เมียบำเรอครึ่งคืน

กันตาภาสะอื้นไห้รู้สึกเหมือนเด็กกำลังหลงทาง ความรู้สึกเข้มข้นที่ไต่ระดับขึ้นเรื่อยหยุดชะงักกลางคัน มนตร์สะกดแห่งเสน่หามอดดับลงอย่างชะชักงัน หลงเหลือไว้เพียงความจริงอันน่าอดสูใจที่ตัวเองปล่อยให้ผู้ชายแปลกหน้าย่ำยี ทั้งยังไม่ต่อสู้ขัดขืนตามที่สมองสั่งการเพราะร่างกายเผลอไผไปกับความเร่าร้อนที่ไม่เคยพบพานมาก่อน

เสียงร้องไห้ที่ดังอยู่ข้างหูทำให้เวทิศขยับตัวออกมาจากของขวัญชั้นเยี่ยม เธอพลิกตะแคงขดกอดตัวเองราวกับลูกบอลเก่าๆ แล้วร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย เสียงคร่ำครวญของเธอทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไอ้หื่นกาม ไอ้ตัวน่ารังเกียจที่ตั้งหน้าตั้งตาตักตวงหาความสุขเพียงฝ่ายเดียว

“ฉันขะ...ขอโทษ” เอ่ยน้ำเสียงพร่าจัดออกมาเบาจนปลายประโยคแทบจะเลือนหายไปในลำคอ หากแต่หลักฐานที่ปรากฏบนผ้าปูที่นอนสีสะอาดกับสะโพกผายนวลเนียนกลับทำให้เขารวดร้าวขึ้นมาอีกครั้งราวกับคนไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี

มันทำให้มั่นใจว่าตนต้องถูกวางยาปลุกเซ็กส์อย่างแรงเข้าจริงๆ เวทิศสะบัดศีรษะหลายๆรอบพยายามบังคับตัวเองให้หันหลัง แต่ตัวกลับเดินเข้ากอดกกกอด ซุกไซร้ร่างเปลือยเปล่าที่สะดุ้งหนี

“กรี๊ด... ไอ้โรคจิต ไอ้บ้า ออกไปห่างๆฉันเดี๋ยวนี้นะ!” กันตาภาตวาด เหวี่ยงหมัดเข้าที่ร่างกายแกร่งไม่เลือกที่

“ผลักฉันออกไป โอ... ผลักฉันออกไปจากตัวเธอเดี๋ยวนี้” เวทิศบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แต่ในใจกลับคิดว่าเธอมีผิวเนื้อที่นุ่มเนียน กลิ่นเย้ายวนใจเป็นที่สุด

คำพูดกับการที่สวนทางกันทำให้กันตาภาแทบบ้าตายเพราะทั้งถีบ ทั้งข่วน ต่อสู้สุดแรงเกิด ก็ไม่ทำให้คนที่กำลังปล้ำกอด ระดมจูบอย่างไม่เลือกที่นี้หลุดไปได้เลย “แกก็ปล่อยฉันสิ ไอ้หื่นกาม ปล่อยฉัน ได้ยินไหม!”

“ได้ยินแล้ว แต่... ฉันห้ามตัวเองไม่ได้ ฉันถูกวางยาปลุกเซ็กส์” จบคำพูดเวทิศก็กดข้อมือเรียวลงกับที่นอนนุ่ม แล้วก้มลงครอบครองยอดทรวงสีหวาน ดูดเนิ่นนานอย่างไม่หายใจหายคอ

“โอ... ไม่นะ ไปให้พ้นจากตัวฉัน” กันตาภาเบิกตากว้างเมื่อได้ยินว่าไอ้หื่นกามคนนี้ถูกวางยา! เธอยิ่งดิ้นรนมากขึ้นเพราะรู้ว่าเขาไร้สติสัมปชัญญะ ขาดความยับยั้งชั่งใจ แต่จะทำอย่างไรถึงจะมีเรี่ยวแรงต่อสู้กับผู้ชายร่างกายใหญ่โตเช่นนี้ เมื่อเขารุกเร้า จู่โจมส่วนอ่อนไหวไม่ยั้งมือ “อย่า! เอามือออกไปจากตัวฉันนะ”

