I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 30

 

 

 

ฟิน

 

                ผมว่าแล้วว่ามันต้องไม่สบายหนัก ก็ใครเสือกให้มันไปนั่งแดกกับพวกเหี้ยนั่นล่ะ รู้ว่าป่วยยังจะมีหน้าเสนอไปร่วมวงกับเขาอีก ดื้อชิบหาย มีผัวทั้งทีขัดใจไปหมด

 

                “ตัวยังร้อนอยู่เลยแม่ง” ผมบ่นพึมพำหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนน้ำมาเช็ดตัวไอ้พัดใหม่ วันนี้ทั้งคืนคงไม่ได้นอน เพราะต้องดูแลไอ้คุณชายที่นอนซมหน้าซีดด้วยพิษไข้สะสม

 

                เหลือบมองนาฬิกาเป็นเวลาตีสองกว่า ๆ ส่งไอ้พวกนั้นเสร็จก็ตีสองแล้ว ยังจะต้องมานั่งเก็บห้องที่เละเทะไม่เป็นท่าอีก ไอ้ฟางน้องเวรก็เมาไม่รู้เรื่องจูบกันดูดดื่มกับไอ้ตี๋ไม่อายใคร ทีตอนไม่เมาทำเป็นอายไอ้สัส

 

                “อื้อ หนาว” มึงแก้ผ้าอยู่ก็ต้องหนาวสิวะ ผมปัดมือมันที่ป้องออกยื่นผ้าไปเช็ดตามซอกคอให้ ไอ้พัดย่นคอหนี

 

                “พัด กูจะเช็ดตัวให้มึงอยู่เฉย ๆ ดิ”

 

                “ก็มันหนาว”

 

                “เออ ไม่นานหรอก เสือกอยากแดกเองก็ทน ๆ เอา” ไม่อยากจะบ่นมันหรอกนะ แต่อีกไม่กี่วันก็ต้องเริ่มฝึกงานแล้วไง แล้วมาไม่สบายเอาตอนนี้ไม่ยิ่งแย่ไงวะ

 

                “กอดกูหน่อย” พัดอ้าแขนออกดึงผมเข้าไปกอด ผมดินขลุกขลักมือเอาผ้าโป๊ะหน้ามันจนมันสะดุ้ง

 

                “นอนนิ่ง ๆ” ผมเลิกผ้าออกเห็นร่างเปลือยเปล่าของไอ้พัดทั้งหมด จะเห็นกี่รอบก็อายว่ะ อะไรที่หลับสงบมันก็ลุกขึ้นมาชี้หน้ากูซะงั้น

 

                “ปวดหัวปวดตัววะฟิน มากอดกูหน่อย เร็ว!” ผมไม่ยอมทำตาม ไอ้พัดมันตะคอกใส่ดึงร่างผมให้ไปนอนเกยทับมันเอาไว้ สองแขนกอดรัดผมแน่นหายใจแทบไม่ออก

 

                “อื้อ ปล่อยกูก่อน” ผมโยนผ้าลงในอ่างเล็กมือดันหน้ามันออก ไอ้พัดมันเลื่อนมือมาโอบสะโพกเสียดสีขากันเบา ๆ

 

                “อุ่นดี เอาผ้าห่มมาปิดด้วย”

 

                “ให้กูเอาอะไรไปเก็บก่อนได้ไหมล่ะแม่ง ปล่อยสิวะ”

 

                “เก็บพรุ่งนี้ก็ได้ กำลังดีเลย อย่าดื้อนะฟิน กูจริงจัง” ผมหยุดดิ้นและยอมนอนซบอกมันในท่านั้น เพราะไอ้แข็ง ๆ ที่ดุนสะโพกผมอยู่มันเริ่มดิ้นแทนไง แล้วถ้าผมดิ้นตามมันจะไม่หยุดแค่นอนกอด

 

                กลิ่นเหงื่อของมันหอมดีว่ะ

 

                จมูกเสือกซุกดมไปตามเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม วันนั้นไม่ได้ฉีดน้ำหอมแต่กลิ่นครีมอาบน้ำมันโชยออกมาให้รู้สึกดีไปอีกแบบ ไม่ฉุนมากเกินไป มันหอมแบบธรรมชาติว่ะ

 

                “ฟิน…” เสียงพัดแหบพร่าเมื่อมีร่างหนาของฟินมานอนทับ ขาเรียวแทรกเข้าไปตรงกลางระหว่างขาของคนด้านบน

 

                “พัด! มึงจะทำอะไร?!” ผมร้องดิเฮ้ย มันอาศัยจังหวะที่ผมกำลังเคลิ้มแยกขาผมออกกว้างเรื่อย ๆ กลายเป็นตอนนี้ผมนอนคร่อมมันอยู่อย่างสมบูรณ์

 

                “อืม ไม่สบายตัวเลย กูร้อน ช่วยกูหน่อย นะ นะครับ” ไอ้พัดมันเอาหน้ายื่นเข้ามาใกล้แลบลิ้นเลียไปทั่วใบหน้าของผม ขบเม้มติ่งหูให้ขนลุกไปอีก

 

                ผมลุกขึ้นนั่งคร่อมมันมือเลื่อนไปที่ท้ายทอยดึงคอมันขึ้นมาจูบ ปลุกอารมณ์กันโต้ง ๆ กูก็ไม่ไหวแล้วไง ยิ่งมันอ้อนผมยิ่งอยากจะทำมันแรง ๆ

 

                “รอก่อน กูไปหยิบถุงก่อน” มือมันดึงผมไม่ให้ไปไหน เราสบตากันนานนับนาที

 

                “ขอนะ ไม่ไหวแล้ว สดสักวัน อื้อ จับดูดิ” แล้วมันเอามือผมไปจับอะไร อ๊าก! กูจะบ้าตาย

 

                “ถ้าเป็นหนักอย่ามาโทษกูนะ”

 

                “กูอาจจะหายไว้ขึ้นก็เพราะมึงเลยนะ ทำดิ รออะไร” วันนี้ผมเป็นคนคุมเกม ไอ้พัดมันก็ยิ้มแก้มปริเมื่อผมตามใจมัน นาน ๆ ทีครับ ขืนเอาใจมากมันจะยิ่งได้ใจ

 

                ผมลุกขึ้นยืนถอดกางเกงตัวเองออก ทั้งซับนอกซับในรูดแม่งลงมาทีเดียว แต่เสื้อยังคงใส่ไว้ให้เป็นสิ่งกีดขวางแบบที่ไอ้พัดชอบมันเองก็โรคจิตชอบเอามือล้วงเสื้อไปบีบนมผมดึงจนแม่งแดงไม่หาย

 

                เมื่อทุกอย่างพร้อมผมก็ก้มลงไปดูดหัวบานใหญ่ที่มีน้ำปริ่มให้มันแรง ๆ ไอ้พัดสูดปากเสียวใจจะขาด หน้ามันแดงหน่อย ๆ จากพิษไข้ อุณหภูมิตอนนี้ร้อนระอุ ถึงจะเปิดแอร์แล้วแต่ร่างกายที่เสียดสีกันมันสร้างความร้อนออกมาเรียกเหงื่อของผมให้ไหลย้อยหยดลงบนตัวไอ้พัด มือสองข้างของผมกำรอบแท่งร้อนเอาไว้รูดขึ้นลงพร้อมปากที่ครอบลงไปช่วยมันด้านหัวแดง ๆ เอียงหน้าไปมาแยงลิ้นไปตรงรอยแยกตวัดรัวเร็ว

 

                “โอววว ซี๊ดดด อื้ม ดีมาก” มันเกร็งขาจิกลงบนผ้าปู มือจับหัวผมขยี้ดึงกระตุกจนเจ็บหนังหัว ผมก็เจ็บแต่ก็ชอบ มันเป็นอารมณ์ดิบเถื่อนที่เราทั้งคู่เข้ากันได้ดี

 

                เพี๊ยะ!

