Love in the darkness

    หลังจากสงครามครั้งนั้น..อาณาจักรที่เธเรียสเคยอยู่นั้นเป็นฝ่ายพ่ายในสงคราม..พวกทหารที่เป็นลูกน้องของเขา..ก็ตามหาร่างของเธเรียสไม่เจอ..และพวกเขาก็ยังเชื่อกันว่าเขายังคงมีชีวิตอยู่ที่ไหน..พวกเขาคอยออกตามหาวันแล้ววันเล่าแต่ก็ไม่เจอ..ความหวังที่หริบหรี่ก็ดับลง..ทุกคนตัดใจและกลับไปช่วยผู้คนฟื้นฟูอาณาจักรจนรุ่งเรื่องและเป็นพันธะมิตรกับอาณาจักรอื่นๆ..รุ่งโรจน์ยิ่งกว่าสมัยก่อนอย่างมาก..จนหลายปีผ่านไปพระราชามีบุตรอยู่สามพระองค์..สองพระองค์เกิดก่อนเป็นผู้ชายและองค์สุดท้ายเป็นเพศหญิง..หลังจากนั้นเมื่อองค์หญิงอายุ16ปี..พระราชาก็ออกคำสั่งให้เธอมีองค์รักษ์ส่วนตัว..แต่ถึงอย่างนั้นองค์หญิงก็ปฏิเสธองค์รักษ์ทุกครั้งที่พระราชาจัดหาให้ไม่ว่าจะเก่งกาจเพียงไร..ผลสุดท้ายพระราชาก็ให้นางเลือกองค์รักษ์ด้วยตัวเอง..แต่นางก็ไม่เลือกและชอบแอบหนีไปที่เมืองบ่อยๆ

   ในตอนนี้ที่ตัวเมืองมีเทศกาลเก็บเกี่ยว..ผู้หลงระเริงไปกับเสียงดนตรีในงาน..องค์หญิงก็เดินเที่ยวเมืองตัวคนเดียวและเธอก็นั่งพักที่หน้าน้ำตก..มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหลังเธอ

'คุณผู้หญิง..ช่วยมากับผมสักประเดี๋ยวนึงได้ไหม'

ชายคนนั้นพูดด้วยความนุ่มลึก..และเธอก็ไปกับเขาจนถึงตรอกซอยที่ไม่ค่อยมีใครผ่านยมา

'เอ่อ..ที่นี้ที่ไหนเหรอค่ะ'

'ที่ไหนน่ะเหรอก็ที่ตายของเธอไง..ยัยองค์หญิง'

ชายคนนั้นหยิบมีดออกมาจากข้างหลังและยกมือขึ้นเหนือหัวเพียงฆ่าเธอ

'เฮ้อ..เอะอะกันจังเลยนะเมืองนี้..ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็คึกครื้น..โอ้..คงมาขัดจังหวะดีๆสินะ..ขอตัวล่ะ'

ชายแปลกหน้าคนหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนก็เดินสวนไป..ชายคนที่คิดจะฆ่าองค์หญิงก็หันมีดใส่เขาทันที..ชายคนนั้นจับแขนของเขาแล้วแย่งมีดมาและจี้ไปที่คอ..ส่วนองค์หญิงก็ตกใจจนขยับไปไหนไม่ได้

'ของแบบนี้..ถ้าไม่เต็มตัวเต็มตายมาล่ะก็'

ชายคนนั้นพูดกับเขา..และผลักเขาออกไป..ชายคนนั้นก็วิ่งหนีไปทันที..หลังจากนั้นเขาเดินจากไปไม่แยแสองค์หญิงที่อยู่ตรงนั้น

'เดี๋ยวก่อนค่ะ'

'มีอะไร..ฉันไม่อยากเสียเวลา'

'เอ่อ..ขอบคุณที่ช่วยนะค่ะ..ไม่สามารถว่าจะไปที่ไหน..เดี๋ยวฉันพาไป'

'ฉันไม่ได้ช่วยเธอหรอกนะ..แล้วฉันก็กำลังจะไปที่ปราสาท'

'ํฉันจะพาคุณไปนะค่ะ..เพราะฉันก็ต้องกลับไปที่นั่นด้วย'

'งั้นเหรอ..เธอคงเป็นองค์หญิงไลร่าสินะ..ไม่เปลี่ยนจากเมื่อก่อนเท่าไร'

'คุณรู้จักฉันด้วยเหรอ'

'ก็นะ..ฉันไปที่นั่นแล้ว..ฉันไม่คิดจะปกป้องเด็กๆแบบเธอหรอกนะ..แล้วก็ไม่ต้องนำทางหรอก..ฉันรู้จักที่นี้ดีกว่าเธอเสียอีกไปล่ะ'

องค์หญิงพูดกับเขาด้วยความรู้สึกกล้าๆกลัวๆเขา..แต่เหมือนเขาจะรู้จักเธอมาก่อน..เขาเดินจากไป..เธอนึกคิดสักพักก็ตามเขาไปที่หัวมุมก็ไม่เห็นเขาแล้ว..เธอมองหาไปรอบๆแต่ก็ไม่เจอก็ถอดใจและกลับปราสาทไป

'โตขึ้นเยอะเลยนะ..องค์หญิงไลร่า'

ชายคนนั้นพูดออกมาลอยๆระหว่างเดินทางไปที่ปราสาท..ส่วนองค์หญิงที่กลับมาแล้วก็ฟุกตัวลงกับเตียง

'ชายคนนั้น..กล้าปฏิเสธความช่วยเหลือขององค์หญิงหรือเนี่ย..แต่เขาบอกว่าไม่เปลี่ยนจากเมื่อก่อน..หมายความว่าไงนะ'

เธอกลุ้มคิดไตร่ตรองซซ้ำไปซ้ำมาและเธอก็เผลอหลับไป