Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

ปังๆ!!!!...ปัง...!!!!

"ไอ้เบลโว้ย จะไปมั้ย ร.รหน่ะ เรียกรอบที่ล้านแปดแล้วนะเว้ย!"

ยืนเคาะจนมืไม่รู้ว่าไอเบลมันหลับยังไม่ตื่นหรือมันตาย ถ้าไม่ติดว่ามาอาศัยเค้านะ พูดเลย มี ประตูพัง หึหึหึ!!!! 

 

 

" เอ้อ!!!! ไปๆ ใจเย็นๆ รู้แล้วๆๆๆ" 

จมกับเรื่องในวันวานหนักไปหน่อยเพื่อนเรียกไม่ได้ยินเลยแฮร่ๆๆ   

เมเบลรีบเก็บเจ้าหุ่นยนต์อัดเสียงลงกระเป๋าเป้ใบใหม่ใสกิ้กลงไป  ไม่ว่าจะไปไหนมาไหนเมเบลจะพกเจ้าหุ่นยนต์ตัวนี้ไปด้วยตลอดไม่ว่าจะทำอะไรก็จะอัดและบันทึกลงไปเสมอ ถ้าเกิดว่าไม่ลืมนะ ไม่รู้ป่านี้มีกี่พันคลิปเสียง เอ้ะ รึจะเกินหว่า เพราะตั้งแต่ที่พี่ชายทิ้งไว้ให้ก็อัดมาตลอดเลยนี่นา 

 เมเบลพรวดะราดออกมาจากปนะตูอย่างไวจนชนเพื่อนสาวที่ยืนเท้าสะเอวมองตาขวางแบบไม่จริงจังนัก 

"ขอโทษน้า แฮ่ๆ ช้าไปนิดหน่อยเอง" เมเบลพูดพลางยิ้มแหยๆ

"แฮ่ๆ ไอชั้นไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้สองพี่น้องนั้นดิจะโวยวาย" ตอนแรกก็แกล้งหัวเนาะตามเมเลลแต่พออันหลังกลับพูดด้วยน้าเสียงกึ่งซีเรียส

"เอาน่า ไม่กล้าหรอก " 

"หรอ น้อยไปสิ "

ทั้งสองเดินลงบันไดมาในสภาพพร้อมสำหรับการไป โรงเรียนในวันแรกหลังจากหยุดพักผ่อนมาสามถึงสี่วันเมื่อจะถึงบันไดขั้นสุดท้าย.....

 

"เห้ยๆ เดี๋ยวๆ " เมเบลเอ่ยพลางคว้าข้อมืออลิซไว้

"อะไรอีกล่ะค่ะ "อลิซกล่าวน้ำเสียงเซ็งๆ

"มีไรติดหน้าป้ะ ชุดเป็นไงเข้ากับชั้นมั้ย มันเปื้อนตรงไหนป่าว แล้วกระเป๋าล่ะเป็นไง......" อีกสารพัดปัญหาของเมเบลเกี่ยวกับรูปลักษ์ภายนอกที่อลิซต้องคอยตอบคำถามตลอดหลายปีที่เป็นเพื่อนกันมา

"โว้ย! เยอะไปแล้ว .ทุกอย่างของแกดูดีเป้ะมาก หน้าก็เนียนใสไร้สิวโอเครสุดๆ เลิกกังวลแล้วไปทานข้าวนะค่ะ" พอดีขืนรอให้มันพูดจบวันนี้ไม่ต้องไปกินข้าว .

"เอ้า ก็คงมันกลัวนี่หว่า" เมเบลแกล้งมุ้ยปาก 

"ชั้นว่านะตอนเด็กๆ แม่แกไม่น่าเรียกแกว่าน้อง เจ้าหญิง      อะไรนั้นเลยจริงๆ โตมาถึงได้เป็นกังวลกับภายนอกถึงขนาดนี้" เฮ้อ นึกแล้วก็ส่ายหัวกับความกังวลของเพื่อน แก้ไม่หายสักที

"ชั้นน่ะสวยเหมือนเจ้าหญิง ตอนเด็กๆ ก็มีเจ้าชายมาหา" เมื่อเพื่อนพูดถึง ชื่อตอนสมัยเด็กของตน เมเบลก็พาลจะย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่ยังตราตรึงอยู่ในใจไม่หาย 

"เออ รู้ .แต่ตอนนี้เลิกรำรึกถึง ความหลังไปซัก5วิ แต่ชั้นว่าถ้าตอนนี้เราสองคนไม่รีบลงไปกินข้าวมีหวังไดมีเรื่องใหม่ให้รำรึกแน่" พูดพลางยกมือมาขัดความสุขของเพื่อนก่อน เพราะตอนนี้มันก็ช้ามามากแล้ว ให้รอนานๆมันก็ไม่ดี

"เออว่ะใช่ๆ ไปๆ แกนี่ก็ไม่เตือนเลย" เมเบลพูดแค่นั้นแล้วก็เดินนำหน้าไป ปล่อยให้คนข้างหลังยืนทำหน้าเอ๋อพร้อมบ่นอุบอิบตามหลังไป 

 เตือนไปหลายรอบละ เอาแต่เพ้ออยู่ได้ อลิซยืนบ่นก่อนจะเดินตามไปติดๆ

 

