รักที่ไม่อาจเป็นได้
เขียนโดย 
นานาโก๊ะ
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.59 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 20.57 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) ความลับสุดยอด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความนาฬิกาปลุกดัง. กรี้ง กรี้ง
ฉันยังง่วงอยู่
แฟรี่มึงปิดเสียงนาฬิกาดิ. นอนไม่ได้
ฉันที่ยังสรึบสรือก็ลืมตาขึ้นมาหมอนข้างที่กันหายไปไหนวะแล้วยังไม่พอฉันดันไปกอดบาร์คิดว่าหมอนข้าง
ฉันตกใจรีบเอามือออกแล้วก็ลุกขึ้นออกจากเตียงไปปิดเสียงนาฬิกาปลุกและไปอาบน้ำ
ฉันไม่ค่อยคิดอะไรเดินไปแบบเงียบๆๆๆและพออาบน้ำเสร็จแต่งตัวเสร็จ
บาร์ บาร์. บาร์. ตื่นได้แล้วตอนนี้มัน6โมงเช้าแล้วตื่น ตื่น
ฉันยังง่วงอยู้เลย
ฉันจับแขนเขาให้ลุกแล้วดันจนตัวเองนอนคร่อมบาร์แล้วฉันก็หอมแก้มเขาแบบไม่ได้จังใจ
บาร์ตาตื่นลืมตามา
ขอโทษทีนะฉันออกจากตัวบาร์แล้วก็ไปยิบมือถือขึ้นมาเล่น
เขินละชิ. ทนความหล่อไม่ได้5555
บ้าเปล่าบาร์เพื่อนกันใครจะมาเขิน. ตลกแหละ รีบตืนไปอาบน้ำเถอะเดี่ยวคุณแม่ก็มาเรียกไปกินข้าวแล้ว
เคยันฉันไปอาบน้ำก่อนนะ
ฉันเล่นมือถือจนบาร์อาบน้ำแต่งตัวก็พอดี
ก๊อก ก๊อก. ลูกสาว ลูกชาย ตืนยังจ้า ลงมาทานข้าว
ฉันเปิดประตูให้คุณน้า เสร็จแล้วค่ะ.
โห้ลูกชายเราตื่นเช้าดีใจจัง
แม่เป็นไรมากป่ะแค่ตื่นเช้า บาร์ไม่ได้คนขี้เซานะ
หรออออออออออ
ป่ะลงไปทานข้าว
ฉันลงจากบรรไดไปเจอคุณแม่ที่โต๊ะอาหารนั่งรอ.
ฉันก็ไปนั่งทานข้าวเสร็จก็เตรียมไปโรงเรียนแต่
แฟรี่แม่ไปก่อนนะลูก
แม่จะไปไหนค่ะ.
ไปทำงานนะสิ
แล้วใครจะไปส่งหนู่ที่โรงเรียน
ออก็คุณน้านิดไง. พอดีว่าคุณน้าขออาสาไปส่งสองคนพร้อมกัน
ห๊ะพร้อมกัน พูดพร้อมกันสองคน
ทำไมค่ะแม่
คุณน้าพูด. น้าอยากให้ไปด้วยกันจ้า
ทำไมค่ะ. /ทำไมครับ
ไม่มีไรหรอกแค่อยากไปส่งเพราะน้าอยากได้ลูกผู้หญิงเลยให้หนูไปแทนเป็นลูกน้านะจ๊ะ
ออค่ะโอเคค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
