月は眠れぬ 〜 Sleepless Moon

...

ฮิโรชิ

องเมียวทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนส่ายหน้าน้อยๆ

"เรื่องนั้น ข้าไม่รู้วิธีหรอก"

ขุนนางหนุ่มทำเสียงจิ๊จ๊ะกับบุคคลผู้แสนหัวช้าไม่ทันใจ ริมฝีปากบางเหยียดยิ้ม ก่อนเผยแผนการที่วางเตรียมการเอาไว้อย่างรวดเร็ว

"จะไปยากอะไร แค่เจ้าไปเยือนที่ตำหนักท่านหญิงอีกครั้งแล้วบอกว่า ท่านหญิงมีโอกาสตกเป็นเหยื่อในคดีนี้ เพียงเท่านี้ข้าก็จะได้ใกล้ชิดกับท่านหญิงแล้ว..."

ดวงตากลมโตหรี่เหล่มองเขาด้วยสายตาไม่วางใจ พึมพำ

"ท่านใช้ข้าเป็นข้ออ้างไม่ใช่หรือ ที่สำคัญยังเป็นเรื่องผลประโยชน์ส่วนตัวอีก"

"เพื่อเป้าหมายแล้ว ข้าไม่สนใจวิธีการ" ฮิโรชิถอยห่างจากร่างที่ดึงเข้ามาใกล้ แล้วปล่อยข้อมืออีกฝ่ายให้เป็นอิสระ

เสียงถอนหายใจแรงดังจากองเมียวหนุ่มในชุดขาว ปีศาจหนุ่มจึงออกคำสั่งกำชับอีกครั้ง

"ข้าบอกแนวทางไปแล้ว เจ้าไปหาหนทางเอาเองก็แล้วกัน ข้าต้องการภายในวันพรุ่งนี้"

"วันพรุ่งนี้!!!" เสียงร้องตกอกตกใจของปีศาจหมาป่า ทำให้เขาย้ำด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดอีกครั้ง

"มันแน่นอนอยู่แล้ว ถ้าไม่รีบก็จะมีเหยื่อเคราะห์ร้ายมากกว่านี้ หรือเจ้ามีปัญหากับข้าที่เป็นเจ้านายงั้นหรือ?"

เมื่อเขาหันไปจ้องตาอีกฝ่าย องเมียวร่างสูงก็รีบหลบสายตาลงพื้นอย่างจำยอมราวกับหมาจนตรอก

"ไม่มี... ขอรับ"

"ข้าไปก่อนล่ะ หวังว่าเช้าวันพรุ่งนี้ข้าจะได้ยินข่าวดีจากเจ้านะ"

ฮิโรชิยิ้มอย่างเหนือชัยทิ้งท้าย ก่อนเดินก้าวยาวๆ ออกจากมุมลับตาคนนั้นไปสู่โถงทางเดินที่เจิดจ้าด้วยแสงสว่าง

###

ภายในห้องส่วนตัวของข้าราชการหนุ่ม แมวสีเทาตัวใหญ่กำลังเดินวนเวียนอยู่แถวขวดดินเผาที่วางเรียงรายอยู่หลายใบ ตั้งแต่เจ้านายของมันก้าวเท้าเข้าในห้องนี้มา พวกขวดที่มีกลิ่นแปลกๆ ก็ฟุ้งกระจายทั่วห้อง ด้วยนายกำลังใช้ของเหลวในขวดดื่มเพื่อดับกระหายหรืออะไรสักอย่างที่มันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก

"ให้ตายสิ!!!"

ร่างผอมบางในชุดคลุมสีเข้มสถบระหว่างนั่งดื่มสุราอยู่ อันที่จริงเขาไม่ได้ชื่นชอบการดื่มมากนัก หากสามารถลบเลือนความทรงจำที่อยู่ในหัวของตนเองเหมือนที่ทำกับคนอื่นได้ เขาคงไม่ต้องใช้เหล้ามาดื่มล้างพิษหมาป่าที่ค้างอยู่ในปากพร้อมกับย้อมใจตัวเองไปด้วยเช่นนี้แน่

ทำไมเจ้าองเมียวนั่นถึงต้องเป็นปีศาจหมาป่าด้วยนะ ถึงจะไม่ได้รังเกียจคนที่ทำหน้าที่องเมียวสักเท่าไร เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ของตนเอง แต่เรื่องที่เป็นหมาป่าแล้วเขาเข้าไปจูบโดยไม่ทันรู้นั้่นก็สร้างความตื่นตะลึงให้เขาจนกระทั่งบัดนี้

ก็หมาน่ะ ทั้งเสียงดังเอะอะ น่ารำคาญ แถมยังมีกลิ่นเหม็นไม่น่าเข้าใกล้สักเท่าไร เขาเลยไม่ชอบที่จะมีสัตว์ประเภทหมามาอยู่ใกล้ๆ ตัวให้รู้สึกหงุดหงิดหัวใจแบบนี้

คิดแล้วก็ยังขยะแขยงไม่หายที่เข้าไปดูดเลือดจากปีศาจหมาป่าแบบนั้นเข้ามาในร่างกาย เมื่อคิดว่าต่อจากนี้ไปจะต้องทำงานร่วมกับเจ้าหมาที่หลบซ่อนสถานะของตนเองไปด้วย ฮิโรชิก็นึกรำคาญใจที่ไม่สามารถเปลี่ยนตัวคนร่วมงานได้ด้วยคำสั่งขององค์จักรพรรดิ์

ก็ดี...! จะใช้งานเจ้าหมานั่นเสียให้คุ้มเลย เอาให้ไม่ต้องมีเวลาว่างไปที่ไหนทั้งวัน...!!

มือผอมเรียวส่งเหล้าในจอกเข้าปากเป็นจอกสุดท้ายของวันแล้วกระแทกจอกลงบนโต๊ะเตี้ย พอดีกับที่แมวซึ่งเลี้ยงไว้เดินนวยนาดเข้ามาพอดี ฮิโรชิรีบคว้าร่างเหยียดยาวนั้นมากอดไว้เต็มอ้อมอก

"อยู่กับเจ้ายังดีกว่าเป็นไหนๆ เนอะ เนี๊ยะซามะ"

แมวของเขาร้องเหมียวตอบเบาๆ พร้อมกับหลับตาพริ้ม ยามที่นิ้วเรียวลูบไล้บนขนสีน้ำเงินเทาของมันด้วยความเอ็นดู