รักกันไหมนายเย็นชา Nil Pet foil

 "นายไร้มารยาท" "ยัยเห็นเเก่เงิน"                                                                         อึงๆๆๆๆเล่นเอาทั้งห้องหันมาเลยโอ๊ยตายๆๆๆเเน่ๆเลยเเต่ก็ได้สงบศึกด้วยดีเมื่อครูบอกให้ฉันนั้งลงเเต่หมอนี่ก่เรียนเก่งเเหะตอบได้ทุกคำถามเลยกเ่อะ ทั้ง หล่อ รวย เก่ง เเต่เสียที่ปากอะน่าเสียดายหลังจากเรียนเสร็จฉันก่รีบเก้บของทุกอย่างลงกระเป๋าเเล้วเหลือกไปเห็นเงินที่มันตกอยู่ที่พื้นโตะของ ซามาดะ ฉันก่เเลยหยิบขึ้นมา                                                                  "นี่เธอ"                                                                                                     จะหยิบเเล้วเเต่ต้องหยุดเพราะเสียนคนเเถวนี้เรียก                                                        "อะไร"  "เธอนั้นเเหะอะไรจะขอก่ขอดีๆสิไม่ต้องขโมย" อะไรอะขโมยอะไร?                       "ฉันยังไม่ได้ขโมยอะไรเลยอย่ามากล่าวหากันสิ" จริๆนะยังไม่ได้ทำเลย                                "ก่เห้นๆว่าเธอกำลังขโมยเงินของฉัน "เงิน? อ๋อเงินนั้นนะหรอ                                       "ฉันไม่ได้ขโมยฉันเห็นมันตกเลยเก็บให้ต้องขอคุณสิ"   "ขอคุณขโมยนี่นะถ้าฉันไม่มาเธอก่คงเก็บไปเเล้วจริงไหม" ทำท่ากวน teen จังเลยอะ                                                             "ไม่ฉันเเค่เก็บให้" "ฉันก่ไม่ได้ว่าถ้าจะเอาก่เอาไปสงสัยคงจะจนมากถึงขนานขโมย หึ ฉันให้ถือว่าทำทาน รับไปสิ" อย่าพึ้งไหลอย่าพึงไหลนํ้าตาจ๋าทำไมต้องไหลด้วย                               "เอาไปเลยฉันไม่อยากได้" วิ่งๆๆๆๆๆๆโอ๊ยนํ้าตาจะไหลทำไมหาที่สงบๆนั่งดีกว่าใต้ไม้หลังโรงเรียนสงบสุดไม่ว่าเปล่าวิ่งถึงสัยที่เย็นจังถ้าจะนอนคงไม่เป็นไรมั้งทำไม่ต้องทำอยางนี้ด้วย"ทำไมต้องว่าด้วยเหมือนกับฉันเ็นขอทานฮื่อๆทำไมฮืๆ"เเล้วโลกก่มืดตึบมือนฉันปิดเปลือกตาเเล้วเข้าสู้หวงราตรี ตาตรีสวัสโลกเเห่งความสว่าง                                                                                 มาซาดะ                                                                        ทุกคนว่าผมผิกหรือเปล่าไม่นะผมเเค่พูดความจริงเเต่เมื่อกี่เธอเหมือนจะร้องเลยเห็นขอบตาเเดงๆเเต่ที่จริงเเเล้วผมไม่เคยทำใครร้องให้เลยเพราะมีเเต่คนเข้าหาผมไม่เคยมใคนอวดเก่งเเละไม่หลงเสน่ห์ของผมยกเว้นเธอเเต่ที่จริงเเล้วเมื่อผมเย็นนํ้าตาของเธอเล้วใจผมหล่นวูบเจ้บเเปบๆเหมือนกับคนร้องให้เลยที่จริงเเล้วผมจะตามเธอไปเเต่ก่ไม่ทั้งเเล้วเธอตัวเล็กวิ่งเร็วผมเลยตามไม่ทั้งไม่ใช่ว่าผมอ้วนนะเเต่เธอตัวเท่าฝาหอยวิ่งเร็วมากเเต่ผมรุ้ว่าเธอวิ่งไปหลังโรงเรียนที่จริงผมก่ไม่อยากไปหรอกนะ~~~ก่ได้ๆเเค่อยากไปดูเฉยๆว่าไม่เป็นไรก่กับเผื่อว่าโกธรเเล้วเธอฆ่าตัวตายละผมก่ติดคุกสิผมเดินมาได้ใกลพอสมควรเเล้วเห็นใครไม่รู้นั้งอยู่ใต้ต้นไม่คิดว่าน่าจะเป้นเธอเเน่ๆ                                                                                              "เธอๆ"  ลอกสะกิจดูหน่อย "หลับหรอนี่ๆมืดเเล้ว"ทำไมไม่ตื่นวะหรือว่าเป็นลม                    "นี่เธออย่ามาเเกล้งฉันนะนี่เธอๆโธ่เอ้ยคนไรวะร้องให้จนเป็นลม"จะทำไงดีละคราวนี้               "นี่ เดี๋ยว"ผมเหลือกไปเห็นคราบนํ้าตาเต็มหน้าเธอเลยเเต่เวลาหลับสวยจังไม่ๆๆๆๆเด็ดขาด      "นี่ถ้าไม่ตื่นฉันจะเอานํ้าสาดเธอนะ" "1 2 3" ซ่า~~"อะ โอะ อะ"เสียงสำลักนํ้าดังมาจากร่างเล็กสงสัยตื่นเเล้ว"หนาวๆช่วยด้วยๆๆโธ่เว้ยเป็นหนักกว่าเดิมอีก"                                   เเล้วฉันจะทำยังไงเดียทิ้งว่าก่ไม่ดี"เเต่ดูเหมือนว่าจะไม่สบายด้วยรู้งี้ไม่น่าเอานนั้ารดเลยโอ๊ยเวรเอ้ยเวรกรรมเเล้วจะทำไงเนี้ยยัยบ้าสลบหรือยังเนี้ย"ตื่นๆๆก่อนดิยัยบ้ายัยบ๊องเอ้ยยัยเฮ้ยทำไงดีวะ