Song of Love to you เพลงรักนี้ขอมอบให้เธอ

     วันต่อมา...

ผ่านไปเร็วเหลือนะ เวลาเนี่ย ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องเมื่อวานเลย เมื่อวานฉันร้องใหเไม่หยุดแต่พ่อแม่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันร้องให้ เรื่องแบบนี้ใครจะบอกได้ล่ะ ฮือๆ ToT คิดแล้วเศร้า ลืมๆมันไปซะ! โอเครๆ ตั้งสติไว้ กี่โมงแล้วหว่า... ฉันหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู..  10.15 น. ยิ่งวันหยุดยิ่งสายใหญ่นะเรา -_-

"มาริจ๋า ตื่นรึยังลูก" เสียงคุณแม่เรียกฉันจากข้างล่าง

"ตื่นแล้วค่ะ" ฉันตอบกลับไป

"วันนี้แม่จะไปซื้อของมาตกแต่งวันคริสต์มาสกันน่ะจะ ไปด้วยกันไหมจ๊ะ"

"ไปคร้าาาาาา ^_^" ฉันรีบตอบกลับเสียงใส แหม~ ก็นานๆทีจะได้ออกไปเที่ยวบ้างนี่ อีกอย่าง จะได้ไปดูของตกแต่งสวยๆ แล้วก็อาจจะขอคุณแม่ให้พาไปซื้อชุดใหม่ๆน่ารักๆมาด้วยก็ได้นี่หน่า! เย้! น้ำขึ้นให้รีบตัก อิอิ

ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวเช้าและวิ่งขึ้นรถ

"แหม~ ทีอย่างนี้นี่เร็วเชียวนะ" แม่แซวและหัวเราะเบาๆ ก่อนจะขึ้นรถและสต้าดเครื่อง แต่ทันใดนั้น...

"แม่จ๋า แม่จ๋า พามารุโกะไปด้วยซี่! ^^" เฮ้ย! ไม่ต้องมาเลยยยยยยยย ไอน้องตัวดี อ๋อ ลืมบอกค่ะ ฉันมีน้องสาวคนนึง ชอบพูดอะไรไม่เป็นเรื่อง ชอบใส่ร้ายป้ายสีฉัน ชอบพูดเพ้อเจ้อ พึ่งไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เรื่องซักอย่าง บลาๆๆๆ  -_- และชอบอ้อนชอบเอาใจเป็นที่สุด ทำไมฉันต้องมีน้องแบบนี้ด้วยนะ แย่ที่สุดเลย  แต่ชั่งมันเถอะ

แล้วแม่ก็พามารุโกะจังไปด้วย จากนั้นเราก็ไปถึงร้านขายของ ในร้านนี้มีแต่สีเขียว ขาว แดง อยู่เต็มร้าน มีต้นคริสต์มาสทั้งต้นเล็กและใหญ่ ของตกแต่งสวยงามไฟระยิบระยับไปทั่ว ทันใดนั้นฉันก็เหลือบไปเห็นร้านที่อยู่ตรงข้ามร้านนี้ มันเป็นร้านขายเสื้อผ้ามีแต่ชุดสวยๆทั้งนั้นเลย ฉันเลยเดินไปดู สวยทุกชุดเลยยยยยยยย ฉันเดินดูไปเรื่อยๆแล้วก็ไปเห็น.. กรรม ฉันเจอไอผู้ชายตัวสูงๆผมทองๆยืนจ้องมองชุดๆนึงอยู่ ฉันเลยเดินไปดู..... เงิบ 0_0

มันเป็นชุดกระโปรงสีแดง เกาะอก มีผ้าสีแดงผูกที่คอและยาวจนปิดหน้าอก มีขนปุยๆสีขาวอยู่ตรงชายกระโปรงกับตรงชายผ้า มีโบสีขาวผูกที่คอและมีใบไม้เล็กๆติดไว้ ดูเผินๆอาจดูน่ารักแต่ที่สำคัญคือประโปรงมันสั้นมาก! -0- สั้นจนถึงขาอ่อนเลย

"นายชอบชุดแบบนี้เหรอ???" ฉันถาม

"บ้าเหรอ! นี่ชุดผู้หญิงนะ" เขารีบหันกลับมาพูด หน้าแดงเชียว -_-

"แล้วนายจ้องมองชุดนี้ทำไม เห็นตั้งนานแล้ว" เขาสะดุ้งหน่อยๆ แล้วก็เอามือเกาแก้ม หน้าแดงกว่าเดิมอีกอ่ะ

"ก...ก...ก็...อยากให้เธอใส่อ่ะ -//-" ว้าย!!! เท่านั้นแหละ ฉันนึกภาพแล้วคิดถึงความหื่น โรคจิต วิปริต ผิดเพศของเข้าได้ในทันที ไอโรคจิต

 เพี้ยะ!!!!