 

                “ไอ้เอี้ย!” จะด่าก็ด่าไม่ได้ เหลือบตาไปมองมันค้อน ๆ มันเอามือมาตีก้นผมจนแสบ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่มันลงมือหนัก ๆ ทาบบนเนื้อแน่นของผมถึงสามครั้งติด

 

                “ก็ก้นมึงโด่ง” ยังไม่สำนึกเสือกยิ้มชอบใจอีก กูไงที่เจ็บตัว ไม่ใช่มึง

 

                ผมแกล้งกัดลงไปรอบให้มันสะดุ้ง แต่เวรกรรมก็ตามสนองเมื่อมันเอามือมาบีบก้นผมพร้อมแหย่นิ้มควานเข้าไปในรอยจีบจนลึก มึงไม่คิดจะเบิกทางให้กูเลยสัส มันก็เจ็บนะเว้ยเพราะผมไม่ได้เอาเจลมาหล่อลื่น แสบด้วย แต่ไอ้พัดมันก็คือไอ้เหี้ยพัดที่ดิบเถื่อนสมชายชาตรี มันชอบเล่นแรง ๆ ยิ่งเห็นผมจุกมันยิ่งชอบ

 

                “พอก่อน” มันดึงหัวผมออกก่อนที่ไอ้พัดจะลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงมือกวัดเรียกผมไปนั่งทับแท่งร้อนของมัน ผมขยับตัวแทบไม่ได้เลย ไอ้เหี้ยพัดมันเอานิ้วสอดเข้ามายังแสบไม่หาย ค่อย ๆ คลานไปนั่งทับหน้าท้องมันมือดันอกมันเอาไว้ ไอ้พัดชักรูดของตัวเองจับสะโพกผมยกขึ้นมา ผมกัดปากตัวเองเมื่อข้างหลังมันค่อย ๆ กลืนแท่งร้อนใหญ่ยักษ์เข้าไปช้า ๆ

 

                “กะ กูไม่ไหว แฮ่ก ๆ ขอเจลเหอะว่ะ” ผมร้องเรียกหาตัวช่วย ไอ้พัดหน้าทรมานมาก มันเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักออกหยิบเจลส่งให้ผมทำเอง  ผมกระดกตัวขึ้นเสียงของมันหลุดออกเสียงดังชัดเจน มือละเลงเจลไปที่รอยจีบส่งนิ้วควานให้ทั่ว เมื่อชุ่มจนพอใจก็กดตัวเองลงมาใหม่ ครั้งนี้มันรู้สึกดีกว่าตอนแรกมาก ไอ้พัดเองก็รอจังหวะนี้อยู่แล้วจับสะโพกผมมั่นกระแทกสวนขึ้นมาจนจุก

 

                “กูมีอะไรกับมึงทีเหมือนอยู่ในสนามรบ แทงเอา ๆ กูตายพอดีไอ้เหี้ย” ผมพูดเสียงทรมาน ขนาดมันไม่สบายยังแรงมากมายขนาดนี้ เวลามันปกติผมเดี้ยงครับบอกเลย

 

                ปั่บ ปั่บ

 

                เสียงเนื้อที่กระทบกันดังก้องอยู่ในห้อง จังหวะหนักหน่วงกระตุ้นเลือดในกายให้วิ่งพล่าน ผมควงสะโพกหมุนเป็นวงกลมบดก้นลบไปบนเนินเนื้อไอ้พัด เงยหน้าขึ้นมาไม่ทันจะได้พักก็โนมันโน้มคอลงมาดูดปากต่ออย่างเอาเป็นเอาตาย ถ้าเป็นผู้หญิงคงทนไม่ได้ขนาดผม ไอ้พัดมันเซ็กส์ค่อนข้างจะรุนแรง ตามขาด้านในเนื้อขาว ๆ ของผมโดนมันดูดขึ้นสีเป็นจ้ำ ๆ ไม่ต่างกับที่แผ่นอกที่รอยเก่าก็ยังไม่หาย และมันก็ทำรอยใหม่เพิ่มอีก

