ยามิกับโรงเรียนนักฆ่า

"เฮ้ย เฮ้ยๆดูนั้นสิ คนนั้นใช่ยามิรึเปล่า"

"ไหนๆ ฉันว่าไม่น่าใช่หรอก"

"ต้องใช่สิ คนในโรงเรียนนี้ไม่มีใครเตี้ยเท่ายามิจังแล้วนะ"

"แต่ถึงจะเตี้ยยังไงก็น่ารัก แถมเท้ด้วย~~~"

"เห็นบอกว่าจะลงแข่งเลื่อนตำแหน่งด้วยนะ เห็นในข่าวบอกว่าเธอฆ่าไททัน20กว่าตัวด้วยมือเปล่าเลยล่ะ" ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันฆ่าเจ้าไททันไป ดูเหมือนทุกคนจะพูดแต่ชื่อฉันเลยล่ะนะ แล้วอีกอย่างฉันไม่ได้เป็นคนเดี่ยวที่ฆ่าสักหน่อย แล้วอีกอย่างฉันฆ่าแค่3ตัว(อีกตัวคุณคุรุมิฆ่า) แล้วก็ไม่ได้ฆ่าด้วยมือเปล่าด้วย อย่าให้รู้ว่านักข่าวคนไหนเขียนนะแม่จะตบให้คว้ำเลย!

"เออ... ขอโทษนะ ฉันว่าพวกเธออย่าไปเชื่อข่าวพวกนั้นเลย"ฉันหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงสองคนที่เดินตามฉันมา

"คุณยามิจริงๆด้วย ทุกคน!!!ฉันเจอคุณยามิแล้ว!!!"เด็กคนหนึ่งตะโกนออกมาแล้วคนอีกประมาณ30กว่าคนก็แห่กันมา(นี่ฉันดังขนาดนี้เลยเหรอ....)

"นี่คุณยามิจริงๆเหรอเนีย"

"น่ะ...น่ารักจัง"

"คุณยามิขอถ่ายรูปหน่อย"     และภาพที่ฉันกำลังเห็นอยู่ตอนนี้คือ ทุกคนแห่กันมาหาฉันกันหมด ด้วยความกลัวและความตกใจฉันจึงวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที

"รอด้วยคะคุณยามิ"

"แต่งงานกันเถอะนะครับ"

"เป็นแฟนกับผมหน่อย"

"คุณยามิครับ!!!ผมรักคุณ!!!" ฉันได้ยินเสียงทุกคนที่วิ่งตามมา จะวิ่งตามฉันมาทำไมฉันไม่ใช่ดารานะโว้ย พวกเธอนี่หัดใช้วิจารณยานในการอ่านข่าวบ้างสิ รู้ไหมว่าคนอื่นเดือดร้อน อีนักข่าวนั้นก็เหมือนกัน ช่วยอย่าเขียนข่าวเว้อเกินจริงได้ไหม!!! ฉันได้แต่บ่นในใจไปเรื่อยๆจนกระทั้ง....

"ว้าย!!! น่ะ...นายเป็นใครอะ"ฉันถามคนที่ดึงฉันมาหลบในห้องเก็บของในโรงยิม(พอดีเห็นมันเปิดอยู่เลยกะจะมาหาที่ช้อนในนี้อยู่แล้ว) หมอนั้นไม่พูดอะไร แต่ผลักฉันไปที่กำแพงห้องแล้วใช้มือปิดปากฉันสะงั้น

"งือ.. "ฉันพยายามส่งเสียงร้องให้คนอื่นช่วย (หมอนี้ต้องเป็นพวกสโตกเก้อหื่นกามแน่นอน//คิดในใจ)

"ชู่ ใจเย็นๆนะ ผมไม่ทำร้ายเธอหรอก"แล้วหมอนั้นก็เปิดปะตูไปดูด้านนอก หมอนั้นไว้ผมสีแดงท่าทางกวนนิดๆ

"ดูเหมือนจะไปกันหมดแล้วนะครับ"หมอนั้นพูดขึ้น ฉันจึงซรุดลงกันพื้น

"เกือบลืมเลย ผมชื่อคารุมะ อายุ14 นะครับ"หมอนั้นพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

"ยะ...ยามิคะ..."ฉันพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด

"เฮ้อ~~~ เพราะข่าวนั้นแท้ๆเลย เซ้งจริงๆ"ฉันถ้อนหายใจออกมา

"ข่าวนั้นไม่ใช่ความจริงเหรอครับ"

"ก็เอ่อสิ นายคิดว่า ฉันเป็นยอดมนุษย์หรือไง!"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดอย่างรุนแรง

"555+ ผมรู้น่าว่ามันไม่จริง"คารุมะพูดขึ้นก่อนลูบผมฉัน

"เอามือของนายออกไปจากผมฉันนะ"ฉันพูดก่อนพลักหมอนั้นออกไป

"ฉันอายุมากกว่านายปีนึงนะเจ้าบ้า"ฉันโมโหเล็กน้อย

"จริงด้วยสินะ คุณยามิอายุ15นี่นะ แต่ตัวเล็กแค่นั้นมันก็น่าเล่นล่ะนะ"หมอนั้นเริ่มดึงแก้มฉันเล่นอีกครั้ง

 "อย่ามาเล่นแบบนี่นะ!!"ฉันปัดมือของหมอนั้นออก พร้อมกับเดินไปเปิดปะตู

"เดี่ยวสิ"หมอนั้นดึงมือฉันไว้

"อะไรอีกล่ะ"ฉันเริ่งหงุดหงิดเต็มทน

"เอาเจ้านี่ไปสิ น่าจะช่วยให้เธอหนีคนพวกนั้นได้นะ"หมอนั้นพูดก่อนจะหยิบ ฮูดสีดำออกมา

"ขอบใจ!"ฉันพูดด้วยความหงุดหงิดก่อนจะออกจากห้องไป