My love ความทรงจำแห่งรัก

" นะนาย มาอยู่ที่นี้ได้อย่างงัย " ฉันถามนายเจแปนด้วยความตกใจเพราะบ้านข้างๆฉันนั้นไม่มีคนอยู่มาเป็นเดือนแล้ว

" ผมอยู่ที่บ้านหลังนีครับ^_^ " เจแปนตอบด้วยรอยยิ้มโปรยเสน่ห์ ( หึ ไม่รู้จะยิ้มอะไรหนักหนา เป็นแป๊ะยิ้มหรือไง " ฉันคิดในใจ

" อ่า ~ อย่างงี้นี้เอง " ฉันตอบด้วยใบหน้าหนายๆ แต่ใจก็เต้นจนแทบจะทะลุอยู่แล้ว "

" งั้นผม ขอตัวก่อนน่ะครับ " ฉันะยักหน้าแล้วนายเจแปนก้อเดินเข้าบ้าน ( เอ๋ แต่ชื่อเจแปนเนี่ย รู้สึกคุ้นๆยังไงไม่รู้อ่ ) ฉันคิดในใจพรางเดินเข้าบ้านตนเอง  พอฉันทานข้าวเสร็จ ก็ขึ้นไปบนห้องของตัวเองพร้อมกับมองไปบ้านข้างตนเอง ขณะนี้บ้านข้างปิดไฟแล้ว แต่ยูมินก็นอนไม่หลับเหตุเพราะคุ้นชื่อชายคนนี้เหลือเกิน  

" สวัสดีตอนเช้าครับยู " เจแปนทักฉันด้วยชื่อสั้นทำให้ฉันถึงกับงง

"....." 

" ^_^ ชื่อยูมินมันยาวไปครับ ผมเลยเรียกสั้นๆ จะได้สนิทกันไวๆครับ" 

" งั้นฉันเรียกนายว่าเจน่ะ " ฉันบอกกับเจแปนทำให้เจแปนหันมายิ้มแล้วพยักหน้า

" แล้วไม่ต้องพูดสุภาพหลอกน่ะ " ฉันพูดกับนายเจแปน

" หืม ได้สิ :) " เจแปนพูดด้วยรอยยิ้ม

" แล้วจะเดินไปโรงเรียนหรอ " เจถามฉันขณะที่ฉันกำลังเดินออกจากนายเจที่จอดรถขวางหน้าบ้านฉัน

" ใช่สิ ทำไม?? " ฉันถามนายเจกลับไป

" ไปกับเรารึป่าว ไหนๆก็ที่เดียวกัน " เจถามฉัน 

" เดินไปปล่อยๆเท้าบวมน่ะ" เจพูดอีกทำให้ฉันเริ่มลังเลขึ้นมาทันทีเพราะไม่อยากขาบวม

" ก็ได้!! " ฉันหันไปบอกกับเจทันที (แหม่ตีสนิทไวเหลือเกิ้นพ่อคู้นนนน ~ )

แล้วฉันก็มาถึงโรงเรียนทำให้ทุกคนหันมามองอย่างสนใจ เพราะนายเจก็หล่อใช่ย่อยเลย

" กรี๊ดดดด แกมากับเจแปนหรอ " พอฉันก้าวเข้าห้องยัยฟ้าก็กรี๊ดแทบโลกแตกไม่รู้จะตื่นเต้นไรนักหนา

" อืม " ฉันตอบฟ้าไป

" อิจฉาอ่แก เป็นไงมาไงถึงมาด้วยกันได้ " ฟ้ายังคงถามต่อแบบไม่หยุด

" บังเอิญน่ะ " ฉันตอบฟ้าทำให้เจเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ

" หึๆ " เจเเปนหัวเราะแบบมีเลสนัยออกมาทำให้ยัยฟ้าหันไปมอง

" ว้าว>๐< ขนาดขำยังหล่อ อิอิ" ยัยฟ้านี่ท่าจะคลั้งเจแปนสึดๆเลยน่ะเนี่ย

" เหอะ  หน้าตาก้องั้นๆ " ฉันบอกออกมา

" อ่ะ นักเรียนทุกคนนั่งที่ได้แล้ว @_#@=_=¥_€ " แล้วอาจารย์ก็สาธยายไปเรื่อยๆจนจบคราบ คราบต่อไปฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและมาโรงยิม

" อ่าว ทุกคนวันนี้ครูให้นักเรียนเล่นวอลเลย์น่ะ ส่วนชายก็บาส " อาจารย์กล่าวจบก็แยกย้ายทันที  ฉันไม่ชอบพวกกีฬาเลยนั่งเฉยๆ อยู่ๆ ยัยฟ้าก็มาสกิด

" มีอะไรหรอ " ฉันถามยัยฟ้าออกไป

" แหะๆ คนไม่พอมาเล่นหน่อย สิน่ะๆ" แนะ แพ้คนอ้อนด้วยสิเราแหม่~ เล่นงี้เลยหรอยัยฟ้า

" อืมได้สิ " พรั่งปากไปจนได้เรา

ความที่เล่นไม่เป็นทำให้ขาฉันพลิกและทำให้ฉันล้มลงไปทำให้เจแปนที่เล่นบาสอยู่วิ่งมาดู ทำให้เพื่อนหันมาซุบซิบกันใหญ่

" เป็นอะไรไหม" เจแปนถามฉัน ฉันส่ายหน้าตอบเจแป

" เดินได้ไหมจะพาไปห้องพยาบาล " เจแปนพูดออกมา

" เดินได้สิ นี่ไง " ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้น "อ๊ะ" ทำให้เสียหลักล้มทันที

" หึ แล้วทำเป็นเก่ง มาฉันช่วย " เจแปนพูดพร้อมกับเดินมาอุ้มฉันทำให้ฉันหน้าเหวอ ถึงกับงง

" ปะ ปล่อยน่เจแปน บอกให้ปล่อยเร้า เจแป้นนนน~ " เจแปนอุ้มฉันฝาวงออกมาทำให้ทุกคนถึงกับตาโต 

 อ่านแล้วช่วยคอมเม้นหน่อยสิค่ะจะได้แก้ไขค้า~