“ห้ามฉันที ฉันสั่งตัวเองไม่ได้” เวทิศบอกด้วยน้ำเสียงพร่าจัด แต่ทั้งใบหน้ากลับซุกไซร้ที่ทรวงอกอวบ แทรกซอนนิ้วเข้าหาส่วนลี้ลับที่หยาดเยิ้มจากบทพิศวาสเมื่อครู่ เธอชุ่มฉ่ำจนเขากล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดทำมาก่อน

เวทิศชันตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว จับเรียวขางามแยกออกกว้าง จดจ้องความงดงามที่เรียงตัวซ้อนกันเป็นชั้นๆด้วยความรู้สึกกระหาย ปากคอแห้งผากราวกับคนขาดน้ำมาเป็นแรมปี

“ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่าทำอะไรบ้าๆอีกเชียวนะ!” กันตาภาขู่ฟ่อ อับอายยิ่งนักเมื่อเห็นว่าสายตาของเขาจดจ้องส่วนที่หวงแหนของตนด้วยสายตาหื่นกระหาย คำพูดและการกระทำซึ่งสวนทางกันทำให้ยิ่งกลัวว่าจะเกิดเรื่องอย่างเมื่อครู่ขึ้นอีก

“ทำไมเธอไม่ห้ามฉัน! โอ... ไม่ไหวแล้วนะ ทำไมถึงน่ากินอย่างนี้...” จบคำพูดเวทิศก็คุกเข่าก้มปากและจมูกเข้าหาส่วนที่ ‘น่ากิน’ และทำตามความอยากของตัวเองอย่างไม่รีรอ

“โอ... ไม่นะ” กันตาภาแทบบ้าตาย เมื่อเขาเปิดเปลือยเธอจนถึงแก่น ริมฝีปากและเรียวลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาอย่างสนิทชิดเชื้อ ความซ่านใจที่ได้รับที่ผ่านมาเทียบไม่ได้กับที่กำลังซึมซับอยู่ในวินาทีนี้เลย  ทุกครั้งที่เขาออกแรงดูด...เธอก็เผลอไผล แอ่นสะโพกให้เขาได้ดื่มชิมอย่างถนัดถนี่ คำพูดที่ต่อต้านกับการเสนอตัวให้เขามันเรื่องที่น่าอับอาย มันทำให้เธออยากจะกลั้นใจตายไปตอนนี้ด้วยซ้ำ

“เธอหวานอะไรอย่างนี้ วิเศษที่สุด รู้ตัวไหม” เวทิศพึมพำชิดความหอมหวานที่หลงใหล รูป รส กลิ่น เสียงของเธอประกอบเข้ากับยาปลุกกำหนัด มันทำให้เขาไม่อาจตัดใจจากความหอมหวานตรงหน้า แอ่งเนื้ออันร้อนระอุของเธอทำให้เขาปวดร้าว เหยียดขยายไปด้วยความต้องการ

ทุกครั้งที่เขาดึงดูดจุดศูนย์รวมของความรู้สึกเธอก็จะหวีดร้องออกมากับพิศวาสที่เดือดพล่านในกาย จนต้องยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ทุกครั้งที่เขาใช้ลิ้นเร่งระรัวเธอก็ล่องลอยสูงขึ้นๆ เพียงแค่เขาสอดนิ้วเข้าไปด้านในพร้อมกับเร่งระรัวเธอด้วยปากและลิ้น เขาก็ได้ยินเสียงหวีดร้องที่ดังออกมาจากริมฝีปากอิ่ม เนื้อตัวเธอบิดเกร็ง สองขาเรียวบีบเข้าหากันแน่นหากไม่ติดว่าเขายังอยู่ตรงกลาง

เวทิศสอดมือทั้งสองข้างเข้าไปล็อกสะโพกผายไว้แน่น เธอล่องลอยอยู่บนขอบฟ้าอันงดงามและเขาก็ดื่มชิมความหวานที่เธอผลิตออกมาอย่างเต็มที่ รสสัมผัสของเธอทำให้เขาหน้ามืดตามัว อิจฉาแม้กระทั่งนิ้วมือของตัวเองที่ร่างกายของเธอบีบรัดเป็นจังหวะ เนื้อตัวของเขามันเรียกร้องที่จะฝังเข้าไปซุกซบอยู่ในห่อของขวัญอันแสนเร่าร้อนนี้และเขาก็ไม่ปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่ความคิด!

