Fairy's love รักข้ามฟากของนางฟ้า
เขียนโดย 
Nam_Runtori
วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.14 น.
แก้ไขเมื่อ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) รัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันต่อมา......
โอยๆ ไม่ไหวๆ จากเรื่องเมื่อวานหน้ายังแดงไม่หาย.. คงไม่มีหน้ามาเจอเขาแล้วล่ะเพราะไอศกรีมแท่งเดียว ไม่ไหวๆ จะไม่ซื้อไอศกรีมอีกต่อไปแล้ว แต่ซื้อน้ำแข็งใสแทน อิอิ
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูบ้าน
"ยูกิ!"
เฮ้ย! มาตามถึงบ้านเลยเหรอ!?
"ด..เดี๊ยวก่อน!" ฉันรีบวิ่งไปที่ประตู
"มาแล้ว!"
"วันนี้ฉันจะสอนเธอเล่นแบดน่ะ"
"แบดเหรอ??"
"แบดมินตันน่ะ ไปไหม?"
"ไปสิ" "ที่ไหนล่ะ?"
"สนามกีฬาน่ะ" "ใกล้ๆบ้านฉันมีสนามกีฬาเล็กๆอยู่"
"โอเค"
แล้วฉันก็เดินตามเขาไปที่สนามกีฬา... สนามกีฬาใหญ่มาก!!! หญ้าเต็มสนามเลย แล้วเขาก็หยิบไม้แบดกับลูกขนไก่ออกมา
"วิธีเล่นคือ ให้ใช้ไม้นี่ตีลูกขนไก่ไปอีกฝั่งนึง แล้วอีกฝั่งนึงก็ต้องตีกลับมาด้วย ทำซำ้ไปซำ้มา โอเคนะ"
"อ..อือ!"
"เอาล่ะนะ"
แล้วเขาก็โยนลูกขนไก่ขึ้นไปบนฟ้าแล้วก็ตีมาหาฉัน ลูกมันอยู่สูงมากเลยและมันก็พุ่งมาหาฉัน
"ว้าย!" ฉันไม่กล้าตี แล้วลูกก็ตกลงพื้น
"ทำไมเธอไม่ตีล่ะ!"
"ก็มันกลัวนิ"
"กล้าหน่อยสิ!"
แล้วฉันก็ตีกับเขา 4-5 รอบ คลาวนี้ฉันตีก่อนบ้าง ฉันโยนลูกขึ้นไปบนฟ้าแต่โยนไกลไปหน่อยฉันรีบวิ่งไปหาลูก แล้วฉันก็สะดุด
"ว้าย!" จะล้มแล้ว! แล้วเขาก็รีบวิ่งมาหาฉัน เขารับฉันไว้ได้! แต่ตอนนี้หน้าเราใกล้กันมาก ห่างกันไม่ถึงเซน! (ว้าย~) ฉันพลักตัวออกทันที หน้าแดงแล้ว~ เขาก็เหมือนกัน
"ข..ขอพักก่อน ฉ..ฉันเหนือยแล้ว" หน้าแดงแล้ว~!!!
"อือ..."
แล้วฉันก็เย็นกับเขาจนเย็น ก่อนกลับบ้านเราไปพักกันข้างลำธาร ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังตกดิน ทำให้ท้องฟ้ามีสีสวยมาก ที่เรียกว่า ทะ วาย ไลท์ บรรยากาศก็เย็นสบาย...
"นี่.."
"ฮือ??"
"ฉัน..รักเธอนะ -//-"
ฮารุ...???
"ฉัน..." พูดไม่ออก "ก..ก็...ก็รัก..ฮารุ...นะ -//-" พูดไปแล้ว!? ว้าย!! จะเป็นลม
"ยูกิ??..." แล้วเขาก็ยิ้ม
"ลองอีกรอบไหมล่ะ...จูบน่ะ..."
"อ..เอ๋???"
แล้วเขาก็หน้ามาใกล้ฉัน.. ท..ทำไงดี ทำไงดี!? ริมฝีปากของเขา กระทบกับปากของฉัน.. (จะเป็นลมแล้ว!!) อุ่น...อุ่นจัง เข้าใจแล้วล่ะ รักน่ะ รัก..เป็นแบบนี้เองสินะ มีความสุขที่สุด ไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย...
แล้วจู่ๆ ก็มีแสงสว่างส่องออกมาจากตัวของฉัน แล้วตัวของฉันก็ค่อยๆลอยขึ้น ฉันตกใจมาก เขาก็ตกใจเหมือนกัน แล้วจากนั้นแสงก็ค่อยๆดับลง ตัวของฉันก็ค่อยๆลอยต่ำลงจนถึงพื้น พอมาดูอีกที่..ฉันก็เห็นว่า ปีกและเวตมนย์ของฉันได้กลับมาแล้ว ฉันดีใจมากๆ รู้สึกว่าคิวปิดที่เข้ามาคุยกับเทพตอนนั้นก็คงจะพูดเรื่องนี้ แล้วฉันก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟัง
"ไม่เป็นไรหรอก.." เขายิ้ม
"จ..จริงเหรอ!? รักฮารุที่สุดเลย!"
แล้วเรื่องทุกอย่างก็กลับดีขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ตอนนี้ฉันสามารถลงมาโลกมนุษย์ได้แล้วแต่แค่อย่างให้มนุษย์เห็นปีกและเวทมนย์เท่านั้นแหละ
ถ้าเพราะรัก...อะไรก็เกินขึ้นได้นะ...ไม่ว่าจะเป็นปฏิหาร หรืออะไรทั้งสิน ถ้ารักและตั้งใจจริง..มันจะสมหวังได้...
ฉันน่ะ...รักฮารุที่สุดเลย
.
.
.
จบ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
