ก็ได้!...กูยอมมึง [Yaoi]

เวลา 07:45 น.

"ไอ้เวอร์กูอยากไปห้างงงงง"ผมนอนกลิ้งไปมาบนเตียงด้วยความเบื่อ ก็มันไม่มีอะไรให้ทำจริงๆนี่

"ไปทำไม"มันถามผมด้วยเสียงเรียบโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากจอคอมเลย

"ก็กูเบื่ออ่าาาาา"ผมเดินไปหามันก่อนที่จะเขย่าตัวมันจนมันเอนไปมาตามแรงเขย่า

"กูไม่ว่าง กูทำงานอยู่ไม่เห็นเหรอ อย่าเพิ่งมากวนดิวะ"มันปัดมือผมอย่างรำคาญก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาทำงานในคอมมันจนไม่สนใจผม เออ!ก็ได้!!อยากเมินกูเองนะไอ้เวอร์!!

ณ ห้างสรรพสินค้า

ถ้าไอ้เวอร์มาด้วยก็คงดี.....เฮ้ย!นี่เราจะไปนึกถึงมันทำไมเนี่ย มันไม่สนใจเราก่อนนะเราจะไปสนใจมันทำไมล่ะ คนแบบนี้แทททูไม่ง้อ!

ผมเดินเล่นในห้างสักพักก็รู้สึกเริ่มหิว ก็แหงล่ะยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่หน่า

"อ๊ะ!ขอโทษครับ"ผมก้มหัวเล็กน้อยเชิงขอโทษให้อีกคนที่ชนกัน

"แทททู...หรอ?"เสียงทุ้มต่ำเรียกชื่อผมก่อนที่จะจับข้อมือผมไว้

ผมเงยหน้ามองอีกคนช้าๆก่อนที่จะต้องตกใจเมื่อเห็นหน้าอีกคน

"คิง......ใช่ไหม?"ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจที่เจอเพื่อนสมัยเด็กที่ไม่ได้เจอกันนาน คงราวๆ 5 ปีสินะ....

"แทททูจริงๆด้วย!?....ป...เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม แล้ว...แล้ว..."มันถามผมอย่างรีบร้อนจนแทบจะพูดไม่รุ้เรื่อง

"ใจเย็นๆค่อยๆถามกูก็ได้ ไปนั่งตรงนั้นก่อนเหอะ"ผมชี้ไปที่โต๊ะกินข้าวของศูนย์อาหารเพื่อที่จะได้คุยกันสะดวกขึ้น

"มึงสบายดีไหม?"มันถามพร้อมกับมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง ยังไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลยนะไอ้บ้านี่....

"สบายดีแล้วมึงอ่ะ"ผมถามกลับแล้วยิ้มเหมือนสมัยที่ผมกับมันอยู่ด้วยกัน

"ก็ดีนะ แล้วที่บ้านมึงเป็นไงบ้างล่ะ ได้ข่าวว่ามึงเข้าเรียนที่โรงเรียนอะไรนะ......."มันทำหน้านึกชื่อโรงเรียนชื่อผมเรียนอยู่ ตอนมันนึกหน้ามันโคตรฮาเลย

"ฮ่าๆๆๆ ย...หยุดทำหน้าแบบนั้นเถอะ กูฮาว่ะ"ผมหัวเราะลั่นเมื่อมันทำหน้าให้ตลกกว่าเดิม ปกติมันก็ชอบทำให้ผมมีรอยยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กับมันนั่นแหละนะ

"ฮ่าๆๆๆ แล้วมึงกินอะไรยังล่ะ? เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"มันพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างสดใส เพราะงี้แหละตอนเด็กๆผมถึงได้แอบชอบมันจนวินาทีสุดท้ายที่ได้พบกัน......แต่ตอนนี้ก็มาเจอกันแล้วนี่เนอะ

"ยังเลยกำลังหิวพอดี เลี้ยงผมหน่อยคุณพ่อ~"ผมแกล้งอ้อนมันกลับก่อนที่จะลากคอมันไปสั่งข้าวมากินด้วยกัน

ผ่านไปสักพักก็เริ่มเข้าเวลาเที่ยงกว่าๆ ในห้างก็เริ่มมีคนเยอะหนาตาเพราะอากาศร้อน แต่ผมกับมันก็ไม่มีท่าทีว่าจะกลับบ้านแต่อย่างใด

