Higher Classes <ขโมยหัวใจนายรุ่นพี่>

          หลังจากได้เวลาเลิกเรียนไปแล้วสองสาวก็โชคดีที่ได้เจอหน้ากันก่อนกลับเนื่องจากวันนี้ห้องของทั้งคู่ปล่อยพร้อมกันจึงทำให้ทั้งคู่ได้ฟื้นฝอยกันนิดหน่อยก่อนแยกคนที่เล่าส่วนมากจะเป็นอลิซเพราะช่วงนี้เริ่มมีโมเม้นแล้วส่วนอีกเรื่องคือ วันนี้เกือบจะวางมวยกลางห้องกะนาบีเพราะยัยนั่นพูดเสียดสีอลิซอลิซถึงกับ ขึ้น ลุกขึ้นยืนอย่างเอาเรื่องแต่ดันโดนอาจารย์ไล่ให้นั่งลงซะก่อน ยัยนาบีเลยหัวเราะเยาะเย้ย อลิซบอกไม่สนหรอกว่าในห้องจะเป็นพวกของยัยนั่น เหอะอลิซนะเว้ย ไม่ใช่กะโหลกกะลา เมเบลฟังก็ถึงกับอึ้งไม่น้อยที่นาบีชักเริ่มร้ายกาจขนาดนี้....ส่วนเมเบลช่วงนี้ก็ไม่ได้โม้มากเท่าไหร่เพราะไม่ได้คุยกับฮันบยอลเลย จะมีแต่อีนังจองเบที่มาติดแจ จนน่าหงุดงิด เมื่อเริ่มคุนกันหมดเนื้อหาสาระได้ก็ร่ำลากัน.....

 

หลังจากที่อลิซแยกกับเมเบลก็เดินดุ่มๆลงมาข้างล่าง ยืนได้สัก10นาทีเห็นจะได้ก็มี ผช. รูปร่างสูงโอเครวิ่งพรวดมา แล้วมายืนหอบแฮ่กๆตรงหน้า...

 

 

"โห....พี่จีโฮวิ่งหน้าตื่มาเลยนะ....เจอผีมาหรอ แล้วนี่ให้อลิซยืนรอ10นาทีเลยนะ" ทีแรกอลิซแสร้งพูดกวนอีกคน พอตอนหลังก็แสร้งพูดเสียงงอนๆ

"แฮ่กๆ....นะ...น้องอลิซพี่ขอโทดที....พอดีว่าอาจารย์ห้องพี่ปล่อยช้าน่ะ...ไม่โกรธนะ เดี๋ยวจะพาไปกินของอร่อยแล้วนี่ไง" จีโฮพูดยิ้มๆแต่เมื่อเห็นอลิซหน้านิ่งจึงทำหน้าสลดแทน

 

"ฮ่าๆๆๆ....พี่อย่าทำหน้างั้นดิมันตลกอ่ะ อลิซไม่ได้โกรธหรืออะไรพี่เล้ยยย แค่แกล้งน่ะ"อลิซปล่อยขำออกมาเมื่อมองหน้าจีโฮที่มีสีหน้าสลดๆ .เมื่อจีโฮเห็นคนน่ารักตรงหน้าแกล้งแหย่ให้ตนตกใจเล่นจึงยื่นมือไปดีดหน้าผากคนตรงหน้าดังป้อก 

"ง้าาาา....แค่นี้ต้องใช่กำลัง"อลิซพูดเสียงงุ้งงิ้งก่อนจะลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ

"พี่ว่าเรารีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวจะมืดซะก่อน" จีโฮบอกอลิซ และอลิซก็พยักหน้ารับทันทีทั้งสองจึงเดินกันไปพร้อมมีเสียงคุยกันอย่างไม่ขาดสาย พร้อมทั้งเรื่องตลกจากอลิซที่แป้กบ้างขำบ้างสลับกันไป จีโฮรู้สึกมีความสุขและรักอลิซมากขึ้นไปรอยยิ้มเสียงหัวเราะนั่นมันทำให้จีโฮอดจะยิ้มอิ่มเอมใจตามไม่ได้ 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

โฮวอนรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านใจอย่างบอกไม่ถูก ที่วันนี้เดินกลับบ้านจะไม่มีเสียงง้องแง้งจากยัยอลิซนั่น มันคงเงียบพิลึก .เห้ออออออ ไอ้โฮวอนมึงคงบ้าไปแล้ว โฮวอนมึงคงชินกับเสียงสิบแปดหลอดของยัยนั่นเฉยๆแหละ..

