Luv is next to me ^^~

                                       Luv is next to me ^^~ ตอนที่ 2

(ต่อจากตอนที่แล้ว)

     "นี่องุ่น จะมาแปลอักษรกับเรามั้ย? มันมีชื่อเธอด้วยนะ แล้วก็มีชื่อมิ้นท์แล้วก็ชมพู่ด้วย '^' " มี๊

      "เอาไงดีอ่าทุกคน" ฉันหันไปถามเพื่อนร่วมแก๊งคนอื่นๆ

     "แล้วแต่มิ้นท์เลย" <<< ชมจัง

     "แล้วแต่ชมพู่เลย" <<< มายมิ้นท์

     "เอาไงดีอ่า" ในระหว่างที่เรากำลังปรึกษาหาทางออกของปัญหากันอยู่นั่นเอง อยุ่ๆก็มีพี่คนหนึ่งยืนจ้องพวกเรา ทำให้ฉันต้องกดวางสายโทรศัพท์ (ขอโทษนะมี๊  ) และพวกเราก็ทำการหาทางออกของปัญหากันต่อไป แต่ก็คิดไม่ออกซักที -*- จนเวลาคาบเข้าสีหมด (คิดอะไรกันนานแรงนิ ชั้นรอตั้งนาน <<< มี๊ ) หลังจากนั้นฉันและชมจังก็เดินเข้าไปคุยกับมี๊ แต่มี๊ก็เดินหนีพวกเราไป  ฉันรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ชมจังได้แต่ปลอบฉันจนมาถึงแถว (โรงเรียนเราต้องเข้าแถว    เลิกเรียนด้วยแหล่ะ ไม่รู้จะทำไปทำไม ร้อนก็ร้อน ว่ามั้ย -*-) พอมาถึงที่แถวฉันก็เดินไปนั่งข้างหลังมี๊ แต่ก็ไม่ได้พูดไรกันหรอกนะ '^' หลังจากนั้นฉันก็หยิบร่มและเสื้อกันหนาวขึ้นมาใส่กันความร้อนจากแสงแดด ฉันเอาเสื้อมาคลุมไว้ที่หัว แล้วเอาหน้าซ่อนไว้ใต้เสื้อแล้วซบกับขาของชมจัง (อย่าคิดอะไรพิเรนท์ พิเรนท์ นะรีดเดอร์ -.,- )  ในระหว่างนั้นเองมี๊ก็หันหน้ามาทางฉันและถามฉันว่า"ร้อนมั้ย?"

พร้อมกับยื่นร่มมาให้ฉัน ฉันส่ายหัว มี๊จึงหันหน้ากลับไปที่เดิม หลังจากที่มี๊หันหน้ากลับไปแล้ว ชมจังได้หันมากระซิบกับฉันว่า"เห็นมั้ย บีมก็แค่ทำเป็นวางท่าไปแค่นั้นเอง" ตอนนี้ฉันเริ่มเกิดอาการน้ำตาซึมขึ้นมาเลยเอามือปิดหน้าเพราะไม่อยากให้ใครเห็น แต่ดูเหมือนจะช้าไปซะแล้วสิ '^'

     "องุ่น!!! อย่าร้องสิ" <<< ชมจัง

     "ฮือออออออ" <<< ฉัน ยิ่งชมจังปลอบก็ยิ่งทำให้ันร้องไห้หนักกว่าเดิม ฉันเอามือปิดหน้าตัวเองไว้เพราะไม่อยากให้ใครมาเห็นสภาพตัวเองตอนร้องไห้  (ป.ล. สภาพหน้าอย่างกับซอมบี้เยย น่าเกลียดมากกกกก TOT~~) ในระหว่างที่ฉันกำลังร้องไห้อยู่นั่นเอง แพรกับพี่เฟียก็หันมาเห็นฉันพอดี

     "องุ่นร้องไห้ o_o" และได้เอาร่มมาบังไว้ไม่ให้คนอื่นเห็น หลังจากที่มี๊ได้ยินที่แพรพูดก็รีบหันมาทางฉันทันที

     "องุ่นร้องไห้ทำไม?" <<< มี๊

     "เค้าขอโทษนะมี๊ " <<< ฉัน