร็วเข้า” ปีเตอร์ตะโกนเรียกเพื่อนของเขาพลางวิ่งไปที่แม่น้ำนั่นทันที

“โอ้พระเจ้า ไทเลอร์!” จอร์แดนรีบว่ายขึ้นฝั่งไปอย่างรวดเร็วในขณะที่ไทเลอร์ยังคงอยู่กลางแม่น้ำ โดยมีแนวคลื่นเคลื่อนตัวเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ  ไม่นานนักปีเตอร์โดดลงน้ำทันทีก่อนจะว่ายไปที่ไทเลอร์อย่างรวดเร็ว จอร์แดนก็เช่นกันเขากลับลำไปช่วยไทเลอร์ที่ดูเหมือนเธอกำลังจะหมดแรงลงทุกที หลังจากนั้นไม่นานคลื่นนั่นก็ถลาเข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อยๆ ท่ามกลางเสียงตะโกนของแองเจลล่าที่ดังขึ้นไม่ขาดสาย

        ทางด้านคลินิกรอยเชสเตอร์ ดร.รอยสัน ซัมแวร์แพทย์คนเดียวประจำเมืองกำลังตรวจสอบสภาพศพของหญิงสาวด้วยเทคโนโลยีอันทันสมัย “เจออะไรบ้างไหมดร.รอยสัน” เจ้าหน้าที่คาร์สัน นายอำเภอของรอยเชสเตอร์เอ่ยถามถึงสิ่งที่หมอรอยสันกำลังค้นหา

“ผมคิดว่าเธอน่าจะตายเพราะถูกของแข็งฟาดเข้าไปที่ศีรษะด้านหลังอาจจะท่องไม้หรือเหล็กปอนด์ คุณดูนี่สิตรงนี้มีรอยนิ้วมืออยู่ด้วย” ดร.รอยสันชี้ไปที่ข้อมือของผู้ตายที่มีรอยฟกช้ำเกิดอย่างชัดเจน “เป็นรอยนิ้วมือที่ใหญ่ทีเดียว” เจ้าหน้าที่คาร์สันว่า

“รอยนิ้วมือผู้ชาย” ดร.รอยสันบอกก่อนที่เขาจะผละตัวไปที่อุปกรณ์ทางการแพทย์ของเขา “คลอลินนายไปกับโรซิสต้าไปที่โรงงานนั่น เผื่อคนร้ายอาจกลับไปทำลายหลักฐานที่นั่น หมอรอยสันถ้าเกิดญาติของเธอมาถาม ก็ให้บอกว่าเป็นอุบัติเหตุก็แล้วกัน ไอ้คนร้ายมันไม่หนีหายไปจากที่นี่ได้หรอก

   ทางด้านพวกเด็กๆที่กำลังเผชิญกับคลื่นยักษ์อยู่นั้น ในที่สุดปีเตอร์และจอร์แดนก็ลากไทเลอร์ขึ้นบนฝั่งได้สำเร็จ พวกเขาพาเธอไปที่เต้นท์อย่างเร่งรีบเพื่อช่วยเหลือไทเลอร์ที่หมดสติไปเมื่อสักครู่ “ฟื้นสิ ไทเลอร์! ไทเลอร์!” ปีเตอร์ปั๊มหัวใจของไทเลอร์สลับกับการผายปอดอย่างทุลักทุเล

“เป็นความผิดฉันเอง ฉันไม่น่าพาเธอมาเลย” จอร์แดนนั่งเศร้าข้างร่างที่หมดสติของไทเลอร์

“นายไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองเลยนะจอร์แดน เราไม่รู้นี่ว่าเรื่องมันจะเกิดขึ้นแบบนี้” แองเจลล่าปลอบจอร์แดนพร้อมๆกับให้กำลังเขา “แฮ่กๆ ..” ไทเลอร์สำลักน้ำออกมาจำนวนหนึ่ง ก่อนจะได้สติกลับคืนอีกครั้ง

“นี่มันเกิดบ้าอะไรเนี่ย” “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันไทเลอร์” ปีเตอร์พูด “ไม่เป็นไรนะไทเลอร์ ฉันคิดว่าจะเสียเพื่อนที่ดีแบบเธอไปซะแล้ว” จอร์แดนรีบสวมกอดไทเลอร์ทันที

   ไม่นานนักคลื่นยักษ์ที่ทำทาจะถาโถมเข้ามาก็สลายกลับไปอย่างรวดเร็ว แม่น้ำใสแจ๋วฝูงสัตว์น้ำเริ่มแห่ขบวนแวกว่ายกันอย่างที่มันควรจะเป็น “นายพอจะอธิบายได้ไหมอเล็ก” ปีเตอร์หันไปถามอเล็กที่กำลังตรวจสอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอเล็กหันมาตอบพร้อมเปิดหนังสือที่เข้าจดบันทึกเอาไว้ “นายต้องไม่เชื่อฉันแน่ ฉันคิดว่ารอยเชสเตอร์กำลังเคลื่อนที่อยู่น่ะ” “มันจะเป็นไปยังไงกัน เมืองใหญ่แบบนี้ไม่มีทางที่จะเคลื่อนที่ได้หรอก” แองเจลล่าแย้งขึ้นทันที

“เธอดูนี่สิแองจี้” อเล็กชี้ไปที่ท้องฟ้า “มันก็แค่เสาวิทยุนะอเล็ก ไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหน” แองเจลล่าพยายามมองอย่างตั้งใจ “เธอดูการเคลื่อนไหวของมันสิ” อเล็กว่า

“พระเจ้า! เสามันกำลังเอียงอยู่” แจงเจลล่าแทบตกใจเมื่อเห็นเสาส่งสัญญาณวิทยุเอียงไปทางขวาทำมุมกว่า 45 องศา “แล้วนายพอจะบอกได้ไหมว่ารอเชสเตอร์มันเคลื่อนที่ได้ยังไง” ปีเตอร์ถามอเล็กที่กำลังจ้องมองเสาวิทยุอย่างใจจดใจจ่อ

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันปีเตอร์ แต่ฉันพอจะรู้ว่า ใครสามารถที่จะอธิบายเรื่องนี้กับเราได้”

ติดตามตอนต่อไป