“ไม่ไหวแล้วนะของขวัญ ฉันต้องกินเธอเดี๋ยวนี้” เวทิศตรึงรั้งสะโพกผายให้พาดอยู่ขอบเตียงอย่างหมิ่นเหม่ บดเบียดความรวดร้าวของตนเข้าหาเธออย่างเชื่องช้าทว่าความรู้สึกที่ค่อยๆแทรกกายเข้าไปในแอ่งเนื้อสีชมพูจัดนั้นมันแจ่มชัดกว่าทุกครั้ง เธอคับแน่นทั้งที่หยาดเยิ้ม

กันตาภาไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองต้องพบกับอะไรข้างหน้า รู้แต่ว่าความรู้สึกแปลกใหม่ที่เต็มตื้นไปทั้งร่างขณะนี้ มันทำให้หูอื้อตาลายและต้องหวีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าตัวเองถูกครอบครองอย่างลึกซึ้ง เหยียดขยายจนแทบปริ! “โอ... มะ...ไม่ นะ”

คำอุทธรณ์นั้นไม่มีประโยชน์เสียแล้วเพราะเธอถูกเติมเต็มด้วยความแข็งกร้าวราวกับแท่งเหล็กหุ้มเนื้อ

“ฉันห้ามใจตัวเองไม่ได้ ขอโทษนะของขวัญแสนสวย” เวทิศยอมรับอย่างจนใจ เมื่อไม่สามารถต้านทานต่อร่างกายอันเย้ายวนใจของเธอ ทั้งยังไม่อาจจะอดทนต่อฤทธิ์ยา เขาก็บอกตัวเองว่าต้องทำให้เธอมีความสุขร่วมไปด้วยกัน

“อย่าทำกับฉัน แบบนี้ ฉันเป็น โอ...” คำเฉลยที่จะบอกว่าเธอเป็นคู่แฝดพี่สะใภ้ของเขาหลุดหายไปในลำคอ เมื่อเขาถอยกลับและเสือกไสเข้ามาเติมเต็มใหม่

“อย่าต่อต้าน สนุกไปกับฉัน”

“ฉันเกลียดแก!”

เวทิศไม่ได้สนใจคำบริภาษที่เปล่งออกจากริมฝีปากอิ่มเพราะดวงตาของเขากำลังจดจ้องอยู่ที่จุดเชื่อมประสาน ภาพที่เห็นตรงหน้ามันทำให้เขาแข็งแกร่ง ฮึกเหิมราวกับม้าศึกกำลังจะออกรบ ผิวเนื้อเธอเป็นสีชมพูจัดหยาดเยิ้มไปด้วยความสุขที่ชโลมไปทั่วบริเวณ “เกลียดคนที่ทำให้มีความสุขนี่มันบาปนะ”

กันตาภาอยากจะทำร้ายร่างกายเขานัก เธอคงได้ทำอย่างใจล่ะ หากเขาไม่ล็อกสะโพกไว้และทำการทรมานเธอเช่นนี้ “ฉันจะฆ่าแก ฉันจะ ลาก อ๊ะ... คอแกเข้าตะราง!”

“บาปหนักไปอีก ลากผัวเข้าคุก ข้อหาทำอย่างนี้น่ะเหรอ?” เวทิศจับเอาขาเรียวทั้งสองข้างขึ้นมาพาดไว้ที่บ่าข้างขวาแล้วกอดไว้แน่น เคลื่อนตัวเข้าออกซ้ำไปซ้ำมา ท่วงท่าดังกล่าวมันทำให้แทรกลึกเข้าหาเธออย่างที่สุด “โอว... ทำไมความเกลียดของเธอถึงได้หวานแหลมอย่างนี้นะ”

“ปะ...ปล่อยนะ”

“อย่าต่อต้าน ร้องออกมา ฉันทำแบบไหน แล้วเธอมีความสุขพูด มันออกมาดังๆ” เสียงพร่าจัดพูดกระท่อนกระแท่นพอกัน เพราะความสุข เสียวซ่านที่ต่างฝ่ายต่างได้รับนั้นไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน

“อื้อ...” กันตาภาครางรับได้เพียงเท่านั้น

เมื่อทุกจังหวะที่เขาเข้ามาเติมเต็มมันร้อนระอุเหนือคำบรรยาย ปล่อยให้เขาได้กอดรัดช่วงขาขึ้นจนบริเวณสะโพกแทบจะไม่ได้แตะที่นอนนุ่ม สองมือต้องขยุ้มผ้าปูที่นอนไว้เพื่อบรรเทาความเสียวซ่านที่ตอกตรึงเข้ามาในจังหวะเร็วรี่

“มีความสุขใช่ไหม เธอชอบแบบนี้ใช่ไหม” เวทิศพร่ำถามอย่างที่ไม่เคยสนใจทำมาก่อน เธอใหม่กับเรื่องรักใคร่เช่นนี้นักแล้วยังต้องมาเจอกับเขาที่ถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ มันคงทำให้รู้สึกไม่ได้ย่ำแย่ไปกว่านี้นักถ้ารู้ว่าเธอก็มีความสุขในเกมเสน่หาเช่นกัน

ย่ำแย่! ให้ตายฟ้าผ่าตายตรงนี้เถอะ ความรู้สึกสุขสมที่ซึมซับอยู่ตอนนี้มันห่างไกลกับคำว่าย่ำแย่หลายปีแสงนัก เธอทำให้เขาคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขาได้อย่างไม่รังเกียจรังงอน เธอทำให้ปลดปล่อยหยาดอารมณ์ไว้อย่างเต็มปรี่ ทั้งที่ไม่เคยลืมว่าต้องป้องกันตัวเองจากความยุ่งยากภายหลัง ให้ตายเถอะ! อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเขาก็อยากปลดปล่อยความสุขสมไว้ในร่างกายน่าปรารถนานี้อีกแล้ว

ช่างมันสิวะ! เธอบริสุทธิ์ผุดผ่อง น่ากินไปทั้งเนื้อทั้งตัวอย่างนี้ จะต้องสนใจอะไรอีก

“ไปเลยของขวัญ เธอทำได้ ขึ้นไปคว้ามันเอาไว้” วินาทีนี้กันตาภาไม่รับรู้สิ่งใดรอบกายอีกแล้ว เมื่อเสียงพร่าจัดกระตุ้นเร้าให้เอื้อมคว้าความสุขสมอันเข้มข้น มันซ่านสยิวจนร่างกายเธอแปลบปลาบ เต็มตื้นทุกความรู้สึก

เวทิศเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเสพภาพของผู้หญิงถึงไคลแม็กซ์ที่สวยที่สุดเท่าที่เคยได้เห็นมา เนื้อตัวเธอแดงก่ำจากบทพิศวาส จุดเชื่อมประสานยิ่งชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดอารมณ์อันเต็มตื้นของเธอ แรงบีบรัดรอบเนื้อตัวของเขายิ่งถี่กระชั้น รุนแรงเพิ่มขึ้นและเขาก็ต้องการปลดปล่อยตัวเองให้พบกับความสุขนั้นบ้าง

กันตาภาหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน รู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อร่างกายที่เต็มไปด้วยความแน่นตึงของกล้ามเนื้อบุรุษเพศ ทาบทับลงมาหาทั้งตัว เขายังเคลื่อนไหวและถาโถมเข้าหาด้วยจังหวะเร้าใจ ซุกไซร้ปากและจมูกเข้าที่ซอกคอ ในขณะที่เลื่อนฝ่ามือทั้งสองข้างเข้าไปช้อนใต้สะโพกผาย ดันฝ่ามือขึ้นทุกครั้งที่ขยับตัวเข้าหา

“โอ... ไม่นะ” กันตาภาส่ายหน้า เมื่อความรู้สึกเสียวซ่านจนแทบขาดใจเมื่อครู่กำลังคืบคลานเข้ามาในร่างกายอีกครั้ง

“กรี๊ดดด...”

เวทิศเผลอยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงหวีดร้อง รู้ดีว่าเธอกำลังพบกับความสุขสูงสุด มันเป็นความลับที่หญิงชายพึงมีต่อกัน

“ไปด้วยกันคนสวย ไปกับฉันอีกครั้ง โอ...” เวทิศครางยาวเสียงพร่าจัดของเขาดังกระหึ่มไปทั่วห้อง พร้อมเกร็งสะโพกกดตัวเข้าหาให้ลึกล้ำ แนบแน่นจนแทบกลายเป็นเนื้อเดียว เผลอยิ้มออกมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกได้ว่ามือเล็กๆของเธอลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง เป็นครั้งแรกที่เขาอยากกอดจูบผู้หญิงใต้ร่างหลังจากพบกับจุดสูงสุดอันเข้มข้น

หากนั่นมันไม่ใช่เพียงแค่ความคิดเพราะเขาบดจูบไปตามใบหน้างดงาม ซอกคอหอมกรุ่นทั้งที่ยังหลอมรวมกับเธอเป็นหนึ่งเดียว ทรวงอกอวบอิ่มทั้งสองข้างที่มีขนาดเกินมาตรฐาน มันดูใหญ่เกินรูปร่างอ้อนแอ้นของเธอไปสักนิดแต่ก็นั่นแหละ มันคือโชคดีและเซ็กซี่ของผู้หญิงไทยแต่หน้าอกไซส์ยุโรปอย่างเธอ

ยิ่งวุ่นวายกับเนื้อตัวของเธอนานเท่าไหร่ ก็ยิ่งเกิดความปรารถนามากขึ้นเท่านั้น ซึ่งเวทิศก็รู้แก่ใจว่ามันเป็นเพราะฤทธิ์ของยา เขาไม่มีทางที่จะเกิดความต้องการขึ้นมาใหม่ทั้งที่เพิ่งปลดปล่อยไปอย่างเต็มคราบและยานั่นมันสั่งให้เขาขยับตัวเข้าออกอีกครั้ง

“โอว... ของขวัญแสนสวย อย่าทำอย่างนี้กับฉันนะ” เวทิศอยากจะกลั้นใจตายตรงนี้นัก เมื่อเขาขยับตัวแล้วผงกหัวจากอกอิ่มไซส์พิเศษแล้วพบว่าเธอหลับแถมยังหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ และเขาก็ไม่อยากลักหลับผู้หญิงคนใดในโลก เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าประณามที่สุด!

หากแต่สิ่งที่กำลังทำ กำลังขยับตัวอยู่นี้ก็ทำให้เวทิศรู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมาทันที รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไอ้โรคจิตต้องลักหลับผู้หญิงที่ไม่รู้สึกตัว แต่กลับไม่สามารถสั่งตัวเองให้ถอยห่างจากเธอได้

“ได้โปรดเถอะของขวัญ ลืมตาขึ้นมามองฉันที อย่าทำให้ฉันต้องกลายเป็นไอ้หน้าตัวเมียอย่างนี้เลย ได้โปรด”

แต่คำร้องขอของเขาไม่เป็นผล เมื่อเธอยังหลับสนิทอยู่เช่นเดิมและเขาก็ยังขยับตัวเข้าออก ซ้ำไปซ้ำมาด้วยความรู้สึกผิด!

เวทิศกัดฟันแน่น จิตใต้สำนึกบอกให้ถอยห่างจากเธอเพราะยังมีวิธีปลดปล่อยตัวเองได้ดีกว่าที่จะเป็นไอ้หื่นกามลักหลับผู้หญิง และเขาทำมันสำเร็จ ยืนหอบหายใจมองผู้หญิงเปลือยตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย หลับตาลงแล้วคุกเข่าให้เธออีกครั้ง เมื่อไม่สามารถละสายตาจากความงดงามกลางกายอิสตรีได้

ทุกครั้งที่มองเธอปากคอก็แห้งผาก เขารู้ดีว่ารสชาติความหวานจากร่างกายของเธอมันชวนให้หลงใหล มัวเมาแค่ไหน

“ฉันขอนะของขวัญ เธอสวยจนฉันห้ามใจตัวเองไม่ได้” ปากและลิ้นของเวทิศกำลังเสาะหาความหวานจากกายสาว ด้วยฤทธิ์ยาหรือความต้องการจากส่วนลึกของตนก็ไม่อาจหาคำตอบได้

...เนิ่นนานเท่าที่ใจปรารถนาเขาจึงชันตัวขึ้นแล้วดึงผ้าห่มที่กองอยู่ใกล้มือคลุมร่างเปลือยเปล่าน่าปรารถนาเอาไว้ มันคงจะทำให้ตัดใจจากเธอง่ายขึ้นกว่าที่จะต้องเห็นเธอเปลือยทั้งตัวนักล่ะ!

