หัวใจอันธพาล...

กรุงเทพฯ

โหย อากาศที่กรุงเทพฯร้อนชิบ! ถามจริงจะร้อนไปจนถึงชาติไหนวะ! แต่ก็แค่นั้นแหละยังไงมันก็ไม่มีทางร้อนน้อยลงได้หรอก ผมล่ะเซ็ง...

ผมชื่อโฟว์เอส ตอนนี้กำลังรอคุณแฟนที่ร้านคอฟฟี่แฮปปี้อยู่ครับ^_^ ถ้าถามว่าแฟนผมสวยไหม?ผมตอบได้ทันทีเลยละครับว่าสวยมากกกกก แถมยังรักมากด้วยนะเออ

"โฟว์เอส..."เสียงดังมาจากข้างหลัง ทำให้ผมยิ้มร่า ผมหันไปหาดัชมิลล์แฟนผมแต่ก็ต้องหุบยิ้มลงทันทีเพราะข้างกายเธอ...มีผู้ชายหน้าตาดี แถมยังโอบเอวทำทีเป็นเจ้าข้าวเจ้าของดัชมิลล์ นี่มันหมายความว่ายังไง?

"มิลล์ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกโฟว์เอส...คือว่า..."อ๋อ อย่างนี้เองสินะ

"อืม ไม่เป็นไรหรอก"ผมบอกและพยายามฝืนยิ้มให้ทั้งที่หัวใจผมเจ็บเจียนตายอยู่แล้ว

"มิลล์ขอบคุณสำหรับเรื่องหลายเรื่องที่โฟว์เอสเคยทำให้มิลล์นะ แต่...ลาก่อน"เธอไม่รีรอที่จะเอาคำตอบจากผม เดินออกจากร้านไปและจับมือคนรักไปด้วย เฮ้อ!นี่ผมอกหักแล้วสินะ รู้สึกไม่ดีเลย ไปดริ๊งค์ดีกว่า 

ผับ JS

เอิ้ก ตอนนี้ผมดื่มไปหลายแก้วแล้ว แต่ทำไมยังลืมดัชมิลล์ไม่ได้สักที ไหนคนเขาบอกว่าเหล้าช่วยทำให้ลืมเรื่องเศร้าใจได้ไง! ผมดื่มไปหลายแก้วแล้วนะ ลืมให้หมดเลยนะเว้ยไอ้โฟว์เอส!!

แต่ขณะนั้นเอง!ผมก็เห็นร่างบางของคนๆหนึ่งซึ่งสวยเตะตาผมเข้าอย่างจัง เธอคนนั้นกำลังมองค็อกเทลในมืออย่างเซ็งๆ สงสัยคงจะไม่มีเพื่อนมานั่งดื่มด้วยมั้ง? ไม่ทันคิดร่างของผมก็มาหยุดตรงที่โต๊ะของเธอ

เธอผงะเล็กน้อยและเงยหน้าขึ้นมามองผมทำให้ผมเห็นหน้าเธอชัดๆ

แต่พระเจ้าครับ...ช่วยบอกผมทีเถอะ!

ว่านี่มันคน...หรือว่า...นางฟ้า!!!