พรมลิขิตรักร้าย..ของคุณชายเย็นชา

.........30 นาทีผ่านไป......

เฮ้ออ..อาบน้ำเสร็จล่ะนอนดีก่า..><..และตอนนี้ฉันกำลังจะเดินไปนอนแล้วว...ง่วงชะมัดสงสัยจะเหนื่อย..พอเดินมาถึงเตียงนอนฉันก็ต้องชะงัก...เฮ้ย!.หมอนั้นมานอนที่เตียงได้ไงอ่ะ...แล้วฉันจะนอนที่ไหนล่ะ...>< ไม่ได้!! เราต้องทำอะไรสักอย่าง...

จึกๆๆ...  ให้ทายนะว่าตอนนี้ฉันทำอะไรอยู่..555 ใช่! ตอนนี้ฉันกำลังปลุกเขาอยู่..นั้น!!   เขาเริ่มจะขยับตัวแล้วววว><...

" หือออ...><  อะไรของเธออ.." เขาพูดโดยที่ไม่ลืมตาขึ้นมามองฉันเลยอ่า.><

" นายควรจะเสียสระให้ฉันนอนบนเตียงนะ! " ฉันพร้อมดึงเขาให้ลงขึ้น

"ฉันจะนอนตรงนี้..และเดี๋ยวนี้!" หมอนั้นพูดน้ำเสียงงุดหงิดและแกะมือฉันออกแล้วล้มตัวนอน

"เฮ้ย!...แล้วฉันจะนอนที่ไหนล่ะ..T^T" งือออไอ้บ้านั้นหลับไปแล้วอ่าาา...T^T

เออ!! นอนโซฟา!ก็ได้.. ชิ..ว่าแล้วฉันก็เดินไปล้มตัวนอนบนโซฟาทันที...โอ๊ยยยไม่ไหว..ไม่ไหวเหนื่อยเป็นบ้าเลยอ่านอนดีก่าาาา...><ครอกก!Zzzz

........เช้าวันใหม่ที่สดใส...(รึเปล่า)

พลั่ก..ตึ่ง...โครม!!!!....โอ๊ยยยยย...><ไม่ต้องตกใจนะค่ะทุกคน....เสียงตกโซฟาของฉันเองค่ะตกรอบที่100 แล้วมั่งเนี่ยยย..T^T...เจ็บจัง...เหอะไปอาบน้ำดีก่า......

......30นาทีผ่านไป......

อืมม..ค่อยเย็นชื่นใจหน่อย...ว่าแล้วก็ใส่เสื้อผ้าดีก่า..เฮ้ยย!! แย่แล้ววววT^T.......                 ลืมหยิบเสื้อผ้าเข้ามาอ่ะ..ทะ..ทำไงดีล่ะเนี่ยยยเสื้อผ้าที่ใส่เข้ามาก็ดันโดนน้ำเปียกหมดแล้วเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนดันอยู่ในห้องนอนด้วยยยย...โหย..ซวย!!     ของแท้เลยนะเนี่ยยยย...T^T...เอ้าฮึบๆ..ว่าแร้วฉันก็พันผ้าขนหนูที่สั้นเลยเข่าขึ้นมา 2 นิ้ว...       โหยอ่ะไรจะสั้นขนาดนั้นนนน T^T..อืม สู้ๆ ตอนนี้ฉันเดินออกมาจากประตูห้องน้ำเรียบร้อยแล้วค่ะเดินมาสักพักนึงก็ถึงประตูห้องนอนที่อีตามิสไนท์นอนอยู่แล้วค่ะคงหลับอยู่ล่ะมั่ง...ฮึบบบบ...เอาว่ะ!!! ว่าแล้วฉันก็หลับตาลงเพื่อเรียกกำลังใจ...แต่พอลืมตาขึ้นเท่านั้นแหละ..

...............ผ่าง!!...........

