หนุ่มสุดป๊อปกับสาวสุดซ่าส์

     .......ณ บ้านของยูมะ......

อายากะ:เฮ้อออ เมื่อไหร่จะฟื้นนะ

  อายากะพูดพลางเอามือมาลูบๆเเตะๆหน้าผากดู

อายากะ:นี่ถ้าไม่คิดว่าครูบังคับฉันก็ไม่มาหรอก

            **********

     ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เเล้ว

ครู:เพราะพวกเธอแท้ๆเลย!!!อาการป่วยก็เลยหนักขนาดนี้!!! 

อายากะ&โซระ:ข..ขอโทษค่ะ

ครู:เฮ้ออ ให้ตายสิ....

 พอครูพูดเสร็จปุปก็ทำหน้าเหมือนคนคิดอะไรออกขึ้นมาได้จากนั้นครูก็พูดว่า...

ครู:งั้นพวกเธอก็ไปดูเเลคาซาชิที่บ้านสิ

อายากะ:อ่อ...ได้ค่ะ....

อายากะ:ห๊าาาาาาา!?! อาร๊ายยยยยน้าาาาาาาาา!!!!!!???????????!!!!!!!!!!

โซระคิด:ดีใจจังได้ไปดูแลยูมะคุงที่บ้านเขาด้วย

ครู:ก็พูดชัดไปแล้วนี่ ไม่มีอะไรโน๊ะ อะไรนะ ทั้งนั้น

อายากะ:ต..แต่ครูขา...

ครู:ถ้าไม่อยากให้คะเเนนเก็บเธอติดลบก็อย่าลืมไปด้วยนะจ๊ะ

    ***กลับมาปัจจุบัน***

เฮ้อ โซระก็ดันติดเรียนเปียโนอีก  ฉันเลยต้องอยูดูเเลหมอนี่คนเดียวเลย!

อะไรจะโชคร้ายปานฉะนี้~~~

อายากะ:แต่โซระชอบหมอนี่นิ่นา ถ้าเราจะทำอะไรคงต้องระวังหน่อยละ(อย่าไปเผลอใจให้ละ เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ของยูมะออกไปฮันนีมูน(?)กันที่ฝรั่งเศษ(โหห รวยจัดเนอะ)หมอนี่เลยต้องอยู่คนเดียว เฮ้อออ น่าจ๋งจ๋าน 

อายากะ:เเล้วสรุปเมื่อไหร่นายจะฟื้นเนี่ย ฉันอยากกลับบ้านT^T

ยูมะ:อ..อือ...อือ...

อายากะ:เฮ้ย ฟื้นเเล้วหรอ!?! เป็นไงบ้าง

ยูมะ:ธ..เธอ..มา....ได้...ไง...

  อายากะคิด:เหาะมามั้งไอบ้า 

อายากะ:แล้วอาการนายเป็นยังไงบ้างเนี่ย

ยูมะ:เป็น...ห่วงฉัน...ด้วยหรอ...........

อายากะ:บ....บ....บ้า!!!!!!!! คนอุตส่าห์มาช่วยดูแลยังจะมากวนประสาทอีกนะ -///-

ยูมะ:.............

อายากะ:อืม.....อยากกินอะไรมั้ยล่ะ?

ยูมะ:..................

อายากะ:ฉันถามว่า..อยากกินอะไรมั้ย!

 อายากะพูดแบบปนๆตะคอกอ้ะ มันก็ทำให้ยูมะตกใจนิ๊สนุงอะเน๊าะ

ยูมะ:นี่......เธอแกล้ง...............โง่รึไง........คน......ป่วยแบบฉัน...........ก็ต้องกิน.....ข้าว.....ต้มสิ......

น้ำเสียงของยูมะนี่แสดงได้ถึงความอ่อนแออย่างชัดเจนเลย

อายากะ:ขนาดไม่สบายยังปากดีเหมือนเดิมนะ

อายากะ:เดี๋ยวไปทำมาให้ละกัน อย่าตายไปก่อนละ

ยูมะคิด:ยังจะเเช่งฉันอีก

........ห้องครัว..........

อายากะ:เอ.........ว่าแต่ข้าวต้มนี่มันทำยังไงหว่า...

"โครม!!!!"

ไรเตอร์:นี่ยัยบ้า!!!ทำข้าวต้มไม่เป็นเเล้วจะทำอะไรกินได้ย่ะ!!!!!!!!! ของง่ายขนาดเนี๊ยเด็กป.2ก็ทำเป็นโฟ้ยยยยยยยยยยย!!!!!!อายากะ:ก็เก๊าทำไม่เป็นง่ะ

ไรเตอร์:หึ๋ย!!!!! อี....อี......อี..............โอ๊ยยย!!!!!! จะด่ามันยังไงดีฟ่ะเนี่ยยยย!!!!!!

อายากะ: T^T

......ต่อๆ........

