ฉัน(แอบ)รักเธอมานาน

                                            2
สีไม้บอกว่าร้านประจำของพวกเค้าชื่อร้านมุมมืดอยู่แถวหลังโรงเรียนนานาชาติ
ชื่อร้านก็แปลกพิศดาร ชิ! อีตาภาพนรกก็ผิวปากอย่างอารมดีมาตลอดทาง มีความสุขไปเถอะ! ฉันไม่แคร์นายหรอกอีตาภาพนรก! " เธอได้บอกน้ำเงินรึป่าวว่ามากับฉัน" สงสัยจะกลัวยัยน้ำเงินน่าดูหน่อมแน๋มชะมัดกลัวน้องสาวตัวเอง
"ทำไม กลัวยัยน้ำเงินจะไปฟ้องป๋ะป๋าหรอ"
พูดแค่นั้นเค้าก็ถึงกับเบรกรถกระทันหัน
และกระชากตัวฉันเข้าไปใกล้
"ที่ฉันถาม!ไม่ใช่เพราะกลัวน้องสาว! แต่เป็นเพราะฉันไม่อยาก....."
"..........."
"..........."
และแล้วเค้าปล่อยมือฉันเป็นอิสระแล้วขับรถต่อไปโดยไม่พูดอะไรอีกเลย
"ทำหน้ายังกะปวดขี้"
"..........." ไม่ตอบ ชิคนอุตส่าห์ชวนคุยหยิ่งซะไม่มี นิสัยก็เสียอันธพาลที่สุด
"ที่ฉันไม่ตอบเพราะขี้เกียจพูด" หมอนี่รู้รึไงว่าฉันคิดอะไรอยู่ อึ้ยขนลุกแปลกๆ หรือว่านายเป็นภาพวาดจิตสัมผัส! โอยยยย~~
เพี้ยนไปแล้วฉัน แล้วอีร้านมุมพิศดารอะไรนั่นก็ทั้งไกลทั้งลึกถ้ารถของสีไม้ไม่ตามหลังอยู่ฉันคงคิดว่าหมอนี่พาฉันมาฆ่าหั่นศพหรือไม่ก็ข่มขืนฆ่าหมกป่า ขนลุกซะไม่มี
ฮ่าาาาาา ถึงซักทีปวดก้นไปหมด
"เป็นไงบ้างว้าาไอ้ภาพวาดเพื่อนรัก"
ผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกึ่งล้อกึ่งแซวส่วนหน้าตาหน่ะหรอโครตหล่อเลยค่ะ!
"ไอ้ธัน!-_-"
"แหม่ๆขอโทษครัช"
Pabward: talking
ผมต้องคอยห้ามปรามเพื่อนผมตลอดทุกครั้งเวลาที่มันจะแซวผม พวกมันกำลังจะทำผมเป็นบ้า ถ้ามันทำให้ผมไม่สมหวังผมจะโทษพวกมัน-_-' ส่วนสีฟ้าก็ทำหน้าหงิกมาตลอดทาง ผมเบนสายตาไปกำลังจะถามเธอว่าหิวไหมแต่ก็ต้องหยุดสายตาไว้เพียงแค่นั้น ไอ้สีไม้! ผมไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปแทรกระหว่างสีฟ้ากะไอ้สีไม้
"เธอชื่ออะไร" ผมถามไปงั้นแหละทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเธอชื่อสีฟ้า^^ สีฟ้าของผม
"........." เธอไม่ตอบแถมทำหน้าหงิกใส่ผมหนักกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า
"สีฟ้า " ไอ้สีไม้พูดโพล่งขึ้นมา มันรู้ได้ยังไงผมไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครว่าผมชอบใครนอกจาก ไอ้บรรทัดกับไอ้ธันวา มันจะเล่นตลกอะไรกับผม! แล้ว แล้วทำไมยัยนั่นถึงบอกชื่อกะไอ้สีไม้แต่พอผมถามกลับไม่ตอบ
"สีไม้ห้องน้ำอยู่ไหนหรอ^_^"
"เดินตรงไปอยู่ซ้ายมือ^^" ยะ..ยิ้มให้กันด้วยทีกับผมหล่ะ ไม่เคยยิ้มให้พูดจาฉะฉานแต่กับไอ้สีไม้ดูทำท่าทางทำยังกะเขิลมันตลอดเวลาผมอยากจะบ้าตาย
" ฉันชอบสีฟ้าหว่ะ" ผมรีบหันไปมองหน้ามันแต่ผมก็ยังคงทำหน้านิ่งๆ ไอ้เพื่อนเวร
ผมไม่ตอบอะไรและเดินออกมาแต่ก้าวยังไม่ถึงสองก้าวมันก็ตะโกนมาอีกว่า
"ถ้าแกไม่ว่าอะไร ฉันขอศัตรูแกคนนี้ได้ไหมว่ะไอ้ภาพวาด" ขอ? มันใช้คำว่าขอกับผู้หญิงที่ผมเฝ้าดูมาตลอดสามปี! หึฝันไปเถอะ " ทำไมฉันต้องให้" ผมตอบไปแบบนั้นและรีบเดินออกมาข้างนอกถ้าผมเห็นหน้ามันอีกนาทีเดียวผมคงได้ต่อยมันตาย
End
ค่อยยังชั่วอั้นมาตั้งนาน ฉันเดินไปที่อ่างล้างหน้าแต่ยังไม่ทันได้เปิดน้ำโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ครืด ครืด ครืด ~~~ เอาขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นยัยน้ำเงิน
"ฮัลโหล ว่าไงแก "
"แกอยู่ไหน"
"ก็อยู่บ้านสิ่"
"โกหก! ฉันอยู่บ้านแกเนี้ย" เวรตะไลแล้วไง
"กะ..ก็ออกมาหาอะไรกิน"
"รีบกินรีบกลับมาหาฉันด่วน"
"เอ่อ คือ..คือว่าฉัน"
"ไอ้พู่กันมันกระวนวายจะตายล้ะ พี่ชายฉันส่งข้อความไปหามันบอกว่า แกเสร็จพี่ชายฉันแน่" หะ! อีตาบ้านั่น
"จะบ้าหรอ! งั้นฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"
ฉันรีบล้างมือและจ้ำอ้าวออกมาจากห้องน้ำทันที "อ้าว สีฟ้าจะรีบไปไหน"
"ฝากบอกเพื่อนนายด้วย ว่าอย่ามาหวังทำอะไรลามกจกเปรตกับฉัน!" เดือดโมโห ฉันออกมาและโบกแท็คซี่ทันที อีตาภาพนรก
ฉันเกลียดนายที่สุดในโลก!!!