 

และหลังจากนั่งฟังอาจารย์บ่นจนเลยเวลามาก็นานพอได้ยินคำว่าเลิกได้ ไอจีโฮก็วิ่งหางจุกตูดออกไปโดยไม่ฟังเสียงก่นด่าของอาจารย์เลยสักนิด 'รีบขนาดนั่นเลยหรอมึง' นี่เป็นคำที่โฮวอนถามในใจกับไอจีโฮที่นั่งข้างๆ 

 

"มันรีบไปตายห่าที่ไหนว่ะ..."จุนโฮเอ่ย

"ก็มันนัดน้อง อลิซไง ควาย! ยังไม่สามสิบเลย สมองปลาทองแล้วหรอว่ะ"คยองโฮเอ่ยแต่ไม่วายเหน็บแนม นี่มันคูกัดของกลุ่มเราเลย

"ถามดีๆ ไอ้ห่า ปากมึงนี่ถามจริงแดกข้าวหรือแดกหมาว่ะเนี่ย ไอคยอง "นี่ก็ใช้ย่อย

"ไอ้สัส....มึงกะกูก็พอกันเปล่าว่ะ!"คยองโฮกัดฟันด่าจุนโฮ

โฮวอนมองแล้วได้แต่ส่ายหัวกับไอ้สองคนนี้

"เอ้อ...ไอโฮวอน กลับบ้านเลยป่าวว่ะ ไปเล่นเกมที่เซ็นเตอร์กับพวกกูป้ะ"คนองโฮเอ่ยถามโฮวอนที่นั่งเก็บข้าวของลงกระเป๋า..

"หือออ ไปเซ็นเตอร์อ๋อ เออไปดิๆ เบื่อๆว่ะ"โฮวอนมีสีหน้าครุ่นคิดในทีแรก แต่ก็ตอบตกลงเมื่อนึกไปว่ากลับบ้านก็กลับคนเดียวไปถึงบ้างก็คงไม่มีอะไรทำอยู่ดี พี่ฮันบยอลก็คงซ้อมบาส 

"แหน่....ไม่มีน้องอลิซกลับด้วยเหงาล่ะซี้..."จุนโฮเอ่ยแซวพลางชี้นิ้วมาตรงโฮวอน

"แหน่..พ่อง!! เหงาห่าไรล่ะ สบายหูกูดี"โฮวอนปัดมือจุนโฮอกแล้วด่าเพื่อนอย่างหงุดหงิด เหงาบ้าเหงาบอไร เฮอะ!!!

"อีเชี้ยย แซวแค่นี้ เล่น อัปป้า กูเลยนะมึง" จุนโฮเอ่ยตอบ 

"เลิกกัดกันได้ละ ไปกัน"อีห่า คำนี้กูควรบอกพวกมึงมากกว่ามั้งอีคยองกับอีจุน

 

 

ทันทีที่ขายาวๆของโฮวอนจะก้าวออกจากห้อง ก็เจอร่างเล็กคุ้นตาโผล่มา

"จ๊ะเอ๋....แฮร่ๆ"นาบีกระโดดออกมากั้นอีกฝ่ายเต็มประตู

"อ้าว มาได้ไงเนี่ยเรา แล้วมาทำอะไรตึกนี้"โฮวอนถามนาบี 

"ก็เดินผ่านทางเชื่อมตึกมาไงค่ะ คือนาบีมาหาพี่โฮวอนนั่นแหละจะมาชวนพี่โฮวอนไปเมียงดงกันอ่ะ"  วันนี้ฟาดฟันกับยัยอลิซยังสนุกสนานทำให้นาบีรู้อย่างนึงว่า อลิซก็ไม่ใช่เล่นๆเหมือนกัน แล้วยิ่งรู้อีกว่า อลิซกลับบ้านพร้อมพี่โฮวอนยิ่งอยากมาขัดการทำคะแนนของยัยนั่น แต่ วันนี้เหมือนโชคเข้าค้างเพราะยัยอลิซดันไปกินเนื้อย่างกับพี่จีโฮวันนี้และมันทำให้นาบีอยากไปยั่วยัยอลิซถึงที่ด้วยการควงพี่โฮวอนไปที่เมียงดง

รู้จักนาบีน้อยไป 

 

โฮวอนมีท่าทีกระอักกระอ่วน พึ่งตอบตกลงเพื่อนไป แล้วนี่จะให้ไปกับนาบีอีกไอน้องสาวตรงหน้าก็ไม่อยากปฏิเสธอุส่าห์มาหาถึงที่ เอาไงดีว่ะ

 

"น้า....น้าค่ะ"นาบีทำตาปริบๆ ใช่มันาน่ารักนะในสายตาโฮวอนเพราะก็เห็นน้องสาวคนนี้น่ารักมาตั้งแต่เด็กแล้วนี่นา

 

"มึงไปกะน้องเค้าเหอะ โฮวอน น้องเค้าคงอยากไปจริงๆ เดี๋ยวพวกกูเล่นเผื่อเอง ไม่ต้องวอรรี่"คยองโฮเอ่ยขึ้นมาก่อน

"แต่พวกมึง..."