 

 

โต๊ะอาหาร--------

 

" เอ่อ ขอโทษนะค่ะที่มาช้า" เมเบลเดินมาก่อน เลยรีบโค้งตัวแล้วขอโทษโซวอน 

"ไม่รู้จักเวล่ำ เวลา"เสียงใครคงไม่ต้องเดา ปารค์โฮวอน ลูกชายคนเล็กของคุณโซวอน เอ่ยเเซะเมเบลก่อนจะส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา 

"ก็ขอโทษแล้วไง " เมเบลหันไปพูดกับโฮวอนเพียงได้ยินกันสองคน 

"ไม่เป็นไรๆ มาแรกๆคงไม่ชินกับเวลาที่นี่เท่าไหร่ มาจ้ะ มานั่งทานข้าวแล้วจะได้ไป ร.ร กัน เปิดวันแรกไปสายเห็นทีว่าจะไม่ดี" โซวอนเอ่ยเสียงนุ่ม ก่อนจะเชิญชวนให้สองสาวนั่งที่เดิมตำแหน่งเดิม สองสาวมุ้ยหน้าเล็กน้อยเมื่อมองไปที่ใบหน้าทั้งคู่ ฮันบยอล โคตรนิ่ง โฮวอน โคตรกวนตีน 

 

สองสาวนั่งลงตรงที่เดิมแบ้วเหลือบมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของคนข้างๆ 

ทำไมหล่อจังว่ะ ปากมากขี้กวนแต่ใส่ชุดนี้โคตรดูดีอ่ะ โหยๆตายๆมาดนี้ไอ้ลิซชอบโว้ยยยยย สาวๆในลงเรียนไม่คลั่งตายอ้อว่ะ

 

หืมม โคตรดูดีอ่ะ ถึงหน้าจะนิ่งพูดน้อยยิ้มยาก แต่หล่อมากหล่อสุดๆ อะไรจะลงตัวงี้  ลุคเย็นชาไอ้เบลชอบมาก แล้วยังงี้สองสาวที่ร.รไม่กรี้ดไม่คลั่งตายอ่อว่ะ

 

นี่คือความคิดของสองสาวในจิตใจ

 

 

 

"กินสักทีดิ รออยู่สองคนเนี่ย ไปเองก็ไม่ได้ยังมาเป็นตัวถ่วงของคนอื่นอีก"

ถึงแม้ปากตะว่าสองคนแต่สายตานี่มองไปที่อลิซคนเดียงเลย แซะได้แซะไป เถอะ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนที่ชั้นตกหลุมรักนะตบคว่ำแล้ว

อลิซหันไปมองค้อนโฮวอนก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด ไม่อยากจะเปิดศึกตอนนี้นะ เดี๋ยวก่อน 

 

ส่วนของเมเบลนี่ก็นะ เอาแต่ใสเบาท์ เออพูดถึงเบาท์ไอ้อันสีแดงนี่สงสัยจะเป็นของโปรด เห็นไปไหนทำอะไรก็ต้องมีไอ้เบ้าท์แดงตลอดเลย ชอบตัดขาดจากภายนอกจริงๆ

 

 

หลังจากทานข้างเสร็จ สองสาวก็มายืนบื้ออยู่หน้าประตูบ้านใน คือจะให้ทำไง ก้าวขึ้นรถตู้หรอ หรือโบกพี่แท็ก

"เอ่อ...คะ ''เมเบลไมทันพูดจบก็ถูกพูดแทรก

"ขึ้นไปสิจ้ะ " โซวอนพูดผลักสองสาวขึ้นรถตู้

"แม่ฮะ ทำไมต้องให้นั่งไปกับพวกผมด้วยล่ะ " โฮวอนชะโงกหน้ามาพูดกับแม่

"โฮวอน! "

เป็นฮันบยอลที่เอ่ยปรามน้องชายแล้วดึงให้มานั่งที่เดิม

"แต่...ก็ได้ฮะ"

เมื่อตั้งท่าจะพูดต่อแต่เจอสายตาของพี่ชายโฮวอนก็หุบปากลงฉับ

"เอ่อ พวกเราคิดว่า พวกเรานั่งแท๊กซี่บอกเค้าไปว่าไปที่ไหนก็หน้าจะถึงเหมือนกัน" อลิซเอ่ยพลางอธิบายให้โซวอนฟัง

 "อย่าลำบากเลยลูก ขึ้นไปเถอะ รถตู้ก็ไม่ใช่คันเล็กๆไปพร้อมกันก็ไม่ได้วุ่นวายอะไร" 

สองสาวคงต้องยอมรับว่าน้ำใจของคุณโซวอนนั่นงามแท้ๆ แตกต่างจากลูกชายสิ้งเชิงเลย

 

 

 

"นี่เธอไปนั่งนู้นเลย ข้างหลัง นั่นอ่ะ" 

เมื่ออลิซก้าวขึ้นรถตู้และประตูตูรถก็ปิดลงก็เกิดเสียงปะทะกันเกิดขึ้น เมื่ออลิซกำลังจะหย่อนก้นนั่งข้างๆ แต่ถูกโฮวอนเอ่ยขัดไว้ก่อน

