Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

รถแท๊กซี่แล่นมาจอด ที่หน้าบ้าน แต่เอ้ะ จะเรียกว่าบ้านได้ไงในเมื่อมันใหญ่อย่างกับ คฤหาสยังงี้เนี่ย

"ไอลิซ แกมาถูกป้ะเนี่ย ทำไมมันใหญ่โตมโหฬารขนาดนี้ว่ะ"

เมื่อสองสาวก้าเท้าลงจากแท๊กซี่ก็ต้องตาโตเพราะที่พักของทั้งคู่ดูจะใหญ่โตเอามากๆ แต่คนที่ดูจะรุกรนคงหนีไม่พ้น เมเบล ขี้สงสัยช่างพูดช่างถามคนตอบคำถามคงไม่พ้นอลิซ

"ใช่ดิ นี่ลืมหรอไง ว่าบ้านนี่เค้าเป็นผู้มีอิทธิพลนะเว้ย แล้วนู้น.....ป้ายชื่อหน้าบ้านตัวเท่าช้างแมมมอส นี่แกใช้ตาอันโตให้เป็นประโยชน์หน่อยสิค้าาา!!!"อลิซตอบชัดถ้อยชัดคำพร้อมเน้นย้ำคำว่า ผู้มีอิทธิพล ก่อนจะชี้ไปที่ ป้ายชื่อของบ้าน.....

*บ้านตระกูลปารค์*

"เออว่ะ จริงด้วยอ่าาา~~แฮร่ๆ ซอรี่ค่ะแม่คนมีไหวพริบ" เมเบลตอบพลางทำหน้ายู่

อลิซทำเพียงยักคิ้วพร้อมไหวไหล่

"เราจะไม่เข้าบ้าน เอ้ย คฤหาส หรอ"เมเบลพูดพร้อมกดกริ่งที่ติดอยู่หน้าบ้าน

ติ้งหน่อง~ติ้งหน่อง~

"เร็วจริง นะเรื่องนี้"อลิซว่าพลางยืนมองเพิ่อนสาว

กดกริ่งเพียงไม่นานก็มีชายฉกรรรูปร่างสูงใหญ่แต่ดูมีอายุแล้ว จะเรียกว่าลุงก็ได้นะอยู่ในชุดพวกซาฟารี เอ่อคล้ายๆ เหมือนคนขับรถหรือไม่ก็พวก ซีคิวของบ้านนี้...วิ่งมาไม่ถึงประตูก็เปิดออกอัตโนมัติ....

"สวัสดีครับ คุณสองคนคงเป็นนักเรียนที่มาจากเมืองไทยใช่มั้ยครับ" เมื่อประตูเปิดออกคุณลุงก็รีบก้มหัวทำความเคารพทันที พร้อมเอ่ยถามด้วยความสุภาพ สองสาวรีบก้มหัวเป็นพัลวัน ด้วยความเกรงใจที่ผู้อาวุโสต้องมาทำความเคารพตนก่อน 

"ค่ะ สวัสดีค่ะใช่แล้วค่ะเรามาจากเมืองไทยค่ะ"อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส

"งั้นเชิญคุณสองคนเข้ามาเลยครับ"คุณลุงพูดพบางเดินนำสองสาวเจ้าคฤหาสหลังใหญ่พร้อมประตูที่ปิดลง......

"ไอเบลๆ ดูดิมีสวนเล็กๆ ตรงนั้นด้วยอ่ะ มีชิงช้า มีน้ำพุด้วย" เมื่อเข้ามา อลิซก็ชี้นู้นชี้นี้ให้เพื่อนดู เมเบลก็ไม่แพ้กัน สองสาวจ้อไม่หยุด 

"ใช่ๆแกทำอย่างกับไม่เคยเห็นไปได้น้า..... เฮ้ย! "เมื่อสายตามองไปเห็นสิ่งของที่สนใจก็รีบวิ่งไปทันที 

"อะไรๆ ไอเบลๆ เดี๋ยวๆ" อลิซตกใจที่อยู่ดีๆ เพื่อนรักก็ร้องอุทานออกมาจนคุณลุงชะงักฝีเท้าแล้วหันมามอง ก่อนคุณลุงจะคลี่ยิ้มให้กับเพื่อนสาว อลิซรีบเดินตามทันที

