Protect of Heart ปฏิบัติการรักพิทักษ์ใจยัยแวมไพร์

คริสแนะนำสถานที่ต่างๆให้ฉันอย่างคร่าวๆ ฉันก็พยายามจดจำทุกอย่างที่เขาบอก

“นี่เวย์ เอาตารางสอนของเธอมาดูหน่อย”เขาพูดแล้วก็ฉกมันไปจากมือฉัน เห้ๆ!!

ถ้าจะทำแบบนี้ไม่ต้องขอก็ได้มั้ง=_=

“เธอคิดยังว่าจะอยู่ชมรมอะไร?”คริสหันมาถามฉัน

“ยังอ่ะ ไม่เข้าไม่ได้เหรอ”ฉันตอบไปตามความคิดของตัวเอง

“ไม่ได้ นักเรียนทุกคนต้องมีชมรมอยู่ เธอสนใจจะมาอยู่ชมรมเดียวกับฉันมั้ยล่ะ”คริสหันไปสนใจตารางสอนของฉันต่อ

“เอาสิ แต่ฉันไม่สนใจกิจกรรมของชมรมหรอกนะ”

“อืมมมมมม ยังไงชมรมของฉันก็มีสมาชิคไม่กี่คนอยู่แล้ว ^ ^”เขาบอกแล้วหันมายิ้ม ฉันว่าฉันไม่ได้คิดไปเองนะ รอยยิ้มของคริสดูแปลกๆ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง

ฉันเลิกสนใจคริสแล้วมองไปรอบๆแทน *0* ดูจากข้างนอกว่าใหญ่แล้ว พอมาดูข้างใน โอ้โห-0- ใหญ่กว่าข้างนอกอีก ฉันสังเกตว่าสาวๆหลายๆคนมองคริสเวลาที่เขาเดินผ่าน แล้วก็หัวเราะคิกคักกัน สงสัยหมอนี่คงจะเป็นคนดังละมั้ง ก็น่าอยู่นะ ทั้งรูปร่างที่สูงโปร่ง รูปหน้าสวยราวกับนายแบบ ดวงตาสีเทา กับผมสีขาวหม่นๆถูกจัดทรงแบบยุ่งเหยิง เวลายิ้มทีนี่สาวๆคงละลายลงไปกองกับพื้น แต่มันไม่ใช่กับฉัน ตอนอยู่โรงเรียนเก่าฉันเป็นถึงดาวโรงเรียนเลยนะ หนุ่มๆทั้งหล่อและไม่หล่อเข้ามาสารภาพจนฉันเหนื่อยเลยล่ะ หึๆ >3<

“คริส นายเป็นลูกครึ่งเหรอ?”ฉันถามเพราะสงสัยมากๆ หน้าตาหมอนี่มัน ดูยังไงๆก็ไม่ใช่คนไทยแท้อ่ะ ฉันข้องใจ

“ใช่ ฉันเป็นลูกครึ่ง หล่อใช่มั้ยล่ะ”เขาหันมาฉีกยิ้มทะเล้น

“ก็งั้นๆแหละ -..- ”ฉันโกหกนะ หมั่นไส้คนมั่นหน้าน่ะ

“โกหก ใครๆก็บอกว่าฉันหล่อ อ๊ะ!! ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว เดินหาห้องเรียนเองละกันนะ ฉันรีบ ตั้งใจเรียนนะ แล้วเจอกัน 0_< ”เขาบอกแล้วขยิบตาก่อนจะวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว หลังจากแยกกับคริส ฉันก็เดินหาห้องเรียน แล้วมาเจอกับครูที่ปรึกษาเข้าพอดี เธอจึงพาฉันไปเเนะนำตัวกับเพื่อนๆ 

“เงียบหน่อย!! นักเรียนทุกคน วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาให้รู้จัก เอ้า แนะนำตัวสิจ้ะ” เธอหันมาบอกแล้วถอยให้ฉันเดินออกไปแนะนำตัว

“สวัสดีค่ะ ชื่อเวเนเซีย เมเยอร์ เรียกเวย์ก็ได้ ฝากตัวด้วยนะ ^ ^”ฉันแนะนำตัวด้วยใบหน้าเป็นมิตรวันนี้อารมณ์ค่อนข้างดีน่ะ  

“ว้าว น่ารักจังเลยเนอะ”“ย้ายมาจากที่ไหนหรอ”“ขาวสวยสเป็คเลย”“มีแฟนยัง”“ใช้อะไรทำไมหน้าใสจัง” และคำถามอีกมากมายที่ทุกคนพยายามจะถามฉัน ก็บอกแล้วว่าฉันน่ะสวยนะ-3-

“พอได้เเล้วจ้ะทุกคน เตรียมตัวเรียนได้แล้ว วิชาเเรกภาษาอังกฤษนะจ้ะ”คุณครูส่งเสียงเตือนทำให้กลับมาสงบอีกครั้ง หลังจากนั้นก็เข้าสู่เนื้อหาวิชาเรียน มีเพื่อนๆในห้องมาชวนฉันคุยเรื่อยๆ จนถึงพักเที่ยง