"ทำไมอ่ะ! นั่งไม่ได้ไง้" 

"ไม่ได้"

"ก็จะนั่ง" อลิซนั่งลงทันทีพร้อมเอากระเป๋าเป้มาวางบนตัก

"เห้ย ลุกไปเลยนะ ที่ข้างกลังก็ว่างจะมานั่งข้างๆทำไมเล่า" 

โฮวอนใช่มือผลักอลิซ

" จะนั่งตรงนี้มีไรป่าวล่ะ นายก็ย้ายไปสิ" อลิซว่าพลางยักคิ้วอย่างกวนสุดๆ

"นี่มันรถของบ้านชั้นนะเว้ย!" โฮวอนเริ่มหัวเสีย 

ผู้หญิงอะไรแก่นเหี้ยวที่สุด ผมว่าไอ้ลุคเย็นชาผมคงจะต้องแตกทุกทีเมื่ออยู่กะยัยบ้าเนี่ย

"นี่ นายนั่งเงียบๆได้ป่ะ ในรถเห็นมีแต่นายคนเดียวเท่านั้นที่โวยวายไม่หยุด ชั้นนั่งตรงนี้ก็ไม่เห็นนายจะชักตายซะหน่อย"

 

นั่นจึงทำให้โฮวอนมองไปก็ไม่มีใครโวยวายมันก็จริงแหละ โฮวอนทำเพียงฮึดฮัดแล้วมองค้อนคงข้างๆอย่างเลือดขึ้นหน้า ไม่เคยจะเจอผู้หญิงคนไหนกวนประสาทได้เท่านี้มาก่อนเลย

 

 

ทางด้านเมเบล.....

 

"นั่งด้วยได้ป่ะ" 

"ก็แล้วแต่จะคิด ว่าควรนั่งหรือ ไม่ควรนั่ง"  พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

โห แล้วจะให้คิดว่าควรหรือไม่ควรดีว่ะ แต่ใจเราอยากนั่งนี่หว่า นั่งๆเอาความคิดส่วนตัวจบ

"งั้นชั้นนั่ง" เมเบลเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเหลือบตาไปมองคนข้างๆ 

มุมด้านข้างนี่ก็เท่ห์ สุดๆ ไปเลยอ่า 

เหมือนจะรู้ตัวว่ามีคนมอง ฮันบยอลจึงหันขวับมาแววตาคมดุใบหน้าเรียบเฉยแต่แฝงอะไรหลายๆอย่าง

 

"ทำไม มองอะไร" ฮันบยอลเอ่นถามน้ำเสียงเข้มๆบวกกับสายตาที่แสดงถึงความรำคาญกลายๆ

"ก็เปล้า" เมเบลตอบเสียงสูง

ความเงียบเข้าปกคลุมสองคนที่นั่งอยู่เบาะคู่หน้าของสองคนหลังที่ยังทะเลาะกันไม่หยุด

 

"เอ่อ นี่นาย เรียนที่นี่ ยากมั้ย" 

"..."

"ชั้นว่า ครูที่นี่คงโหดน่าดูเลยเนาะ นายว่ามั้ย"

"..."

ก็ยังเงียบ เมเบลก็ไม่ยอมลดละ 

"ชั้นว่านะ อาหารเกาหลี คงสู้อาหารไทยไม่ได้แน่ๆ แล้วอาหารที่โรงอาหารที่ ร.ร ที่นี่มันอร่อยป่ะ"

"..." 

เมเบลแค่อยากจะชวนคุยเห็นบรรยากาศมันคุๆไม่ชอบเลนแบบนี้ ถ้าไม่รักจะไม่ทนนะเว้ยแค่ 4-5วันที่ได้อยู่ร่วมกันก็แทบกัดกันตลอดแต่ซอฟท์กว่าคู่หลังนิดนึง

"เอ่อ..นาย" ยังไม่ทันจะถามหมด

ฮันบยอลทนไม่ไหวเลยต้องเอ่ยตัดไป เพราะรำคานเหลือเกินไม่รู้จะพูดอะไรนักหนา

"ถ้าไม่พูด ก็ไม่มีใครเค้าหาว่าเธอน่ะเป็นใบ้หรอกนะ จะถามทำไม ในเมื่อก็ต้องไป ร.ร อยู่แล้วน่ารำคาน ผีเจาะปากมาพูดหรอห้ะ" ฮันบนอลหันไปกร่นด่าใส่เมเบล เพราะตนไม่ชอบเลยที่มีคนมาเซ้าซี้วุ่นวายมันน่ารำคาน .แววตาของฮันบยองตอนนี้แสดวออกถึงความรำคานอย่างที่สุด

ผู้หญิงอะไร พูดเก่ง เถียงเก่ง ปากเก่ง กินเก่ง นิสัยก็ห่ามๆอีก 

 

เมเบลทำได้แค่แบะปากเป็นสระอิ กับความที่มีโลกเป็นส่วนตัวสูงของคนข้างๆอะๆรว้า ถามแค่นี้ทำเป็นน่ารำคานเดี๋ยวนายได้รำคานชั้นมากกว่านี้แน่ พูดยังไม่ทันขาดคำไอเบ้าท์สีแดงถูกยกขึ้นมาคาดหูไวเแล้วจ้า หึหึหึ