"ไอเบล แมวอ่ะโคตรน่ารักเลย ดูดิ " เมเบลอุ้มเจ้าแมวอ้วน ขนฟูนุ่มนิ่มน่ารักขึ้นมาก่อนจะฟัดอย่างชอบใจ

"เออ แมว น่ารักๆ แต่ตอนนี้ เชิญเดินเข้าให็ถึงตัวบ้านก่อนดีมั้ยว่ะ"อลิซเอ่ยด้วยสีหน้าเซ็งเล็กน้อย ใช่ ไอเบลมันชอบแมวยิ่งกว่าอะไรอีก 

"เออรู้ละๆ   เดี๋ยวมาเล่นด้วยใหม่น้า"ประโยคแรกเมเบลหันมาพูดกับอลิซก่อนจะหันไปพูดประโยคหลังกับเจ้าแมวอ้วน ที่ตอนนี้กำลังนอนแอ้งแม้งบนสนามหญ้า

"คุณลุง แมวตัวนั้นแมวใครหรอค่ะแล้วชื่ออะไรอ่ะค่ะ"เมื่อเมเบลวิ่งกลับมาหาคะณลุงก็เอ่ยถามทันที

"อ้อ นั่นเจ้าแดบัก นะครับ แล้วนั้น ก็แมวของคุณหนูคนโตน่ะครับ"

"เอ๋.....คุณหนูหรอค่ะ"เมเบลเอ่ยถามพร้อมเอียงคอสงสัย 

"ครับ คุณหนู ผมว่าเรา เดินเข้าบ้านกันเถอะครับคุณผู้หญิงคงจะรออยู่แล้ว"คุณลุงเอ่ยตอบก่อนจะเดินนำหน้าอีกครั้ง...

"ค่ะๆ ไอลิซๆ เค้าก็มีลูกนี่หว่า"

"เออก็ใช่ คงเป็นลูกผู้หญิงคนโตมั้ง "

"รู้แล้วไมไม่บอกว่ะ..."

"ก็พึ่งรู้พร้อมกันนี่ล่ะ"

''อ้อหรอออ~~"

ตอนนี้ทั้งคู่เดินมาหยุดอยู่หน้าประตูไม้สักฝังแก้วสีใสดูหรูหราเพราะมันเขบไม้ด้วยสีทองบานใหญ่สองบาน....ก่อนคุณลุงจะเปิดเข้าไป แล้วนำไปที่ห้องนั่งเล่น เอ่อ คงใช่นะ

"คุณลุงค่ะ ทำไมมันเงียบๆล่ะค่ะ"เมเบลเอ่ยถาม

"สงสัยคุณผู้หญคงจะทำอาหารในครัวเดี๋ยวคงออกมาน่ะครับ...นั่นไงมาพอดี"คุณลุงอธิบายก่อนจะเบนสายตาไปทาง ผู้มาใหม่ที่ได้ชื่อว้าเป็นคุณผู้หญิง....

 "มากันแล้วหรอจ้ะ..."หญิงวัยกลางคนเอ่ยทักทายสองสาวด้วนน้ำเสียงละมุน ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อยถึงแม้จะดูมีอายุแต่ใบหน้าแทบจะไม่มีรอยเหี่ยวย่นเลยสักนิด คงความเป็นคุณผู้หญิง ออร่าเเรงมาก รัศมีมันประกายที่สุด แถมยังสวยมากอีกด้วยนับว่าดูดีเอามากๆ 

"ค่ะ สวัสดีค่ะ"สองสาวโค้งคำนับ

"พวกหนูสองคนมาเหนื่อยๆ ไปนั่งพักตรงห้องนั่งเล่นก่อนนะ เดี๋ยวแม่ให้คนยกของว่างไปให้ทานนะจ้ะ"คุณผู้หญิงผู้พลางส่งรอยยิ้มแสนละมุนมาให้ ด่อนจะหันไปสั่งงานกับคนสนิท

"เดี๋ยวยกของว่างไปให้หนูๆ แล้วเดี๋ยวชั้นวานให้ป้าขึ้นไปตามสองหนุ่มลงมาหน่อยนะ บอกว่าแขกมาแล้ว" .....

สองสาวขมวดคิ้วยุ่งกับคำว่า สองหนุ่ม สองสาวรู้สึกถึงลางสังหรแปลกๆ 

หลังจากสองสาวโค้งขอบคุณก็พาร่างมานั่งเย็นสบายในห้องนั่งเล่นที่สุดจะเพอร์เฟก

ก้อกๆ.....ก้อก....

"คุณหนูๆค่ะ ขอป้าเข้าไปหน่อยนะค่ะ"เสียงของคุณป้าคนสนิทของคุณแม่และคนสนิทของหนุ่มๆทั้งสองเหมือนกัน

"ครับป้า"เสียงขานรับตอบกลับมา

"คุณหนูๆค่ะ คุณหญิงให้ขึ้นมาตามลงไปรับแขกค่ะ แขกมาแล้วค่ะ เป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักทั้งคู่เลยนะค่ะ น่าจะอายุไล่ๆกันกับคุณหนูๆ ด้วยนะค่ะ" ป้าคนสนิทจัดการอธิบายรายละเอียดเป็นที่เรียบร้อยโดยไม่ต้องถาม

"เห....ผู้หญิงหรอครับป้า น่ารักด้วยหรอ"เสียงของโฮวอน...ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ก่อนจะรู้สึกแปลกๆกับคำว่าสองสาวแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไร

ใช่เเล้วคุณหนูที่ว่าคือฮันบยลอกับโฮวอนสองพี่น้องสุดคูลแห่งตระกูลปารค์

"ใช่ค่ะ เอ่อ เดี๋ยวป้าต้องของตัวก่อนนะค่ะ ขึ้นมานานแล้วเดี๋ยวคุณหญิงถามหาน่ะค่ะ ไปนะค่ะ"

"ครับๆ เดี๋ยวพวกผมลงไป"โฮวอนตอบแทนเสร็จสับ

หลังจากป้าคนสนิทออกไปน้องชายสุดแสบแต่เก้กเยนชาก็เริ่มประโยคสนทนากับพี่ชายที่ตอนนี้พี่ชายของตนไม่ได้ใส่ใจไรเลยเพราะใส่เบาท์และอ่านหนังสืออะไรเรื่อยเปื่อย

"พี่ๆ พี่บยอล"โฮวอนร้องเรียกพี่ชาย

"........."

"ฮยองอ่าาาา~~~!!พี่ฮันบยอล!!!"หลังจากที่โฮวอนพยายามพูดเสียงนุ่มและไม่เสียมารยาทโดยการกระชากเบาท์ออกแล้วแต่พี่ชายก็ไม่สนใจ พี่ ผมถามจริงนี่พี่เปิดสุดเลยรึไงเนี่ย

"ว่าไงโฮวอน นายจะแหกปากทำไม"ฮันบยอลถอดเบาท์ออกพลางเงยหน้ามองน้องชายด้วยใบหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงเย็น นั่นก็ทำให้โฮวอนขนลุกได้ 

โฮวอนส่วนมากจะชอบโชว์ด้านง้องแง้งกับพี่ชายสุดที่รักซะมากกว่าที่เหลือไม่ว่าจะเป็นแม่หรือพ่อจะได้เห็นเพียงโฮวอนหนุ่มชาเย็น เอ้ย หนุ่มเย็นชาที่ชอบจะหลุดคาเเร็คเตอร์บ่อยๆ

"อุ้ยย~~~.....ขอโทษฮะ"โฮวอนตอบพี่ชายด้วยใบหน้าสลด ก่อนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

"พี่ฮะๆ พี่จำเรื่องที่สนามบินได้ป่ะ"โฮวอนเปิดประเด็นทันที

"อืม จำได้ทำไม"ฮันบยอลตอบน้องชายแบบขอไปที แต่ใครจะรู้ล่ะว่า ฮันบยอลนั่นรักน้องชายแค่ไหน....

