หนุ่มสุดป๊อปกับสาวสุดซ่าส์
เขียนโดย 
อายากะ
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.25 น.
แก้ไขเมื่อ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2558 15.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) นี่ฉันต้องมาดูแลคนเเบบนี้หรอ!?!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ.......ณ บ้านของยูมะ......
อายากะ:เฮ้อออ เมื่อไหร่จะฟื้นนะ
อายากะพูดพลางเอามือมาลูบๆเเตะๆหน้าผากดู
อายากะ:นี่ถ้าไม่คิดว่าครูบังคับฉันก็ไม่มาหรอก
**********
ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เเล้ว
ครู:เพราะพวกเธอแท้ๆเลย!!!อาการป่วยก็เลยหนักขนาดนี้!!!
อายากะ&โซระ:ข..ขอโทษค่ะ
ครู:เฮ้ออ ให้ตายสิ....
พอครูพูดเสร็จปุปก็ทำหน้าเหมือนคนคิดอะไรออกขึ้นมาได้จากนั้นครูก็พูดว่า...
ครู:งั้นพวกเธอก็ไปดูเเลคาซาชิที่บ้านสิ
อายากะ:อ่อ...ได้ค่ะ....
อายากะ:ห๊าาาาาาา!?! อาร๊ายยยยยน้าาาาาาาาา!!!!!!???????????!!!!!!!!!!
โซระคิด:ดีใจจังได้ไปดูแลยูมะคุงที่บ้านเขาด้วย
ครู:ก็พูดชัดไปแล้วนี่ ไม่มีอะไรโน๊ะ อะไรนะ ทั้งนั้น
อายากะ:ต..แต่ครูขา...
ครู:ถ้าไม่อยากให้คะเเนนเก็บเธอติดลบก็อย่าลืมไปด้วยนะจ๊ะ
***กลับมาปัจจุบัน***
เฮ้อ โซระก็ดันติดเรียนเปียโนอีก 
ฉันเลยต้องอยูดูเเลหมอนี่คนเดียวเลย!
อะไรจะโชคร้ายปานฉะนี้~~~
อายากะ:แต่โซระชอบหมอนี่นิ่นา ถ้าเราจะทำอะไรคงต้องระวังหน่อยละ(อย่าไปเผลอใจให้ละ เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ของยูมะออกไปฮันนีมูน(?)กันที่ฝรั่งเศษ(โหห รวยจัดเนอะ)หมอนี่เลยต้องอยู่คนเดียว เฮ้อออ น่าจ๋งจ๋าน
อายากะ:เเล้วสรุปเมื่อไหร่นายจะฟื้นเนี่ย ฉันอยากกลับบ้านT^T
ยูมะ:อ..อือ...อือ...
อายากะ:เฮ้ย ฟื้นเเล้วหรอ!?! เป็นไงบ้าง
ยูมะ:ธ..เธอ..มา....ได้...ไง...
อายากะคิด:เหาะมามั้งไอบ้า 
อายากะ:แล้วอาการนายเป็นยังไงบ้างเนี่ย
ยูมะ:เป็น...ห่วงฉัน...ด้วยหรอ...........
อายากะ:บ....บ....บ้า!!!!!!!! คนอุตส่าห์มาช่วยดูแลยังจะมากวนประสาทอีกนะ -///-
ยูมะ:.............
อายากะ:อืม.....อยากกินอะไรมั้ยล่ะ?
ยูมะ:..................
อายากะ:ฉันถามว่า..อยากกินอะไรมั้ย!
อายากะพูดแบบปนๆตะคอกอ้ะ มันก็ทำให้ยูมะตกใจนิ๊สนุงอะเน๊าะ
ยูมะ:นี่......เธอแกล้ง...............โง่รึไง........คน......ป่วยแบบฉัน...........ก็ต้องกิน.....ข้าว.....ต้มสิ......
น้ำเสียงของยูมะนี่แสดงได้ถึงความอ่อนแออย่างชัดเจนเลย
อายากะ:ขนาดไม่สบายยังปากดีเหมือนเดิมนะ
อายากะ:เดี๋ยวไปทำมาให้ละกัน อย่าตายไปก่อนละ
ยูมะคิด:ยังจะเเช่งฉันอีก
........ห้องครัว..........
อายากะ:เอ.........ว่าแต่ข้าวต้มนี่มันทำยังไงหว่า...
"โครม!!!!"
ไรเตอร์:นี่ยัยบ้า!!!ทำข้าวต้มไม่เป็นเเล้วจะทำอะไรกินได้ย่ะ!!!!!!!!! ของง่ายขนาดเนี๊ยเด็กป.2ก็ทำเป็นโฟ้ยยยยยยยยยยย!!!!!!อายากะ:ก็เก๊าทำไม่เป็นง่ะ
ไรเตอร์:หึ๋ย!!!!! อี....อี......อี..............โอ๊ยยย!!!!!! จะด่ามันยังไงดีฟ่ะเนี่ยยยย!!!!!!
อายากะ: T^T
......ต่อๆ........