“เวย์ ไปกินข้าวกับพวกเรานะ”“ไม่ได้ เวย์ต้องไปกินข้าวกับพวกเรา”“แต่ฉันมาก่อน”“แต่ฉันสนิทกับเวย์กว่า” เพื่อน2กลุ่มที่มาชวนฉันไปกินข้าวด้วย เริ่มมีปากเสียงกันกัน

“เอ่อ คือว่า...”“เวย์ ไปกินข้าวกัน”ขณะที่ฉันกำลังจะห้ามทั้ง2ฝ่ายไม่ให้ทะเลาะกัน ก็มีอีกเสียงนึงเเทรกขึ้นมา จะใครล่ะ ก็คริสน่ะสิ

“อืม รอแปบนะ._. ขอโทษนะ พอดีฉันมีเพื่อนกินข้าวแล้ว ขอตัวก่อนนะ” ฉันพูดจบก็วิ่งออกมาโดยไม่สนใจเพื่อนร่วมห้องที่จ้องคริสด้วยสีหน้าที่ยากจะบรรยาย คริสพาฉันไปที่โรงอาหารแล้วพาเดินไปนั่งที่โต๊ะของเขา เวลาที่พวกเราเดินผ่าน ก็จะมีคนซุบซิบเเล้วหลีกทางให้ เฮ้ๆ -...- นี่มันเด่นเกินไปแล้วนะ

“เวย์ เธอจะกินอะไร เดี๋ยวฉันไปซื้อให้?” คริสหันมาถามฉัน

“ฉันไปซื้อเองดีกว่า เกรงใจ- -” ขืนฉันใช้นายแฟนคลับนายคงมาฆ่าฉันหมกป่าแหงๆ ดูดิ แค่ฉันเดินมากับคริสยังจ้องซะตาเขียวเลย

“เอาน่ารีบๆสั่งมาเร็วๆ”นายมันใจดีเกินไปแล้วเห็นมั้ยว่าฉันไม่ต้องการ

“งั้นเอาอะไรก็ได้ แล้วแต่นายเลย ._.”

“แปลกคน เธอกินแต่ให้ฉันเลือก เอาเถอะๆ นั่งรออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวมา”คริสพูดจบก็เดินหายไป เฮ้ออ ไม่ว่าที่ไหนก็วุ่นวายเหมือนกันเลย

“เธอ! เวย์ใช่มั้ย”ขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรๆอยู่ก็มีเสียงเล็กๆดังมาจากข้างหลัง “ใช่ แล้วเธอเป็นใครอ่ะ @ @?”ฉันหันไปตามเสียงก็พบผู้หญิงผมสีชมพู หน้าตาน่ารักอย่างกับตุ๊กตาแหน่ะ โอ้ย-///-

 “ฉันชื่อเคส เคสสิก้า เเมคเวลล์ เป็นน้องสาวพี่เคลวิน ว้าย เธอน่ารักกว่าที่พี่คริสบอกอีกนะเนี่ย น่าฟัดจริงๆ>///<”เธอพูดแล้วกระโดดเข้ามาดึงแก้มฉัน

“เคส ทำอะไรน่ะ เสียมารยาท - - สวัสดี ฉันชื่อเคลวิน เเมคเวลล์ ยินดีที่ได้รู้จักเวย์”โอ้วว ใครอีกล่ะเนี่ยหมอนี่ หล่อชะมัด ผมสีทองเป็นประกาย ดวงตาสีฟ้าสด พระเจ้า!! กลุ่มของคริสนี่รวบรวมคนหน้าตาดีไว้รึไงกันนะ

“ยินดีเช่นกันค่ะ>//<”ให้ตายเถอะ ฉันเขินไปหมดแล้วเนี่ย

“เฮ้ เคส เคลวิน มาไวชะมัด”เสียงคริสตะโกนแหวกผู้คนมาทำให้เราทั้ง3หันไปมองพร้อมๆกัน หมอนี่มาแบบเงียบๆไม่ได้เลยรึไงนะ พอพวกเรายืนรวมตัวกัน สายตาทุกสายตาก็จับจ้องพวกเรา แล้วก็ซุบซิบกัน

“หิวแล้ว กินข้าวกันเถอะ”เคลวินบอกแล้วนั่งลงประจำที่

“แต่ว่าประธานยังไม่มาเลยนะ”เคสบอกแล้วมองซ้ายมองขวาหาใครอีกคน

อยู่ดีๆเสียงซุบซิบที่เคยดังก็เงียบไป ราวกับมีอะไรมาอุดปากคนพวกนั้นอาไว้

“ประธานมาแล้ว”คริสบอกแล้วมองไปทางข้างหลังของฉัน ฉันเลยหันตาม พอหันไปก็พบสายตาของคนคนนึงมองฉันอยู่ พอฉันเงยหน้าไปสบตาเขา เท่านั้นแหละ

~~ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก~~

#ใกล้เเล้วใกล้จะเจอกับพ่อทูลหัวของข้าเเล้ว ฝากทุกคนติดตามด้วยคะ เป็นเรื่องที่เท่าไหร่ไม่รู้เเต่เหมือนจะเป็นเรื่องแรกที่เเต่งไปได้เรื่อยๆ ยังไงก็วิจารหรือตักเตือนแนะนำกันได้นะคะ จะได้เอาไปปรับปรุงตัวขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะจย้าาาา