Mr. the king of me ! นายคือพระราชาของผม!

ไม่ได้เจอกันนานเลยต้องขอโทษด้วย

เชิญอ่านได้เลยคะ

บทที่ 1 วันเกิด พร้อมกับขึ้นครองราชย์(อย่างลับๆ)

ก่อนวันเกิดหนึ่งวัน

“เรอา เสด็จแม่เป็นไงบ้าง”เซฮุนที่หันไปถามองครักษ์ตน ที่เพิ่งกลับเข้ามา “รู้สึกว่าจะเข้าห้องการทำนายแล้วครับ”เรอาตอบผู้เป็นนาย

“งั้นรึ”เซฮุนพึมพำเบาๆ เพราะเขารู้อยู่เวลาที่เสด็จแม่ของเขาอารมณ์ไม่ดีหรือเกิดการกังวลก็เอาแต่เข้าห้องทำนายตลอด

“แล้วท่าน...”เรอาคิดจะถาม แต่ก็โดนห้ามก่อน

“เจ้าไปพักเถอะ”เซฮุนบอกก่อนที่จะเดินออกไป 

“ท่านเซฮุนทำไมท่านถึงโชตร้ายอย่างนี้ครับ ”เรอาบ่นพึมพำกับตนเอง ก็ที่จะตัดสินใจไปพักผ่อนตามคำสั่ง

“เพราะข้ารู้ ข้าเห็นมาตลอด แต่ข้าแค่คิดว่ามันเป็นแค่ความฝัน จนมันมาเป็นจริงไงเล่า”เซฮุนตอบคำถามของเรอาอย่างเบา

ก่อนหัวค่ำ 

“เซฮุน”เสียงเรียกจากมารดาของเขาทำให้ต้องหันไป

“มีไรรึครับ”เซฮุนละจากหนังสือที่ตนอ่านอยู่

“เจ้ารู้ เจ้าเห็นมาโดยตลอดใช่ไหม”เซรุนเลืกที่ถามลูกชายตรงๆ

 “...”เซฮุนเลือกที่จะเงียบ

“เจ้าเงียบแปลว่าเจ้ารู้”เซรุนเลือกสรุปแบบนั้น แต่เซฮุนก็ไม่ขัด “แต่ข้ามานี่ เพื่อที่จะบอกว่า เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย คนที่ผิดคือ บรรพบุรุษของพวกเราต่างหาก”เซรุนเอ่ยบอก

“บรรพบุรุษของพวกเรารึครับ” เซฮุนหันมาถาม

“ใช่”เซรุนตอบ “บรรพบุรุษของพวกเรา ได้ทำเรื่องที่ผิดพลาดอย่างหนึ่ง จึงได้โดนคำสาปของตระกูลไอซ์ จากท่านมาเรีย” เซรุนพยายามอธิบายอย่างใจเย็น เซรุนเห็นลูกชายตนเงียบจึงเล่าต่อ

 “ท่านมาเรียสาปแช่งตระกูลโอที่ทรยศท่าน โดยกล่าวไว้ว่า ข้าขอสาปแช่งพวกตระกูลโอไปช่วงกับช่วงกาล!!!! เมื่อเจ้าได้ลูก หลานชายเมื่อไร!!! ลูก หลานชายของเจ้าจะต้องคำสาปของข้า!!!!!! 

ขอให้พวกเจ้า!!!!!!!! ได้พบหายนะทั้งปวง!!! ”เซรุนเอ่ยจนจบ 

“ทำไมต้องผู้ชายครับ เสด็จแม่”เซฮุนถามอย่างอยากรู้

“เพราะว่าตระกูลของเราไม่เคยมีผู้ชาย นอกจากแต่งเข้ามา ก็มีแต่เจ้าคนเดียว” เซรุนตอบ สิ่งที่เซฮุนได้ยินได้ทำให้เขา เข้าใจเรื่องต่างๆได้ดี จนดีเกินไปเลยด้วยซ้ำ

 “เสด็จแม่”เซฮุนเอ่ยเสียงเบา แต่เซรุนก็ยังได้ยิน

“หืม”เซรุนครางตอบ

 “เรื่องการแต่งตั้งองค์ราชา ช่วยเอาไว้ตอนที่ข้าเรียนจบ...” เซฮุนพูดยังไม่ทันจบ

 “คงไม่ได้หรอก”เซรุนเอ่ย

“เพราะอะไรเจ้าน่าจะรู้ดีกว่าข้าอีก”เซรุนเอ่ยแกล้ง “นอนเถอะ พรุ่งนี้เจ้าต้องตื่นแต่เช้า งั้นข้าไปละ หลับฝันดีละลูกชายของข้า”เซรุนเอ่ย ก่อนที่จะไปก็มาจูบที่หน้าผากก่อนที่จะเดินออกไป 

