ซอร์รี่ไอม์อินเลิฟ(2)
เขียนโดย paololla2
วันที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.55 น.
แก้ไขเมื่อ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 21.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) วันแสนซวย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 1วันแสนซวย
สวัสดีค่ะชาวนักอ่านทั้งหลายฉันอาซาเซียฉันเป็นคนที่สวยมากสวยเหมือนชื่อเลย(เอิ่มหลงตัวเองไปป่ะ-.-)ตอนนี้ฉันกำลังวุ่นวายแบบสุดๆเอางี้ฉันจะเล่าให้ฟังแล้วกันนะค่ะ
แอ๊ดเสียงประตูค่อยๆเปิดเผยให้เห็นหญิงสาวผมสีทองดวงตากลมโตเธอค่อยๆย่องเข้าไปข้างในห้องที่แสนจะมืดห้องนั้นเธอค่อยๆย่องเข้าไปและค่อยๆลื้อค้นเอกสารต่างๆในเก๊ะ พรึบ แสงไฟสว่างจ้าจากห้องที่มืดๆสว่างทันที "อั๊วนึกอยู่แล้วว่าลื้อต้องทำแบบนี้ อาเซีย " เสียงของชายวัยหนุ่มเหลือน้อยพูดขึ้น " อาป๊า!!!!!!" สาวน้อยตะโกนร้องทันทีเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อนั้นรู้ว่าตนกำลังทำอะไรอยู่ "ทําไมลื้อถึงดื้อด้านอย่างนี้นา ตอนแรกอั๊วจะเปลี่ยนใจแล้วนะ ที่จะส่งลื้อไปเรียนโรงเรียนประจําแล้ว แต่ลื้อทำอย่างนี้ ยังไงอั๊วก็จะส่งลื้อไป !!!!!!" เสียงของผู้เป็นพ่อได้ป่าวประกาศออกไป ทำให้หญิงสาวต้องยอมทำตามที่พ่อของตนเองสั่ง “พรุ่งนี้ลื้อก็เก็บข้าวของส่วนตัวได้เลย ส่วนเรื่องเสื้อผ้าลื้อไม่ต้องห่วง อั๊วให้คนจัดเก็บให้เรียบร้อยแล้ว “ เมื่อพ่อพูดจบก็ออกไปจากห้องทันที หญิงสาวทำได้เพียงแค่บ่นในใจเท่านั้น แต่สิ่งที่เธอเจ็บใจมากที่สุดคือ เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย เนื่องจากหากพ่อเธอออกปากอะไรอย่างเด็ดขาดแล้ว ไม่ว่าใครก็เปลี่ยนใจเขาไม่ได้ “
และนี่ก็เป็นเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นกับฉัน “ เอี๊ยดดดดดดดดด !!! “ เสียงรถเบรกดังขึ้น นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย เล่นเอาฉันหัวทิ่มกับเบาะเลย!! “ ลุงเพ่า เกิดอะไรขึ้นค่ะ ทำไมอยู่ๆถึงหยุดรถอย่างี้ค่ะ “ ลุงเพ่าคนขับรถของบ้านฉัน เป็นคนสนิทของพ่อฉัน ลุงแกเป็นคนใจดีมาก แต่ถ้าลุงแกจะดุหรืโหดขึ้นมาละก็หนาวแน่ “ ไม่รู้สิครับคุณหนูเซีย อยู่ๆรถคันข้างหน้าก็เกิดเบรกขึ้นมา เดี๋ยวผมลงไปคุยแปปหนึงนะครับ “ หลังจากนั้นลุงเพ่าก็ลงไปข้างล่าง แล้วฉันน่ะเหรอ ก็คงทำได้แค่นั่งอยู่บนรถเฉยๆน่ะสิ
20 นาทีผ่านไป
ทำไมลุงเพ่ายังไม่มาอีกเนี่ย ฉันรอนานแล้วนะ ในขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูรถฉันก็เห็นลุงเพ่าเดินมาพอดี “ ลุงค่ะเกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ ? “ ดูท่าทางเหมืนจะมีเรื่องนะ “ ไม่มีอะไรหรอกครับแค่ แขนหักสองคน แล้วก็ ขาหักอีกหกคน “ นะนี่เหรอไม่มีอะไร ไม่รู้มีตายรึเปล่า สงสัยว่าพวกนั้นต้องไปกวนประสาทลุงเพ่าแน่ๆ “ แล้วทำไมถึงขาหักแขนหักล่ะค่ะลุง?! “ ฉันถามออกไป แล้วคุณลุงก็หันกลับมายิ้มให้ รอยยิ้มนั้นมันดูน่าสยดสยองยังไงไม่รู้สิ -3- “ ก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกครับ แค่ผมลงไปบอกเฉยๆว่าขับรถดีๆหน่อยนะครับ ไม่งั้นอาจจะเกิดอุบัติเหตุได้ แต่เขาก็กลับมาบอกว่า อยากขับแบบปลอดภัยก็ไปขับแถวบ้านไป แถมอีกคนนึงเหมือนจะหยิบปืนออกมา ผมก็เลยสั่งสอนไปน่ะครับคุณหนู ^ ^ “ เอ่อ คือ ลุงเพ่าโหดมากเลยอ่ะ “ งั้นเราไปส่งคุณหนูต่อเลยนะครับ “ สิ้นเสียงลุงเพ่า รถก็ออกตัว ไม่กี่นาทีก็ถึงโรงเรียนที่ฉันอยู่ ไม่สิ เรียกว่าอยู่คงไม่ได้ ต้องเรียกว่าต้องมาอู่ต่างหากล่ะ แต่ ก็ดูไม่แย่อย่างที่คิดนะ จะว่าไป ดูหรูเลยต่างหากล่ะ “ เอ่อ....... “ เหมือนกับว่าลุงเพ่าจะพดอะไรบางอย่างนะ” มีอะไรเหรอค่ะ ละ....” เฮ้ย นี่มันอะไรเนี่ย คนเยอะแยะมาจากไหนกัน...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