เพราะฉันคือหลานสาวปีศาจ

โชแปง:ฮึก...ฮึก..

โชเฟอ:เทอเป็นอะไรของเทอพอมาถึงก็ร้องไห้ไม่หยุด

โชแปง:นายไม่ต้องรู้หรอก รีบๆเดทซะชั้นอยากกลับบ้านเเล้ว

โชเฟอ:ถ้าเทอรีบ เทอต้องอยู่ร้องไห้ก่อน

โชแปง:น้ำตาคลอ//กัดปาก//ฮือ....ฮือ

โชเฟอ:เทอเป็นอะไรของเทอยิ่งบอกยิ่งร้อง//เฮ้อ

โชแปง:ก็นายดุชั้นอ่ะ นายก็เลิกทำหน้าดุซะสิ

โชเฟอ:เฮ้อออ เทอนี่มัน..

โชแปง:ฮือ...ฮึก ฮือ

โชเฟอ:เออๆๆ ก้ได้ๆๆ//ฝืนยิ้ม

โชแปง:ฮึก..ยิ้มกว้างกว่านี้ ฮืออ

โชเฟอหยิ่งฟันใส่โชแปง

โชแปง:อุ๊บ 55555

โชเฟอ:นี่เทอ แกล้งชั้นหรอ ห้ะ!!!

โชแปง:ก้ชั้นอย่กให้นายยิ้มอ่ะ ทำไมล่ะ ชั้นจะร้องไห้อีกนะ//ทำหน้าจะร้องให้ต่อ

โชเฟอ:อ่ะๆๆ //ยิ้มกว้างงกว่าเดิม

โชแปง:ดีมากกก นี่นายชั้นหิวแล้วอ่ะ มีไรกินบ้างง

โชเฟอ:เห็นตัวเล็กยังงี้ กินเยอะนะเราาา

โชแปง:เอ้า ก็ชั้นหิวจิงๆหนิ

โชเฟอ:เออๆๆ รอแป๊ปนะ

โชแปง:เอ้ออ เร็วๆล่ะชั้นหิวว

โชเฟอ:คร้าบบ คุนหนู

โชเฟอเดินไปที่ร้านสายไหมและเดินมาพร้อมสายไหมสีชมพูรูปทรงตุ๊กตาหมี

โชแปง:ว้าววว น่าร๊ากกก

โชเฟอ:ขอบใจที่ชม//ยิ้มกว้าง

โชแปง:ไม่ได้ชมนายชั้นชมขนมสายไหมต่างหากล่ะ ชิ หลงตัวเองง

โชฟอ:เอ้า เทอเรามาเดทกันนะ หัดทำตัวน่ารักๆบ้างง

โชแปง:ชิ ขนาดนายยังทำหน้าดุได้เลยอ่ะ

โชเฟอ:เอ้า เฮ้ออ..ชั้นยอมแพ้

โชแปง:โฮะๆๆๆ//ทำหน้าอย่างผู้ชนะ

โชเฟอ:หึ อย่าให้ชั้นเอาคืนนะ

โชแปง:หึ้ ทำไมนายจะทำอะไรเรอะ//ทำหน้าตาเหยียดๆ

โชเฟอ:เดี๋ยวเทอก็รู้

โชแปง:หือ???//ทำหน้างง

โชเฟอไม่ตอบโชแปงแต่กลับลากโชแปงไปที่บ้านผีสิง

โชแปง:นะ..นายจะพาชั้นเข้าไปหรอ

โชเฟอ:ช่ายย ทำไมกลัวหรอ

โชแปง:มะ..ไม่ได้กลัวว

โชเฟอ:หึ ถ้าไม่กลัวก็มานี่เรยย

โชแปง:อร๊ายย //โชเฟอลากโชแปงเข้าไปในบ้านผีสิง

บุ๊ก บุ๊บ บรู๊วววว บุ๊ก บุ๊ก บรู๋วววว เสียงหมาหอนดังขึ้นในบ้านผีสิงที่มืดมิด

โชแปง:อึ๋ยยยย //ตัวสั่น

โชเฟอ:เป็นไร ตัวสั่นเชียวว

โชแปง:กะ..ก็ในนี้มันนะ..หนาวว //พูดเสียงสั่นๆ

โชเฟอ:หนาวตรงไหน และปล่อนแขนชั้นได้แล้ว อึดอัด //พยายามแกะมือโชแปงออก

โชแปง:งื้ออออ ชั้นกลัวหลง

โชเฟอ:หรออออ

โชแปง:เอออ สิ อร๊ายยยย//ไม่ทันพูดจบมีมือๆหนึ่งจับที่ไหล่โชแปง โชแปงกระโดดกอดโชเฟอ

โชเฟอ:โอ็ยย นี่เทอ //แอบยิ้ม

โชแปง:ฮือออ โชเฟอชั้นกลัวว//ปล่อยโฮออกมา

โชเฟอ:เอ้อ ไหนบอกว่าไม่กลัวไง

โชแปง:ฮืออ ชั้นโกหกพาชั้นออกไป นะนะฮืออ

โชเฟอ:โอเคๆๆๆ //กอดโชแปงตอบแล้วลูบหัวโชแปงเบาๆ

โชแปง:>///< ตึกตัก ตึกตัก[ทำไม ทำไมหัวใจชั้นต้องเต้นแรง แล้วทำไมชั้นถึงหวั่นไหวให้นายโชเฟอด้วยย หยุดๆๆ] //โชแปงพูดในใจแล้วส่ายหัวเพื่อสลัดความคิด

โชเฟอ:นี่เทอ เทอเป็นอะไร ถึงแล้วว

โชแปง:หืออ //เงยหน้าขึ้น

โชแปง:เอ้า ออกมาเมื่อไหร่อ่ะ

โชเฟอ:เอ้า เทอตาบอดหรออ เทอสลบชั้นเลยให้เทอขี่หลังชั้น โปรดมองด้วยย

โชแปง:อ้ะ จิงๆด้วย แหะๆ

โชเฟอ:หึ ยัยบ๊อง!!ิ