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อต่างถึง ร.ร ต่างคนต่างแยกย้าย 

"ผมไปก่อนนะฮะ พี่ " โฮวอนหันไปร่ำลาพี่ชาย

"อืม ตั้งใจเรียนล่ะ อย่ามัวแต่ เหล่สาว" ฮันบยอลจะเอ่ยเล่นกับแค่น้องชายก็เท่านั้น

คำพูดของโฮวอนทำเอาหูอลิซผึ่งทันที  

ห้ะ อีตานี่ ชอบเหล่สาวๆหรอ ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว 

"ฮะ พี่ ผมคงไม่ดังเท่ากับ นักบาส ของร.ร อย่างพี่หรอก มีสาวๆมาตามติดแจ" โฮวอนพูดติดตลกกับพี่ชาย จนฮันบยอลต้องส่งสายตาคาดโทษไปให้น้องชาย

คำพูดของโฮวอนก็เข้าหูของเมเบล ทำเอาเมเบลหูผึ่งทันทีเหมือนกัน 

ไม่ได้การเเล้วตานี่เป็นนักบาสเท่โฮก แล้วอีนสาวๆมาจากไหน แย่แน่งี้ต้องกำจัด

หลังจากแยกย้ายกันจริงจัง โฮวอนก็เดินแยกไปเข้ากลุ่ม ส่วนฮันบยอลก็เดินขึ้นตึกเรียนโดยมีเสียงกรี้ดกร้าดและซุบซิบตลอดการเดินของสองพี่น้อง 

 

สองพี่น้องตระกูลปารค์จัดว่าเป็นคนดังของ ร.ร ชื่อดังของโซลเลยก็ว่าได้ เพราะ พี่เป็นถึงนักบาสของร.ร ส่วนน้องชายก็เป็นมือกลองสุดหล่อที่เป็นวงดนตรีของ ร.ร เช่นกัน....เพราะทั้งรูปร่างหน้าตาของสองพี่น้องจัดว่าหล่อมาก อย่างมากที่สุดจึงไม่แปลกที่ทั้งสองพี่น้องจะมีทั้งแฟนบอยและแฟนเกิล ในร.ร แห่งนี้

 

ส่วนสองสาวได้แต่ยืนมองสองพี่น้องคนละคนและมองบรรดาสาวๆและชายเทียมที่กรี้ดกร้าดกับสองหนุ่มที่เค้าทั้งคู่หมายปอง ใบหน้าสองสาวบิดเบี้ยวด้วยความหมั่นใส้ของบรรดาสาวๆสวยๆที่เป็นแฟนคลับของคนทั้งคู่ 

 

ยิ่งอลิซยิ่งหมั่นใส้ใหญ่เมื่อสาวๆกรี้ด โฮวอนก็หันไป คยิบตา แบบโปรยเสน่ห์ให้ 

 

"ชั้นว่าไม่ง่ายๆแน่" เมเบลกล่าวพลางส่ายหัว

"ง่ายไม่ง่ายก็ลุยอ่ะ งานนี้ไม่ถอย" อลิซพูดพลางยกกำปั้นแบบสู้ๆ 

.เมื่อหมั่นไส้สาวๆอื่นๆเสร็จสองสาวก็ย้ายมาดูชื่อที่บอรด์ 

อยากจะกรี้ดดดดด

"ทำไมคนละห้องว่ะ "เมเบลเอ่ย

"ไม่รู้ดิ ฮื่ออออ ไม่อาววว" จากที่คิดว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกัน แล้วไหงมาอยู่คนละห้องล่ะ 

"เห้ยๆ ชั้นได้อยู่กับคอปเตอร์ว่ะ" เมเบลเอ่ยพลางสะกิดเรียกอลิซที่ทำหน้าซังกะตายอยู่ข้างๆ

"เหยยยยย ได้ไงว่ะ ฟ้าทำไมต้องรังแกคนสวย" อลิซคร่ำครวญ

"แหวะ เอาน่าๆ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวชั้นจะโดดไปหา น่าจะอยู่ห้องข้างๆกันนะ" เมเบลทำท่าเบะปากกับความหลงตัวเองของเพื่อนก่อนจะปลอบใจเมื่อต้องอยู่คนละห้อง

 

สองสาวดูบอรด์เสร็จพยายามหาทางเดินขึ้นตึกแล้วมองซ้ายมองขวาเพื่อหาคอปเตอร์แต่ก็ยังไม่มา เลยตัดสินใจเดินขึ้นทันทีเมื่อเห็นป้ายบอกทาง 

สองสาวเดินกันสองคน แล้วก็หันมองตลอดข้างทางอีกครั้ง เพราะด้วยหน้าตาที่ไทยๆ แล้วอะไรอีกหลายๆอย่างทำให้ก็มีคนมองไม่น้องเหมือนกัน 

บางคนมองด้วยสายตาเป็นมิตรบางคนมองด้วยายตาริษยา

"เค้ามองเราทำไมว่ะ มองไม่ดีตบคว่ำเลยนะ" เป็นอลิซที่หันมาพูดกับเพื่อน

"ตอนแรกชั้นก็คิดแบบแก แต่บางคนก็ยิ้มให้นะเว้ย คิดง่ายๆ กูสวย จบ " เมื่อหันไปเจอใครยิ้มให้เมเบลก็ยิ้มตอบ