ฉันตบหน้าเขาไปแรงๆทีนึง แล้วเขาก็เอามือจับหน้าตรงนี้ฉันตบไป

"เจ็บนะ"

"ไอโรคจิต -///-"

"ไม่ได้คิดอย่างนั้นซะหน่อย"

"ไม่เชื่อย่ะ"

เขาเงียบไปซักพักแล้วก็เดินไปที่เค้าเต้อจ่ายตัง แล้วก็พูดกับพนักงานคนขาย จากนั้นฉันก็ไม่สนใจเดินออกมาจากร้าน แล้วก็ไปหาแม่

"แม่คะ! กลับเถอะ"

"เป็นอะไรล่ะลูก หน้าบูดหน้าเบี้ยวมาเชียว"

"สวัสดีครับ"  เฮ้ย! มาได้ไงว่ะ! ตะกี้ยังอยู่ตรงนู้นอยู่เลย เร็วเป็นสายฟ้าแลบ

"อ้าว ไงจ้ะมาโคโตะคุง ช่วยน้าขนของหน่อยสิจ้ะ"

ผ่าง!!!! ของที่แม่ซื้อมามันเยอะเหลือ! แม่มีเงินเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ของที่ซื้อมาเป็นกองภูเขาลูกใหญ่ ใหญ่เกินไปแล้ว ToTถ้าแม่มีเงินเยอะขนาดนี้ทำไมแม่ไม่ซื้อชุดให้หนูบ้าง ใจร้ายง้าาาาาาา จากนั้นซักพักมาโคโตะก็ขนของเสร็จ

"ตายแล้ว ของคงจะเยอะเกินไป ไม่มีที่นั่งเหลือเลยจะ เหลือพอแค่ที่คนขับรถกับเบาะหลังหนึ่งคนเอง มาริช่วยไปนั่งรถของมาโคโตะคุงหน่อยได้ไหมจ้ะลูก น้ารบกวนหน่วยนะ มาโคโตะคุง"

"ครับ!" เฮ้ย! ม่ายเอาาาาาา ทำไมแม่ถึงให้ยัยน้องมารูโกะไปล่ะ!? หนูม่ายเอาาาาาาา

"เอ...หรือว่าพี่จะเป็นแฟนกับพี่มาริอ่ะ" ม่ายช่ายยยยย ไอน้องตัวดีแกพูดอะไรออกป่ายยยยย ฉันรีบส่ายหัวควับๆ

"น้าไปนะ แม่ไปนะลูก" บรื้นนนนนนน ไปซะแล้ว ฉันกับมาโคโตะมองหน้ากันฉันเตรียมตัวจะวิ่งหนีทันทีแต่เขาจับแขนฉันไว้ซะก่อน

"จะไปไหน" เขาถาม

"ไปไหนก็ได้"

"ไม่กลับบ้านเหรอ"

"ไม่อยากกลับกับนาย"

 พรวด!!!

"ว้าย! จะทำอะไรเนี่ย!?" เอาอุ้มตัวฉันขึ้นและจับขึ้นรถ พอนั่งปุ้บเขาก็ล๊อกประตูปั้ป ซวยแล้วเรา แล้วก็ขับออกไปเลย โอ้ม่ายยยยยยยย ToT

"เป็นไร" เขาถามหน้าด้านๆ

"ยังจะมาถามอีก..." ฉันเริ่มหมั่นใส้ "จั๊กจี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"เฮ้ย! หยุด! 55555555" รถเริ่มเสียการทรงตัว รถซ่ายไปมา

 กึก! รถเผลอไปเตะโดนก้อนหินก้อนใหญ่ ทำให้ต้องหยุดรถ

"ว้าย!" รถซ่ายอย่างแรงจนหน้าของฉันกับมาโคโตะมาชนกัน... เริ่ดเนอะ หน้าเราอยู่ติดกันเลย -_- พอตั้นสติได้ฉันก็รีบเอาหน้าออกทันที -///- แล้วก็สังเกตเห็นถุงๆนึงตกอยู่เบาะหลัง ของข้างในโผลออกมาฉันเลยหยิบขึ้นมาดู

"น... นี่มันชุดๆนั้นนี่! นายซื้อมาเหรอ!?" ฉันถามแล้วเขาก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา

"ก็อยากให้เธอใส่อ่ะ"

"โรคจิต!"

 เพี้ยะ!

ฉันตบเขาอีกรอบ

"เจ็บ..."

"เชอะ!" โรคจิต....