วันวาเลนไทน์สุขนิรันดร์ ตอนของขวัญวันเกิด EXO (SM)
เขียนโดย 
hikarusang
วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.44 น.
แก้ไขเมื่อ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 12.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) แนะนำตัว 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"กูไม่ได้ไปบังคับน้องเขาสะหน่อย น้องเขายอมเอง"
"ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้ไม่มีศีลธรรม@#$=&_/#÷^£¥^#@×=^¥~>[₩%$/#@*"
"พอ" ดีโอตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิดเต็มทน "ถ้าจะทะเลาะกันไปทะเลาะกันที่บ้าน"
(_ _) >>>>>>>> ผม
(T_T) >>>>>>>> เทา
เวลาที่ดีโอโมโหน่ากลัวเหมือนกันนะครับ เห็นน่ารักแบบนี้ จ๋อยเลยตู
"แล้วเรื่องที่ถามซิ่วหมินไป เราเองจะให้ลองทำแบบนั้น เพราะตอนนี้นายต้องทำตัวใสซื่อใช่มั้ยก็ลองไปทำดู"
"ออ อืมจะลองดูแล้วกันนะ"
"กูว่าไม่ต้องทำแบบเด็กๆในสต๊อกของมึงหรอก ทำแบบดีโอดีกว่าว่ะ ดูสิเหมือนเด็กใสๆเลย 5555+" เทาหัวเราะอย่างชอบใจ
"5555 เออ ใช่555+"
"อะแฮ้ม เมื่อกี้ยังกัดกันอยู่เลย ทีตอนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยน๊าาาาา" ดีโอส่ายหน้าด้วยความไม่เข้าใจกับอารมณ์ของทั้งสองคน
"ตอนนี้ก็เหลือแถวสุดท้ายแล้วนะครับ เอางี้ดีกว่าพี่จะให้คนที่อยู่แถวหน้าสุดเป็นคนพูดคนแรก คนที่สองคือคนที่นั่งอยู่คนสุดท้ายของแถว สลับกันแบบนี้นี้นะครับ จนเหลือแค่สองคนสุดท้าย ช่วยออกมายืนด้านหน้าด้วยนะครับ" พี่ไคพูดอธิบาย เดียวสองคนสุดท้ายที่ว่านี่ (_- )(-_-)( -_) นับๆๆๆๆๆ เฮ้ยยยยยยยยยย ทำไมกูเป็นสองคนสุดท้ายด้วยว่ะ (T-T) เรื่องมันเศร้า
"โชดดีนะสองหนุ่ม พอดีว่าเพื่อนคนนี้คือคนสุดท้ายที่จะพูดแนะนำตัวนะครับ อิอิ (^○^) " ไอ้เทาจำไว้เลยนะ แง้ๆๆๆๆๆ(T~T) ผมกับดีโอหันมาสบตากัน ดีโอพยักหน้าเป็นอันว่ายอมรับชะตากรรมด้วยกันเถอะ
“สวัสดีครับผมเทาครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ (˃ ̮ ˂)”
“กรี๊ดดดด” ช่างเป็นรอยยิ้มที่ใสซื่อจริงๆ แน่นอนว่ามันเป็นท่าไม้ตายเฉพาะตัวของเทา (ช่างหลอกลวงกันจริงๆ)
“น่ารักจังครับน้องเทา ใครคิดว่าน้องเทาน่ารักของเสียงหน่อย”
“ฮิ้ววววว/กรี๊ดดดดด”
“555 เอ้าน้องเทาเป้นคนสุดท้ายที่แนะนำตัวใช่มั้ย งั้นสองคนที่ยังไม่ได้แนะนำตัวสองคนสุดท้ายของแถว ออกมายื่นหน้าแถวด้วยครับ” ไม่ออกไม่ได้หรอ “ออกมาเร็วๆสิครับ” เร่งด้วย