"เออ อย่างน้อยๆหน้าชั้นก็ไม่เทียมแล้วกันเว้ยย" อลิซพูดพลางสะบัดปลายผมสวยอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

 

 

"เฮ้ วอทซับ โย้วแมน" 

เมื่อเดินมาถึงโต๊ะของแก๊ง

'four  handsome' ชื่อเเก๊งพวกผมเอง ก็นี่มันโต๊ะรวมพลคนโคตรหล่อเลยนะ โฮวอนหล่อสุดพูดเลย .เอ้อแถมแก๊งผมนี่ก็เป็นวงดนตรีของร.รด้วยนะ ชื่อวงก็ชื่อแก๊งแหละฮะ 

เสียงทักไอ้คยองโฮมือเบสของวงผมดังขึ้น 

"เออ โย้วๆ " โฮวอนตอบอย่านอยๆ

"เป็นเชี้ยไรว่ะ หน้าตาอย่างกับหมาหงอย"

นี่เป็นการทักด้วยความเป็นห่วงของไอ้ จุนโฮมือคียบอรดฮะ

"หมาหงอย ห่าไรจะหล่อ เท่ากู "  

ไม่ได้หลงตัวเองนะ มันเรื่องจริง

"สาสส หลง ตัวเองชิบหาย แล้วมึงจะบอกได้ยังว่าเป็นอะไร" นี่อีกคนไอ้ จีโฮฮะ มือกีตาร์และร้องนำ

"ไม่ค่อยจะเสือก .กูแค่เบื่อๆว่ะ แม่งมีคนมาอยู่บ้านกูตั้งสองคน ถ้าเป็นผู้หญิงปกติก็ไม่เท่าไหร่  แต่นี่แม่งปากก็มาก กวนประสาท อีกเยอะแยะมากมาย ขนาดมาอยู่พึ่งจะ4-5วัน กูยังเหม็นขี้หน้าขนาดนี้เลย ถ้าอยู่ด้วยกันตลอดจบปีการศึกษากูตายห่าพอดี.." โฮวอนทำหน้าเอือมระอาและสุดจะเบื่อ เมื่อย้อนึกไปถึงยัยสองสาวขี้กวน

"มึงก็พูดเวอร์ไป กูจะเชื่อมึงได้แค่ไหนว่ะ แล้วที่ไม่ปกติ คือไร" จีโฮพูดพลางยัดขนมเข้าปาก  ตามด้วยน้ำอัดลม

"เดี๋ยวมึงก็รอดูเองละกัน กูละเบื่อ" โฮวอนพูดพลางนั่งเท้าคางอย่างคนเบื่อโลกเเต่เมื่อมีสาวๆมา ตนก็จะยิ้มแย้มตลอด

"ใช่คนที่ มารถตู้พร้อมมึงป้ะว่ะ"คยองโฮเอ่ยด้วยใบหน้าตื่นเต้น 

"ไอ้เชี่ย น่ารักอยู่นะมึงสาวไทยซะด้วย"นั่นไอ้หื่นจุนโฮ ใจเย็นๆ

"เออนั่นแหละ น่ารักกับผีดิสัส น่าลักพาตัวไปทิ้งแม่น้ำฮันสิไม่ว่า" โฮวอนพูดพลางเบ้ปาก

"อยู่ม.ไรว่ะ " จีโฮถาม

"ม.4 มั้งกู ก็ไม่ได้สนใจ" โฮวอนว่าพลางยัดปลาเส้นเข้าปาก 

จะเช้าสายโต๊ะพวกผมต้องมีขนมดองไว้ตลอด  และก็จะโวยวายเรื่องแดกตลอดล่ะครับ

"สาส ไม่เคยเหลือถึงกู ไอ้จีโฮ นั่นไซส์ใหญ่เลยนะมึง มึงแดกกับไอ้คยองโฮจนหมดเลยหรอว่ะ ตะกละชิบหาย" นั่นไงผมพูดไม่ทันขาดคำ ไอ้จุนโฮพูดพลางถลึงตาใส่ไอ้สองตะกละ

"เอ้าไอเชี้ย ซื้อมาแดก ไม่ได้ซื้อมาดู" จีโฮพูดหน้าตาเฉยหันยักคิ้วกับคยองโฮ  "ใช่ป้ะ  ไอ้คยอง"

"ตามนั้น ซื้อมาแดกก็ต้องรีบแดก มึงก็รู้ ขืนช้ามึงก็อดแดกทุกที" คยองโฮเห็นดีเห็นงามด้วย

"พวกมึงแม่ง! ไปเหอะขึ้นห้องได้ล่ะ ทะเลาะกันแม่งแต่เรื่องแดก นะพวกมึง"

ผมหันไปพูดแค่นั้นก่อนจะลุกจากโต๊ะหินอ่อนและพวกมันก็ลุดตามทันที

ผมหันไปมองข้างๆ แม่ง เดินเป็นบอยแบรนด์เลยนะพวกกูเนี่ยตลอดการเดินขึ้นตึกเรียน ก็มีเสียงวี้ดว้ายของสาวๆตลอดพวกผมทั้งแกงค์ก็ยิ้มหล่อๆไปให้