"แททไปเดินเล่นกันเหอะ"มันจับข้อมือผมแล้วลากไปเดินเที่ยวกับมัน มันพาผมแวะร้านนู่นนี่ซะทั่ว ส่วนมากเป็นของสะสมและของประดับน่ารักๆ แถมมันยังซื้อพวงกุญแจรูปแมวให้ผมอีกด้วย รู้สึกว่ามันจะใจดีมากกว่าตอนเด็กอีกนะ กลับมาจากฝรั่งเศษดูดีขึ้นเยอะเลยแหะ......เฮ้ย!?นี่เราคิดอะไรเนี่ยยย เพื่อนนะเว้ยเพื่อน

"แทท.......แทท!"

"ห๊ะ!!"ผมขานรับมันเสียงดังด้วยความตกใจก่อนที่มันจะเอานิ้วชี้แนบปากแล้วส่งเสียงชู่ว เพื่อเตือนให้ผมเบาเสียง ท่าทางแบบนี้มันดูดีแปลกๆแหะ.....

"แททมึงเป็นไรวะ หน้าแดงๆนะ ไม่สบายอ่อ?"มันเอามือมาทาบลงที่หน้าผากของผมเบาๆก่อนที่จะยื่นหน้าเขามาใกล้ๆเพื่อสำรวจอาการ

"ทำอะไรของมึงเนี่ย นี่มันในห้างนะเว้ย..."ผมพูดเสียงเบาเพื่อให้มันกับผมรู้กันแค่สองคน

"ก็มึงดูหน้าแดงๆ กูนึกว่าเป็นไข้อ่ะ กูเป็นห่วงมึงนะเนี่ย"มันพูดอย่างน้อยใจก่อนที่จะเบ้ปากเหมือนเด็ก

"เออๆกูขอบใจที่ห่วงแต่กูไม่ได้เป็นไร กูแค่ร้อน..............ล่ะมั้ง"ผมพูดประโยคหลังให้เบาที่สุดก่อนที่จะหน้าแดงอีกครั้งเมื่อมันมองเหมือนรู้ว่าผมกำลังหน้าแดงเพราะอะไร ไอ้นี่หนิ ทางอื่นมีให้มองไม่มอง....

"คิง..ก...กูหิวน้ำอ่ะ ไปซื้อน้ำกัน"ผมลากมันไปซื้อน้ำปั่นมากินเพื่อแก้สถานการณ์ และมันก็ได้ผล หลังจากซื้อน้ำเสร็จผมก็ชวนมันไปนั่งพักที่เก้าอี้ติดกระจกร้านเบเกอร์รี่ คนแถวนั้นแทบจะไม่มีเลยพอพักตาได้บ้าง

"แททกูมีอะไรจะบอก......"มันพูดขึ้นก่อนที่จะก้มหน้าปกปิดสีหน้าของมัน มันจะบอกอะไร......

"มีอะไร?"ผมดูดน้ำปั่นมองมันอย่างไม่ละสายตาด้วยความสนใจ

"คือกู.......................กูปวดท้องว่ะ"

"หะ....."ผมมองหน้ามันแบบงงๆก่อนที่จะถามมันกลับ

"แล้วจะบอกกูเพื่อ...?"

"กูล้อเล่นๆ จริงแล้วที่กูจะบอกคือ........."มันก้มหน้าอีกครั้งแล้วทำสีหน้าเครียดแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่

"คือ.......?"

"กูชอบมึง...........ชอบตั้งแต่ 5 ปีก่อนที่กูจะไปฝรั่งเศษอีก......"มันก้มหน้าปกปิดหน้าที่แดงจางๆของมัน

"กูชอบมึงมาก.....แต่ก็ไม่กล้าบอก และก็บอกไม่ได้...เพราะกูโดนบังคับให้เรียนต่อ เลยคิดว่าถ้าผูกสัมพันธ์เอาไว้กับมึงจะทำให้มึงเหงา....มึงเจ็บ.....กูเลยไม่ได้บอกไป..."งั้นหรอ....บ้าจริงๆ ทั้งๆที่ตอนนั้นก็รู้สึกเหมือนกันแท้ๆเลย......ทำไมดันมาเจอกันเอาตอนนี้นะ........มาบอกกูตอนนี้ทำไม...มาบอกตอนที่...

ตอนที่กูมีอะไรกับไอ้เวอร์ไปแล้ว..............