หัวใจสั่งมา!

บ้านเมญริน

"เป็นเวลาสมควรต่อการเชือดเหยื่อเเล้วละ"นายใหญ่กล่าวกับลูกน้องของเค้าอย่างเยือกเย็น

"ครับนาย...ว่าเเต่นายจะให้ผมจัดการยังไงครับ"ไทเลอร์ลูกน้องคนสนิดถามผู้เป็นนาย...

"ฉันเปลี่ยนใจเเล้วค่อยๆเชือดทีละนิดเอาให้เจ็บถึงใจไปเลย..."ผู้เป็นนายตอบเเล้วเเสยะยิ้ม

บารอน-ชิเบลล์

ฉันอ่านหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตายในขณะที่บารอนเล่นเกมส์*_*ฉันสุดจะทนเลยบ่นออกไปว่า

"จะสอบอยู่เเล้วนะ!นายยังมีกระจิตกระใจเล่นเกมส์อยู่อีกเหรอเเล้วทำไมไม่ไปเล่นห้องนายละ!"ฉันตวาด

"ฉันฉลาดไม่อ่านหรอกหนังสือน่ะเสียเวลาเเล้วที่มาเล่นห้องเธอเพราะเเอร์เย็นกว่าห้องฉันอีก"เขาบอก

เพราะใกล้สอบหรอกนะมหาลัยเลยยอมให้กลับบ้านนมาอ่านหนังสือเเต่บารอนกลับเล่นเกมส์กรี๊ดดดดอิจฉาโว๊ยยย

!!!

ฉันอ่านหนังสือได้3ชมฺ.ก็เลิก

"อ่าว....เธอจะไปไหน"เขาทักเมื่อเห็นฉันลุก

"ออกไปหาิะไรกินหิวจบมะ!"ฉันตอบห้วนๆ

"ระวังอ้วนเเล้วผัวในอนาคตไม่รักนะจ๋ะ~"เขาพูดเเล้วทำหน้ากวนประสาทมากกกเเต่ฉันขี้เกียจเถียงเลยเดินออกไปดื้อๆ....

ขากลับเป็นทางเปลี่ยวเเต่ช่างมันเถอะระหว่างทางมีชาย2คนเดินมาจากข้างหลังกำเเพงใบหน้าพวกมันดูก็รู้ว่าเป็น....โจรเเต่ฉันต้องถ่วงเวลาให้ได้มากที่สุด!!!"พวกเเกเป็นใคร!"ฉันถามเเล้วชาย1ใน2คนก็ให้คำตอบ

"เป็นใครไม่สำคัญหรอกสาวน้อยเราไม่ทำอะไรมากหรอกเเค่เจ็บนิดๆเเล้วปล่อยเเต่จำไว้ถ้าขืนเธอบอกเรื่องนี้ให้บารอนรู้พ่อเธอตาย!จำไว้!"หลังจากนั้นฉันก็รู้สึกมีของมีคมเเทงเค้ามาตรงหน้าท้องฉันไม่รับรู้อะไรอีกเเล้วหลังจากนั้น...