My Sister รักนะครับ พี่สาวคนสวย

8.9

เขียนโดย แจมจัง

วันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.20 น.

  13 chapter
  29 วิจารณ์
  20.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 09.08 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10) Kiss

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

บทที่ 10

'Kiss'

 

 

     "กรี๊ดดดดด"

     หือ O.o ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ที่บ้านเรย์จิเสียงไก่ขันแบบนี้หรอ - -*

 

     "กรี๊ดๆๆๆๆ นี่เธอกล้าดียังไงมานอนหนุกตักน้องชายฉ้านนนน"

     แคนญ่าโวยวายจากนั้นก็เข้ามากระชากตัวฉันออกจากเรย์จิ

 

     "โอ๊ย เจ็บนะ"

     หนุกตัก?? อ๋อ! สงสัยเมื่อคืนที่นอนคงจะเปลี่ยนท่าแล้วกลายเป็นหนุนตักมั้ง ไหนๆก็เป็นแบบนี้แล้ว ต้องยั่วโมโหกันหน่อย หึๆ

 

     "อ๋อออ ก็แล้วมันจะทำไมล้ะ อิจฉาสินะ โห๊ะๆ"

 

     "เธอว่าไงนะ"

     ยัยแคนญ่ากระชากตัวฉันออกจากเรย์จิอย่างแรง

 

     เพี๊ยะ!

     ฝ่ามือนุ่มๆของแคนญ่าฟาดลงมาที่แก้มของฉันอย่างแรง ทำให้ฉันถอยหลังไปสองสามเก้า ก่อนจะมีใครมารับร่างเล็กๆของฉันไว้

 

     "มันจะมากไปแล้วนะพี่!"

     เรย์จิ! เรย์จินั่นเอง เขาพูดอย่างโมโหใส่แคนญ่า ก่อนที่จะเอามือมาโอบเอวฉันไว้

 

     "นี่นายทำอะไรน้ะ เราเป็นแฟนกันนะเรย์จิ"

 

     "อดีตต่างหากล้ะ"

 

     "ใครว่า... ตั้งแต่เราคบกันวันนั้นเรายังไม่ได้เลิกกันเลยนะ"

     วันนั้น?? วันไหน?? ฉันยืนฟังอย่างงงๆและอึ้งๆ แต่ก็ได้แค่ยืนฟังอย่างเงียบๆในอ้อมกอดของเรย์จิเท่านั้น

 

     "แล้วในขณะที่พี่คบกับผม แล้วพี่อยู่ที่อังกฤษน้ะพี่มีแฟนกี่คนแล้วหละ ถามตัวเองดูสิ"

 

     "แต่ฉันรักนายแค่คนเดียวนะ"

 

     "หรอครับ แต่ผมไม่ได้รักพี่แล้วนี่ ผมมีใหม่ไปแล้ว และผมไม่อยากทำร้ายพี่และพี่สไปรล์ เพราะฉะนั้นผมคงต้องเลือกสักคนแล้วล้ะ"

 

     "นายเลือกฉันสิเรย์จิ นายต้องเลือกฉัน"

 

     "ใครว่าล้ะ ผมเลือกคนที่ผมรัก และเขาก็รักผมต่างหากล้ะ เราเลิกกันนะพี่แคนญ่า..."  

 

     "ไม่นะเรย์จิ ฉันรักนายนะเรย์จิ"

     แคนญ่าทรุดตัวลงที่พื้นก่อนที่จะร้องห่มร้องไห้อย่างหนัก

 

     "เรื่องของเรามันจบลงแล้ว"

 

     "ไม่ ไม่ ไม่จริง ไม่ ไม่ กรี๊ดดดดดดดดดดด!"

 

     ฟุ้บ!

     แคนญ่ากรี๊ดดังลั่นจนฉันแสบแก้วหูไปหมด ก่อนที่จะหมดสติและล้มลงกับพื้นไป

 

     "พี่สไปรล์ โทรเรียกรถพยาบาลที"

 

     "อื้มๆ"

     ฉันพยักหน้า และทำตามที่เรย์จิบอก

 

     หลังจากนั้นไม่นานรถพยาบาลก็มารับร่างของแคนญ่าที่หมดสติไป ไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมาอีกนะแคนญ่าาา ^o^//

 

     ฉันค่อยๆทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา ก่อนที่จะเอามือจับแก้มตัวเองที่ระบมไปหมด เจ็บชะมัดดด ยัยนั่นเล่นฟาดซะแรง เสียดายที่เรย์จิเข้ามาก่อน ไม่งั้นแม่จะฟาดกลับให้หนำใจเลยคอยดู แค้น! T_T

 

     "พี่เป็นอะไรไหม เจ็บมากหรือเปล่า"

     เรย์จิเอามือมาจับแก้มฉันเบาๆ ด้วยสีหน้าเศร้าๆ

 