"เห้ย! พวกกูไม่โกรธไม่งอนอย่ามาคิดมากดิ้ ไปละ เจอกันไอ้มือกลอง"คยองโฮพูดจริงไม่ได้อะไรเลย  แถมเดินออกไปยังมีมาตบหัวโฮวอนอีกนะ จุนโฮกับคยองโฮจึงกอดคอกันเดินไป กัดกันแต่แม่งก็รักกันว่ะ

 

"เอ่อ..ถ้าพี้ไม่อยาก.."

"ไปสิ พี่อยากไป"โฮวอนเอ่ยแทรกแล้วส่งยิ้มให้นาบี นาบีจึงยิ้มแล้วเดินตาม

 

ชิบหาย!!!! ลืมเลยว่ายัยนั่นก็อยู่เมียงดง .เอ้า ไอเหี้ย??? แล้วมึงเป็นอะไรตกใจโอเวอร์ทำไม .เออ.....กูแหกปากดังลั่นในใจทำไมเนี่ย อ๋อ กูคงแค่กลัวไปเจอแล้วไปขัดความสุขเค้าเฉย!!! เอ้ะ...นี่กูท่าจะบ้าพูดเองเออเอง ไอ้เชี่ยยยกูเป็นอารายยยยยยยยย โฮวอนทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด

 

"พี่โฮวอนๆ....พี่เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ ถึงเเล้วลงสิค่ะเดี๋ยวประตูรถก็ปิดหนีบพี่พอดี" นาบีมองโฮวอนที่ทึ้งหัวตัวเองก่อนจะเรียก เกรงว่าหัวจะไม่เหลือผม

"ห้ะ! เปล่า พี่คันหัวน่ะ ไปเถอะ " โฮวอนตอบเฉไฉพลางยื่นมือไปยีหัวนาบีจนยุ่ง ใครจะตอบล่ะว่าทะเลาะกับตัวเพราะตัวพูดไม่เข้าหูตัวเอง เห้ย! นี่กูบ้าเปล่าวว่ะ

 

นาบีจึงใช้โอกาสนี้ จับมือโฮวอนแล้วพาเดินดูนู้นดูนี่ไปเรื่อย ส่วนโฮวอนเองก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่น้องสาวจับมือ...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

"เดินจนเมื่อยเลยอ่ะที่นี่ของสวยๆน่ารักเยอะมากไว้คราวหน้าต้องพาไอเบลมาด้วยให้ได้  เอ้อ....แต่ก็ต้องขอบคุนพี่จีโฮอีกทีน้าที่ซื้อรองเท้าให้ ทั้งๆที่อลิซบอกจะซื้อเองก็ไม่ยอม" อลิซเอ่ยขึ้นในขณะเข้ามานั่งในร้านเนื้อย่างสไตล์เกาหลีแท้ๆ ก่อนจะเปิดถุงรองเท้าออกก็ต้องพูดกับจีโฮ

"แค่นี้เล็กน้อยน่า  งั้นก็ถือว่าเป็นของขวัญที่เราสนิทกันไง " จีโฮบอกปัดไป เอาเข้าจริงอะไรที่อลิซอยากได้เค้าหาให้ได้หมดแหละ...

"หือออ สนิทกันงั้นหรอ "อลิซเลิกคิ้วถาม ขนาดสนิทกับเมเบลมาตั้งนาน ยัยนั่นนะซื้อของนับชิ้นได้เลย แต่ก็นะเพื่อนรักนี่นา

"อื้ออ...พี่ว่าเรามาสั่งของกันดีกว่า อีกอย่างพี่มีเรื่องจะบอกอลิซด้วยนะ"

"เรื่องอะไรอ่ะ..."อลิซเอียงคอถาม

"สั่งก่อนสิครับ.."จีโฮเอ่ยตัดบทเรื่องนี้ต้องบอกกันสองคนสิจะมาให้พนักงานรู้ด้วยได้ไงกัน

อลิซจึงยู่ปากใส่ก่อนจะอ่านเมนูตรงหน้าแล้วสั่งกับพนักงานรอไม่นานเนื้อหลากหลายจากและเครื่องเคียงอีกหลายอย่างก็มาเสริฟท์...จีโฮจึงจัดแจงย่างลงเตา โดยมีอลิซช่วงย่างอีกแรง 

บอกเลยมันน่ากินกว่าหมูกะทะที่บ้านชั้นเยอะเลยว่ะะะ  ฮื้ออออ หอมมมม 

 

"อ่ะ .....กินเยอะๆเราน่ะตัวผอมลมพัดเดี๋ยวก็ปลิวพอดี"จีโฮคีบเนื้อใส่จานอลิซก่อนจะเอ่ยแซวยิ้มๆ อลิซไม่สนจึงก้มหัวขอบคุณก่อนจะจัดการเนื้อย่างหอมฉุยตรงหน้า

