ปีศาจ เลือด ความทรงจำ

"ที่นี่ที่ไหน ทำไมฉันถึงมาอยู่นี่ ปะปวดหัวจัง"ยูมะพูดขึ้นพร้อมกับลืมตาขึ้น แล้วยกมือขวาของตัวเองขึ้น ก็พบว่าตนเองถูกล่ามไว้กับเตียงทั้งแขนซ้ายและแขนขวารวมทั้งขาทั้งสองข้างอีกด้วย

"อะไรกันน่ะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่"ยูมะมองไปรอบๆด้วยความหวาดกลัว

"ฟื้นแล้วเหรอ"เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นแล้วค่อยๆโผล่ออก 

"ไม่จริง คุณริวจิงั้นเหรอ"ยูมะพูดขึ้นด้วยความตกใจ

แต่ไม่ทันที่จะพูดอะไรริวจิก็ใช้มีดแทงเข้าที่หน้าอกของยูมะ 

"อัก...ทะ...ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะ"ยูมะกะอักเลือดก่อนจะพูด   แล้วแผลที่ริวจิแทงก็กลับประสานกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ทำไมกัน หรือว่าเธอจะถูกยัยนั้นกลืนกินไปแล้ว"ริวจิพูดด้วยสีหน้าตกใจ

"พะ...พูดเรื่องอะไรน่ะ"ยูมะถามด้วยความสงสัย

"(แต่คงไม่ใช่หรอก เพราะ ถ้าใช้คงถูกฆ่าไปแล้ว)"ริวจิลองคิดดู

"งั้นคนที่ฆ่าคุณชินอิจิ คือ คุณสินะคะ"ยูมะพูดด้วยความหวาดกลัว

"ถ้าใช้แล้วจะทำไม ยังไงเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วนิ แล้วก็..จริงๆแล้วฉันไม่ใช่สุดยอดนักเรียนพ่อบ้านหรอกนะ ฉันน่ะเป็นสุดยอดนักเรียนนักฆ่าต่างหาก แถมยังสามารถฆ่าคน5คนได้ภายใน40นาทีด้วยตัวคนเดียวอีกด้วยนะ ฉันจะฆ่าพวกนั้นก่อนที่ศพของเธอจะเน่าเอง แล้วก็ถ้าได้พรจากพวกนั้นมาเมื่อไร ฉันจะใช้มันชุบชีวิตเธอขึ้นมาเองตกลงนะ"ริวจิพูดแล้วแสยะยิ้มแล้วลูบหัวยูมะ

"ไม่เอาถึงคุณจะชุบชีวิตฉันขึ้นมาใหม่ก็ไม่เอา ถ้าให้ฉันรอดโดยที่ไม่มีทุกคนล่ะก็...ฉันยอมตายดีกว่า ถึงคุณจะฆ่าแล้วชุบชีวิตฉันขึ้นมาอีกกี่รอบฉันก็จะเกียจคุณ จะจดจำไว้ตลอดเลย ว่าคุณน่ะเห็นแก่ตัว คุณ....น่ะ มันแย่ที่สุด"

ฉึก!!! ริวจิเข้าไปกอดยูมะพร้อมกับใช่มีดของตัวเองแทงไปที่ท้องของยูมะ

"อัก..."ยูมะกะอักเลือดอีกครั้ง

ฉึกๆๆๆๆ เสียงมีดนั้นดังขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

"ถึงแม้ว่า เธอจะรักษาตัวเองได้ แต่ถ้าหากฉันแทงเธอไปเรื่อยๆ อีกไม่นานเธอก็จะเสียเลือดจนตายไปเองนั้นแหละ"ริวจิพูดพร้อมกับแสยะยิ้ม

"อัก....ขอ...ร้อง.....ล่ะ...ใคร...ก็...ได้...ช่วย...ด้วย"ยูมะพูดอย่างอยากลำบากพร้อมกับเลือดที่ไหลนองเต็มพื้น

เผล้ง!!เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกับเศษกระจกที่แตกออกมา แล้วโซ่ที่ล้ามยูมะไว้อยู่ก็ขาดจนหมด เธอยื่นขึ้นทั้งที่เลือดยังคงไหลออกมาจากร่างกาย  แล้วเธอก็หัวเราะออกมาราวกับว่ามีบางสิ่งอยู่ในร่างกายของเธอ แล้วเธอก็หยิบค้อนที่ว่งอยู่บนโต๊ะในห้องของริวจิ(ทั้งๆที่ค้อนนั้นมันไม่ควรจะมีอยู่ในห้องนี) แล้วเธอก็ใช้ค้อนที่เอถือตีเขาไปทึหัวของริวจิ แล้วรวจิก็หลับไป แล้วเธอก็หัวเราะด้วยเสีงที่หนากลัวและดังกว่าเดิม