 

 

"โอ้ย ตายละ พี่ๆ four handsome  โคตรเท่ห์ อ่ะกรี้ดดดด"

"พี่โฮวอน โคตรหล่อ เย็นชาน่ารัก "

ใช่ผมพยายมเย็ชานะพยายามมากถามตัวเองตลอดว่ามันใช่ไม่ว่ะ แต่ดูแล้วแม่งเหมือนจะไม่เวิรค์ แต่ครับเอาๆไปก่อน 

"กรี้ดดดดดดดด แก พี่เค้า หล่อมาก พี่จุนโฮ พ่อของลูก "

"ว้ายยยยคยองโฮ คนโคตรหล่อ ของหนู"

"จีโฮ มองหน้าเราหน่อย อ้ายยยย มองด้วย กรี้สสสสส"

แม่งมาทั้งวง เป็นงี้ตั้งแต่ม.4ล่ะครับ ก็นะ คนมันหล่อ แต่อยากบอกสาวๆที่นี่ แรงส์ มาก   

เอ้ออีกเรื่องพวกผมแม่งมีแต่ชื่อโฮๆทั้งน้านนนน เพราะงี้มั้งครับถึงรวมตัวกันได้

 

 

 

 

"ว่าไงครับ สุดหล่อ คนโครตดังของร.ร"

เมื่อย่างเท้าเข้าห้องสาวๆต่างหันมามองแล้วส่งยิ้มให้อย่างหวานแหวว ฮันบยอลทำเพียงส่งยิ้มบางๆให้ 

เพราะตลอดการเดินทางมาห้องเรียนก็มีแต่เสียงกรี้ดกร้าดไม่ต่างจากน้องชายแต่เพียงพี่ชายลุคคูลกว่า

"ได้พี่บยอล คือนิพพาน"

"กรี้ดดดดด คนบ้าไรหล่อราวเทพบุตร"

"โอ้ยชั้นรอเวลาเปิดเทอมเพื่อมาเจอพี่เค้าเลยนะ ว้ายยย ตายแล้วหล่อจริง"

และอีกมากมายที่ฮันบยอลเคยได้ฟังมา

 

"อืม กูหล่อยอมรับ" ผมหันไปตอบ ไอ้ยงฮวาแค่นั้นก่อนจะนั่งตรงโต๊ะหลังห้องที่ติดกับหน้าต่าง

"ประหยัดคำพูดจริงนะมึง " ยงฮวา พูดแค่นั้นก่อนจะย้ายก้นมานั่งข้างๆฮันบยอล

 

จะพูดก็พูดในร.ร ฮันบยอลก็ไม่ค่อยจะสุงสิงกะใครเท่าไหร่ถ้าจะให้สนิทจริงๆ คงจะมีแต่ไอ้นี้ล่ะมั้ง ที่รับได้และเข้าใจในตัวเค้าแถมยังเล่นบาสด้วยกันอีกด้วย

"มึง น้องผญ.ผมหน้าม้าน่ารักๆมุ้งมิ้งๆ ที่มากับมึงใครว่ะ กูเห็นมาสองคนนะแต่กูปิ้งน้องคนนั้นมากอ่ะ" ยงฮวาเปิดประเด็น

ฮันบยอบปรายตามองด้วยความรำคาญระคนเหม็นขี้หน้าเมื่อย้อนนึกถึงยัยปากมากคนนั้น

 

"เข้ามาอาศัยบ้านกูอยู่ ปีนึง "ฮันบยอลตอบไปตามความจริง

"แล้ว...." ยงฮวาตั้งท่าจะถามต่อ แต่ถูก ฮันบยอลยกมือเป็นการสั่งว่าให้หยุดพูด เพราะรำคาญ

"เอ้อ เดี๋ยวกูสืบเองก็ได้ ว้า ชิส" ยงฮวาแกล้งเบะปากเบะคำ 

"อ้าว...มาอีกนึง เป็นไงครับ กาอึน" 

กาอึนก็เป็นอีกคนที่ที่ฮันบยอลสามารถคุยด้วยได้จัดว่าเป็นเพื่อน ผญ.คนนึงที่สนิทเลยก็ว่าได้ 

"ก็ไม่เป็นไง ชั้นก็เป็นกาอึน " คิมกาอึน สวยน่ารัก ส่วนมากจะถูกคนใน ร.ร จับจิ้น กับฮันบยอล แต่ก็ไม่หวั่นสำหรับกันมันมีแค่เพื่อนเท่านั้น

"ไง หนุ่มป๊อบ! " คิมกาอึน เดินมานั่งโต๊ะข้างหน้าของฮันบยอลก่อนจะเอ่ยทักทายปกติ

ฮันบยอลทำเป็นยักคิ้วแบบตอบรับคำทักทายแล้วนั่งเหม่อฟังเพลงต่อ 

 "เมื่อไหร่มันจะกลับมา ยิ้มเยอะๆ เหมือนเดิมว่ะ" กาอึนรำพึงรำพันกับตัวเอง

"เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น "ยงฮวาไม่วายกวนทีน กาอึน เลยจัดเบิรท์ กะโหลก ไปหนึ่งที  