"งื้อออออ....อร่อยอ่าาา><" อลิซร้อนงิ้งออกมา อื้อหือ อร่อยจริงๆอ่ะ 

จีโฮมองภาพตรงหน้าในหัวมีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมด

"อลิซครับ..."ขณะที่จีโฮเริ่มเรียกอลิซด้วยน้ำเสียงจริงจังอลิซจึงหยุดกินแล้วคาตะเกียบไว้ที่ปากแล้วมองหน้าโฮวอนแต่แล้วก็มีเสียงๆนึงมาขัด อลิซเงยกน้าขึ้นไปก่อนจะมองนาบีด้วยสาสตากร้าว

"อ้าวสองคนนี้...'มาเดท' กันที่นี่สองต่อสองเลยนะค่ะ"นาบีเอ่ยขึ้นเน้นคำว่ามาเดทแล้วมองไปทางอลิซ ตอนเข้าร้านมานาบีมองหาก็เจอสองคนนี้นั่งอยู่จึงทำทีเป็นลากแขนโฮวอนตามมาเพื่อให้อลิซเห็นว่าตนน่ะได้ควงพี่โฮวอน 

"เดทบ้านเธอสิ...."อลิซเหวใส่อย่างุดหงิดคิ้วขมวดมุ่นจนเป็นโบว์ที่เห็นโฮวอนมากับนังนี่ ไหนบอกว่ากลับบ้านเลยที่เราชวนกลับบอกไม่อยากมา เหอะ! ให้มันได้อย่างนี้สิ ส่วนนาบีนี่ยิ้มหน้าระรื่นเชียวนะมึง

"เอ้า ก็นาบีพูดตามที่เห็นนี่นา..." นาบีตอบเสียงเบาเล่นบทนางเอกแสนดีต่อ อลิซ กำมือแน่นอย่างเหลืออดยัยตีสองหน้า เมื่อตอนบ่ายเป็นอีปากเครื่องจักร ตอนนี้กลายมาเป็นคนพูดน้อยแสนดี หน้ามือเป็นหลังมือเลยนะ

สายตาของอลิซจ้องโฮวอนอย่างหงุดหงิดแล้วก็น้อยใจ ยิ่งมองมือที่ประสานกันยิ่งฉุน...

 

"โฮวอน....มึงพานาบีมาเดทหรอว่ะ "จีโฮแสร้งพูดหลังจากที่นั่งมองสถานการณ์ตรงหน้าที่แวบนึงเห็นอลิซจ้องโฮวอนและโฮวอนก็มองกลับและเริ่มเอะใจบางอย่แต่ก็ไม่เก็บมาใส่ใจ...จะพยายาม

"เหอะเดทห่าไรล่ะ น้องกูนะ นาบีครับหาที่นั่งสิเริ่มค่ำแล้วนะได้รีบกลับไง"ประโยคแรกหันไปพูดเสียงเข้มใส่จีโฮ ประโยคหลังก็หันไปพูดเสียงนุ่มกับนาบี 

นาบีหน้าบูดที่โฮวอนพูดเต็มปากว่าเป็นน้อง แต่พอโฮวอนก้มลงมามองก็แปรเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานให้ ต่างกับอีกคนที่ยิ้มมุมปากอย่รู้สึกดี แต่ก็หงุดหงิดนะที่มาพูดเพราะครับๆกันตรงหน้า เดี๋ยวทนไม่ไหวเฟี้ยงเตาย่างใส่ซะเลย

 

"นั่งด้วยกันสิ..."อลิซเอ่ยชวนเพราะโต๊ที่ตนนั่งเป็นที่นั่งสำหรับสี่คน 

"หืออออ/หืออออ/หืออออ"ทุกคนร้องหือออกมาพร้อมกันไอ้หือยานสุดคงเป็นจีโฮ เพราะที่แผนที่เตรียมมาล้มไม่เป็นท่า

"เอ้านั่งกินด้วยกันสิโต๊ะตั้งกว้าง นั่งเลย..มาหือหาอะไรล่ะ."อลิซอยากจะรู้ว่าถ้าอยู่ในสายตาของตนโฮวอนจะยังปะคบปะหงมยัยสองหน้านี่อีกรึเปล้า แล้วยัยนั่นจะเล่นบทแสนดีถึงเมื่อไหร่

"งั้นขออนุญาตินั่งด้วยสองคนนะค่ะ....มาสิค่ะพี่โฮวอน" นาบีคว้าข้อมือของโฮวอนแล้วให้นั่งข้างจีโฮส่วนตนนั่งข้างอลิซ

"เอ่อ..ครับนั่งด้วยกันหลายคนสนุกดี กินอะไรสั่งเพิ่มเลยก็ได้นะ"จีโฮเอ่ยตอบอย่างสุภาพออกไป แผนกูล่มหรอเนี่ยยยย

 

"ค่ะขอบคุนค่ะ....ขอเมนูหน่อยสิค่ะ"ตอบจีโฮก่อนจะหันไปเรียกพนักงานมารับออเดอร์เพิ่ม 

 

"พี่โฮวอนกินอันนี้ มั้ยค่ะ ดูท่าทางน่าอร่อย" นาบีแสร้งเรียกโฮวอนแล้วยื่นเมนูให้ดูอย่างสนิทสนม

"ครับ..อะไรก็ได้นาบีสั่งเลย"โฮวอนบอกปัด ตอนนี้หงุดหงิดเว้ยยยย อะไรว่ะ ทำไมกูหงุดหงิดงุ่นง่านงี้ว่ะสงสัยคงบอกชอบกันไปแล้วแน่เลย....เหอะๆ กูแม่งไม่เข้าใจตัวเอง ตอนนี้อยากกลับบ้านและไม่อยากมาขวางความสุขเพื่อนเลยบอกตรงๆ 

 

อลิซเบ้ปากอย่างหมั่นไส้กับท่าทางฉอเราะของนาบี อยากเอาตะเกียบแทงตาซะจริง แม่งอย่าให้เถื่อนนะเว้ย เห็นหวานๆน่ารัก เอาตรงกูนี่สายฮารด์คอรดนะนาบี เห็นหัวสมองไบรท์อย่างนี่ก็เถอะมุมมืดใครก็มียิ่งเมเบลนั่นตัวดี ถึงจะอ่อนไหวแต่ถ้าด้านมืดมันออกแล้วรวมตัวกันกับชั้นเมื่อไหร่ เดี๋ยวได้เห็น อะไรเด็ดๆหรอก....

 

หลังจากคู่ใหม่ที่เพิ่มมาสั่งอาหารไป รอไม่นานก็มาเสิรฟท ตอนนี้ของบนโต๊ะจึงดูเยอะทันตาเห็น ส่วนคู่แรกที่นั่งกินก็นั่งคุยเล่นกันไปเพราะพึ่งนั่งได้ไม่นานทำให้ทั้งสี่คนกินไล่ๆกัน อลิซถึงจะคุยกับจีโฮแต่สายตากับมองโฮวอนตลอด เอาตรงๆป้ะ หึงแหละ ไม่ชอบอ่ะ อีนี้มือก็มีคีบเนื้อเองไม่ได้ไงว่ะ 

 

"อ่ะ อลิซลองอันนี้ของขึ้นชื่อของที่นี่เลยนะ'' จีโฮวางพลางคีบเนื้อสุดพิเศษให้อลิซ 

เออ เรามีมือนะ แต่เค้าหยิบให้เอง....

"ขอบคุนค่าา....พี่จีโฮเอาอันนี้ไปกินด้วยอ่ะ" อลิซจึงคีบปลาหมึกย่างหอมไปให้....

 

"พี่โฮวอน...นี่นาบีอยากให้ลองชิม...อ่ะอ้าปากสิค่ะ"นาบีพูดพลางเอาเนื้อมาจ่อที่ปากโฮวอน 

"คะ..ครับ..อร่อยมากเลย เรากินเยอะๆเลยนะไม่ต้องมาป้อนพี่เเล้ว" โฮวอนรับมาเคี้ยวอย่างอร่อยแต่ไม่เข้าใจ สายตากัยเอาแต่แอบมอง กับหู กูนี่ผึ่งผับๆ ฟังเค้าคุยกันตลอด

อลิซมองค้อนอย่างออกน่าออกตา...

"แหวะ...จะอ้วก"อลิซพูดอย่างไม่สนใจใคร 

จีโฮเลิกคิ้วอย่างงงๆไม่ต่างกับโฮวอนเช่นกัน

"เป็นอะไรรึเปล่า....น้องอลิซ"

"เรียกร้องความสนใจ...ไง๊!"โฮวอนได้ทีแซะอลิซ

"นั่นมันไม่ใช่นิสัยของชั้นซะหน่อย.... นายกินๆเข้าไปเถอะ" อลิซมุ้ยหน้าตอบคำถามโฮวอนแทนที่จะเป็นคำถามจีโฮ...อลิซรู้สึกดีใจขึ้นมานิดหน่อยที่จีโฮเป็นฝ่ายเริ่มพูดกับตน

"อ้อหรอ..."

"เออสิ....แล้วไหนนายบอกไม่มาไง" ไม่รู้หลุดปากถามไปได้ไง

จีโฮนั่งมองสองคนคุยกัน ในดวงตาอลิซเหมือนมันจะมีแต่โฮวอน จีโฮพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันไม่มีอะไร

"ก็ชั้นอยากจะมากับนาบี.....เธอจะให้ชั้นมาเป็นก้างขวางคอเธอกับเพื่อนชั้นไงล่ะ" โฮวอนหลุดปากพูดความคิดของตน อยากทึ้งหัวตัวเองว่ะกูวววว

"อยากมากับนาบี?...แล้วอะไรคือก้างขวางคอ?"อลิซเลิกคิ้วถามโฮวอน...ปนะโยคแรกที่ตอบมันทำให้ใจของอลิซปวดหนึบไม่น้อยแต่พยายามแสดงทุกอย่างให้ปกติ...

"ก็ไม่มีอะไรกินๆ...เข้าไปนู้นจีโฮมันย่างให้เธอเต็มแล้ว"โฮวอนโดนจีโฮถองสีข้าง พร้อมกระซิบบอกว่ายังไม่ได้วอกเรื่องนั่นกับอลิซ โฮวอนรู้สึกดีใจอย่างน่าประหลาด ตึงเอ่ยบอกปัดอลิซแทน

"ทำไมพี่จีโฮดูแปลกๆล่ะ...มีอะไรรึเปล่า เอ้อใช่ เรื่องที่พี่จีโฮจะบอกอลิซไงยังไม่ได้บอกเลย"อลิซหรี่ตาลงจับผิดจีโฮที่ดูรกๆพิกล แล้วนึกขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ได่บอกเรื่องที่จะบอก

"ไม่มีอะไรๆ.....ไว้เดี๋ยวพี่จะบอกเราแน่ใจเย็นๆสิ" จีโฮบอกรก ไอโฮวอนนะมึง กูเกือบไม่ได้เป็นคนบอกเองซะเเล้ว

"คุยอะไรกันอ่ะ....นาบีงงจัง"นาบีแสร้งพูดขัด รู้สึกเหมือตัวเองเป็นธาตุอากาศยังไงไม่รู้...

"ไม่ต้องรู้สักเรื่องก็ได้นะนาบี...."อลิซหันไปบอกนาบีพลางกดยิ้มเย็นๆให้อีกคน จนนาบีอดไม่ได้จะหันมาพูดเสียงค่อยปนะโยคที่ทำให้อลิซอยากลุกขึ้นตบนาบีสักฉาก

"แต่ที่รู้นะ.....พี่โฮวอนเค้าอยากมากับชั้นมากว่าเธอ เห็นแล้วนะว่าใครที่สมควรจะอยู่ข้างๆพี่เค้า.."นาบีพูด

"ยัยนี่หนิ!....เดี๋ยวเราได้เห็นดีกันแน่ ......ฮ่าๆนาบีเรื่องที่เธอพูดนี่ตลกดีเนาะ"ประโยคแรกอลิซพูดเสียงเย็นพยายามข่มอารมณ์กับนาบี ก่อนที่หางตาจะเหลือบไปเห็นสองคนนั่นมองมาจึงแสร้วหัวเราะเเล้วพูดเสียงปกติ แต่ฝ่ามือก็ฟาดลงไปบนต้นแขนนาบีอย่างแรง แสดงให้เห็นว่าเรื่องมันตลกจริงๆตึงไม่มีใครเอ่ยอะไร มีแต่นายีที่พูดลอดไรฟันมา

"เล่นแบบนี้ก็เป็น.."

"เล่นเป็นทุกแบบแหละ ฮ่าๆๆ" ป้าบ~~ เสียงฝ่ามืออลิซฟาดลงไปทีสุดท้าย จนนาบีต้อวเอ่ยเป็นเสียงใสออกมา

"แหม่...อลิซนี่มือหนักจังนะ ไม่คิดเลยว่าเรื่องที่นาบีเล่าจะทำให้อลิซตลกขนาดนี้ ทั้งที่นาบีคิดว่าเรื่องนี้มันชวนซีเรียสมากกว่า"ประโยคที่แฝงอะไรหลายอย่างที่มีเพียงอลิซกับนาบีที่รู้

"สองคนนี้ดูสนิทกันดีนะ..."จีโฮเอ่ยขึ้นมาเมืือเห็นสาวสองคนเล่นกัน

"ค่ะ..เราเข้ากันเร็ว"เป็นนาบีตอบยิ้มแย้มแต่เมื่อคำตอบที่อลิซตอบมาทำเอาอลิซต้องหุบยิ้มลงฉับแล้วรู้สึกตัวเองหน้าแตกไม่น้อย

"อ๋อไม่หรอกค่ะ คนที่อลิซสนิทด้วยจริงๆก็มีแค่เมเบลกับคอปเตอร์เท่านั่นแหละ" อลิซตอบจีโฮแต่ก็หันไปยิ้มหวานเย็นให้นาบี

"แต่จริงๆนาบีก็คุยได้นะ...บางเรื่องน่ะค่ะ"เมื่อเห็นหน้าเหยเกยของนาบีอลิซจึงตอบให้ดูดีขึ้นมาหน่อย

"เอ้....สองคนนี้เมื่อไม่ถูกกันเลยนะ"โฮวอนเอ่ยขึ้นเมื่อฟังคำพูดกำกวมของอลิซ

"ปกติดีค่ะ อิ่มแล้วอ่ะกลับบ้านกันดีกว่า พี่โฮวอนไปส่งนาบีที่บ้านนะค่ะ"นาบีเอ่ยตอบโฮวอนสุดท้ายจึงส่งเสียงออดอ้อนไปให้เพื่อให้พาไปส่งที่บ้าน

"อืมอิ่มแล้ว...ก็กลับไม่ต้องมาอ้อนหรอกยังไงซะพี่ก็ต้องไปส่งอยู่แล้ว"โฮวอนเรียกคิดตังค์ในส่วนของตน ก็พอกลับที่จีโฮเรียกเก็บตังค์เหมือนกัน

"ให้พี่ไปส่งมั้ยอลิซ.."จีโฮเอ่ยถาม

"ไม่ต้องค่ะๆ วันนี้พี่จีโฮเหนื่อยมากแล้ว อลิซกลับเองได้ไม่หลงแน่"

"แต่พี่เป็นห่วงนะ งั้นพี่ไปส่งที่ป้ายรถเมล์แล้วกัน" 

"เอางั้นก็ได้ค่ะ.."

โฮวอนมองก็อดเบ้ปากไม่ได้ ค่ะขาจริงๆยัยอบิซที่กับชั้น เออๆอือๆ เหอะ 

 

 

ทั้งสี่เดินออกมาจากนอกร้านแล้ว...

 

 

"นาบีขอตัวกลับก่อนนะค่ะ พี่จีโฮ "

"จ้ะ กลับดีๆล่ะ เปิดตัวเมื่อไหร่บอกพี่คนแรกนะ.."จีโฮแซว สองคนนี้แม่งยังไงว่ะดูแลกันเเม่งจะเกินกว่าพี่น้องอยู่ล้ะ

"บ้าหรอ..."นาบีพูดไม่จบก็โดนแทรก

"ตลกและ มึงเลิกแซวกูได้ล่ะ กูกะนาบีแค่พี่น้องเว้ย! "โฮวอนตะคอกใส่อย่างหงุดหงิด พี่น้อง บอกกี่ครั้งๆ แม่งก็แซว

"เออๆกูพูดเล่น จริงจังจริงพี่! ไปๆกูไปก่อน ไปครับอลิซ" 

"แล้วเจอกันน้าอลิซ..."นาบีทำทีเป็นร่ำรา

"เออ!!!.."อลิซตอบแค่นั้นเเล้วก็เดินไปกับจีโฮ ไม่สนใจว่าใครจะมองกร้าวร้าว

"แน่ใจนะว่าไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน..."

หลังจากเดินแยกกันมาแล้วจีโฮจึงเอ่ยถามอีกครั้ง บรรยากาศตอนนี้เงียบสงบและเย็นสบายทำให้อะไรๆดูผ่อนคลายลง

"ไม่มีค่ะๆ อย่าใส่ใจ แล้วนี่พี่จะบอกได้ยังว่าเรื่องอะไรที่จะบอกอลิซ"อลิซโบกไม้โบกมือใส่พี่ชายใจดี

 

จีโฮก็คิดว่าควรจะบอกได้แล้ว บรรยากาศนี่ก็ดูท่าจะเป็นใจ...ไม่อยากเก็บไว้เเล้ว มันแน่นไปหมด แล้วอีกอย่างกลัว กลัวอะไรบางอย่างที่ยังไม่แน่ใย

 

"อลิซครับ..."จีโฮเอ่ยเรียกเสียงนุ่มแล้วมายืนอยู่ข้างหน้าอลิซพลางถือโฮกาสเอามือนุ่มมาจับ

"ค...ค่ะ" อลิซงงท่าทีของจีโฮแถมยังเอามือไปจับ อีกอะไรว่ะ

 

"พี่ชอบน้องอลิซนะ....พี่ว่าไม่สิ พี่รักน้องอลิซเลยล่ะ รักตั้งแต่แรกเห็นเลย รักทุกอย่างที่เป็นอลิซ อลิซให้โอกาสพี่ได้มั้ยครับ..." 

อลิซรู้สึกเหมือนมีคนเฟี้ยงก้อนหินก้อนใหญ่อัดเข้ากลางหน้ารู้สึกตกใจ ถ้าให้เดาสภาพใบหน้าตัวเองตอนนี้คงตาโตอ้าปากพะงาบๆ แน่ๆ ในชีวิตไม่เคยมีใครมาสารภาพรัก ให้ตายสิ อะไรกันที่พี่โฮวอรทำทุกอย่างคือระกเราแบบคนรัก แต่เราคิดว่าทุกอย่างที่ทำตือพี่ชายและเราก็คิดกับพี่โฮวอนแบบพี่ชายที่แสนดี เอาไงดีๆ

 

"พ...พี่จีโฮ"รู้สึกลิ้นพันกัน...เอาจริงเขินมั้ยก็มีแหละ ผญ.นะค่ะไม่ได้ตายด้าน

"ครับ....เอางี้พี่จะให้โอกาสอลิซได้ทบทวนความรู้สึกตัวเองนะ พี่ให้เวลาเสาร์อาทิตย์นี้นะครับ แล้ววันจันทร์น้องอลิซให้คำตอบพี่นะ" จีโฮพูดพลางส่งยิ้มมาให้

"ค....ค่ะ" งง รู้สึกโดนบังคับยังไมรู้....วันจันทร์นี้ต้องให้คำตอบหรอ จะให้อะไรในเมื่อทั้งใจเรามันมีแค่ไอหมีขั้วโลกนั่น

"อย่าพึ่งงงสิ นู้นรถมาแล้ว งั้นไว้เดี๋ยวพี่โทรหานะ" จีโฮดันหลังบานขึ้นรถ ที่ยืนทำหน้าน่ารักอยู่ .น่ารักจริงๆ 

จีโฮโบกมือให้อลิซจึงยิ้มแล้วโบกมือกลับไป

"อย่าลืมใส่รองเท้าที่พี่ซื้อให้ด้วยน้า....."จีโฮตะโกนส่งท้าย

 จีโฮเข้าใจว่าเป็นใครคงตั้งตัวไม่ทัน กับเรื่องแบบนี้

 

แล้วกูจะกล้าใส่มั้ย ถามใจดู

นี่พี่จีโฮรักเรางั้นหรอออออ ให้ตายยสิ เป็นงี้ได้ไงว่ะ...ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยอ่ะ......โฮวอนถ้าสมมุติชั้นไปสารภาพบ้างนายจะเป็นไงกันนะ 

 

 

อลิซเดินหน้ามึนเข้าซอยบ้านมาก่อนที่ตะต้องตาโตเมื่อเจอโฮวอนเดินมาจากอีกฝั่งของซอย จะบอกว่ามันเป็นซอยของบ้านตระกูลปารค์หลังเดียวนี้แหละแต่มันเข้าได้สองทาง แถมตลอดทางก็เป็นกำแพงพุ่มไม้สูงเชียวนะ

 

"ทำหน้าอย่างกับโดนใครเค้าเหยีบมา..." ทักได้ดีมาก โดนเหยีบมาเลย เหยีบหน้าเลยล่ะ

"เหอะ!...ไปส่งแฟนมาเสร็จแล้วไง"

"แฟนใคร....นี่คิดบ้าไรอยู่ห้ะ!  นาบีคือน้องสาว ชั้นคิดได้แค่นั่นเว้ย...เลิกพูดได้แล้ว" ไม่ชอบที่ใครมาพูดงี้แล้วยิ่งเป็นยัยนี้พูดยิ่งรู้สึกไม่ชอบเข้าไปใหญ่

"แค่นี้ต้องขึ้นเสียงใส่ด้วย..."อลิซแสร้งพูด แต่ในใจนี้ยิ้มแก้มใจแทบแตก

"ก็ไม่ชอบไง!  ทีเธอกะจีโฮล่ะไปได้ดีล่ะสิ หวานกันซะ"ไม่รู้อะไร ผีห่าตัวไหนเข้าสิงให้ไอโฮวอนพูดแบบนี้ว่ะ อยากถอดรองเท้าตบปากตัวเอง

"นี่นายพูดงี้หมายความว่าไง หวานบ้าหวานบอไร ตลกเหอะ" อลิซเหวใส่แล้วสะบัดหน้าเดินเข้า คฤหาสตระกูลปารค์ทันที 

"เป็นไงเจอเรื่องที่ตัวเองไม่ชอบแล้วคนอื่นแซวรู้สึกไง" โฮวอนตะโกนถามแล้วหัวเนาะกับท่าทางของคนที่เดินหน้างอเข้าบ้าน 

 "ไม่ชอบไงถามได้ ไอบ้าโฮวอนเอ้ย! " อลิซก็ตะโกนกลับไป

แล้วตอนกลับบ้านไอจีโฮจะบอกอลิซไปยัง แล้วถ้าบอกแล้ว อลิซตอบไปว่าไง.....โว้ยยยย นี่กูเก็บมาคิดทำไมว่ะ 

หื้อออออ อยากกัดลิ้นตัวเอง!!!!!!

 

            >>>>>>100%<<<<<<

 

  :พี่โฮวอนเริ่มงงกับตัวเองแล้ว =_=

               เริ่มใกล้ถึงจุดเปลี่ยนซะที

            สนุกไม่สนุกยังไงก็บอกด้วยน้า

               ขอบคุนทุกคนที่เค้ามาอ่านนิยายเราน้า

               เราแต่งในโทรศัพท์ด้วยตอนนี้ 

               ไม่รู้เป็นอะไรมันเม้นตอบไม่ได้

               อย่าหาว่าหยิ่งนะ คือเราก็ไม่เข้าใจ                

               ว่ามันเป็นอะไร แต่ขอตอบในนี้นะค่ะ

ขอบคุนนะที่ชอบนิยายเรา จะพยายามทำให้มันสนุก

ยิ่งๆขึ้นไปอีก เม้นน้อยชั่งมันมีคนอ่านเราก็ดีใจแล้ว><

แต่เอาเข้าจริงเม้นก็ดีนะ ฮ่าๆๆๆ