 

                “จ๊วบ จุ๊บ~ อ้า อ้า ขย่มลงมา ซี๊ดดดด! ร่านชิบหาย” ไอ้พัดมันปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ ร้องครางก้มมองแท่งร้อนของตัวเองที่ผลุบเข้าผลุบออกในรูรัก ผมเชิ่ดหน้าสะบัดผมที่ปรกหน้าออก ส่ายหน้าไปมาเริ่มจะเร่งจังหวะเร็วขึ้น

 

                ปั่บ ปั่บ ปั่บ ปั่บ ปั่บ

 

                “แฮ่ก ๆ อ้า อ้ะ ๆ ๆ จะ…ไป…อ้า ~” ผมกัดฟันแน่นเสียงหยาบโลนดังชัดอยู่ในหู ไอ้พัดมันทนไม่ไหวผลักผมเงยนอนราบกับเตียง มือยกสะโพกผมขึ้นสวนแทงลงมาไม่ยั้ง หัวผมสั่นคลอนมองหน้ามันโยกไปโยกมา

 

                “อ๊าก ปั่บ! ปั่บ! ซี๊ดดด โคตรพ่อเสียว จุ๊บ ๆ ๆ” มันกระแทกกายเข้ามาลึกมากขึ้นและรัวจนมองไม่ทัน ผมแอ่นอกเปิดเสื้อให้มันก้มลงมาชิมยอดอกที่ชูชัน ไอ้พัดดูดดึงเม็ดทับทิมละเลงลิ้นเลียแรง ๆ ทั้งสองข้าง หัวของผมขาวโพลนหลั่งสารแห่งความสุขออกมาใบหน้าเคลิ้มเหมือนเสพสิ่งมึนเมา

 

                “พัดเร็ว ซี๊ดดด โอววว” ผมร้องครางสุขสมเล็บจิกแผ่นหลังเปลือยกรีดเป็นทางยาว ไอ้พัดเหงื่อออกไม่หยุด

 

                “กู…อึก…ไม่ไหวแล้วแม่ง…มึงมันน่ากระแทกที่สุด”

 

                ผมจะตัวแตกตายเพราะมันเลียซอกคอผมพร้อมกับจังหวะที่เน้นหนักจนจะถึงปลายฝัน ดูดกลืนเนื้อของผมเป็นรอยจ้ำเล็ก ๆ รอบคอ ผมยกสะโพกสวนขึ้นรับจังหวะที่มันกระแทกลงมา ทั้งเหนื่อยทั้งมีความสุข มันปะปนกันไปกับร่างกายกำยำของผู้ชายสองคนที่เคลื่อนไหวจนเตียงสั่น

 

                “พร้อมกัน อ๊ากกก!!” ผมร้องลั่นก่อนสูดปากกางแขนออกทั้งสองข้าง ไอ้พัดมันกระตุกอยู่ข้างในสองสามทีก็ล้มตัวลงนอนมาทับผมหน้าซุกกับซอกคอหอม น้ำอุ่น ๆ พ่นฉีดเข้ามาในรูรักเอ่อล้นย้อยเปื้อนเตียง ผมจับไอ้พัดกระชากหัวขึ้นมาจูบส่งท้ายรอบนี้ ก่อนเราจะพากันเข้าห้องน้ำไปล้างตัว

 

…………………………………………………………………….

                 

 

                  เสียงน้ำไหลดังเข้ามาในหูผมให้รู้ว่าไอ้พัดมันตื่นแล้ว นี่กี่โมงแล้ววะ ผมบิดกายเพียงแค่ไม่กี่องศากล้ามเนื้อส่วนสะโพกบีบรัดกันจนปวดเกร็ง โชคดีที่ไข้ไม่ขึ้นพาลไม่สบายต่อจากไอ้พัด

 

