ข้าวเหนียวหมูปิ้ง...ทำไมไม่บอกรัก

     


          “ไม่รอให้ครบร้อยปีเลยล่ะ ? แล้วค่อยบอก” เป็นข้อความประชดประชันจากแป้ง            

           ด้วยข้อความที่แป้งตอบกลับมา ทำให้ผมเผลออมยิ้ม และทำให้ผมรู้สึกว่า แม้จะผ่านไป
กี่ปี แป้งก็ยังเป็นแป้งคนเดิม ที่มักจะพูดจายียวน กวนๆแบบนี้ล่ะครับ           

          แต่ข้อความนี้ ทำไม ? มันช่างทำให้ผมมีความสุขเหลือเกิน ไม่ว่าจะกี่สิบปี หรือกี่ร้อยปี
คำพูดและรอยยิ้มของแป้ง ในความทรงจำของผม มันช่างสดใส มีชีวิตชีวาอยู่เสมอ          
       
         “ดีใจนะที่ได้เจอกันอีกครั้ง” ข้อความถัดมาจากแป้ง              

          มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่า บนโลกใบนี้...ยังมีความงดงามที่ซ่อนอยู่ ไม่ใกล้ ไม่ไกลจากตัวเรา
แต่หากไม่ค้นหา เราก็คงไม่พบเจอ             

         “แค่นี้ก่อนนะ ลูกชายไม่สบายมากเพิ่งพาไปหาหมอกลับมา” ข้อความจากแป้งอีกครั้ง            
         “ลูกชายงั้นเหรอ ? แป้งมีลูกแล้วจริงๆ ด้วย ถ้าอย่างนั้นผู้ชายในรูปคนนั้น คงเป็นสามีสินะ
ยินดีด้วยนะจ๊ะ แป้งที่น่ารัก กับครอบครัวที่แสนสุข” ผมคิดภายในใจ

           
         “ทำให้ความร้อนในตัวลูกลดลงนะ เช็ดตัวบ่อยๆช่วยได้” ผมพิมข้อความแล้วเผลอหลับไป                  
         “ขอบใจมากนะ สำหรับคำแนะนำ ลูกชายหายป่วยแล้วจ้ะ” แป้งพิมข้อความตอบกลับ             
          เป็นข้อความแรก ของเช้าวันใหม่ ที่ผมเปิดอ่าน แล้วรู้สึกมีความสุขมาก ที่ได้ทำอะไร
บางอย่าง ให้คนที่เรารัก คลายกังวลลง           

          “ลูกชายน่ารักนะ ดูครอบครัวอบอุ่นดี ยินดีด้วยนะจ๊ะแป้ง” ผมแสดงความรู้สึกจากใจ           
          “อรุณสวัสดิ์จ้ะ วันนั้นที่ดิตบอกรักน่ะ ทำไมมาบอกเอาป่านนี้ล่ะ” แป้งยังคงสงสัย
ในข้อความวันก่อน             

          “การเก็บบางอย่างไว้ในใจ มันอึดอัดมากนะ ยิ่งเก็บไว้นาน มันก็ยิ่งทวีคูณ หากเรา
ได้ปลดปล่อยมันออกมาบ้าง มันก็จะดีขึ้น เหมือนแก้วเปล่า ที่ปล่อยให้น้ำหยดลงไปทีละนิด
นานเข้า มันก็เต็ม ถ้าเราไม่เปลี่ยนแก้วใบใหม่ น้ำในแก้วใบเก่าก็จะล้นออกมา เพื่อรองรับหยดน้ำ
ที่หยดลงมาใหม่” เป็นคำตอบที่ผมแสดงอารมณ์ร่วมได้ดีที่สุดในชีวิตที่ผ่านมา                   

          “ขอบใจมากนะที่รักกัน” แป้งแสดงความยินดี             

          “เราขอรักแป้งแบบนี้ตลอดไปนะ ไม่ว่าสถานะจะเป็นแบบไหนก็ตาม ขอให้แป้งมีความสุข
กับครอบครัวมากๆ รักนะเพื่อนสาว” เป็นข้อความสนทนาสุดท้ายระหว่างผมกับแป้งในวันนี้...