เฮ้ย!!!!-0-...มะ..มิ..มิส..ไนท์...มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยยยยยยยT^T..แล้วทำไมต้องจ้องฉันขนาดนั้นด้วยล่ะ....>< 

" นายมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ...แล้วนาย...จะจ้องฉันทำไมนักหนาห๊ะ!!" เขา..หลับตาลง..เหมือนพยามเก็บซ้อนอะไรสักอย่างก่อนจะลืมตา...ขึ้นมาใหม่พร้อมพูดด้วยเสียงเรียบบ..

"เธอ..มายืนทำไมตรงนี้..แล้วใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวแบบนี้..คิดจะอ่อยฉันหรอ.."แว๊กกใครจะไปอ่อยนายกัน..ชิ

" ใครเขาจะไป..อ่อยนายกัน!หลงตัวเองชะมัด!..อย่างนายนะฉันไม่อ่อยให้เหนื่อยหรอก!"

ชิ..ไอบ้า หลงตัวเองชะมัด เป็นไงล่ะเจออย่างนี้ถึงกะพูดไม่ออก ล่ะสิ!

"อย่างฉัน..มันทำไม!!..หรือกลัวจะทำให้เธอพอใจไม่ได้!" กรี๊ดดดทะ..ทำไมต้องตะคร่อก!!ด้วยฟะชักโมโห...แล้วนะ!

"ใช่!!..เพราะนายมันคงอ่อนเกินไป!.." โมโหๆ..ไอ้บ้านั้น! ปากร้ายชะมัด!

"หรอ!!..เดี๋ยวก็รู้!..ว่าอ่อนรึไม่อ่อน!!!.." พอพูดเสร็จไอ้บ้ามิสไนท์ก็ตรงมากระชาก!ฉันเข้าห้องแล้วเหวี่ยงฉันลงไปที่เตียงนอน! ทันที! พร้อมกระโดดขึ้นเตียงมาคร่อมตัวฉันไว้อีก!!..

" ว้าย!..นายคิดจะทำอะไรฉัน!! " โอ๊ยชักเริ่มกลัวแล้วนะ!

"ก็จะทำให้เธอรู้ไง! ว่าฉันอ่อนอย่างที่เธอพูดหรือป่าว!!" >< พูดปุ๊บก็ก้มหน้ามาจูบฉันทันที!!

กรี๊ดดดดดดดจูบแรกของฉัน!...ไม่นะ..

" อือออ...อ่อย..อั่น.."(ปล่อยฉัน)>< โอ๊ยย..เจ็บ! ฉันรับรู้ได้ถึงรสคาวของเลือด! เห้ย!!ช็อก!! ฉันรุ้สึกช็อกมาก! จนทั้งตัวสั่นไปหมดทำไมเขาถึงโหดร้ายกับฉันขนาดนี้!...หยาบคายที่สุด!!!     ฉันพยายามที่จะดันมิสไนท์ออกจากตัวแต่..มันก็ไม่ช่วยอะไรเลยเขาเหมือนพายุที่พร้อมจะพัดทุกอย่างให้พังพินาศไปหมด!..ในเมื่อทำอะไรไม่ได้..ฉันก็จะอยู่นิ่งๆพอแล้ว..ฉันคงสู้เขาไม่ไหวแล้วจริงๆ.....ว่าแล้วฉันก็หลับตาลง...พร้อมกับน้ำตาที่ไหลของจากหางตาของฉัน....T^T

......จู่ๆการกระทำทุกอย่างก็หยุดลงพร้อมกับมิสไนท์ที่ขยับตัวลุกขึ้น...ฉันรีบลืมตาขึ้นไปมองเขาทันที!...เขามีสีหน้าเคร่งเครียดนิดนึงแต่แล้วเพียงเสี้ยววินาที..เขาก็กลับมามีสีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเดิม...ก่อนจะพูดขึ้น

" ไปใส่เสื้อผ้าซะ!!" ฉันมองเขาเพียงนิดเดียวแล้วรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่วางอยู่ที่โต๊ะก่อนจะเดินผ่านเขาไป....โดยไม่มองหน้าเขาอีกเลยยยย.......