หยุดนะ ท่านประธาน

เวลา 08:00 ได้เวลาเข้าแถวแล้ว

ณ ลานสนามหน้าโรงเรียน

 "นักเรียนทั้งหมดกรุณาเข้าแถวให้เป็นระเบียบด้วยครับ" เสียงของรองประธานนักเรียนขึ้นมา

   พวกเราก็เข้าแถวอย่างเรียบร้อยแล้วเคราพธงชาติกันจนเสร็จ คุณครูก็ขึ้นมากล่าวอะไรสักอย่าง

 "นักเรียนทุกคน ครูดีใจนะที่ได้มาพูดหน้าเส้าธงในตอนเช้าที่เปิดวันแรกแบบนี้ วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากเหรอนะครูก็ขอให้โชคดีกับการเรียนวันแรกนะ แต่ก่อนอื่นครูอยากให้ประธานมาพูดอะไรสักหน่อยแล้วก็ทำความรู้จักนะ"

  เมื่อคุณครูพูดเสร็จก็พบหมุ่นร่างสูงผมสีน้าเงิน นันย์ตาสีดำนั้น เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ

 "อ๊ะ" ผมร้องขึ้นมาเบาๆทันทีเมื่อเห็นร่างสูงนั้น ไอ้คนที่เดินชนเรานี่หว่า นี่มันเป็นถึงประธานนักเรียนเลยเหรอเนี่ย

"ซาโต้ มิซากิ ยินดีที่พบกับทุกคนครับ ผมจะทำหน้าที่ประธานนักเรียนให้ดีที่สุดครับ"ทุกคนก็ปรบมือทันทีที่ไอ้หมอนั้นพูดจบ หน้าหมั่นไส้จริงๆ

 อ้อไอ้หมอนี่มันชื่อ ซาโต้ มิซากิเหรอ เรียกมันว่าซาโต้ละกันก็ไม่ได้สนิทอะไรกันขนานนั้นนี่

จริงด้วยแล้วเบอร์ที่มันให้มาละ จะทำยังไงดี โทรกลับดีไหมนะ ช่างเหอะเดี๋ยวค่อยคิดก็ได้

.

.

.

ณ ห้องเรียน 

 ระหว่างที่ผมกำลังเรียนอยู่ ก็มีคนของประธานนักเรียนเข้ามา มากัน 4 คน เข้ามาในห้องเรียนของผม

"ขออนุญาติครับ คุณอิชิคาว่า ยูกิ อยู่ห้องนี้ไหมครับ" 1คนใน4คนนั้นพูดขึ้น

เฮ้ยนั้นมันชื่อผมนี่หว่า

"เอ่อ ผมเองครับ"ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้

"ประธานนักเรียนเรียกตัวคุณครับ กรุณาตามมาด้วย" ไอ้คนเก่าพูด ส่วนอีก 3 คนนั้นพวกแก่เป็นใบ้หรือไงวะเอาแต่ยืนนิ่งเชียว

"ครับ" ผมตอบและออกจากห้องเรียน ตามไอ้ 4 คนนั้นไป

ไอ้ประธานนักเรียนโรคจิตนั้นมีธุระอะไรกับเรานะ

"เชิญเลยครับ" พวกเขาบอกผมแล้วชี้ไปที่ห้องประธานนักเรียน

ไอ้ประธานนักเรียนนั้นไม่มีเรียนหรือไง

ผมเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องช้าๆ ภายในห้องตกแต่งด้วยวัสดุชนดี และตกแต่งได้สวยมาก ผมมองเห็นโต๊ะยาวสีดำกับประธานที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยเก้าอี้หนังชนดี และแม่งยกเท้าขึ้นมาด้วย

"เอ่อ...คือ"ผมเป็นฝ่ายพูดก่อน

เค้ามองขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์ช้าๆ จากนั้นเค้าก็ทำหน้าตกใจมากแต่อยู่ก็ยิ้มที่มุมปาก

"นายนี่เองสินะ"เค้าลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาหาผมอย่างช้าๆ จนใกล้มาก เค้าจับที่ค้างของผมและดึงขึ้นพร้อมกับลงปากมาอย่างใกล้ๆ 

"อะไรเนี่ย ปล่อยนะ"ผมตั้งสติได้แล้วผลักเค้าให้ออกห่าง

"ฮึ"เค้าเดินไปที่โต๊ะอีกครั้งและนั่งลง

"แล้วนี่เรียกผมมาทำไมครับ คุณประธาน"ผมพูด

"นี่เรียกว่ามิซากิคุงดีกว่านะ" ผมตกใจมากในสิ่งที่เค้าพูด ไม่สินี่เรามาทำอะไรกันแน่

ผมเป็นฝ่านเดินเข้าไปใกล้โต๊ะของธานประธาน

"แล้วตกลงนายเรียกฉันมาทำไม"

"ก็ไม่มีอะไรมากเหรอ ก็แค่เรามีทุนเรียนฟรีให้กับคนฐานะปานกลางนะ ก็อย่างที่รู้ว่าโรงเรียนเราเป็นโรงเรียนชนสูงนะ ฉันเลยดูว่าคนไหนที่มีฐานะปานกลาง พฤติกรรมดี เรียนเก่ง เราก็จะให้ทุนนั้นตลอดจนจบโรงเรียนนี้ไปเลยนะ เพราะว่านอกจากค่าเทอมแล้วยังมีค่าอื่นๆอีกที่ไม่สามารถได้มาจากการเรียนเก่ง"

ว้าว นั้นน่าสนใจมากเลยนะ ผมก็อยากแบ่งเบาภาระครอบครัวบ้างนะ

"แล้วผมต้องทำยังไงล่ะ ...มิซากิคุง"ผมพูดอย่างเขินอาย ผมเห็นเค้ายิ้ม ว้าวรอยยิ้นนั้นมันชั่ง...

เอ้ยคิดไรอยู่วะเรา

"นายก็แค่กรอกเอกสารพวกนี้ให้ครบแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาส่งฉันก็ได้"เค้าพูด และเดินเข้ามาใกล้ๆอีกครั้ง 

"ขอบคุณมากนะ"ผมงอยหน้าขึ้นไปขอบคุณคนร่างสูง

"ตอบแทนฉันที่สิ" เค้าพูดและหันแก้มมาทางผม ว้าวไม่คิดเลยว่าเค้าจะมีมุมแบบนี้นะเนี่ย

"จุ๊บ"ผมจุ๊บลงไปบนแก้มของเค้า เอ๊ะ ผมทำอะไรลงไปเนี่ย โอ๊ยตายแล้ว

"ว้าว ชื่นใจจัง"เค้าพูดอย่างดีใจ

"ไม่ใช่ฉันไม่ได้ตั้งใจ..."ผมพูดออกไป เหมือนแก้ตัวเลยเนอะ

"จุ๊บ"เค้ามาหอมผมคืน อ้า

"ไม่ต้องเขินเหรอนะ"

"เปล่า สักหน่อย ฉันไปก่อนนะ" ผมก้มหน้าพูดและรีบวิ่งออกมาจากห้องประธาน

"สักวันนายต้องเป็นของชั้น ยูกิ" 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เบื่อไหมเอ่ย

ติชมด้วยนะ อุตสาห์เพิ่มจากกุกกิ๊กเร็วๆแล้วนะเนี่ย