รักสุดป่วนของยัยน่ารัก

                                                  บุคคลที่ลืมเลือน

*ห้าง K-sontimee

และแล้วพวกเราก็มาถึงปราสาททรายทองจนได้(เว่อร์!!) แหะๆ เราก็มาถึงห้างแล้ว แต่รู้สึกคุ้นๆไงชอบกลนะ ช่างเหอะ!?

"ยัยบ๊อง!! มานี่สิ ยืนบื้ออยู่ได้"-__-อย่าทำหน้าดุจิ จุจุ <;

"ได้สิ"เห็นแก่ความหล่อแล้วกัน จากนั้น พวกเราก็เดินเข้าไปในตัวห้าง แต่เมื่อพวกเราเดินจนถึงหน้าร้านหนังสือ ก็มีเสียงหนึ่งเรียก.....ใครไม่รู้

"วีนัส!!!!"เสียงดังจัง เรียกเหมือนไม่ได้เจอกันมาเป็นชาติ

แต่แล้วก็มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาพวกเรา(นี่!! เวลาแกส่องดูใครดูหน้าตาก่อนเลยนะ)

"นี่ๆ เจเนียซ์ เพื่อนนายหรอ"ฉันพูดถามเจเนียซ์ด้วยเสียงที่คิดว่าเบาที่สุด เพราะอะไรหรอ เดี๋ยวเสียมารยาท การเป็นนางเอกของเรื่อง (นางเอกเรื่องนี้ชอบหลงตัวเองค่ะ)

"เปล่านี่!"เอ้า!! แล้วใครหล่ะ

"วีนัส!! เธอเป็นยังไงบ้าง รู้ไหมฉันเป็นห่วงเธอแทบตาย"โห้ มาเป็นชุด

"กลับบ้านกับฉันนะ วีนัส"เขารีบพูด

"เดี๋ยว!!"นึกว่าเป็นใบ้ไปซะแล้ว ตาบ้า

"นายรู้จักเธอหรอ"ใช่ๆ @_@

"รู้จักดีกว่านายก็แล้วกัน!!"เขาตอกกลับเจเนียซ์ แล้วรีบกระชากตัวฉันเข้าไปหา

"ปล่อยนะ!! คุณเป็นใครฉันไม่รู้จัก"ฉันถามเขา

"นี้เธอจำฉันไม่ได้หรอ แล้วอย่าบอกนะว่าเรื่องที่เธอถูกรถชนจนความจำเสื่อมเป็นเรื่องจริง"

"ใช่!! ยัยนี่ความจำเสื่อม"เจเนียซ์ตอบแทนฉัน

"นั่นกลับบ้านกับฉันนะวีนัส"

"ฉันขอโทษที่ฉันนอกใจเธอ"

"ขอเวลาให้ฉันทำใจก่อนแล้วกัน"ฉันอาศัยจังหวะนี้ พูดออกไปแล้วรีบลากเจเนียซ์ออกมา

"วีนัส!!"เขาเรียกชื่อนั้นอีกครั้ง แล้วทำท่าเหมือนจะวิ่งตามพวกเรามา แต่ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งจับแขนเขาไว้แล้วพูดว่า

"คิสค่ะ ไปกันเถอะค่ะจินหิวจะแย่แล้ว"

"เธอลากฉันออกมาทำไหมเนี่ย"ตาบ้า ด่าฉันทันที

"ก็หมอนั่น ทำท่าเหมือนจะลากฉันไปแล้วนี่!!"ฉันตอกกลับ

"ก็จริง แต่นี้เป็นทางเดียวที่จะได้ข้อมูลของเธอนะ"

"แต่เราก็ได้ชื่อของฉันแล้วนิ ชื่อวีนัสเพราชะมัด^_^"

"ชิ!! ยัยหลงตัวเอง นั้นไปซื้อเสื้อกันได้แล้ว"เจเนียซ์ขยี้ผมของฉัน จนเสียทรง

"เสียทรงหมดแล้ว ตาบ้า"ฉันจัดทรงผมให้ดูเรียบร้อยกว่าเดิม แล้วรีบเดินตามเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้า

เมื่อฉันเดินเข้าไปถึงในร้านก็สะดุดตากับชุดตัวหนึ่งสวยมากเลย มันเป็นชุดสีพีทมุ้งมิ้งมาก ฉันเลือกชุดนั้นแล้วชุดอีก4ชุดมา

"เท่าไหร่ค่ะ"ฉันถามพนักงานแคชเชียร์

"4หมื่นวอนค่ะ"แพงแต่คุ้ม

"นี่ครับ"เจเนียซ์ยื่นเงินให้กับพนักงานแคชเชียร์

"ขอบคุณค่ะ ไว้โอกาสหน้าเชิญใหม่นะค่ะ"

"ค่ะ/ครับ"พวกเราออกมาจากร้านขายเสื้อผ้าทันที

"ฉันหิวแล้วอ่ะ"

"นั้นไปสิ"ฉันรีบเดินเข้าไปในร้านอาหารอิตาลี แล้วเข้าไปนั่งโต๊ะที่ติดกับกระจกจนเห็นวิวเมืองในกรุงโซล

"สวัสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ"พนักงานหญิงถามฉัน แต่ตาของหล่อนจ้องนายเจเนียซ์ไม่วางเลยหล่ะ

"ขอสเต็กเนื้อแกะแล้วน้ำขอเป็นน้ำเปล่าค่ะ"ฉันบอกพนักงาน

"2ที่ครับ"กล้าดียังไงสั่งตามฉันย่ะ(นางเอกโลภมากค่ะ)

ซ่า!! มีผู้หญิงคนหนึ่งสาดน้ำใส่หน้าฉัน

 *ห้างสรรพสินค้านี้ไม่มีอยู่จริง

_____________________________________________________________

โยจังมาอัพแล้วนะค่ะอย่าโกรธที่เค้าอัพช้านะ พอดีช่วงนั้นติดสอบเลยไม่มีเวลาแต่งและอัพ แต่ช่วงนี้ปิดเทอมแล้วจ้า แต่งและอัพตอนไหนก็ได้ และ หากใครอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครอย่าลืมติดตามน้าา ช่วยอ่านช่วยคอมเม้นต์กันด้วยนะค่ะ พยายามมากเลย กว่าจะได้แต่ละคำมา ขอบคุณสำหรับคนที่ติดตามมาตลอดนะค่ะ