คิมกาอึนมือหนักคตรๆ

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากแนะนำตัวเสร็จสับและ เอ่อ จะ เรียกว่าไง จริยะและกันเพราะเหมือนเปิดภาคเรียนพวกเด็กใหม่ก็จะต้องมานั่งฟังระเบียบอะไรมากมายนั่งเรียนช่วงเช้าและช่วงบ่าย สองสาวก็ได้เวลาพัก ใหญ่

 

 

 

สองสาวกะอีกหนึ่งหนุ่มนัดเจอกันตรงบันไดขาลง 

"เป็นไงบ้างพอได้มั้ย " เป็นคอปเตอร์ที่เอ่ยถาม

"ถามใครว่ะ ชั้นหรือ "

"อลิซ" 

อ้าวเรา สะเอือก

"จะถามทำไมในเมื่อนั่งข้างๆกัน " 

เออว่ะ จริง เรา โง่เอง

"ก็ดีนะ สนุกดีอยู่ เอ้อ ไอเบล แกรู้มั้ยชั้นเจออะไร" ตอนแรกก็หันไปตอบคอปเตอร์ แต่ตอนหลังกลับเดินมาคล้องคอเพื่อนสาวเเล้วเดินนำหน้า .โดยเมเบลหันมาแลบลิ้นใส่คอปเตอร์ 

 

อะไรว่ะ เห็นมั้ย คอปเตอร์อยู่ตรงนี้ อย่าทิ้งกินสิ คอปเตอร์ร้องไห้หนักมาก 

 

"ทำไมๆ เจอะอะไร''

"มี ผญ.คนนึง เอ่อ ชื่ออะไรนะ อ้อ นาบี เดินมาทักชั้นด้วย มาถามว่าชั้นชื่ออะไร นู้นนี่นั้น"

"หรอ ก็ดีนะ มาดี หรือมาร้าย"

"น่าจะดีมั้ง แต่ดูท่าทาง ผญ.ในห้องจะเป็นเหมือนประมาณว่าแบบ ลูกน้อง ของคนที่ชื่อนาบีหมดเลย จะมีส่วนน้อยที่แบบไม่ขอยุ่งอ่ะ จากที่ชั้นดูๆนะ" 

"งั้นก็คงไม่เบา แกก็ไม่ต้องไปสุงสิงมาก"

สองสาวเดินกอดคอคุยกันมาโดยมีคอแเตอร์เดินตามติดๆ 

"อ้ะ นั่น ไงที่ชื่อ . เห้ย......ทำไมไปนั่งคุยดูสนิทสนมกับไอ้โฮวอนล่ะ" เมื่อมาถถึงโรงอาหาร อลิซก็ตั้งท่าจะชี้ให้เมเบล แต่ต้องร้องออกมาก่อน เพราะเห็นยัยนาบี นั่งอยู่ข้างๆ โฮวอน 

 

"ไหนๆ เอ้าทำไมไปนั่งข้างๆกันว่ะ มานี่เลยๆ" 

เมเบลกระชากแขนเพื่อนที่ตอนนี้ยืนอึ้งไปแล้วให้ทำท่าเดินเฉียดๆโต๊ะของโฮวอน....แล้วก็ได้ผลเมื่อ ยัยนาบี้ นาบี อะไรนั่น เอ่ยเรียกอลิซ 

" นี่ไงค่ะ พี่โฮวอนคนที่ นาบี เล่าให้ฟังว่าเป็นเพื่อนใหม่ของนาบี" นาบีเอ่ยเสียงใส กับโฮวอน

ถ้าอยากรู้ว่าทำไมนาบีถึงได้สนิทกับโฮวอนก็ตอบได้เลยเพราะว่านาบีเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่และเป็นหุ้นส่วนของร้านเพชรของคุณนายโซวอนอีก ถามว่าที่ให้มานั่งติดแจแบบนี่คิดไรเกินป้ะ โฮวอนตอบเลย แค่พี่น้องเห็นนาบีตั้งแต่ตัวน้อยๆ ตอนนี้ก็ยังดูเป็นเด็กในสายตาผมอยู่ดี  นาบีเข้านอกออกในบ้านผมอยู่บ่อยๆทั้งพี่ บยอล แม่ ก็เอนดู น้องทุกคน 

 

"อ้อหรอ"โฮวอนทำเป็นพยักเพยิดหน้า

"อลิซ นี่พี่โฮวอน พี่เราเอง พี่โฮวอนนี่..."

