ชายบำเรอ

ณ บ้านเอกบดินทร์ช่วงเวลากลางคืน ในขณะที่ทุกคนกำลังหลับ ยศแอบออกมาจากเรือนหลังเล็กเหลือบซ้ายแลขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีคนเห็น ชายหนุ่มเดินเข้ามายังเรือนหลังใหญ่แอบขึ้นบันไดจุดหมายคือห้องของเพชรลดาหญิงสาวคนรัก เขาและเธอมักแอบลักลอบพบกันในเวลากลางคืน ด้วยฐานะและชนชั้นของเธอกับเขาต่างกัน หากหม่อมเจ้าไพวัณล่วงรู้เข้าต้องไม่ยอมให้เธอกับเขาคบกันแน่  เพชรลดากับเขาจึงต้องใช้เวลาตอนกลางคืนแอบมาพบกัน

ก๊อกๆ... เสียงเคาะประตูเบาๆ สักพักประตูถูกเปิดออกโดยหญิงสาวเจ้าของห้อง

"ยศ.." เพชรลดาโผเข้ากอดอย่างยินดี ช่วงเวลาตั้งแต่ที่เธอกับยศคบกันในฐานะคนรัก ตอนนี้ในหัวใจของเธอมีเขาเข้ามาทำให้หัวใจที่เคยเจ็บปวดได้พบกับความรักครั้งใหม่ที่อบอุ่นและลึกซึ้งเป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากตอนคบกับท่านชายทินกร กับท่านชายทินกรเธอเหมือนกับเคยมีความผูกพันกันมาก่อนในชาติปางไหนจึงทำให้เธอกับเขารักกันอย่างง่ายดาย แต่ด้วยฐานะของการที่เขาคือราชนิกูลสูงศักดิ์จากชาติกำเนิดส่วนเธอคือลูกของข้ารับใช้ที่ถูกรับอุปการะเป็นลูกบุญธรรม ทำให้เธอมักจะรู้สึกเกรงอกเกรงใจเขาเสียมาก หลายๆครั้งเธอต้องเป็นฝ่ายแคร์เขา เพราะรู้สึกว่าการที่ท่านชายอย่างเขายอมลดตัวมาคบกับเธอทั้งที่เขาเป็นที่หมายปองของหญิงสูงศักดิ์มากมายมันเป็นสิ่งที่เธอต้องเห็นค่าเขาให้มากๆ

แต่ในขณะที่คบกับยศกลับเป็นเขาที่คอยยกย่องให้เกียรติ์เธอ และเธอก็รู้ว่าเขาคงมีความรู้สึกไม่ต่างจากความรู้สึกของเธอตอนคบกับท่านชายทินกร มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดั่งเจ้าหญิงสูงค่า เวลาที่มีคนรักของเราเห็นเราเป็นดั่งนางฟ้าในใจ เป็นสิ่งสูงค่าในชีวิตของเขา เขาทำตัวเป็นดั่งทาสรักของเธอ ผู้หญิงอย่างเธอก็อดที่จะรู้สึกปลาบปลื้มใจไม่ได้ ดังนั้นเมื่อหัวใจของเธอมีความรักให้กับเขาเธอก็เกิดความรู้สึกคิดถึงเขา อยากเห็นหน้า เธอชอบให้เขามองเธอ เพราะในสองตาของเขามีแต่ความรักใคร่เทินทูนอยู่ในนั้น และมันทำให้เธอรักเขา รักในความซื่อจริงใจและแสนดี รักที่เขาทำตัวเป็นทาสรักที่พร้อมจะทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง

ยศโอบกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน  "คุณลดารู้ไหมครับ..ผมรอให้ถึงช่วงเวลากลางคืนใจจะขาด ผมคิดถึง อยากกอด อยากหอมคุณ จนผมไม่อยากให้ช่วงเวลานี้สิ้นสุดลงเลย"

เพชรลดาอดที่รู้สึกเขินกับคำพูดของชายหนุ่มไม่ได้ เพราะจากที่ได้ทำความรู้จักกับตัวตนของเขา เธอรับรู้ว่า คำพูดของชายหนุ่มไม่ได้แค่หยอดคำหวานเอาใจเธอ แต่เขาพูดออกมาจากความรู้สึกจากใจจริงที่แสนซื่อ ซึ่งเธอประทับใจกับนิสัยในแบบนี้ของเขามาก

"ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันเป็นอะไรไปแล้วยศ  ตอนที่ฉันขอให้เธอช่วยทำให้ฉันลืมท่านชายทินกร   ฉันยังคิดอยู่เลยว่าจะมีวันที่ฉันจะลืมเขาและรักเธอได้จริงหรือเปล่า ตอนนั้นฉันยังแอบกลัวว่าถ้าฉันลืมท่านชายไม่ได้อาจจะเป็นการทำร้ายจิตใจเธอ แต่ตอนนี้ใจของฉันกลับมีแต่เธอซะจนลืมท่านชายไปได้ในเวลาไม่นาน         และมันก็ไม่ใช่ความรู้สึกที่เห็นเธอเป็นตัวแทนของท่านชายด้วย แต่เธอคือความรักครั้งใหม่ที่เป็นเธอจริงๆ