                “ชิบ! เกือบเที่ยงแล้วโรคกระเพาะถามหากูพอดี” ผมต้องกินข้าวให้ตรงเวลา ถ้าไม่ตรงจะปวดท้องและทรมานจนน้ำตาไหล ไอ้ฟางเองมันก็เป็น แม่เลยเรียกเราว่าไอ้คู่แฝด

 

                แกร๊ก

 

                “จุ๊บ~ ดีขึ้นมากเลย ขอบคุณครับ” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่มือตบเข้าหน้ามันจนหัน

 

                “แล้วอย่าเสือกไม่สบายอีก กูจะตายเอาแม่ง”

 

                “ไม่มีใครตายเพราะโดนกูเอาหรอกไอ้ฟิน ลุกไหวไหม ไปอาบน้ำหาอะไรกินกัน” ถามว่ากูขยับตัวได้ไหมดีกว่า ผมส่ายหน้า ไอ้พัดมันวางผ้าที่พาดบ่าลงมาอุ้มผมเข้าไปในห้องน้ำ ไอ้พัดมันอาบน้ำให้ผมจนสะอาด อาจจะมีหื่นบ้างแต่ผมก็ไม่ยอมให้มันทำอะไรนอกเหนือจากนั้น แค่นี้ร่างกายกูก็แอนตี้มึงแล้ว มึงมันตัวอันตราย

 

                “จะกินอะไร?” ผมเอาหมอนรองนั่งหวีผม เป่าผมสลับกันไปมาจนแห้ง เอ่ยถามไอ้พัดที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนที่นอน

 

                “อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เส้น กูเบื่อเส้น”

 

                “แต่กูอยากกินสปาเก็ตตี้”

 

                “แล้วจะถามกูทำไม?” มันวางโทรศัพท์ลงเดินมานั่งกับพื้นจับขาของผมวางบนตัก ผมบีบครีมแตะลงบนแขนลูบไปมา ไอ้พัดมันก็ช่วยทาที่ขาจนเสร็จ

 

                “ขาวจังวะฟิน บ้านมึงให้แดกกลูต้าเหรอ”

 

                “ไปถามแม่กูสิ”

 

                “เออ ไม่ต้องออกไปกินที่ร้านก็ได้ เราซื้อของเข้าบ้านทำกินกันเองดีกว่า กูอยากกินยำวุ้นเส้นเผ็ด ๆ ฝีมือมึง” แล้วบอกไม่กินเส้น กวนตีนสัส

 

                “ก็ได้ กูจะทอดไก่กินด้วย ต้นไม้กูคงตายห่าหมดแล้วมั้ง ไอ้ฟางก็ไม่กลับบ้าน” ผมมีคนสวนหนึ่งคนกับสาวใช้อีกคน สองคนนี้ไว้ใจได้เพราะอยู่กับผมมาตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ถึงจะมีคนดูบ้านให้แต่ก็ห่วงอยู่ดี

 

                “โทรชวนไอ้ฟางมาด้วยสิ แต่ตอนนี้มันจะตื่นกันรึยังก็อีกเรื่อง” สายตามึงไม่ค่อยเสือกเลยนะ ผมลองโทรหลายรอบก็ไม่มีคนรับครับ

 

                “ไม่มีคนรับ ไอ้ตี๋ใช้งานน้องกูหนักอีกแล้วแม่ง”

 

                “ก็ผัวเมียกันมึงจะไปบ่นทำไม แต่งตัวเสร็จแล้วก็ไปกัน” ไอ้พัดกอดคอผมให้ลุกขึ้น เราปิดห้องก่อนจะเดินลงมาข้างล่างเพื่อขับรถตรงไปยังห้างสรรพสินค้า

 

                “กูอยากกินเค้ก” ผมชี้นิ้วให้จอดหน้าร้านเค้ก ไอ้พัดมันจอดหยิบกระเป๋าเงินของมันใบเดียวติดมือไป มันปล่อยของผมวางไว้เบาะหลัง

 

                “ใช้เงินผัวไป อย่าหยิ่ง” มันคงรู้ว่าผมจะโวย คือผมก็ไม่ได้อยากให้มันเลี้ยงไง เงินตัวเองก็มีก็อยากจะใช้ของตัวเอง

 

                “เออ!”