     "ไม่เป็นไรๆ เรื่องแค่นี้สบายมาก ^o^"

     สบายมาก.....ซะที่ไหนล้ะ เจ็บไปหมด ToT

 

     "เรื่องเมื่อกี๊น้ะ ความจริงเมื่อกี๊ ผม....ผมขอโทษ"

 

     "ช่างมันเถอะ ถึงยังไงนายก็เลือกกฉัน แล้วนายก็รักฉันด้วยนี่ ^^"

 

     "ขอบคุณนะพี่ที่เข้าใจผม ^^"

 

     "อื้มมม เด็กบ้า แฮร่! :P"

 

     "โธ่! ถึงเวลานี้ยังเรียกผมว่าเด็กอีกหรอ"

 

     "ฮ่ะๆ เด็กบ้าๆๆ"

 

     "ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ พี่เรียกผมแบบนี้ตลอดเลย :("

     เรย์จิทำหน้างอนใส่ฉันด้วยอ่ะ ><

 

     "โอ๋ๆๆ ขอโทษๆ ถ้างั้นเพื่อเป็นการขอโทษ ฉันจะให้นายขออะไรก็ได้จากฉันหนึ่งอย่าง"

 

     "Kiss"

 

     "ฮะ? =0= นายหมายถึงช็อกโกแลตหรอ"

     มันเป็นช็อกโกแลตยี่ห้อ Kisses อ่ะ ซึ่งขายดีมากและอร่อยมาก ฉันชอบกินมากด้วย -0- ขอช็อกโกแลตเนี่ยนะ เด็กชัดๆ

 

     "ผมหมายถึง....จูบ"

 

     "หะ ห้ะ -0-นายอยากให้ฉันจูบนายงั้นหรอ"

 

     "อืม...."

     เรย์จิตอบกลับหน้านิ่งๆ

 

     "เพราะอะไร นายถึงอยากให้ฉันจูบนายอ่ะ >///<"

 

     "ผมอยากให้พี่จูบผม ต้องมีเหตุผลด้วยหรอ"

 

     "มะ...มันก็ต้องมีสิ ไม่ใช่ว่าจะมาขอให้จูบกันง่ายๆแบบนี้นี่"

 

     "งั้นช่างมันเถอะ....ไม่ต้องก็ได้"

      อ้าว! ไม่น่าเล่นตัวเลยเรา อดจูบกับเรย์จิเลยไง ไม่น่าเลยยยย TT ทั้งๆที่ผ่านมาเขาทำเพื่อฉันมาตลอดแท้ๆ แต่เรื่องแค่นี้ฉันกลับให้เขาไม่ได้ โธ่! งั้นก็เอาว่ะ! จูบก็จูบ

 

      ฟุ้บ!

      ฉันพุ่งเข้าหาเรย์จิ แล้วโน้มคอเขาลงมาก่อนที่จะประกบริมฝีปากเบาๆ ตอนแรกเรย์จิก็ผงะเล็กน้อย แต่พอเริ่มรู้สึกตัวก็จูบตอบฉันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆเพิ่มเลเวลให้ร้อนแรงมากขึ้น ฉันเอามือไปขยุ่มบ่าของเรย์จิไว้เพื่อเป็นที่ยึด จูบของเขามันช่างนุ่มละมุน เร่าร้อน สุดแสนจะโรแมนติก ไม่ว่าจะเป็นใครที่ไหนก็คงไม่อาจปฏิเสธได้หรอก  อาาาาห์...

 

     ฟึ่บ!

     ฉันผละออกจากริมฝีปากของเรย์จิเพราะรู้สึกว่าเริ่มจะหายใจไม่ค่อยออก เรย์จิหันมามองหน้าฉันด้วยอาการเขินๆ ซึ่งก็ไม่ต่างกับฉันหรอก

 

     "ทีนี้พี่ต้องเป็นฝ่ายตอบแล้วล้ะ ว่าทำไมถึงจูบผม :)"

 

     "เอ่อ ก็ฉันอยากจูบนาย แต่ถ้าเมื่อกี๊นายไม่ต้องการก็ลืมมันไปซะก็ได้"

 

     "ลืมไม่ได้หรอก จูบตอบไปแล้วด้วย ^^"

 

     ">///<"

 

     "เอ่อ...แล้วเรื่องบ้านน้ะ พี่อยู่กับผมตลอดเลยก็ได้นะ"

     เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย - -;

 

     "จริงหรอ?? แล้วถ้าเกิดวันไหนนายเบื่อฉันขึ้นมา ฉันก็คงต้องย้ายออกอยู่ดี"

 

     "มันจะไม่มีวันนั้นหรอก"

 

     "ฉันรักนายนะเรย์จิ ^^ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง"

 

     "ผมก็รักพี่ ^^"

   

    

    

    

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา