เงารักกามเทพ

อาหารมากมายถูกตั้งเรียงรายเอาไว้ พร้อมข้าวสวยสองจานถูกตั้งมาเสริฟหน้าเจ้านายทั้งสองแห่งบ้าน อติเทพหยิบช้อนจึงมาตักอาหารใส่จานตัวเองอย่างไม่ใยดีคนตรงข้าม 

"กินสิคุณ รออะไร เดี๋ยวก็เลยเวลาทานยาหรอก" เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าที่ภรรยาไม่ยอมตักอาหารซักที  

"ฉันไม่ค่อยหิว ไม่ทานได้ไหมคะ " เสียงหวานเพราะ กล่าวบอกเขานิ่งๆ ใบหน้าขาวนั้นเริ่มซีดลง 

อติเทพรีบลุกขึ้นมานั่งเก้าอี้ข้างๆเธอ  "คุณจะเป็นลมหรือเปล่า  ผมว่าคุณหน้าซีดๆนะ ทานซักหน่อยเถอะ ทานกับแกงจืดก็ได้นะ จะได้มีแรง  " อติเทพดูจะใส่ใจเธอเป็นพิเศษ ผิดกับตอนขึ้นห้องไปเชิญเธอลงมาลิบลับ 

"คะ " มือเล็กเอื้อมไปหยิบช้อนตัวเอง ตักแกงจืดเต้าหู้ไข่มารับประทาน อติเทพได้แต่นั่งมองด้วยความเป็นห่วง หัวใจชายหนุ่มสั่นไหว เขาเป็นห่วงเธอ กลัวเธอจะเป็นอะไรไป เขาต้องดูแลเธอให้ดีที่สุด "มา ผมป้อนดีกว่า คุณนั่งกินอย่างเดียว "  ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว

   นาฬิกาบอกเวลาสองทุ่ม  "เดี๋ยวแต้วจะเช็ดตัวให้นะคะ  คุณอัปสรตัวยังร้อนอยู่เลยนะคะ" แต้วบอกพร้อมผ้าเช็ดตัวและน้ำอุ่นในมือ  "คุณอัปสรสวยมากเลยนะคะ มิน่าละ พี่เทพถึงจะแต่งงานกับคุณ" "อืม...ขอบใจนะ"เสียงอัปสรขานรับในลำคออย่างเหนื่อยหน่าย   เธอสัปสนในใจเหลือเกิน อติเทพทำเหมือนเธอเป็นหุ่นยนต์ไม่มีความรู้สึก นึกอยากจะว่าก็ว่าหยาบคาย นึกอยากจะดีก็ดีใจหาย "คุณเทพเขาเป็นคนยังไงหรอแต้ว"  อัปสรเอ่ยขึ้นถามเมื่อแต้วเช็ดตัวให้เธอเสร็จ

"พี่เทพเป็นชายหนุ่มรูปงาม ที่สาวๆทั้งเมืองอยากจะแต่งงานด้วยค่ะ คุณอัปสรโชคดีนะคะที่ได้แต่งงานกับพี่เทพ  พี่เทพเป็นคนดีนะคะ  ดูสิคะ อุปการะแต้วมาตั้งแต่เด็กๆส่งให้เรียนจนจะจบแล้วนะคะ อะไรที่ตอบแทนพี่เทพได้แต้วก็จะทำคะ  "  แววตาของแต้วดูรักใคร่เจ้านายมากเหลือเกิน แถมยังเรียกกันว่าพี่เทพ 

"เธอไปนอนเถอะแต้ว ฉันง่วงแล้วอยากพักผ่อน"  อัปสรโสภิตพูดตัดบทสนทนาหลังจากแต้วเข้ามาขลุกอยู่ในห้องเธอราวสองชั่วโมงแล้ว วันนี้เธอเหนื่อยมากจริงๆ  เด็กสาวนึกขึ้นได้ว่าคงจะรบกวนเจ้านายรีบเก็บของออกจากห้องทันที 

ไฟที่หัวเตียงกำลังจะถูกปิดต้องชะงักไว้เมื่อร่างสูงก้าวเข้ามาในห้อง 

"คุณอติเทพ มีอะไรคะ" หญิงสาวถามด้วยใบหน้างงงวย เพราะนี่มันก็ดึกมากแล้ว เธออยู่ในชุดที่ไม่พร้อมจะรับแขกเอาเสียเลย  ชุดนอนลูกไม้สีขาวเบาบาง ยาวไม่ถึงหัวเข่าด้วยซ้ำ แม้เธอจะใส่ชั้นในครบทุกชิ้นแต่สำหรับเธอแล้วมันก็ไม่น่าดูเอาเสียเลย 

สายตาคมมองเธอด้วยไฟแห่งปราถนา ก่อนที่มโนสำนึกจะบอกว่า เพียงแค่เข้ามาดูแลเธอเท่านั้น"ผมแค่เข้ามาดูคุณ  ดึกแล้วยังไม่นอนอีก ไหนมาดูซิ" ก่อนที่ร่างสูงจะสาวเท้าเข้ามาประชิดตัวเธอที่เตียงนอน เมื่อหนาอบอุ่น อังที่หน้าผากหญิงสาว สายตาประสานกัน ริมฝีปากสาวสวยเม้มแน่น ทำไมต้องใจสั่นและตื่นเต้นขนาดนี้นะ หญิงสาวหลบสายตาทันที เมื่อสัมผัสได้ถึงหัวใจตัวเองที่เต้นแรง...

"คุณดีขึ้นแล้ว  ตัวก็ไม่ร้อนเท่าไหร่ " เขาเอามือออกจากหน้าผากสวยได้รูป ก่อนจะเกลี่ยปอยผมที่อยู่บนใบหน้างามออกนิ้วมือที่ลากบนใบหน้าเธอยิ่งให้ความรู้สึกแปลก ขนกายลุกซู่ไปหมด ใบหน้าคมสันโน้มคอลงมา ริมฝีปากหนาฉกฉวยจูบลงบนริมฝีปากบางทันที อื้อ.. หญิงสาวร้องออกมาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนที่ลิ้นแข็งแรงจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปาก แรงบดขยี้ทำให้เธออ่อนระทวยไปทั่วสรรพางค์กาย แขนเรียวเกาะเอวเขาไว้แน่น เพื่อยึดตัวให้มั่นคง เธอทั้งกลัวทั้งกล้า อยากทำตามใจตัวเอง มือหนากระชับอยู่ที่ท้ายทอยเพื่อกดให้ใบหน้างามไม่หนีไปไหน ก่อนที่ละค่อยๆเลื่อนลงมากระชับไว้ที่แผ่นหลัง  ก่อนที่มือคู่เล็กจะผลักเขาออกด้วยแรงเพียงเล็กน้อย "ปละ ปล่อย ปล่อยฉันก่อนคะ "ก่อนที่ร่างบางจะหอบหายใจ ช่วงเวลานั้นเหมือนจะขาดอากาศหายใจก็ไม่ปาน ร่างสูงอ้อยอิ่งที่จะปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน "ดึกแล้ว คุณไปนอนเถอะคะ ฉันง่วง "  อัปสรโสภิตรีบไล่อติเทพ เพราะเธอกลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอไปมากกว่านี้ 

กลัว กลัวหัวใจตัวเอง กลัวจะยอมให้เขาทำอะไรต่ออะไร  

"โอเค งั้นผมไปนอน พรุ่งนี้จะเข้ามาดูแต่เช้านะ "