เรื่องหยุดทำตัวน่ารักเถอะ!!!ขอร้อง

 -รุ่งเช้า-

"แบมบี้!!!เเบมบี้!!!!!"เสียงพ่อของฉันตะโกนเรียก

"คร้าาาา!!!"

 "เก้บของเสร้จยังพี่เค้ามารอนานเเร้วนะ"

"เสร้จเเล้วค่ะ"ฉันหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าลงมาด้านล่างก้เห็นพี่บูมนั่งรอที่โซฟาเเล้ว

"อ้าว!!ลงมาเเล้วหรอ....เอากระเป๋ามา"พี่บูมเดินมาเเย่งกระเป๋าจากมือฉันเเล้วเอาไปเก้บที่รถฉันได้เเค่เดินตามมาที่รถ

"ไปอยู่กะพี่เค้าเเล้วเราอย่าดื้อล่ะ"พ่อขยี้หัวฉันเบาๆ

"พะ....พ่อ"ฉันโผเข้ากอดพ่อ น้ำตาของฉันค่อยไหลรินลงมา"ดูเเลตัวเองด้วยล่ะ""ฮึก ฮึก...ค่ะT_T""ร้องไห้เป้นเด้กๆไปได้หนูโตเป้นสาวเเล้วนะลูก"พ่อวา่พลางเอามือมาปาดน้ำตาให้ฉัน

-กรุงเทพฯ-

        ฉันรู้สึกเหนื่อยกะการเดินทางอันไกลเเสนไกลฉันเดินทางออกจากบ้านตอน09:00มาถึงตอย19:50คิดดูสิค่ะนานมาก"ไปพักไปเราเหนื่อยมาทั้งวันเเร้ว"พี่ชายของฉันว่าพลางเอามือลูบหัว

"พี่บูมหนูคิดถึงพ่อ". "โถเด้กน้อย"พี่บูมหนูไม่ใช่เด้กนะ"ไปพักไป" พี่บูมว่าเเล้วก้เดินขึ้นห้องไป ฉันได้เเต่นอนคิดถึงพ่อ อีกสามวันก้เปิดเทอมเเล้วฉันอยากกลับไปหาพ่อจัง

-วันเปิดเทอม-

   "แบมบี้!!!แบมบี้!!!ตื่นได้เเล้วได้เวาลาไปโรงเรียนเเล้ว!!!!"ฉันสะดุ้งตื้นเเล้วคว้านาฬิกามาดู  ผับ!!ผ่า!!!7โมงเเล้วเหรอเนี่ยฉันรีบอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วไปโรงเรียนฉันวิ้งสุดฝีเท้าเเต่เเล้วก้

"อุ๊ย!!!ขอโทษค่ะ!!ขอโทษค่ะ!!!"ฉันรีบกล่าวคำขอโทดเมื่อฉันเดินชนคนบางคน"ไม่สวยเเล้วยังซุ่มซ่ามอีก"ฉันเงยหน้ามองให้ตายเถอะ!!ภาพที่ปรากฎคือหนุ่มหน้าตาดี"ขอโทดค่ะ" "ขอโทดเเล้วมันหายเจ้บไหม" "นี่นายขอโทดเเล้วนายจะเอาอะรัยอีก"

ฉันรู้สึกโกรธนายนี่มาก"มาร์ค!!นายยืนคุยกะใครน่ะขึ้นห้องได้เเล้วครูเข้าสอนเเล้ว"ห้ะ!!หมอนั่นชื่อมาร์คเหรอเนี่ยหน้าตาก้ดีเเต่ปากนี่สิ