 

                เราเดินเข้ามาในร้านเค้กเล็ก ๆ ผมยืนเกาะกระจกมองว่าจะเอาชิ้นไหนดี ซื้อไปฝากไอ้ฟางด้วยดีกว่า ไอ้พัดเป็นเหี้ยอะไรก็ไม่รู้มายืนซ้อนหลังของผมระยะหายใจรดกันได้ ผมเหล่มองมันให้เขยิบออกไป

 

                “กูไม่ได้ห้ามเรื่องเสื้อผ้ามึงก็จริง แต่กูไม่ชอบที่ไอ้พวกเหี้ยมันมองผิวขาว ๆ ของมึง” เป็นอันรู้กันว่าต่อมหวงมันเริ่มทำงาน ผมก็ปล่อยให้ผมกอดไปไม่ได้อะไร

 

                “พัด มึงเอาด้วยไหม” ผมเคาะไปที่ตู้กระจก ไอ้พัดส่ายหน้า

 

                “ยังก่อน กูอยากกินอะไรเผ็ด ๆ”

 

                “พริกไหม?” ไอ้พัดมันเขกหัวผม ผมต้องหรี่ตาหยีเอียงหัวหลบ

 

                “เดี๋ยวจะโดนอย่างเมื่อคืน เผ็ดพอไหมล่ะ” ร้อนเลยแหละ ผมก็พูดกันไปไม่ได้สังเกตสีหน้าพนักงานที่เริ่มแดงจากการได้ยินผมคุยกัน ก็ไม่ได้เบาไง แม่งได้ยินกันชัด ๆ เลย

 

                “ก็ไม่เท่าไหร่” ผมไหวไหล่ตบบ่ามันเรียกให้จ่ายเงิน “ได้แล้ว จ่ายครับ” พัดเหยียดยิ้มมุมปาก

 

                “หึ” มันหยิบถุงเค้กมาถือไว้เดินตามหลังผมต้อย ๆ

 

                เมื่อเข้าบ้านได้ผมก็จัดแจงเอาเค้กไปแช่เย็นตามมาด้วยวัตถุดิบที่จะใช้ทำอาหาร ไอ้พัดเป็นลูกมือที่ดี มันเอาผักไปล้างโดยไม่ต้องสั่ง ไม่กี่ครั้งหรอกที่เราจะเข้าครัวกัน เพราะเวลาส่วนใหญ่หมดไปกับงานในมหา’ลัยหมด ผมมัวแต่มองแผ่นหลังกว้างจนลืมไปว่าตัวเองหั่นไก่อยู่ นิ้วเรียวยาวถูกเฉือนบาดเล็กน้อย

 

                “โอ๊ย!” ผมร้องสะดุ้งทิ้งมีดเอานิ้วตัวเองขึ้นมาเช็ดกับผ้าเปื้อนกลัวไอ้พัดเห็น มันหันขวับจ้องหน้าผมถามเสียงเข้ม

 

                “บอกกี่รอบแล้วทำอาหารอยู่อย่าเหม่อ มานี่เลย” พัดจับแขนคนรักดึงมายืนที่อ่างล้างผักเมื่อครู่ ฟินแบมือข้างที่เลือดไหลอยู่ให้พัด

 

                “ลึกเหมือนกันนะ คิดอะไรอยู่ถึงโดนบาดเอาวะ” คิดถึงมึง ผมตอบตัวเองในใจอมยิ้มอยู่คนเดียว

 

                “ไม่ได้คิด มึงเบาหน่อยกูแสบ”

 

                “ค่อยมาทำต่อ” ไอ้พัดมันให้ผมนั่งรอที่เก้าอี้ในครัว มันเดินไปหยิบกล่องพยาบาลมาวาง

 

                “กูยังไม่ทำยำให้มึงกินเลย” ถ้าผมแตะโดนพริกกับมะนาวต้องร้องจ๊ากแน่ ๆ

 

