เห้ย!!!...กูอยากได้มึงเป็นผัวมีปัญหาม้ะ!!!

          "ช่วยด้วยครับ!!!...ไอ้โจรบ้าเอากระเป๋าคืนมานะ...ไอ้หนวดปลามมึกปิ้ง...อ๊ากกกกก"เสียงดังมาจากด้านนอกร้านขายสัตว์เลี้ยงทำเอาเอาลูกค้าในร้านหรือคนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็หันมามองให้ความสนใจ

แต่ก็ไม่มีใครวิ่งเข้ามาช่วยเลยสักคน ซึ่งสองหนุ่มคู่รักที่กำลังยืนดูหมาในกรงอยู่ หันไปสนใจ

ต้นเสียงนอกร้าน

ชายหนุ่มร่างบางเรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาวซีด ร้องขอความช่วยเหลือจากคนรอบข้าง แต่ก็ไร้การช่วยเหลือของคนรอบข้าง ที่บางคนยืนมุงดู

โจนคนนึงที่มีหนวดเครายาวดั่งซานต้า(แต่สีดำ-_-)

สวมแว่นดำ ใส่สูทดูดีราคาแพงกำลังแย่งฉุดกระเป๋าจากหนุ่มร่างบางไปมา

"พี่เครส...ช่วยเขาหน่อยสิครับ...เขากำลังเดือดร้อน"ร่างบางรีบบอกคนรัก พร้อมเขย่าแขนล่ำสันของคนรัก

"ครับ..."เครสเมื่อตั้งสติได้ก็รีบวิ่งไปซัดที่แก้มของโจรจนล้มไปกองกับพื้น

โจรดูท่าจะโมโหเมื่อมีเลือดออกที่ริมฝีปากข้างขวา แต่เมื่อโจรหันขึ้นมามองบุคคลที่(กล้าดี)ต่อยหน้าของตน แต่พอเห็นก็รีบวิ่งเผ่นไปอีกด้าน

"น้องครับ...เป็นอะไรหรือเปล่า???"ชายหนุ่มรีบถามอาการของหนุ่มร่างบางตรงหน้า

"ขอบคุณครับ...ขอบคุณจริงๆ...ถ้าไม่ได้พี่ผมคงแย่"ร่างบางพูดเอ่ยขอบคุณร่างสูง พลางใช้มือทั้งสองข้างจับไปที่มือหนาเพื่อเป็นการขอบคุณ

"ไม่เป็น...เฮ้ย!!!...น้อง!!!..."ร่างสูงรีบคว้าตัวร่างบางเอาไว้เพื่อไม่ให้กระแทกพื้น ร่างบางตอนนี้จึงซบอยูที่อกกว้างแสนอบอุ่นที่พร้อมปกป้องคนที่รักได้อย่างเสมอ ร่างบางเป็นลมล้มพับไปที่อกของชายหนุ่ม

(บันทึกพิเศษ : เครส)

เฟย์วิ่งเข้ามาหลังจากสถานะการณ์ปลอดภัย เครสไม่ให้ออกจากร้านจนกว่าจะปลอดภัย

"พี่เครส...ผมว่าพาเขาไปคลินิกเถอะครับ...หน้าซีดแล้ว"เฟย์บอกกับผม ผมเปลยตาจับจ้องมองไปที่ร่างบางที่สลบอยู่ในอ้อมกอดของผม ใช่หน้าซีดมากๆ แต่มองดีๆเหมือนสีผิวแท้ของเจ้าตัวซะมากกว่า ผมมองสำรวจความสวยอย่างเพลินตา

"อืม...เฟย์ช่วยขับรถให้พี่ที"ผมโยนกุญแจรถยนต์ไปให้เฟย์ ก่อนจะจัดการช้อนตัวอุ้มคนในอ้อมแขนและเดินไปที่รถ โดยมีเฟย์ปลดล็อกให้

ผมอุ้มน้องไปที่เบาะหลัง วางน้องลงในท่านั่งโดยมีผมขึ้นไปนั่งด้วยน้องนอนพิงไหล่ของผม ส่วยเฟย์ก็มีหน้าที่ขับรถวนหาคลินิกที่เปิด

"พี่ผม~...รักพี่~...เลิกกับเขาเถอะนะครับ~...ผมขอร้อง...ผม...ฮึก...ผม...ผมเจ็บ"ร่างบางละเมอออกมาพร้อมกอดแขนชายหนุ่มแน่น หยาดน้ำตาหยดไหลออกมา  ชายหนุ่มใช้นิ้วโป้ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาจนหมด

"น้องอย่างเพิ่งเป็นไรนะ...เดี๋ยวก็ถึงมือหมอเเล้ว"ผมให้กำลังน้อง พลางลูบหลัง

(จบบันทึกพิเศษ : เครส)

กริยาทั้งหมด อยู่ในสายของคนขับเสมอ หัวใจของร่างบางเหมือนเจ็บแปลบๆเมื่อเห็นร่างสูงให้ความสำคัญ ความเป็นห่วงกับบุคคลในอ้อมแขนมากกว่าตนเอง

(บัมทึกพิเศษ : สาม)

เชี่ยยยยย!!!!.....แล้วไงตะคิวแด๊กขาตรูววววว!!!!

