Love my Idol! สวัสดีเจ้าชายของฉัน

"ไพรส์.... ผม..." O//[]O หวายๆ คุณยูหลินจู่ๆก็เดินมาหาฉันแล้วก็ก้มหน้าลงมา พร้อมม้วนผมยาวสลวยของฉันแล้วยั่วยวนฉัน และกลิ่นกายอันหอมเซ็กซี่ก็ยั่วยวนฉันมากขึ้นจนทำให้ฉันแทบละลายไปกองกับพื้น

"ผมรักคุณ..." และ...และ...แล้วคุณยูหลินก็ก้มหน้ามาพร้อมประทับจูบอันหอมกลุ่นรสชาติเหมือนไอติมที่แสนหวานและเยือกเย็น มันทำให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้องเพราะฉันตกตะลึงกับภาพตรงหน้า

"ไอ้เลว!" ผั๊วะ ตุบ!

"เอก!!!" ฉันตะโกนชื่อคนที่ต่อยคุณยูหลินจนปลิวไปไกล พร้อมเดินเข้าไปตบหน้าเขาซักป๊าบหนึ่ง

"นายดิเลว! นายทำอย่างนี้ได้ไง นี่มันไอดอลฉันนะ นายทำได้ไง ไอ้เพื่อนบ้า! " ฉันร้องไห้ออกมาพร้อมวิ่งไปหาคุณยูหลิน

"ใช่ฉันเลว! แล้วเธอจะรุ้เองวันใดวันนึงเธอก็ต้องมาหาฉัน ด้วยน้ำตา เพราะมันคนนี้!" 

เอกชี้หน้ายูหลิน พร้อมเดินเข้าไปซ้ำอีกที ก่อนจะเดินจากไป

"คุณยูหลินไม่เป็นไรนะค่ะ" ฉันถามด้วยความเป็นห่วงเขา

"ไม่...ไม่เป็นไรหรอก" คุณยูหลินยิ้มกลับมาด้วยยิ้มที่น่ารักที่สุด

"เดี๋ยวฉันไปหายามาให้นะคะ" ฉันรีบลุกทันทีแต่ก็โดนมือหนาดึงไว้จึงทำให้ฉันเสียหลักล้มไปนอนพิงอยู่บนอกอุ่นของเขา

"ปล่ะ...ปล่อยเถอะค่ะ" ฉันพูดพร้อมผละเขาออกจะทันทีก่อนจะวิ่งไปในห้องนั่งเล่น

ทำไมกันนะ..ทำไมกัน ทำไมฉันถึงใจเต้นแรงอย่างนี้ ฉันรักเขามากขนาดนั้นเลยหรอ พอนึกถึงเอกแล้ว มันก็ทำให้ฉันโมโห+ทำให้ฉันเสียใจ ที่ฉันจะเสียเพื่อนไป ฉันไม่อยากทำอย่างนั้นเลยนะ! 

ด้านของยูหลิน

ผมนั่งรอไพรส์อยู่นานแสนนานก็ไม่มีวี่แววจะมาเลยผมจึงเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วสอดส่องหาร่างบาง แต่ก็ไม่พบ ผมเดินทั่วบ้านแล้วก็ไม่เจอเธอหายไปไหนกันนะ

"ไพรส์อยู่ไหน!" ผมตะโกนเรียกเธอ เผื่อเธอจะส่งเสียงกับมา

"ไพรส์ ออกมาเถอะน่า..ฉันไม่เล่นด้วยหรอกนะอย่างนี้" ผมพูดอีครั้ง จู่ๆก็เดินผ่านสิ่งๆหนึ่งที่อยู่บนโต๊ะ

" อะไรกัน....."  ผมหยิบกระดาษแผ่นเล็กแล้วเอามาอ่าน ข้อความเขียนไว้ว่า

'รอก่อนนะค่ะ เดี๋ยวฉันมา' ผมอ่านเสร็จก็โยนทิ้งไปที่ขยะพร้อมเดินออกไปนอกบ้าน และก็ตามหาเธอ

จนไปพบเธออยู่ที่สวนหย่อม และกำลังนั่งหัวเราะอยู่กับผู้ชายอีกคนที่เพิ่งเดินออกไปจากบ้านไม่นาน ผมจึงแอบดูเธอที่หลังต้นไม้ ผมไม่รู้ตัวเลยว่าผมรู้สึกหึงเธอขนาดไหน ผมอยากจะเข้าไปกระชากมันออกจากเธอ ไพรส์จะต้องเป็นของผม ผมอยากได้อะไรก็ต้องได้!!!!