เวทิศตัดใจจากร่างเปลือยที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ก้าวขายาวๆเข้าไปในห้องน้ำแล้วปลดปล่อยตัวเองตามวิธีที่ง่ายดายที่สุด หากในใจกลับคิดถึงต้นสายปลายเหตุว่าทำไมตนถึงได้ถูกวางยาปลุกอารมณ์เช่นนี้ แล้วทำไมพี่ชายถึงได้ส่งของขวัญเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ไม่เคยต้องมือชายให้ตนเช่นนี้

ความคิดทุกสิ่งในสมองเลือนหาย เมื่อเดินทางมาถึงจุดแตกดับอีกครั้ง เขาต้องใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำถึงสามชั่วโมงเต็ม ต้องนอนแช่ในน้ำเย็นจัดเพื่อระงับความเร่าร้อนที่เกิดขึ้นมาเป็นริ้วๆในร่างกาย ต้องขังตัวเองอยู่ในอ่างน้ำบ้าๆนี่คนเดียวเพราะไม่อยากออกไปเห็นร่างน่าปรารถนาที่นอนอยู่บนเตียงนั่น แล้วเกิดหักห้ามใจไม่ได้ต้องกลายเป็นไอ้โรคจิต ไอ้หื่นกามให้เธอประณามซ้ำสอง

เวทิศมองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่อีกครั้ง หลังจากที่ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำถึงสามชั่วโมงและรู้สึกได้ว่าควบคุมตัวเองได้แล้ว แม้เนื้อตัวยังซาบซ่านไวต่อความรู้สึกเมื่อถูกกระตุ้นเร้าอยู่ก็ตาม ตอนนี้เขาพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับของขวัญชิ้นพิเศษด้านนอกแล้ว มือหนาดึงผ้าเช็ดตัวสีขาวมาพันรอบสะโพกของตนเองแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำในทันที

หากบนเตียงกลับพบเพียงแค่เครื่องนอนอันยุ่งเหยิงราวกับสมรภูมิรบ กวาดสายตาไปรอบๆห้องก็ไม่พบร่างน่าปรารถนาที่ควรจะหลับ หรือไม่ก็ควรนั่งรอตกลง พูดคุยกับเขาเพื่อเรียกค่าตัว ค่าเสียหายหรืออะไรก็แล้วแต่

มันควรจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือ ก็เธอคือสาวพรหมจรรย์ที่ใครๆก็บอกว่าข้อเรียกร้องสูงนักล่ะ แล้วทำไมสาวพรหมจรรย์ที่เขาได้ทำการเปิดกล่อง ‘ของขวัญ’ เป็นคนแรกถึงได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้!

เมื่อทั้งห้องมีเพียงความว่างเปล่า เหลือเพียงร่องรอยบนผ้าปูที่นอนสีสะอาดให้เขาได้สำนึกว่าเธอบริสุทธิ์ผุดผ่องแค่ไหน ควรแล้วหรือที่จะออกไปไหนมาไหนในสภาพเช่นนั้น บนพื้นยังมีกระดุมเสื้อของเธอหล่นอยู่สองสามเม็ด เวทิศก้มลงเก็บมัดขึ้นมากำไว้ในมือแล้วหลับตาลงอย่างระงับอารมณ์ รีบแต่งตัวแล้วเดินลงมาสอบถามกับประชาสัมพันธ์ของโรงแรมอย่างรวดเร็ว

นี่มันคือวันล่มสลายความมั่นใจในตัวเองหรืออย่างไร? ทำไมเขาถึงต้องมาเจอเรื่องบ้าบอเช่นนี้ด้วย ซักถามใครกลับไม่ได้คำตอบหรือไขข้องข้องใจได้แม้เพียงนิด เมื่อพนักงานเพิ่งเปลี่ยนกะ ไม่รู้ไม่เห็นเลยสักนิดว่า ‘ของขวัญ’ แสนหวานที่เขาอธิบายรูปพรรณสัณฐานอย่างละเอียดหายตัวไปไหน เธอจะตกลงมาบนเตียงให้เขาเชยชมแล้วหายไปง่ายๆอย่างนี้น่ะเหรอ!?