  รุ่งเช้า  

ในโบสถ์กลางเมือง

 “ท่านพ่อ ข้า...”เซฮุนที่มานั่งอยู่ในนั่น พร้อมชุดพิธีการเต็มยศ

“ข้าไม่อยากเป็น”เสียงที่สั่นเครือนั่น ถ้ามีใครมาได้ยิน ทุกคนต้องรู้แน่ว่าเขานั้นเจ็บปวดแค่ไหนกัน ที่บิดาของเขาตายต่อหน้าตน แถมเขายังเป็นคนดับลมหายใจด้วยมือคู่นี้ของเขา

“แต่ว่า ช้าจะพยายามเพื่อท่าน อย่างที่ท่านพยายามเพื่อพวกข้าและประชาชนในประเทศนี้” เซฮุนกล่าวจบ ก็โค้งทำความเคารพแล้วเดินออกไป พร้อมมีเรอารออยู่แล้ว

“เรอา”เซฮุนเอ่ยกับองครักษ์ของตน

 “ตั้งแต่วันนี้เป็นตนไป เจ้าจงไปอยู่กับข้าในฐานะที่ข้าเป็นแค่องค์ชายรัชทายาท ไม่ใช่องค์ราชา” เซฮุนกล่าวจบก่อนขึ้นรถม้าที่เรอาเตรียมมาให้โดยไม่ฟังคำตอบเลย

“ครับ เพราะท่านคือนายเหนือหัวของข้าเพียงคนเดียว”เรอาเอ่ย พร้อมกระโดดขึ้นไปนั่งที่ ขับรถม้า จากนั้นทั้งคู่ก็ออกรถ

พระราชวังหลวง  

หลังจากทั้งคู่กลับมาพิธีก็เริ่มขึ้น

“ท่าน โอเซฮุน ท่านจะยอมรับตำแหน่งองค์ราชาหรือมั้ย”เสนาธิการของประเทศเอ่ยขึ้น

“ข้ายอมรับตำแหน่ง!!!!!”เซฮุนตอบอย่างหนักแน่น

 “งั้นขอให้ท่านโชคดี และสุขสันต์วันเกิดของท่าน”เสนาธิการเอ่ยจบ ทุกคนก็แยกย้ายกัน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับงานเลี้ยงตอนหัวค่ำของวันนี้

“เซฮุน” เซรุนที่เอ่ยเรียกลูกที่ไม่ขยับสักนิด

 “ขะ...ข้าทำถูกแล้วใช่ไหมครับ” เซฮุนเอ่ยเสียงสั่นๆ 

“จ๊ะ ลูกทำถูกแล้ว” เซรุนเอ่ยอย่างเป็นห่วงลูกตน ที่ตอนนี้ไหล่เริ่มสั่นแล้ว

“แต่ที่ยังดี เรื่องของท่านเซฮุนยังไม่เปิดเผยให้ใครรู้จนกว่าท่านจะเรียนจบ หรือประกาศเอง” เรอาที่ออกความคิด เพื่อให้เจ้านายตนอาการดีขึ้น

“ขอบใจ เรอา”เซฮุนเอ่ย “ข้าขอไปพักก่อนนะครับเสด็จแม่”เซฮุนกล่าวจบก็เดินออกไป

“เรอา ข้าขอขอบใจเจ้าที่อยู่เขียงค้างเซฮุนมาโดยตลอด” เซรุนเอ่ยพร้อมกับที่น้ำตาไหลออกมา

 “ท่าน...”เรอาเพียงพูดแค่นั้น

 “งั้นเจ้าไปพักผ่อนเถอะ”เซรุนเอ่ยบอก เรอาจึงตัดลินใจเดินออกไป

 “ฮึก...ทะ...ท่านผู้เป็นเจ้า...อึก...ได้โปรด...ฮึก...คุ้มครอง...อึก... เด็กพวกนั้น...ฮึก...ด้วยเถอะ...”เซรุนได้เอ่ย พร้อมกับเสียงสะอื้นของตน “ขะ...ข้ามันอ่อนแอ!!!”เซรุนตวาดดังขึ้น“ถ้า...ถ้าข้าไม่เลือกที่จะออกไป!!!” เซรุนยังไม่เลิกที่จะโทษตนเอง“จะ...จึงทำให้เด็กคนนั้นต้องมาฆะ...ฆ่าผู้เป็นพ่อของตน !!!!”เซรุนยังตวาดอีก “ทะ...ทำให้เด็กคนนั้นต้องมารู้สึกผิดแบบนี้!!!!!!” เซรุนยังตวาดอีก “ทำไม!!!! ท่านมาเรีย!!! ต้องเป็นลูกข้า!!!!!!!!!!” เซรุนตวาดอย่างโกรธแค้น ดวงตาที่มีน้ำตา แต่ดวงตามีแต่ความเกลียดชังในตระกูลไอซ์

 Hiiiiiii

มาทักเล่นๆบ้างคะ