Lovely Family KD ครอบครัวนี้ น่ารักทุกคน(EXO Yaoi)

                   เวลาตี 5.30 (วันเสาร์) เวลาตื่นปกติของดโยก็ตื่นมาทำธุระ และก็มาช่วยงานทำขนมปังตามปกติ (แต่วันนี้จะไม่ปกติ)

ดโย:แม่ เมื่อวานที่ผมไปส่งขนมปังที่ ทงแฮ น่ะ เจ้าของบ้านเป็นดาราแหนะ

แม่ลู่:บ้านไคใช่มั้ยหล่ะ?

ดโย:หืมมมมม แม่รู้ได้ไงอ่ะ?

แม่ลู่:เอ้า!! ก็ชานลูกพี่ลูกน้องของลูกน่ะ ไปเป็นลูกชายบ้านนั้นนะ จำไม่ได้หรอ ที่แม่ไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ในงานแต่งชานกับแบคไง

ดโย:อ๋อ ตอนนั้นผมไม่ได้ไปไงแม่ ตอนนั้นสอบพอดี พี่ชานก็ถามๆอยู่ แต่ผมไม่รู้ว่าจะอยู่ใกล้กันขนาดนี้นี่น่าา

แม่ลู่:แล้วเป็นไงหล่ะ? ไคตัวจริง หล่อมั้ย?

ดโย:ผิวสีน้ำผึ้งอย่างนั้นน่ะ ก็โอเคนะ ^_^ 

กริ๊งๆๆๆ เสียงกดกริ่งจากหน้าร้าน

ดโย:เดี๋ยวผมไปดูให้ก็ได้ครับ

แม่ลู่:จ้ะ

ขณะที่ก้มหน้าก้มตาเปิดประตูอยู่ดโยก็พูดกับคนกดกริ่งไปพลางๆ

ดโย:รออีกสิบนาทีนะครับ พุงออปังยังไม่...........(สตั้น5วิ).....พึ่งจะเปิดครับ

คนที่มากดกริ่งไม่ใช่ใครคือไคนั่นเอง เค้ามาซื้อขนมปังด้วยตัวเองตามสัญญา

ไค:พึ่งเปิดหรอครับ สงสัยผมมาเร็วไปนิดนึง

ดโย:(ผู้เขินเก็บอาการ) เชิญเข้ามาก่อนเลยครับร้านเปิดแล้ว

ขณะดโยพาไคเข้ามาในร้านด้วยท่าทีเขินอาย หนุ่มหล่ออีกคนก็พึ่งจะเข้ามาที่ร้าน

แม่ลู่:อ้าว ลูกค้ามาแล้วหรอ ร้านอีก 10 นาที ก็จะ..................(สตั้น5วิ).......พึ่งเปิดเมื่อกี้(เวลาสตั้นเหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูก)

และหนุ่มหล่อที่ทำให้แม่ลู่ค้างสตั้น5วินั่นก็คือ

ดโย:เซฮุนนี่ แม่ นี่ฮุน เพื่อนในห้องผมเอง

แม่ลู่:(นางพูดกับตัวเองในใจ "เพื่อน!!!! ลูก!!!) อ้าวหรอ เพื่อนในห้องลูกหรอ ยินดีต้อนรับนะ นั่งก่อนๆ(สตั้นไปชั่วขณะ)

ดโย:เดี๋ยวผมไปรับรายการขนมก่อนนะแม่

แม่ลู่:จ้ะ

พอดโยเดินเข้าไปในร้าน......

แม่ลู่:นี่!!!ฮุน นายเป็นเพื่อนลูกฉันทำไมนายไม่บอก

เซฮุน:นี่เจ้!!!ก็เจ้ไม่ถามผมผมจะบอกเจ้ทำไมหล่ะ

แม่ลู่:อย่างน้อยนายก็น่าจะบอกว่ารู้จักบ้างอะไรบ้างสิ!!!!!

เซฮุน:ทำไมหล่ะเจ้?ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เห็นม่ะ ไอโด้มันก็ยังทำตัวปกติไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย ทำไมเจ้จะทำเป็นไม่รู้เรื่องไม่ได้

แม่ลู่:ก็โด้ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆนี่ ฉันจะไปเสแสร้งได้ยังไง ฉันโกหกไม่เก่ง ยังไงๆโด้ก็จับได้อยู่ดี

เซฮุน:นี่ เจ้ เจ้ใจเย็นๆก่อนนะ ผมกับเจ้เนี่ยรู้จักกันตั้งแต่สมัยที่ผมอายุ 10 ขวบแล้วนะ รู้จักมานานขนาดเนี้ย โด้ไม่ว่าไรหรอก เชื่อผม

แม่ลู่:ฉันเคยเชื่อไรนายได้มั้ยเนี่ย รอบที่แล้วบอกให้ช่วยติววิชาเคมีให้โด้ นายดันสอบตกซะเอง!!!!!

ดโย:ทั้งสองคนดูสนิทกันจังเนอะ

แม่ลู่:หืมมมมมมม!!!!!

แม่ลู่:นี่ อย่าพึ่งบอกโด้นะว่าฉันรู้จักนาย นานมากแล้วด้วย 

เซฮุน:ทำไม?

แม่ลู่:ช่างมันเถอะน่าาา เงียบๆไปก่อน

เซฮุน:ได้นะ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน

แม่ลู่:นายแลกมาหลายแลกแล้วนะ จะแลกเปลี่ยนอะไรอีกหล่ะ?

เซฮุน:คืนนี้ 2 ทุ่ม เจ้ ต้องไปดูหนังกับผมนะ

แม่ลู่:(สตั้นไป 10 วิ) นี่!!แต่ฉันต้องทำขนมปังนะร้านเปิดถึง 4 ทุ่ม

เสียงโทรศัพทร์

ดโยรับสาย:ฮัลโหลครับ พี่ชานหรอ พี่มีอะไรหรอครับ อ๋อออ วันนี้จะมาช่วยร้าน บอกแม่ให้พักผ่อนได้เลย โอเคครับ ได้ครับ ขอบคุณครับ

แม่ลู่:(สตั้นอีก 10 วิ)

เซฮุน:เห็นยัง ว่างแล้ว 2 ทุ่มเจอกันนะครับบบบ 

แม่ลู่:อืมมมมม ไปก็ไป รีบไปรีบกลับนะ

เซฮุน:ผมไม่ห่วงเรื่องนั้นหรอก แค่เจ้ไปผมก็ดีใจแล่ว

แม่ลู่:อืมมมม

ดโย:ขนมปังที่สั่งได้แล้วครับ คุณไค

ไค:ไม่ต้องเรียกผมคุณไคหรอกครับ เรียกไคเฉยๆก็ได้

ดโย:ไม่ได้หรอกครับ เราสองคนอายุห่างกันมากอยู่นะ

แม่ลู่:(พูดในใจ ห่างกัน 3 ปีบอกห่างกันมาก ฉันห่างกับไอนายฮุนตั้ง 9 ปี อย่างนี้ไม่เรียกคนแก่รอจดพินัยกรรมให้หลานเลยรึไงเนี่ย!!!)

                                                            จบตอน . 2 ตอนแรก