กันตาภาพาร่างอันบอบช้ำของตัวเองมาถึงคอนโดมิเนียมหรูราวเที่ยงคืน แล้วขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ ปล่อยให้สายน้ำไหลลงมาชำระคราบความอัปยศ อดสูใจ หากน้ำตาที่ไหลรินออกมาราวกับเขื่อนทำนบพังไม่ได้ช่วยให้จิตใจของเธอรู้สึกดีขึ้นเลย เมื่อคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตนเมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมา

        ภาพที่ตัวเองปล่อยตัวปล่อยใจให้ชายแปลกหน้าเชยชมมันแจ่มชัดในความทรงจำยิ่งนัก มันเป็นการขืนใจในช่วงแรกเท่านั้น แต่เมื่อถูกเล้าโลมหน่อย ใช้ร่างกายอันเต็มตึงด้วยกล้ามมัดของบุรุษเพศล่อลวงเธอให้หลงเพริดไปกับสัมผัสพิศวาส เธอก็ไร้แรงต้านทานเขาเสียแล้ว

        กันตาภาซบหน้าลงกับฝ่ามือตัวเอง ปล่อยเสียงร้องออกมาอย่างไม่ต้องกังวลถึงใครอื่น เวลานี้เพียงตัวเองเท่านั้นที่ต้องแบกรับความเสียใจที่เกิดขึ้น นึกโทษตัวเองที่เขาจับนั่นแตะนี่ก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ อับอายเหลือเกินที่หลับไปนานสองนาน กับผู้ชายแปลกหน้าที่ปากต่อว่าเขาข่มขืนแต่ร่างกายกลับทรยศเสนอตัวให้เขาได้เชยชมอย่างไม่เกี่ยงงอน

        ทันทีที่ได้มองเนื้อตัวอันเปลือยเปล่าของตัวเองในกระจกเงา ก็อยากจะกลั้นใจตายให้มันรู้แล้วรู้รอดนัก รอยคิสมาร์กที่ปรากฏอย่างเด่นชัดทั่วกายโดยเฉพาะบริเวณทรวงอก หน้าท้อง ต้นขาด้านในซึ่งทำให้คิดถึงช่วงเวลาอันน่าอับอายที่เขาได้มองเต็มตา สัมผัสอย่างลึกซึ้ง แทนที่จะห้ามปรามกลับเป็นตัวเธอที่สอดมือเข้าไปในกลุ่มผมสั้น ดึงทึ้งราวกับกลัวเขาจะหนีหาย!

        เมื่อสายตามองไปเห็นเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นห้องน้ำ น้ำตาก็ร่วงลงอย่างห้ามไม่ได้ เขากระชากกระดุมเสื้อขาดไปถึงสามเม็ด โชคยังดีที่กระเป๋าสะพายใบใหญ่จึงสามารถดึงมันมาปกปิดช่วงหน้าอกได้ ไม่เช่นนั้นก็คงถูกลากเข้าข้างทาง มุมมืดที่ไหนสักแห่งแล้ว

        กันตาภาถอนหายใจยาวๆ คลานขึ้นเตียงกว้างพลางดึงหมอนข้างเข้ามากอดด้วยความรวดร้าวใจ คิดถึงพี่สาวและคู่แฝด ถ้าหากทั้งสองคนอยู่ข้างกายก็คงจะไม่รู้สึกอ้างว้างเช่นนี้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะปริปากเอื้อนเอ่ยเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นไร

ไอ้หื่นกามที่ตั้งหน้าตั้งตาพรากเอาความสาวไปเป็นน้องสามีของนีราภา ซึ่งเป็นคู่แฝดของตน ความเหนื่อยทั้งกายและใจที่เกิดขึ้นไม่ได้ทำให้กันตาภาเข้าสู่ช่วงเวลาพักผ่อนร่างกายได้เลย เพราะยังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองจนรุ่งสางของวันใหม่...