อายากะ:โหหหห จะว่าไปเครื่องครัวนี่ก็สวยดีนาาา<<<<พูดอย่างเดียวไม่พอยังเอาตะหลิวขึ้นมาเล่นอีก --*

อายากะ:เอ....ไมโครเวฟนี่ไช้ยังไงหว่า

"ติ้ง" "ติ้ง"<<<อายากะเล่นเปิดปิดไมโครเวฟจ๊ะ -- นี่คนหรือลิงฟ่ะ ซนจริงงง

อายากะ:ฮิๆๆๆ สนุกๆๆ

หลังจากพูดจบอายากะก็มองไปรอบๆแล้วก็พบว่าทั้งห้องมีแต่ของน่าเล่นทั้งน้านนนนนนนน(อุปกรณ์ครัวเนี่ยน่ะ)

อายากะ:อ๊าาา มีเเต่ของน่าเล่นทั้งนั่นเยยย เห่อๆๆ

*****************************

ยูมะ:โอย.......นี่ยัยบ้านั่น.........ทำ......เสร็จรึยังเนี่ย....

 พูดจบยูมะก็ไม่รอช้า!จึงเดินเข้าห้องครัวเพื่อไปหาอายากะแต่ก็ต้องต๊กกะใจเมื่อเห็นสภาพครัวของตัวเอง.........

ยูมะ:(ช็อคสนิท)

 ภาพที่ยูมะห็นก็คือ วัตถุดิบในตู้เย็นถูกรื้อออกมากระจุยกระจายเต็มห้อง เเถมนมในตู้เย็นยังหกอีกตังหาก ก๊อกน้ำถูกเปิดแช่ไว้ ไฟจะพังแหล่ไม่พังเเหล่ ปิดท้ายด้วยการที่อายากะปีนป่ายอยู่บนตู้เก็บกับข้าว.....

อายากะ:อ้าว นายลุกขึ้นมาทำไม???

ยูมะ:ห...หึ๋ยยยยยย!!!!!!!!!<<<<โกรธจนหน้าแดง โกรธจนพูดไม่ออก โกรธจนตัวสั่น..

อายากะ:อ...เอ่อใจเย็นนะ ใจเย็น มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันน้า

ยูมะ:ย..ยัยตัวเเสบ......

"ฟุ่บ"ยูมะเป็นลม

อายากะ:ย...ยูมะ!!!

***************************

"นี่....ตื่นสิ........ตื่นเถอะ........ยูมะตื่นได้เเล้วนะ........ยูมะ........."

เสียงของอายากะทำให้ยูมะตื่นอย่างอัตโนมัติ

ยูมะ:อ...อะไรของเธอ...........อ๊ะ!!!แล้วห้องครัว!!!!......

อายากะ:เอ่อ...คือขอโทษนะ คือว่าฉันทำความสะอาดให้เเล้ว คือ.....ฉันก็เป็นแบบนี้เเหละเวลาเจออะไรใหม่ๆที่ไม่เคยเห็นหรือไม่เคยไช้ฉันก็จะซนเป็นลิงอย่างที่นายเห็นนะเเหละ

ยูมะ:เฮ้อ ไม่เป็นไร..........ข้าวล่ะ

อายากะ:อ่อ นี่ไง.............................กินเอง..............ได้มั้ย

 คำถามนี้ทำให้อายากะเขินนิดหน่อยเพราะกลัวว่าจะได้ป้อนยูมะน่ะสิ

ยูมะ:ฉันหมดเเรงเเล้ว..........ถึงจะไม่อยากให้เธอป้อนแต่ฉันก็ต้องให้เธอป้อนล่ะนะ

อายากะ:เฮ้ออ

อายากะตักข้าวต้มขึ้นมาเเล้วลองเป่าๆชิมดูว่าพอได้รึยังจากนั้นก็ค่อยป้อนยูมะ แต่อายากะป้อนแบบไม่มองอ้ะมันเลยไม่เข้าปาก

ยูมะ:.......................................

อายากะ:เอ่อ......กิน..กินได้เเล้วล่ะ!

หลังจากพูดจบยูมะก็จับมือของอายากะแบบบังคับให้ช้อนเข้าปากตัวเองอ้ะ

อายากะ:.....................................///..........................

ยูมะ:อืม......อร่อยดี......เธอไปซื้อร้านไหนมา

อายากะ:ร..รู้ได้ไงว่าฉันไปซื้อมา

ยูมะ:เธอทำห้องครัวฉันเละขนาดนั้น อย่าว่าเเต่ทำข้าวต้มเลยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจะทำได้ป่าวเหอะ

อายากะ:ก็รู้เเล้วน่า...ทำความสะอาดให้เเล้วไง..

ยูมะ:หึๆ....(หัวเราะในลำคออะ)

"ฟึ่บ"ยูมะเอามือลูบหัวอายากะ

อายากะ:อ๊ะ!

ยูมะ:ทำ...ได้ดีมาก....

อายากะ:อ่า...ฮ่ะๆ ^///^