Love me Love me มารักฉันซะดีดียัยจอมจุ้น

“โว้วๆ ใจเย็นสิ ที่รัก^^ ฉันก็แค่ไม่ชอบมีความสัมพันธ์กับใครนานๆ ก็เท่านั้นเอง ช่วยไม่ได้นี่ก็คนมันหล่อโดนใจ ฉันเดาว่าแวบแรกที่เธอเห็นหน้าฉันคงอึ้งไปเลยล่ะสินะ>< ใช่ม้าๆๆ หลงรักฉันแล้วล่ะซี้^O^” โรเจอร์ทำตาวิ้งๆ ขี้เล่นใส่ฉัน ซึ่งตอนนี้ทุกคนในโรงอาหารก็ยังมองเราสองคนอยู่ จะมองอะไรนักหนาฟะ >O<

“เปล่า -_-;;”

“โกหกกกกกกก =W=^^”

แน่ะ! มันรู้ทันอีก >///< แถมยังหลงตัวเองซะจนน่าถีบ ถึงมันจะจริงก็เถอะ! ฉันไม่เถียงก็ได้เรื่องที่เขาหล่อบาดใจ อร้ายย!! น่ารักกกก เฮ้ย!!! ไม่ใช่สิๆ ไอ้หัวแดงนี่พึ่งจะทิ้งผู้หญิงคนนึงไปนะ แถมเขายังเจ้าชู้มากๆ อีกด้วย แบบนี้ห้ามไปหวั่นไหวคำพูดเสี่ยวๆ ของเขาเด็ดขาดดดดด ><!!!

“ไอ้บ้า! ใครจะอยากหลงรักนายกันยะ! คนอื่นอาจจะใช่ แต่กับฉันไม่มีทาง!!”

ฉันเชิดหน้าใส่โรเจอร์แล้วหันหลังทำท่าจะเดินหนี ถ้าเกิดอยู่ต่อฉันอาจจะมีเรื่องกับหมอนี่ก็ได้รีบชิ่งจะดีกว่า >()<

หมับ! นายโรเจอร์คว้าข้อมือของฉันไว้ได้ทัน อะไรอีกเนี่ย! ฉันจึงรีบสะบัดแขนออกแล้วหันหน้ากลับมามองเขาอย่างไม่สบอารมณ์ แต่เขากลับยักไหล่แล้วยิ้มหวาน

“จะไปไหนเล่า>< ฉันชื่อโรเจอร์ เธอล่ะชื่ออะไร^^”

อะไรของหมอนี่ =_= อยู่ๆ ก็มาทำความรู้จัก นี่ฉันพึ่งด่านายไปนะเฟ้ยยย!!!

“จะชื่ออะไรมันก็เรื่องของฉัน นายจะไปไหนก็ไปเลยไปไป๊ ชิ”

“ฉันชอบเธอ^^ มาเป็นแฟนกับฉันนะ *_*:”

“หา! นี่นายอย่ามากวนประสาทฉันนะ! ฉันไม่ชอบนายแล้วก็ไม่มีวันชอบด้วย รู้ไว้ซะ!”

“เฮ้ๆๆ ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เนี่ย ฉันยังไม่เคยถูกใครปฎิเสธเลยนะ เธอนี่มันยังไงกัน หรือเป็นเลสเบี้ยน O_o???”

“ไม่ใช่โว้ยย!! ฉันเป็นผู้หญิงแท้!” หน็อย! ฉันจะไปชอบพวกเดียวกันได้ยังไง อี๋!!!! คิดแล้วก็สยอง >O<

“ถ้างั้นเธอมาคบกับฉันสิ^O^ ฉันจะทำให้เธอชอบฉัน หลงใหลฉัน รักฉัน จนสามารถตายแทนได้เลยล่ะ”

“แล้วถ้าฉันไม่ชอบนายล่ะ อะไรทำให้นายมั่นใจขนาดนั้น! นายคิดผิดแล้วล่ะโรเจอร์”

“โอเค งั้นเรามาเป็นแฟนกัน ฉันจะทำให้เธอรักฉัน^^”

“O_O! ฉันไปตกลงเป็นแฟนนายตอนไหนกัน ไม่! ฉันไม่คบกับนายให้เสียเวลาหรอกย่ะ >_<”

นายนี้เพี้ยนแหงๆ อยู่ดีๆ ก็จะมาขอฉันเป็นแฟน แล้วบอกจะทำให้ฉันรัก แบร์ :P ไม่มีทางซะหรอก ฉันจะไปรักเขาได้ยังไง!!