ยังไมทันจะพูดจบ ก็มัเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา

"ไม่ต้องแนะนำหรอก เค้าสองคนอาจจะรู้จักกันแล้วก็ได้ " เมเบลแกล้งพูดลอย 

"อ้าวจริงหรอ" นาบีทำหน้า เหวอ 

"ครับ พอดี สองคนนี้ เค้ามาพักที่บ้านพี่หน่ะ" โฮวอนหันไปพูดเสียงทุ้มนุ่มใส่นาบี

"ทำไม นาบี ตกข่าวล่ะค่ะ" นาบีทำหน้ามุ้ย 

"เรื่องก็พึ่งเกิดมันกะทันหัน"

"เอ่อ น้องสองคน ชื่ออะไรครับ".ลืมไปเลยว่ามีเดอะแก๊ง พอหันไปก็เจอหน้าแต่ละคนนี่มองไปยังยัยสองคนนั้นเเล้ว

จุนโฮเอ่ยถาม 

จากที่อลิซยืนอึ้งอยู่นานพอได้สติก็หันไปตอบพวกผช.ที่นั่งโต๊ะเดียวกันกับนายหน้าหมีโฮวอน

"อลิซค่ะ" 

"เมเบล"

สองสาวตอบพลางส่งรอยยิ้มพิมพใจให้หนุ่มๆ แก๊ง four handsome  

โฮวอนมองภาพนั้นก่อนจะเบ้ปาก

"พี่ชื่อ คยองโฮ ครับ เป็นมือเบส วง four handsome "

"พี่ชื่อจีโฮ เป็นมือกีตาร์แล้วร้องนำ วง four handsome นะ"

"ส่วนพี่ ชื่อ จุนโฮสุดหล่อ เป็นมือคียบอรด์วง...."

''Four handsome '' สองสาวตอบแทน พลางหัวเราะคิกคักได้ดี 

 

"5555 น้องๆ น่ารักดีนะครับเนี่ย" จุนโฮกล่าวติดตลก

" ไปๆ หิวข้าวไม่ใช่ไง้" จะมีใคร ก็คอปเตอร์ไงเดินมากันหน้าก่อนจะจูงมือสองสาวไปรับถาดข้าวอย่างไว จึงไม่ได้ร่ำราใครเลย

 

เมื่อมานั่งที่โต๊ะกลมในโรงอาหารที่นั่งได้สามคนพอดี 

อลิซวางถาดอาหารดังตึง!

 

"ไอ้เบล เมื่อกี้ ชั้นไม่น่าเอ๋อเลยว่ะ"

" เอ๋อ ไม่รู้จักเวล่ำเวลา พลาดมาก"เมเบลพูดพลางยัดกิมจิเข้าปาก

"แต่ไอ้เบล ชั้นว่านะยัยนาบีเนี่ยมันแหม่งๆนะเว้ย" อลิซพูดพลางเอาตะเกียบจิ้มๆคาง

"ชั้นก็ว่างั้น "

 

จากตอนแรกที่อลิซมองนาบีเป็นมิตรแต่เมื่อรู้จักและอยู่ใกล้โฮวอนขนาดนี้ขอเปลี่ยนสถานะละกันเนาะ....เป็นชังแทน

 

คอปเตอร์ที่ไม่ได้รู้อะไรก็เอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตากิน

 

"แล้งเย็นนี้พวกเธอกลับยังไง" เมื่อรู้สึกว่าตัวเองเป็นธาตุอากาศมานานมากก็ยังไม่มีใครสนใจจึงขอแทรกหน่อยแล้วกัน 

 

คอปเตอร์คนน่าสงสาร ฮึก ฮึก 

 

"ยังไม่รู้เลย " เมเบลหันมาพูดแค่นั้นก่อนจะหันไปคุยกับอลิซต่อ

ขอบใจเมเบลที่ได้ยินเรา 

นึกแล้วก็น่าน้อยใจ เราไม่ใช่ดาวพลูโตนะเว้ย ที่จะตัดออกจากวงสนทนา  ไม่ใช่ล่ะๆ พอๆ หยุดๆๆๆ

 

"เอ้ะ นั่นมัน รุ่นพี่ฮันบยอลนี่หว่ามากับพี่กาอึนด้วย" เสียงของ ผญ.โต๊ะข้างๆดังขึ้น

 

ส่งผลให้เมเบลต้องหันไปตามเสียงร้องทัก 

ใช่ภาพที่เห็นคือฮันบยอลมากับ ผญ. ที่ชื่อไรนะ กาอึน เอ้อ กาอึน ก็น่ารักนี่นา 

 

"ชั้นโคตร จิ้น คู่นี้เลยอ่ะ แต่พี่ยงฮวา นี่กันตลอด "

"บ้าเเละ พี่กาอึนเค้ามีแฟนแล้วนี่" 

การสนทนาของโต๊ะข้างๆทำเอาเมเบลใจชื้นขึ้นมา แต่ก็แต่แป้ปเดียวเพราะ

''เธอ สิบ้า เค้าเลิกกันไปแล้ว "

"อ้าว หรอ ไม่ได้ตามข่าวเลย"

ฮือออออ ขอแนะนำให้ พวกเธอไปกรองข่าวมาให้ดีๆก่อนนะอย่ามาพูซี้ซั่วสิเว้ยยยยยย

เมเบลอยากจิครายยยยย

"ไม่ต่างกัน~~~~" อลิซ พูดพลางสายหัว เมื่อนึกถึงเพลงดังของ พี่ แหลม 25 ชั่วโมงออกพอดี....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Talk: ติดตามกันด้วยนะคร้าาาาา สนุกไม่สนุกช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยค้า เรื่องนี้น่าจะเริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้นกว่าเรื่องที่แล้วด้วย ><

บ้ายบาย~~~~