                “ไม่ต้องทำวันนี้ก็ได้ ของเอาเข้าตู้เย็นไปก่อน” มันจับนิ้วผมอย่างทะนุถนอมตั้งใจทำแผลให้ผมจนต้องมองมันแล้วยิ้ม ใบหน้าหล่อที่ชื้นเหงื่อกับนัยน์ตาแสดงความเป็นห่วงเป็นใย แบบนี้แหละมั้งที่ทำให้ผมรักมัน

 

                “พัด”

 

                “อืม”

 

                “รักมึง” ผมเม้มปากเมื่อพูดจบ ก็อายนะ แต่อยากให้มันได้ยินบ้างว่าผมรักมันมากแค่ไหน ไอ้พัดมันช้อนตาขึ้นมามองอมยิ้มใบหน้าโคตรมีความสุข

 

                “เพิ่งจะรู้สึกรึไง กูรักมึงทุกวินาทีไอ้ฟิน ฟอด~” ด่าไม่พอยังเสือกมาหอมแก้มกูอีก กว่าจะพูดได้กูต้องรวบรวมความกล้าแค่ไหนมึงรู้ไหม

 

                “กูตั้งใจบอกนะสัส พอเลย ไม่ต้องมายุ่งกับกู” ผมชักมือกลับ มันทำเสร็จแล้วไง คิก ๆ ขอเล่นตัวหน่อย

 

                “ฟิน” ผมไม่เงยหน้ามองมัน ไอ้พัดมันยืนขึ้นก้มหน้าลงมาเชยคางผมไปจูบ “รักนะครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนกับมือใหญ่ที่ลูบหัวผมโยกเบา ๆ

 

                “กูหิวข้าวแม่ง!! ทำให้ไว เดี๋ยวกูไปนั่งดูหนังรอ” ผมสาวเท้าออกมาจากห้องครัว ยกมือขึ้นปิดแก้มตัวเองส่ายหน้าไปมา กูเขิน กูฟินสมชื่อแล้ววันนี้

 

                โครม!

 

                ร่างของผมล้มไปกองที่พื้นพร้อมเก้าอี้ที่ตั้งอยู่กลางบ้าน มันก็อยู่ของมันดี ๆ กูโง่ไปชนมันทำไม ไอ้พัดวิ่งออกมาดูหน้าตื่น ผมหัวเราะแห้งมือยื่นให้มันฉุดขึ้นหน่อย

 

                “พัด ช่วยกูด้วย” น้ำตาจะไหลออกมา สะโพกก็ยังเจ็บไม่หาย มาซวยซ้ำจนเก้าอี้ล้มอีก

 

                “เห้อ จะเขินอะไรขนาดนั้นวะ”

 

                “กูไม่ได้เขิน!!” ผมสวนกลับ เก้าอี้แม่งผิด เสือกมาขวางทางเดินกูเอง ไอ้พัดมันพยุงผมไปนั่งที่หน้าทีวี มือกดรีโมทเปิดหนังให้ดู

 

                “อย่าซนอีกนะไอ้ฟิน จะเที่ยงแล้วเดี๋ยวมึงปวดท้อง” อีกสิบนาทีก็เที่ยงแล้ว ไวไปไหน

 

                “เออ รู้แล้ว ๆ” ผมเอามือนวดขาตัวเอง ไอ้พัดมันหน้าโหดปัดมือผมออก

 

                “อย่านวดเดี๋ยวไม่หาย แค่เอายามาทาไว้ก็พอ” มันเดินไปหยิบยาทามาให้ก่อนจะกลับเข้าไปในครัว

 

                “ครับพ่อ!!” กวนตีนมันไปหน่อย ชอบสั่งนู่นสั่งนี่

 

                “ผัวครับเมีย!!” ผัวเหรอ เมียเหรอ ทำไมผมเขินอีกแล้ว มันน่ารัก ๆ ๆ ๆ งื้อ~ วันนี้ผมอารมณ์ดีสุด ๆ

 

               

 

                TBC.