แม่งเอ้ย...มาได้ถูกเวลานะมึง มาเวลาที่กูกำลังแอ๊กติ้งตอแหลอยู่ซะด้วย...

ทำไงดี...ทำไงดี...มันซีดที่ขาใหญ่แล้ว...โอ๊ยเจ็บว้อยยย!!!

อ้า!!!...รู้แล้ว

"ฮึกกกก...จะ...เจ็บขา...เจ็บ..."ผมร้องออกไปด้วยเสียงอันแสนทรมาน(แบบแอ็กติ้งล้วนๆ)

"สงสัยจะเป็นตะคิวน่ะครับ...พี่เครสนวดที่ขาให้หน่อยนะครับ..."เฟย์พูดอย่างดูออก

มันใช้มือหนามาบีบนวดที่ขาของผม อ้ามันช่วยได้ขึ้นเยอะเลย แต๊งกิ้วครับ...ดาริ้ง

คลินิก xxx

"เอ่อ...พี่เครสครับผมต้องกลับแล้ว...คุณแม่โทรตามแล้วน่ะครับ..."เฟย์พูดบอก ขณะที่นั่งรอหมอตรวจอาการคนไข้อยู่

"ให้พี่ไปส่ง..."เครสอาสาดั่งทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เครสถูกตัดบทกระทันหันโดยเฟย์

"อย่าดีกว่าครับ พี่อยู่ดูแลน้องคนนั้นระหว่างที่ติดต่อญาติ เถอะครับ ส่วนผมผมกลับเองได้ เจอกันที่งาน

คืนนี้นะครับ"เฟย์เอ่ยนัด เครสพยักหน้าตกลง ก่อนที่เฟย์จะเดินจากไป

เครสหันมาให้ความสำคัญกับคนไข้ในห้องที่กำลังตรวจอยู่

เครสนั่งรออยู่สักพักจนหมอออกมาเครสจึงได้ลุกไปถามอาการ

"คุณหมอครับคนข้างในอาการเป็นยังไงบ้างครับ"

หมอดูหน้าซีดๆ พร้อมพูดติดๆขัดเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง

"อะ...เอ่อ...คนไข้..."คุณหมอพูดติดๆขัด ตัวสั่นกลัว

"ผมไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ...แค่ไม่สบายนิดหน่อยเลยหมดแรงไปน่ะครับ จริงมั้ยครับหมอ"ร่างบางเดินออกมาจากห้อง

"คะ...ครับ....."หมอตอบเสียงสั่น

"น้องไม่เป็นไร ก็ดีแล้ว...งั้นรักษาดูแลตัวเองให้ดีหน่อยละ พี่กลับก่อนนะ"มันรีบบอกลาผม แต่ไม่มีวันที่ผมจะรอดูโอกาศฟลุ๊คที่จะเข้าใกล้มันหรอก....... ไม่มีทาง!!!

"พี่ผมขอเบอร์หน่อยได้มั้ยครับ ผมอยากตอบแทนพี่ที่ช่วยผมวันนี้อ่ะครับ"ผมขอกันตรงๆอย่างงี้เลย ขี้เกียจเล่นตัว

"ไม่เป็นไร พี่ช่วยเพราะอยากช่วย"มันบอกปฏิเสธ!!!

มึงกล้าดีไงมาปฎิเสธกูว่ะ!!! มึงเป็นครายยยยย!!! คนอย่างกูแทบไม่มีสักครั้งที่จะถูกคนที่ฐานะต่ำกว่าปฏิเสธ นอกจาก แด๊ด มี๊ เฮียหนึ่งเฮียสอง ก็ไม่เคยถูกใครปฏิเสธเลยยยย!!!!

"อย่าปฎิเสธน้ำใจของผมเลยครับ"ผมเลือกที่จะกัดฟันกดอารมณ์พร้อมใช้ไม้อ่อนเข้าลูบ ดีกว่าวิ่งไปเอาบาซูก้ามาไล่เผาขนตูดมันซะให้เกรียม

'กูเห็นว่าเป็นว่าที่ผัวกูใรอนาคตหรอกนะ กูถึงไม่เผาขนตูดมึงเนี่ย'

สามคิดในใจ

"ก็ได้ 083×××××××"มันบอกเบอร์ผม จริงๆมันไม่ได้ยากที่จะสืบหาเบอร์ของมัน แต่ถ้าผมโทรไปมันอาจหาว่าผมโรคจิตก็เป็นได้

เพราะงั้นผมจึงต้องมาขอด้วยตัวเอง ผมเมมเบอร์ไว้ในโทรศัพท์เรียบร้อย

"ขอบคุณครับ(ว่าที่ที่รัก)"