อายากะ:โหหหห จะว่าไปเครื่องครัวนี่ก็สวยดีนาาา<<<<พูดอย่างเดียวไม่พอยังเอาตะหลิวขึ้นมาเล่นอีก --*
อายากะ:เอ....ไมโครเวฟนี่ไช้ยังไงหว่า
"ติ้ง" "ติ้ง"<<<อายากะเล่นเปิดปิดไมโครเวฟจ๊ะ -- นี่คนหรือลิงฟ่ะ ซนจริงงง
อายากะ:ฮิๆๆๆ สนุกๆๆ
หลังจากพูดจบอายากะก็มองไปรอบๆแล้วก็พบว่าทั้งห้องมีแต่ของน่าเล่นทั้งน้านนนนนนนน(อุปกรณ์ครัวเนี่ยน่ะ)
อายากะ:อ๊าาา มีเเต่ของน่าเล่นทั้งนั่นเยยย 
เห่อๆๆ
*****************************
ยูมะ:โอย.......นี่ยัยบ้านั่น.........ทำ......เสร็จรึยังเนี่ย....
พูดจบยูมะก็ไม่รอช้า!จึงเดินเข้าห้องครัวเพื่อไปหาอายากะแต่ก็ต้องต๊กกะใจเมื่อเห็นสภาพครัวของตัวเอง.........
ยูมะ:(ช็อคสนิท)
ภาพที่ยูมะห็นก็คือ วัตถุดิบในตู้เย็นถูกรื้อออกมากระจุยกระจายเต็มห้อง เเถมนมในตู้เย็นยังหกอีกตังหาก ก๊อกน้ำถูกเปิดแช่ไว้ ไฟจะพังแหล่ไม่พังเเหล่ ปิดท้ายด้วยการที่อายากะปีนป่ายอยู่บนตู้เก็บกับข้าว.....
อายากะ:อ้าว นายลุกขึ้นมาทำไม???
ยูมะ:ห...หึ๋ยยยยยย!!!!!!!!!<<<<โกรธจนหน้าแดง โกรธจนพูดไม่ออก โกรธจนตัวสั่น..
อายากะ:อ...เอ่อใจเย็นนะ ใจเย็น มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันน้า
ยูมะ:ย..ยัยตัวเเสบ......
"ฟุ่บ"ยูมะเป็นลม
อายากะ:ย...ยูมะ!!!
***************************
"นี่....ตื่นสิ........ตื่นเถอะ........ยูมะตื่นได้เเล้วนะ........ยูมะ........."
เสียงของอายากะทำให้ยูมะตื่นอย่างอัตโนมัติ
ยูมะ:อ...อะไรของเธอ...........อ๊ะ!!!แล้วห้องครัว!!!!......
อายากะ:เอ่อ...คือขอโทษนะ คือว่าฉันทำความสะอาดให้เเล้ว คือ.....ฉันก็เป็นแบบนี้เเหละเวลาเจออะไรใหม่ๆที่ไม่เคยเห็นหรือไม่เคยไช้ฉันก็จะซนเป็นลิงอย่างที่นายเห็นนะเเหละ
ยูมะ:เฮ้อ ไม่เป็นไร..........ข้าวล่ะ
อายากะ:อ่อ นี่ไง.............................กินเอง..............ได้มั้ย
คำถามนี้ทำให้อายากะเขินนิดหน่อยเพราะกลัวว่าจะได้ป้อนยูมะน่ะสิ
ยูมะ:ฉันหมดเเรงเเล้ว..........ถึงจะไม่อยากให้เธอป้อนแต่ฉันก็ต้องให้เธอป้อนล่ะนะ
อายากะ:เฮ้ออ
อายากะตักข้าวต้มขึ้นมาเเล้วลองเป่าๆชิมดูว่าพอได้รึยังจากนั้นก็ค่อยป้อนยูมะ แต่อายากะป้อนแบบไม่มองอ้ะมันเลยไม่เข้าปาก
ยูมะ:.......................................
อายากะ:เอ่อ......กิน..กินได้เเล้วล่ะ!
หลังจากพูดจบยูมะก็จับมือของอายากะแบบบังคับให้ช้อนเข้าปากตัวเองอ้ะ
อายากะ:.....................................///..........................
ยูมะ:อืม......อร่อยดี......เธอไปซื้อร้านไหนมา
อายากะ:ร..รู้ได้ไงว่าฉันไปซื้อมา
ยูมะ:เธอทำห้องครัวฉันเละขนาดนั้น อย่าว่าเเต่ทำข้าวต้มเลยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจะทำได้ป่าวเหอะ
อายากะ:ก็รู้เเล้วน่า...ทำความสะอาดให้เเล้วไง..
ยูมะ:หึๆ....(หัวเราะในลำคออะ)
"ฟึ่บ"ยูมะเอามือลูบหัวอายากะ
อายากะ:อ๊ะ!
ยูมะ:ทำ...ได้ดีมาก....
อายากะ:อ่า...ฮ่ะๆ ^///^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
