อลเวงรักสัมพันธ์ร้ายยัยดวงซวย

ไฟ...กองไฟที่ถูกสุมขึ้นกลางใจ...ไม่รู้ว่าวันไหนจะมอดดับ...

(อ่านเเนะนำตัวละครก่อนเน้อ~)

ร่างอรชรถอนหายใจเฮือกสุดท้ายก่อนจะเดินเข้าไปในคาเฟ่ที่เธอเเละเเฟนหนุ่มมักจะมาด้วยกัน...

"ทิวลิป!วันนี้คุณlateตั้ง5นาทีเลยนะ"ชายหนุ่มหน้าตาคมคายยิ้มร่าเเละทักทายเเฟนสาว....ทิวลิปหลับตาลงช้าๆเเล้วกล่าวขอโทษเบาๆก่อจะบอกฝ่ายชายให้เข้าเรื่อง"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย..."เธอเอ่ยเเค่นั้นก่อนจะนั่งลงบรรยากาศถายในคาเฟ่เริ่มเงียบสงัดเพราะร้านใกล้จะปิด..."ว่ามาเลยครับ!จะคุยเรื่องงานเเต่งรึปล่าว~"ชายหนุ่มทำหน้าทะเล้นก่อนส่งยิ้มอย่างน่ารัก"ฉันจะมาบอกเลิก"ทิวลิปเอ่ยเบาๆเเต่มันดังพอที่หูของธันเดอร์จะได้ยินคำนั้นมันทำให้เค้าหุบยิ้มทันที"ทำไมละทิวลิป..ทำไม..."เข้าถามเเต่มันยากเกินกว่าที่คนอ่อนไหวอย่างเธอจะให้คำตอบได้...ทิวลิปลุกขึ้นปาดนำ้ตาลวกๆพร้อมบอกว่า"ฉันจำเป็นจริงๆฉันต้องเเต่งงานกับหยวน...ฉันขอโทษ..."เมื่อธันเดอร์หรือธันได้ยินดังนั้นความโกรธเข้ามาเเทนที่จับข้อมือทิวลิปอย่างเเรงลากเข้าห้องนำ้...

ห้องนำ้...

"ธัน...ปล่อยฉ..ฉันเจ็บ.."ทิวลิปนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ...ธันจับคางมลเเล้วออกเเรงบีบเเล้วประกาศกร้าวว่า......."วันไหนที่ไอหมอนั่นทิ้งเธอฉันนี่เเหล่ะจะเหยียบเธอให้จมดิน!!!"สิ้นเสียงธันด้วยความเจ็บทิวลิปจึงสะบัดหน้าให้หลุดเเล้ววิ่งออกนอกร้านไม่หันมาอีก...

1เดือนต่อมา...

ชีวิตคู่ของทิวลิปไม่ดีนักถึงเเม้หยวนจะดูเเลเธอดีทุกอย่างประทานให้ทุกสิ่งที่เธอปราถนาเเต่คนที่เธอคิดถึงนั้นมีเพียงคนเดียว...คนเดียวจริงๆเธอรู้ว่าธันเป็นคนอารมณ์ร้อนเอาเเต่ใจเธอจึงไม่โกรธธันสักเท่าไรหยวนคงดูเธอออกเลยบอกให้ลืมธันอยู่เสมอเเน่นอนหยวนรวยมากมีเงินทองมากมายเเต่ถึงยังไงคนที่เธอรักก็มีอยู่คนเดียว...เหตุผลที่เธอต้องเเต่งงานกับหยวนเป็นเพราะ...เเม่ของเธอติดหนี้ธนาคารอยู่หลายล้านเลยต้องการลูกเขยรวยๆอย่าง'หยวน'เธอรักเเม่..มากพอที่จะเเต่งงานกับหยวน...เเต่เงินทองของมีค่าไม่ได้ทำให้ชีวิตของทิวลิปสุขมากนักเพราะการที่ได้อยู่กับคนรักคงเป็นความสุขที่ดีที่สุดเเล้ว..."ทิวลิปครับวันนี้ผมมีงานดึก...คงกลับมากินข้าวด้วยไม่ได้ขอโทษนะครับ"หยวนพูดด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด"จ่ะ..."หยวนมองใบหน้างามที่ดูล่องลอยสายตาที่ดูว่างเปล่า...มันทำให้เขารู้สึกผิด...หยวนออกไปทำงานเงียบๆปล่อยให้ภรรยาเหงาหงอยเธอไม่พูดอะไรทั้งวันเเน่นอน..เเม่สั่งให้เธอห้ามยุ่งกับธันเด็ดขาดเพราะกลัวหยวนจะเข้าใจผิดเเต่เรื่องพวกนั้นตัวหยวนรู้มานานเเล้วเเค่ไม่บอกไม่ถามใก็เเค่นั้นเอง..........

.

.

.

สักพักพี่ชายของเธอก็โทรมาหาทิวลิปจึงรับสาย"ไปเที่ยวด้วยกันไหมยัยทิวลิปเดี๋ยวก็เป็นโรคซึมเศร้าตายกันพอดีเเกนะ"

"ก็อยากเป็นอยู่นะโรคซึมเศร้าน่ะ"

"เออๆสรุปจะไปไหมเนี่ย"

"คะ..ไปคะมารับด้วยนะ"

ทิวลิปอาบนำ้เเต่งตัวมันทำให้เธอดูสดใสขึ้นมาบ้างเมื่อไม่มีอะไรทำร่างบางจึงตัดสินใจไปรอพี่ชายหน้าบ้าน...

"อือ!อือ!!!!"ทิวลิปตกใจสุดขีดผ้าผืนสีขาวมาปิดจมูกเล็กของเธออย่างเเรง!

เม้นไม่ถึง5ไม่เเต่งต่อเด้อออออออ