“ออกไปกันเถอะซิ่วหมิน” ดีโอจับมือผมลุกขึ้น ลุกก็ลุกว่ะ เอาไงเอากัน “หลบหลังเราไว้ ทำเป็นอาย” ดีโอกระซิบบอก ผมทำตามอย่างว่าง่าย
“ตบมือกับผู้โชคดีของเราหน่อยเร็ว”
“แปะๆๆๆๆ” โชคดีบ้านพี่สิคร๊าบบบบ
“แนะนำตัวหน่อยครับ”
“เอ่อ สวัสดีฮ้ะผมเอ่อ..ชื่อดีโอฮ้ะ คือผมพูดไม่ค่อยเก่งอะฮ้ะ แฮะๆ” ดีโอเกาหัวแก้เขิน น่าร๊ากกกกกกกก ทำไรก็น่ารักไปหมดเลยคนนี้
“แฮะๆ น่ารักนะเรา พี่ขอเบอร์ได้มั้ยครับ (-///-)”
“ฮิ้วววววววววววว”
“คิดจะจีบเด็กหรอว่ะไอ้ไค”
“หุบปากไปเลยไอ้บี (-///-)”
“คร๊าบบบบบบบ 555”
(-///-) >>>>> ดีโอ
“555 น้องเขาเขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว เจบีแหละก็”พี่โซจินพูด
“อ้าววววหราาาา 555 ขอโทษนะครับน้องดีโอ” แซวเขาไป จะละลายไปพร้อมๆกับดีโอแล้วนะ (เขินจนแผ่รังสีความร้อนออกมาเลย เห็นมั้ย)
“เอ่อออ ไม่เป็นไรฮ้ะ”
“อะแฮ่มๆ พอ น้องอีกคนออกมาแนะนำตัวด้วยครับ” (กลบกลื่นความเขินนะไค อิอิ-รุ) ผมรู้สึกว่าตัวเองอายจริงๆนะเนี้ย เหมือนเป็นคนที่ชอบอยู่แต่ในตำลายังไงอย่างงั้นเลย “ออกมาสิครับไม่ต้องอาย” พี่ไคยังเร่งผมให้ออกมา
“ซิ่วหมินเป็นไรออกไปสิ ไม่ต้องเล่นละครยื้อเวลาแล้ว”
“ไม่ได้เล่นละครนะ ก..กูไม่กล้าจริงๆนะ”
“ห๊าาาา อย่างนายเนี้ยนะไม่กล้า ไม่สบายหรือเปล่า”
“เปล่า ก็แค่ตื่นเต้..เฮ้ยยย”
“ซิ่วหมิน” ดีโอเรียกผม
ตอนนี้ผมถูกยกตัวลอยขึ้นขาไม่ติดพื้น ผมถูกยกด้วยท่าที่เอามือมาจับใต้รักแร้ทั้งสองข้างแล้วยกตัวขึ้น เหมือนเด็กเลยตูผมไม่เห็นคนที่ยกตัวผมเพราะเขายกตัวผมจากด้านหลัง ผมโวยวายอะไรไม่ได้ นอกจากอึ้ง เพราะถูกยกโดยไม่ทันตั้งตัว ผมหันไปมองนักศึกษาปี 1 กับรุ่นพี่ เขามองผมด้วยความตกตะลึง รวมไปถึงเทากับดีโอด้วย ผมถูกวางลงช้าๆ ผมหันไปมองคนที่อุ้ม ผมสตั้นไป 3 วิ
“ค..คะ..คุณ” ไอ้หมอนี่ที่เดินชนผมไงครับท่านผู้อ่าน
“ชักช้าอยู่ได้ คนเขารอนายอยู่ หรือว่านายอาย”
“ผ..ผมไม่ได้อาย..ส..สักหน่อย” แล้วทำไมเราต้องพูดติดอ่างด้วยเนี้ย รู้สึกว่าผมจะกล่าวเป็นเด็กขี้อายไปแล้วแหละ ไม่สิเรากำลังแสดงละครก็ต้องเล่นให้เหมือนสิ ที่จริงเราแค่อินไปกับบทไปหน่อยเท่านั้นแหละ (โครตเชื่อเลย-รุ)
“แล้วรออะไรล่ะครับ แนะนำตัวสิครับน้อง หึ” เขาเน้นคำว่าน้อง และยิ้มด้วยความสนุกสนาน น้องพร่องงง กูหาเงินเลี้ยงตัวเองได้แล้วกัน “เอ้า รออะไรแนะนำตัวสิ หรือว่าไม่มีชื่อครับ” เดือดเลยตู ฝากไว้ก่อนเถอะรอให้หมดบทลงโทษก่อนเถอะจะจัดให้หนักเลย ตั้งสติเราเรียบร้อย เราสุภาพ เราอ่อนต่อโลก เราซิง
