วันวาเลนไทน์สุขนิรันดร์ ตอนของขวัญวันเกิด EXO (SM)
เขียนโดย 
hikarusang
วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.44 น.
แก้ไขเมื่อ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 12.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ลีจงซอกพี่ชาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอน ของขวัญวันเกิด
ข้อมูล
ชื่อในวงการ คิมมินซอก(Kim Min Seok) ชื่อที่แท้จริง ซิ่วหมิน(Xiumin)
เกิดวันที่ 26 มีนาคม เกิดที่ประเทศ เกาหลี สัญชาติ เกาหลี กรุ๊ปเลือด B
ส่วนสูง 173 ซม. น้ำหนัก 62 กก.
ตำแหน่งนักร้องวง Rose Satan เป็นนักร้องเสริม นักเต้นนำ สังกัดค่าย SM
ความสามารถพิเศษ โปรยเสน่ห์ผู้หญิง
ศึกษาที่ มหาวิทยาลัย ปาร์ค
นิสัย : คาสโนว่าตัวพ่อแห่งวงการ นอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลยก็ว่าได้ (ต้องสวยเท่านั้น ไม่สวยอย่าหวัง หึ) เป็นคนน่ารัก ใจดี แต่อย่าทำให้เขาโกรธเชียวนะ ศพไม่สวยแน่ เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของมาเฟียรายใหญ่ของประเทศ เลยมีนิสัยไม่กลัวใคร แต่ถ้าสนิทกับเขาจริงๆคุณจะรู้ว่านิสัยของเขาตรงกันข้ามกับที่คุณเห็น(น่ารักใช่มั้ย)(ปัญญาอ่อนน่ะสิไม่ว่า-รุ)
************************************
บริษัทค่าย SM
ภายในห้องทำงานเอาหรูหราทันสมัยขนาดใหญ่บ่งบอกว่าเจ้าของห้องทำงาน ต้องเป็นคนใหญ่คนโตของค่าย SM แน่นอน ชายหนุ่มหล่อน่ารักอายุประมาณ 20 กว่าๆชอบทำหน้าตาขรึมตลอดเวลาแต่กลับยิ่งขรึมมากกว่าเดิม นั่งจองหน้าผู้ชายสองคนที่นั่งตรงข้ามกับเขาอย่างเคร่งเครียด
1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
“ท่านประธานค่ะ ใจเย็นๆก่อนนะค่ะ” เลขาคนสนิทพูดอย่างใจเย็น
“จะให้ฉันใจเย็นได้ยังไง เลขาฮโยริน” ชายหนุ่มอายุ 20 กว่าๆ ถึงกับระเบิดใส่เลขา
“ใจเย็นๆก่อนเถอะค่ะ เดียวก็หน้าแก่ลงหรอกค่ะท่านประธานลีจงซอก”
“นี่ เธอว่าฉันหน้าแก่หรอ”
“ป..เปล่านะค่ะ ก..ก็แค่อยากให้ท่านประธานใจเย็นๆไงค่ะ” เลขารีบแก้ตัว
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ดูมันก่อเรื่องให้ฉันอีกแล้ว ดีนะที่เธอเห็นนักข่าวเข้าพอดีไม่งั้นเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่” ลีจงซอกพูดอย่างหงุดหงิด
“อาจจะไม่ใช่แบบที่ท่านคิดก็ได้นะค่ะ คุณคิมมินซอกอาจจะมีเหตุผลอะไรบ้างอย่างนะค่ะ เช่น คุณโบมีอาจจะรถเสียอยู่กลางทางแล้วคุณคิมมินซอกไปเจอเธอเข้าพอดี เลยพามาส่งที่คอนโดอาจจะเป็นไปได้ก็ได้นะค่ะ” เลขาพูดแก้ตัวให้คิมมินซอกอย่างจริงจัง (ก็แน่สิออกจะน่ารักมีเสน่ห์จะไม่ให้แก้ตัวให้ได้ยังไง)
“แล้วทำไม ไม่ให้ผู้จัดการโบมีไปรับ”
“ข..เขาอาจจะไม่ว่างก็ได้นะค่ะ ท่านประธานก็รู้นิคะว่าคุณโบมี มีงานเยอะขนาดไหน”
“จะอะไรก็ช่างหัวมัน ยังไงฉันก็ต้องเคลียเรื่องนี้ให้จบในวันนี้ ตึ้งงง”
“เฮือก” เสียงตบโต๊ะดัง จนเลขาคนสนิทถึงกับสะดุ้ง “ต..แต่ท่านประท...”
