[ FNAF ] Puzzles Long...ago ปริศนา...เมื่อนานมาแล้ว

 

 

Part 3 ปัญหาที่เกิดแล้ว

 

 

 

 

 

     วันนี้ชั้นก็เข้าทำงานที่ร้านพิซซ่า ถึงมันจะแปลก ๆ ก็เถอะ ... ลูกจ้างมันทำอะไรมากไม่ได้อยู่แล้ว --; ตอนนี้ตี 3 กว่า ๆ แล้ว หน้าที่เราก็มีแค่ตรวจเช็คกล้องวงจรปิดทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้วก็ประหยัดแบตไว้แค่นั้นแหละน่าาา

 

 

 

 

     ชั้นแคมไปเรื่อย ๆ ก็เจอ .... บ้าเอ๊ย ! นี่มันรายการหลอกกันเล่นรึไง !! ทำไมพวกมาสคอตถึง ... ขยับได้วะเนี่ย !!!

 

 

 

 

     พวกหุ่นขยับเดินไปเดินมา มาเรื่อย ๆ ไม่เว้นแต่ห้องยามที่ชั้นอยู่ หน้าห้องมีเสียงเดินไปตลอดทาง โชคดีที่พวกมันไม่เปิดประตูเข้ามา

 

 

 

 

     ผ่านไปจนเช้า หลังจากที่พวกหุ่นขยับตอนนั้นชั้นก็ไม่เปิดอะไรอีกเลย พอมาเปิดกล้องดูอีกทีพวกมาสคอตก็กลับไปอยู่ที่เดิม เมื่อคืนชั้นตาฝาดหรือเปล่าเนี่ย O_o เพื่อความแน่ใจชั้นก็เลยไปห้องเก็บเอกสารที่อยู่ข้าง ๆ ห้องผู้จัดการ เพราะจากที่เปิดดูในกล้องเมื่อคืนพวกมันก็เคยเปิดเข้ามาในห้องเอกสารด้วย

 

 

 

 

      " แกร๊ก " ชิบเลย ประตูล็อค ไอ้ห้องเก็บเอกสารนี่มีอะไรดี ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนพวกหุ่นมันเปิดได้เลย ไอ้หุ่นมันรู้วิธีล็อคประตูเรอะ =[]= ! ชั้นหยิบกิ๊บที่ติดอยู่บนหัวมาง้างเป็นเส้นตรงแล้วใช้วิชาสะเดาะกุญแจมารเปิดเข้าไป อุวะฮะฮ่ะฮ่าาาาา

 

 

 

 

     ข้างในก็ไม่มีอะไรแปลก .... แฟ้มสีดำปกติธรรมดา แฟ้มเรียงเป็นแถบ จากที่คุณลุงคนนั้นบอก ร้านนี้มันเปิดมานานแล้ว ของคงจะเยอะเป็นธรรมดา แต่ ... นอกจากของธรรมดาพวกนั้นมันมี   แฟ้ม .. สีน้ำเงินที่ไม่เข้าพวกเลย ชั้นเลยหยิบมันติดมือมาด้วยแล้วล็อคประตูตามเดิม ต้องรีบออกจากที่นี่ก่อนที่จะมีคนมาเจอเพราะร้านเปิดตั้งแต่เช้า ...

 

 

 

 

     พอกลับมาถึงบ้านวินวินก็จัดการอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยแล้วกลับมาสนใจที่แฟ้มต่อ

 

 

 

 

     ' ข้อมูลพนักงาน '

 

 

 

 

     วินวินเปิดแฟ้มมาก็เจอชื่อพนักงานตั้งแต่ปี 200x จนถึงปัจจุบัน เขาไล่ดูจนรู้ว่ายามคนเก่าที่ชื่อ ' ไมค์ ' และ ' เจเรมี่ ' คือยามที่ลาออกไป 2 คนที่คุณลุงพูดถึง วินวินลองโทรหาไมค์และเจเรมี่แล้วลองนัดมาคุยกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง โชคดีที่ทั้งไมค์และเจเรมี่อยู่บ้านที่ไม่ไกลจากย่านนี้เท่าไหร่นัก

 

 

 

 

ร้านกาแฟ

 

 

 

 

     " โทษนะฮะ พี่ไมค์กับพี่เจเรมี่ใช่มั้ยฮะ " วินวินที่เพิ่งมาถึงที่นัดหมายเดินเข้าไปถามผู้ชายสองคนที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะตรงมุมเพื่อเพิ่มความเป็นส่วนตัวสำหรับนั่งกัน 4 คน ชายผมดำหันมาก่อนแล้วผายมือเชื้อเชิญ

 

 

 

 

     " วินวินใช่มั้ย นั่งสิ " คนผมดำยิ้มให้ วินวินยิ้มตอบก่อนที่ผู้ชายอีกคนที่มีผมสีคาราเมลเหลือบทองจะละสายตาออกจากโทรศัพท์

 

 

 

 

     " ชั้น เจเรมี่ " คนผมสีทองยิ้มให้

 

 

 

 

     " พี่ ไมค์ เองนะ " คนผมดำแนะนำตัว

     " ที่น้องบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยเกี่ยวกับร้านพิซซ่าน่ะ ... มีอะไรเหรอ "

 

 

 

 

      " คือตอนนี้ผมทำงานอยู่ที่นั่นน่ะฮะ "

 

 

 

 

     " จริงเหรอ !! ล .. แล้ว .... "

 

 

 

 

     " เงียบก่อนเจ .. นายมีอะไรพูดมาวินวิน พี่รอฟังอยู่ "

 

 

 

 

     " ที่ร้านนั่นพวกมาสคอตมันมีชีวิตใช่มั้ยฮะ .... "

 

 

 

 

     " มาขนาดนี้คงไม่ต้องปิดบังแล้วละมั้ง ... ใช่ พวกมันมีชีวิต แล้วก็มีหัวใจเหมือนพวกเราทุกคน "

 

 

 

 

     " เมื่อสิบปีก่อนมีเด็กตายที่นั่น .... ถูกต้องใช่มั้ยฮะ "

 

 

 

 

     " อื้ม จากหุ่นจิ้งจอกน่ะ .... " ไมค์พูดแล้วเยื้องไปมองเจเรมี่ที่เป็นคนอ่อนไหวกว่าเขามากนัก เวลาผ่านไป 2-3 ปีไม่ทำให้เจเรมี่หยุดคิดถึงคนที่รักเขาได้เลย แม้แต่ตอนนี้ที่เจเรมี่ก็เริ่มมีน้ำตาคลอ