“อะ..เอ่อผ..ผมชื่อซ..ซิ่วหมินครับยะ..ยินดีที่ได้รู้จัก..ครับ” เก่งนี้หว่าไอ้ซิ่วหมิน น่าจะไปเล่นหนังสักเรื่องน่าจะรุ่ง
“น่าร๊ากกกกกกกกกกกโว้ๆๆๆๆ/กรี๊ดดดดด” ว๊าวขนาดเปลี่ยนลุคนะเนี้ยยังขนาดนี้ถ้าเปิดเผยตัวจริงจะขนาดไหน อิอิ
“โว้ น่ารักจริงๆด้วย” พี่ไคชมผม อ๊ายยยย เขินนะตะเอง
“(-///-)”
“55 เวลาเขินยังน่ารักเลย จริงมั้ยซูโฮ”
“ก็งั้นๆ” ไปตัดแว่นไป๊ ดูยังไง๊ยังไงผมก็น่ารักย่ะ ชิ
“โฮ่ ตาถั่วว่ะ น้องน่ารักจะตาย” พี่เจบีหล่อที่สุดเบย
“เอาแหละเขาเรื่องกันดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลา ที่พี่ให้เราสองคนออกมาเพื่อจะเริ่มเล่นเกมกัน”
“เกม/เกม” ผมกับดีโอพูดพร้อมกันลัวหันไปจ้องหน้าพี่ไคอย่างสงสัย
“(-///-) อย่างมองกันอย่างงั้นสิครับ แค่เกมสนุกๆน่ะ คือว่าเกมนี้ชื่อว่ากระต่ายตื่นตูม” เกมเชี้ยไรว่ะชื่ออย่างกับอนุบาล “เกมนี้มีกติกาอยู่ว่าให้น้องดีโอกับน้องซิ่วหมินเป็นกระต่าย ส่วยน้องๆปี 1 ทั้งหมดเป็นชาวบ้านรวมทั้งพี่และพี่ปี 3 คนอื่นด้วยนะครับ กระต่ายทั้งสองตัวต้องวิ่งหนีชาวบ้าน ชาวบ้านก็ต้องวิ่งไล่จับกระต่าย ใครจับได้จะมีรางวัลพิเศษสุดๆให้ จากอาจารณ์ใหญ่ของมหาลัยฯ นั้นก็คือจะได้ไปอยู่ด้วยกันที่คอนโดสุดหรูปาร์คสตาร์ ที่อยู่ไม่ห้างจากมหาลัยฯชั้น VIP ไม่ต้องมานอนที่หอของมหาลัยฯ” ห้ะๆ หมายความว่าตูต้องวิ่งนี้นักศึกษาเกือบ 500 คนเนี้ยนะ โอ๊ยปวดตับ
“เดียวฉันขอเป็นกรรมการได้มั้ย” พี่โซจินยกมือขึ้นถาม
“อ่ะได้ งั้นให้พี่โซจินเป็นกรรมการนะครับ”
“นี้ดีโอเอาไงดี” ผมซิบถามดีโอ
“แหะๆ ก็ต้องวิ่งหนีอย่างเดียวนะสิ”
“เอางั้นหรอ”
“อือฮึ้” ให้ก็ได้เอาผมออกไปจากที่นี้ที
“แล้วเจอกันะครับน้องซิ่วหมิน” ผมตัวแข็งทื่อเมื่อไอ้พี่ซูโอเขามากระซิบข้างหูผม ลมหายใจพ้นอยู่ตรงใบหูของผม ผมขนลุกต้องแต่ปลายเท้าจรดหัว“หึ โชดดี” อย่าเป่าได้มั้ยขนลุก บรึ๋ยยย (˃˯˂)
“งานนี้พี่ก็ไม่ยอมเหมือนกันนะครับ ของอย่างงี้ใครดีใครได้ (o˯˂)” พี่ไคขยิบตาให้ดีโอหนึ่งที เฮ่อะไรกันอ่ะสองคู่นี้อย่าบอกนะว่า จึ้กๆๆๆๆๆ (อะไรของเธอย่ะ-รุผู้ที่ไม่เข้าใจกับอารมณ์ของซิ่วหมินอย่างแรง)
#หวังว่ากระต่ายซิ่วหมินกับกระต่ายดีโอคงรอดจากชาวบ้านทั้งคณะนะ
#ไคน่ารักมากเลยอ่ะ
รุก็ขอฝากตามเคยนะคะ ชอบคนอ่าน รักEXO 555 รุล้อเล่นค่าาาาาา รักคนอ่านมากกกกกนะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