“ไม่มีแต่ โทรไปบอกมันว่า ถ้าภายใน 1 ชั่วโมง ยังไม่ถึงบริษัทฉันจะทำสัญญาเพิ่มอีก 5 ปี สัญญาอันเก่ายังเหลืออยู่ 3 ปี รวมเป็น 8 ปี”
“ด..ได้ค่ะ แต่ท่าน”
“แล้วโทรไปตามอี้ชิงมาด้วย”
“เอ่อ..ใครหรอค่ะ ผู้จัดการเลย์หรอคะ” ลืมไปว่าไม่มีใครรู้จักเลย์ชื่อจริงชื่อนี้ ลีจงซอกคิดในใจ
“ใช่ ผู้จัดการเลย์นั้นแหละ รีบโทรสิ”
“ค..ค่ะ” เลขารีบลุกออกจากห้องทันที แล้วโทรหาผู้ที่เจ้านายต้องการเจอ
1 ชั่วโมงต่อมา (ปัจจุบัน)
“เอ่อ..ท่านประธานมีอะไรจะพูดกับพวกเราหรอครับ” เลย์เป็นคนทำลายความเงียบอันแสนน่าอึดอัดลง
“ถามเจ้าตัวเองแล้วกัน ว่าไปก่อเรื่องอะไรไว้” ลีจงซอกจองตัวปัญหาของเรื่องอย่างเอาเป็นเอาตาย
“นายไปทำอะไรเอาไว้ซิ่วหมิน” เลย์หันมาถามคิมมินซอกแทน
“ผมก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” คิมมินซอกตอบแบบไม่รู้ไม่ชี้
“ไม่ได้ทำหรอ แล้วไอ้รูปพวกนี้มันคืออะไร” ลีจงซอกโยนรูปของคิมมินซอกกับโบมีไปบนโต๊ะ เป็นรูปที่ทั้งสองคนกอดคอกันขึ้นคอนโด
“นี่..มันอะไรกันซิ่วหมิน” เลย์ถึงกับตกใจกับรูปพวกนี้
“ก็แค่..ไปส่งเขาขึ้นสวรรค์ ก็เท่านั้นเอง (^o^)” คิมมินซอกพูดไปยิ้มไป
“เขาขึ้นสวรรค์ ส่วนนายได้ลงนรกวันนี้แน่” ลีจองซอกพูดอย่างเหลืออด “ดีนะที่เลขาฉันไปเจอนักข่าวคนนั้นกำลังถ่ายรูปนายกับโบมีพอดี ไม่งั้นเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่”
“ก็ดีนิครับ ยังไงก็ยังไม่เป็นข่าว จริงมั้ยท่านประธาน(^o^)” คิมมินซอกยิ้มกวนประสาทคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขาอย่างไม่เกรงกลัว
“หึๆ แน่ใจหรอว่าจะเล่นกับฉันอย่างงี้ กับพี่แท้ๆของนาย นายคิมมินซอก ซิ่วหมิน หึๆๆ” รอยยิ้มอันแสนเจ้าเล่ห์ น่าขนลุก ของพี่ชายคิมมินซอก คิมมินซอกรู้สึกถึงชะตากรรมอันโหดร้ายที่กำลังจะมา
“พ..พี่คิดอะไรอยู่”
“สิ่งที่นายไม่ชอบที่สุดไง หึๆๆ” คิมมินซอกถึงกับเหงือตก “ถ้านายยังเป็นแบบนี้ฉันจะส่งนายไปอยู่กับปะป๊า”
“ไม่เด็ดขาด ยังไงผมก็ไม่ไปเด็ดขาด”
“ทำไม กลัวหรอ”
“บ..บ้าใครกล้ว ม..ไม่มี” คิมมินซอกพูดตะกุกตะกัก
“แล้วทำไมไม่ไป” ลีจงซอกยิ้มอย่างรู้ทันว่า คิมมินซอกกลัวปะป๊าขนาดไหน ถึงได้หนีออกจากบ้านมาอยู่คอนโดข้างๆห้องเขา
“ก็..หมินอยากอยู่กับพี่มากกว่านิ”
“แถไปเรื่อย 55” เลย์พูดขัดขึ้น เลย์ก็รู้เรื่องที่คิมมินซอกกลัวพ่อของตัวเองขนาดไหน
“พี่เลย์อ่ะ ก็ได้ๆ ผมยอมรับก็ได้ว่าผมกลัวปะป๊า แต่พี่ห้ามส่งผมไปอยู่กับปะป๊านะ นานะ” คิมมินซอกอ้อนพี่ชายตัวเอง
“ได้ฉันจะไม่ส่งนายให้ปะป๊า”
“เยส” คิมมินซอกกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ
“แต่...” คิมมินซอกหันไปมองพี่ชายตัวเองทันทีที่มีคำว่าแต่ออกมาจากปากของลีจงซอก
“แต่...อะไรครับ”
“แต่นายต้องไปเรียนต่อที่ มหาวิทยาลัย ปาร์ค”
“ห้ะ...ว่าไงนะ ให้ผมไปเรียน ม่ายยยยยยยและก็ไม่เด็ดขาด” คิมมินซอกนั่งกอดอก ยื่นคำขาด
“ถ้านายไม่ไปเรียน นายก็ต้องไปอยู่กับปะป๊าแทน” ลีจงซอกยิ้มอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า
“พี่อ่ะ”
“เอาไง จะเรียน หรือ...จะไปอยู่กับปะป๊า เลือกเอา”
รุขอฝากด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
