อบอุ่นรักในทุ่งกุหลาบ

        แสงอรุณยามเช้าเริ่มสาดแสงสีทองอร่ามไปทั่ว เหล่าผีเสื้อกับฝูงนกน้อยเริ่มออกหากิน ในขณะที่ร่างบางของหญิงสาวกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นดอกพิกุล ก็บังเกิดมีเสียงเอะอะขึ้น ร่างบางจึงต้องละสายตาจากหนังสือที่อ่านอยู่แล้ว

เงยหน้ามองต้นตอของเสียงเอะอะที่ดังมาแต่ไกล

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"หญิงสาวบ่นพึมพำพลางลุกขึ้นยืนปัดเศษดินที่ติดอยู่กับเสื้อผ้าก่อนจะเริ่มออกเดินไปดูที่มาของเสียงเอะอะ

"เธอนั้นแหละทำ"เสียงของเด็กผู้ชายอายุ 8 ปีกำลังถกเถียงกับเด็กผู้หญิงที่อายุใกล้เคียงกัน

"นายนั้นแหละทำ เรื่องนี้ฉันฟ้องพี่รัตน์แน่"เด็กหญิงกล่าวเป็นคำขู่ แต่ทว่ายังไม่ทันที่เด็กชายจะได้พูดอะไรก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้น

"เถียงอะไรกันเสียงดังลั่นทุ่งเชียว"

"พี่รัตน์!!" เด็กทั้งสองพูดแทบจะพร้อมกันก่อนจะรีบวิ่งมาเกาะแขนทั้งสองของหญิงสาว

"พี่รัตน์ ผมไม่ได้ทำต้นกุหลาบพี่หักนะครับ ดวงใจต่างหากเป็นคนทำ"

"ดวงใจไม่ได้ทำนะค่ะ ภูเมฆต่างหากที่เป็นคนทำ"ดวงใจกล่าวแย้งขึ้นทันที

"เดี๋ยวก่อนๆ ใครพอจะบอกพี่ได้ไหมว่ามันเกิดอะไร นิพี่งงไปหมดแล้วนะ"หญิงสาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น จนทำให้เด็กๆทั้งสองต้องก้มหน้างุด

ก่อนที่เด็กชายภูเมฆจะชี้ไปที่ต้นกุหลาบซึ่งบัดนี้มันได้หักเป็นเสี่ยงไปแล้ว เมื่อหญิงสาวมองตามนิ้วที่ชี้ไปหล่อนก็ได้แต่ถอนหายใจ

"มันหักไปแล้วก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปหาซื้อต้นใหม่มาก็ได้"

"พี่ไม่โกธรเหรอค่ะ ที่..."

"ไม่เลยจ้ะ พี่ไม่โกธร แต่บอกมาซะดีๆว่าใครเป็นคนทำ"

"ผมเองครับ ผมขอโทษนะครับ"ภูเมฆกล่าวพลางยกมือขึ้นไหว้ แล้วร่างบางจึงจับมือภูเมฆก่อนจะกล่าวว่า "ไม่เป็นไรครับ"

ณ ห้องประชุมในโรงแรมหรูระดับห้าดาว ผู้เข้าร่วมการประชุมกำลังตั้งใจฟังชายหนุ่มในเสื้อสูทสีเทาอธิบายเกี่ยวกับการบริหารโรงแรมในด้านต่างๆและกว่าจะเสร็จจากการประชุมก็ปาเข้า3 โมงครึ่ง เขาจึงเดินไปกดปุ่มเรียกลิฟท์ ทันใดนั้นเขาก็เหมือนถูกสะกิดจากใครบางคนจึงหันหลังไปมองก็พบคนที่คุ้นเคย

" ว่าไง เพื่อน"เสียงของชายหนุ่มนาม วิทลฉัตร เอ่ยขึ้น

"เอ้ย!ไอ้ฉัตร วันนี้ไปฉลองหน่อยไหม"

"ไม่ล่ะ วันนี้ฉันอยากไปถ่ายรูปซะหน่อย เอาไว้วันหลังแล้วกัน "พอพูดจบประโยค ลิฟท์ก็มาถึงพอดี วิทลฉัตรจึงก้าวเท้าเข้าไปข้างในแล้วโบกมือลา

เพื่อนซะหน่อย ก่อนที่ประตูลิฟท์จะปิดลง 'เอาเถอะ ไอ้ฉัตรสักวันฉันต้องพาแกไปฉลองให้ได้'