“เธอคงจะกลัวหวั่นไหวกับฉันล่ะสินะ T_T ว้า เสียดายจัง ไม่เป็นไรๆ ยัยป๊อดเอ้ย ฮ่าๆ”

โรเจอร์หัวเราะก๊ากๆ อย่างผู้ชนะ ! จากนั้นก็เดินล้วงกระเป๋าออกไปเท่ห์ๆ

“โห่ๆๆๆ บู่ววๆๆๆ ~~” เสียงโห่จากคนในโรงอาหารก็ตามมา บางคนก็แลบลิ้นใส่ฉัน อร้าย! นี่ฉันกลายเป็นผู้หญิงป๊อดๆ คนนึงแล้วเหรอเนี่ย ไม่ได้การละ ฉันไม่ยอมมม!!

“เดี๋ยว!”

ฉันทำอะไรลงไป >_< จะไปเรียกหมอนั่นทำไมเนี่ยยยย

“หืม? มีอะไร^^ ยัย-ปอด-แหก” กรี๊ดดดดด!! ใครปอดแหก! ฉันเปล่านะยะ! ถ้าฉันปอดแหกก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่ามิกะ!!! เหอะ กะอีแค่คบกับคนหล่อๆ คนนึง แต่ไม่ต้องไปหลงรักก็เท่านั้น ไม่เห็นยุ่งยาก =_=

“ได้…ก็ได้ >O< ฉันจะคบกับนาย แล้วจะทำให้นายรู้ว่าผู้หญิงอย่างฉันไม่ได้ใจง่ายหวั่นไหวกับคนที่หน้าตาดีแต่นิสัยไม่ดีแบบนายไง!!”

“แน่ใจ? หึๆ ถ้าเธอเกิดรักฉันมาจริงๆ อย่าหาว่าไม่เตือนนะครับ^^ เพราะผมเท่ห์สุดๆ ไปเลยล่ะ ฮ่าๆ”

นั่นน่ะสิ! แต่ไม่หรอกน่า ก็ฉันเกลียดผู้ชายอยู่นี่ ฉันเคยอกหัก TOT ฉันได้รับบทเรียนว่าความรักที่แท้จริงนอกจากพ่อแม่ไม่มีอีกแล้วบนโลกใบนี้ –[]-

“ก็เอาซี้! ถ้านายทำให้ฉันรักนายได้นะ ฉันจะยอมรับว่านายมันเจ๋งมาก >_< ส่วนฉันน่ะนะมันห่วยแตก ใจง่าย เหมือนผู้หญิงทั่วๆ ไป -_-;;”

“แค่ยอมรับน่ะ…มันไม่พอหรอกนะสาวน้อย^^ เธอต้องทำอะไรบางอย่าง เอ~ อะไรดีน้า”

“อะไร! อย่ามาตั้งข้อตกลงบ้าๆ กับฉันนะ!! เปลี่ยนใจแล้ว ฉันไม่เป็นแฟนกับคนที่พึ่งเคยเห็นหน้าเมื่อสองนาทีที่แล้วอย่างนายหรอกและฉันเกลียดคนเจ้าชู้!!!!!”

“เฮ้อ! ว่าแล้ว เธอมันปอดแหกจริงๆ ด้วย ก็แล้วแต่เธอละกันนะ ฉันไปหาสาวๆ ที่สวยและเซ็กซี่ขยี้ใจของฉันดีกว่า มัวคุยกับกุ้งแห้งแถมเฉิ่มเบ๊อะแบบเธอมันเสียเวลาจริงๆ เลย ^^”

ฮะ!!! กุ้งแห้ง!! นี่นายว่าฉันไม่บึ้มเหมือนสาวๆ ของนายงั้นเรอะ! (จริงๆ นั่นแหละ TOT) หืมมม!! ไอ้บ้านี่ปากเสียชะมัด! ตอนนี้ความโกรธของฉันมั่นพุ่งขึ้นเร็วยิ่งกว่าจรวดที่จะไปสำรวจดาวอังคารซะอีก หน็อย!

“นี่!!! นายโรเจอร์ ใครกันกุ้งแห้ง พูดดีๆ นะยะ เหอะ! คิดว่าฉันกลัวงั้นเหรอ” ฉันยิ้มมุมปากอย่างน่าเกรงขามแล้วเดินเข้าไปยืนประจันหน้ากับนายนั่น

“เธอยิ้มอะไรของเธอน่ะ ตลกชะมัด ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“ยิ้มอะไรน่ะเหรอ หึๆ ฉันจะเป็นแฟนกับนายยังไงล่ะ จะแสดงให้เห็นว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงปอดแหก!”

“เก่งนี่ เธอกล้าขอฉันก็กล้าให้ ตกลง! เธอจะต้องมารักฉันแบบหัวปักหัวปำจนโงหัวไม่ขึ้นเลยล่ะ สาวน้อย”