อะไรกัน!! ผมไม่ได้รักเค้าซะหน่อย 18+

          ♥♥ข้าวโอ๊ด♥♥

     ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ข้าวโอ๊ด ข้าวโอ๊ดลูก ตื่นได้แล้วนะลูกเดี๋ยวจะไปร.ร.ไม่ทันนะลูก" ผมได้ยินเสียงที่แผ่วเบาของแม่กำลังเรียกผมอยู่ "คร้าบบบบแม่' ผมตอบแม่ไปอย่างงัวเงีย "รีบไปอาบนำ้แต่งตัวแล้วลงมาทานเข้าได้แล้วลูก" "คร้าบบบบ" ผมตอบแม่ไปและทำตามทุกอย่างที่แม่บอก ภารกิจเสร็จเรียบร้อย ผมก็กำลังจะเดินลงบันไดลงไปกินข้าว และ ขณะนั้นเองมีนำ้หกอยู่ที่ปลายบันได ซวยหล่ะ!! ผมเหยีบมันเข้าซะแล้ว ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ โอ๊ยเจ็บ

"ข้าวโอ๊ด ข้าวโอ๊ด เป็นไรมั๊ยลูก" เสียงพ่อกับแม่ของผมเรียกและมาช่วยพยุงผมไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว "ไหวมั๊ยลูก ไปร.ร.ได้มั๊ย" คำที่พ่อของผมพูดทำให้ผมตาเป็นประกายเพราะผมอาจจะได้หยุดเรียน ผึบ ขณะนั้นในหมองของผมอยู่ดีๆก็มีภาพของคนๆหนึ่งแว๊บเข้ามาในหัวผม ทำให้ผมรีบตอบพ่อกับแม่ไปว่า "ไม่เป็นไรครับ ผมยังไหว ที่สำคัญนี่เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ผมไม่อยากจะขาด" ผมตอบไปแบบคนรักเรียน (แต่จริงๆเกลียดเข้ากระดูกดำเลยหล่ะครับ) "อ๋อ ถ้าไหวก็ไปได้ แต่ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะลูก" เสียงพ่อของผมบอกด้วยความห่วงใย พอผมกินข้าวเสร็จผมก็ค่อยๆทุลักทุเลไปขึ้นรถของพ่อที่กำลังจอดรอผมอยู่ "ตั้งใจเรียนนะลูก บ๊ายบ่ายจร๊า" เสียงแม่ของผมบอกลาผม เห้ออ ในที่สุดก็ขึ้นรถได้สักที "ถ้าไม่ไหวก็โทรบอกพ่อนะลูก" เสียงพ่อของผมทักขึ้น "ไม่เป็นไรครับพ่อ ผมยังไหวอยู่" ผมคร้านพ่อไปด้วยความอยากที่จะไปร.ร. ระหว่างทางไปร.ร.ผมก็เอาแต่นึกถึงหน้าคนๆนั้นอยู่ตลอดเวลา

          ♦♦โรงเรียน♦♦

     ในที่สุด รถพ่อของผม ก็จอดลงตรงใกล้ๆประตูร.ร. "สวัสดีครับพ่อ" "ตั้งใจเรียนนะลูก" "คร๊าบบบบ" พอผมลงจากรถของพ่อ โป๊ะเช่ะ คนที่ผมกำลังคิดถึงโผล่หน้ามาพอดี "ชาร์ค" ผมตะโกนเรียกเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อๆ (จริงๆโครตตตตตตตหล่ออ่ะ>⁄⁄⁄<) "อ้าวโอ๊ด" เสียงเด็กหนุ่มตรงหน้าขานรับผม "โห!! ไม่ได้เจอตั้งนานหล่อขึ้นเยอะนะเนี่ยย" ผมชมเด็กหนุ่มตรงหน้า "แหมม โอ๊ดก็สวยขึ้นเยอะเลยน้าา" คนตรงหน้าแซวผม "ตลกและ โอ๊ดเป็นผู้ชายนะ" งอลแล้ว มาหาว่าผมสวยหรอเช่ออ "โอ๋ ไม่เค้านะตะเอง" ผมยังคงไม่สนใจ "หายงอลยัง ด้ายยไม่หายไช่มั๊ย" เด็กหนุ่มตรงหน้าเอาแขนของเค้ามาโอบรอบเอวบางๆของผมไว้ ฟ๊อด แย่แล้วว เจ้าบ้านั้นมันหอมแก้มผม ช่วยด้วยคร๊าบบบ ผมโดนลวนลาม "ทำอะไรของนายเนี่ย" ผมทักท้วงไปด้วยความอาย "ไง หายโกรธเค้ายางง" "เชอะ ไม่มีวัน" ผมสะบัดหน้าหนีเด็กหนุ่มตรงหน้า และไม่นาน หน้าของเค้าก็เข้ามาใกล้หน้าผม ตึกตัก ตึกตัก ไอหัวใจบ้า เป็นอะไรของแกเนี่ย "เห้ยย จะทำอะไรเนี่ย"ผมถามพร้อมดันหน้าเด็กหนุ่มคนนั้นออกไป " ไง หายโกรธเก๊ายัง" คนตรงหน้าทำถ้าจะหอมแกมผมอีกครั้ง "เห้ย หายแล้วหายแล้ว"ผมตอบไปด้วยความตกใจและเขินอาย "จริงอ่ะ" คนตรงหน้าถาม "เอออ เอาหน้าออกไปได้แล้ววว"ผมบอกพร้อมกับดันหน้าของเค้าออกไป "คร๊าบบเมียย" "แปะ ขึ้นห้องกัน" คนตรงหน้าแซวผมพร้อมชวนขึ้นห้องเรียน แถมมันยังจับมือผมอีก

♥♦♥♦♥♦♥♦