"ผมนึกถึงยัยคนที่ อะไรนะอ้อ ยัยผมสีน้ำตาดัดลอนนั่นน่ะ ที่มันด่าผมว่า หน้าเหมือนหมีขั้วโลกอ่ะพี่ แล้วอีกคนนึง ที่ ผมสีดำตัดหน้าม้า มันด่าพี่ว่าหน้าปลาหมึกอ่ะ ฮ่าๆ คิดได้ไงเนี่ย สองพี่น้องตระกูลปารค์ออกจะหล่อจนสาวๆเหลียวหลังขนาดนี้ มาว่าหน้าตาแย่ได้ไง" โฮวอนนึกย้อนไปถึงเรื่องที่ผ่านมาไม่ถึงสี่ชั่วโมงด้วนซ้ำ นึกตอนแรกก็หงุดหงิดนะ แต่พอเล่าหลังๆก็อดขำไม่ได้ ก็ผมออกจะหล่อลากไส้ขนาดนี้

"ความจำดีนะเรา รู้ไปหมดเลย"ฮันบยอลตอบน้องชายก่อนจะดีดหน้าผากน้องชายไปทีด้วยความหมั่นไส้...

"โอ้ย...ผมเจ็บฮะ .  แต่ถึงยังไงก็อย่าให้ผมเจอนะยิ่งยัยผมลอนนั่นนะผมยิ่งต้องเอาคืนให้ได้เลยคอยดูสิ"โฮวอนตอบพร้อมทำสีหน้ามุ่งมั่น

"หึหึ"พี่ชายหัวเราะน้อยๆด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

"พี่ฮะผมว่าเรารีบลงไปเถอะเดี๋ยวคุณแม่จะงอนเอา ฮ่าๆ ไปฮะๆ"ฮันบยอลเอ่ยบอกพี่ชายก่อนจะรีบเด้งตัวจากที่นอนนุ่ม

โฮวอนจะชอบเข้ามานั่งเล่นนอนเล่นในห้องพี่ไม่รู้สิชอบอะถามว่าห้องตัวเองมีมั้ย มีนะ แต่อยากมาดูมาคุยกับพี่มากกว่า มันโอเครอ่ะผมได้ซึมซับความเย็นชาสไตล์ของพี่เค้าด้วย

"อืมไปสิ"ฮันบยอลตอบแค่นั้นก่อนจะลงเดินนำหน้าน้องชายไป

"รอผมด้วยสสิะ"

พี่ชายน้องชายเดินลงบันไดมาก็นินทาเรื่องสองสาวที่สนามบินไม่หยุดจะว่าพี่ชายไม่ได้เพราะส่วนมากจะเป็นไอแสบเย็นชามากกว่าที่จ้อไม่หยุด

ฮัดชิ้วว~~~~ฮัดชิ้ว

เสียงสองสาวพลัดกันฮัดชิ้ว....รู้สึกเหมือนคนนินทา

ก่อนที่ทุกอยางจะเริ่ม

สองหนุ่มเดินลงมาถึงชั้นล่างเรียบร้อยเเล้วก่อนจะหันไปแวดๆใส่กัน

"เธอ! ยัยบ้า/ไอ้!หมีขั้วโลก"โฮวอนชี้หน้าไปที่อลิซแล้วพ่นคำด่าซึ่งเมื่ออลิซเงยหน้าขึ้นมาเจอใครก็ลุกขึ้นอยู่พร้อมชี้หน้าไปทางโฮวอน เท่ากับว่าทั้งคูทำพร้อมกัน เหมือนกับคู่ข้างๆ

"ไอ้!!หน้าปลาหมึก/ว่าไง ยัยคนไร้สาระ"เมเบลก็ทำเช่นเดียวกันกับอลิซ เมเบลด่าไปพร้อมถลึงตาใส่ด้วยความขุ่นเคือง แต่ฮันบยอลทำเพียงทำใบหน้าเรียบเฉย น้ำเสียงเย็นยะเยือก

ต่อจากนี้จะเกิดสงครามน้ำลายได้นานเพียงใด