[100%] ฉันนี่แหละนางเอก~ //-

       ♫▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬­­­▬▬▬▬▬▬▬▬­­­­­­­­­▬▬▬♫ ­

                                    Chapter 3 : นักบาสผู้โด่งดัง!

       ♫▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬­­­▬▬▬▬▬▬▬▬­­­­­­­­­▬▬▬♫

    RAKUZAN SCHOOL 

 : หลังเลิกเรียน :

 "ฟ้าใส~!"

 ฉันวิ่งไปกระโดดกอดคอสาวน้อยหน้าใสเธอมีชื่อว่า 'ฟ้าใส' เพื่อนรักของฉันเอง~ เธอเป็นผู้หญิงที่มี  จิตใจดีและน่ารักมากๆ~ เวลาฉันเศร้าอะไรหรือเวลาที่ฉันทะเลาะกับปะป๊าฉันมักจะมาหาเธอ -^-  ไม่ว่าอะไรฉันก็คงมาหาเธอตลอดเวลา~ จนบางทีฉันคิดว่ามันอาจจะรบกวนและทำให้เธอรำคาญ  เป็นบางครั้งนะ~ แต่ไม่เป็นไรหรอกก็เธอเป็นเพื่อนรักฉันนี่เนอะ~ 

 "เอ๋?...เอ็มเอ็มซังงั้นเหรอ ^^"

 เธอหันมามองฉันด้วยสายตาน่ารักอีกแล้ว ><

 "อื้อ! วันนี้ชั้นเจอคนดังตอนพักเที่ยงที่โรงอาหารด้วยล่ะ~" 

  ฉันทำหน้าตื่นเต้นสุดๆ เมื่อนึกถึงตอนเที่ยง~! ฉันได้พบกับอาคาชิ เซย์จูโร่เขาเป็นรุ่นพี่ฉัน 2 ปีล่ะ~  แถมยังเป็นกัปตันหัวหน้าทีมบาสที่มีเนตรมองเห็นอนาคตและมันคือความสามารถพิเศษของเขาและ  ฉันเองก็ติดตามการเล่นบาสของเขามาตั้งแต่ตอนที่ฉันเข้ามาโรงเรียนนี้เรื่อยๆ จนกระทั่งไม่คิดว่าจะ  ได้มาเจอเขาตัวจริงที่นี่นะตรงนั้นตรงที่มีซูชิ!! =w= (ซูชิงั้นเหรอ -_-^^^)

 "คนดัง?...ใครงั้นเหรอจ๊ะ?" 

 ฟ้าใสทำท่าสงสัยปนใบหน้าใสๆแสนน่ารักของเธอ กรี๊ดดดด >.<

 "อาคาชิ เซย์จูโร่ไง~! ><" 

 ฉันกระโดดไปมาด้วยความตื่นเต้นสุดๆ หยั่งกับได้รถจากอิชิตันแต่ไม่สิมันต้องดีใจจนได้ทอง 10 ล้านไปด้วยเลยเป็นไง~ (หนัก -__-)

 "อ๋อ~ กัปตีนทีมบาสสิน้า~"

 "อิจฉาชั้นใช่มั้ยล่ะ~ >.<"

 "ไม่หรอกจ้ะ..ชั้นว่าทุกคนก็ต้องเจอเขานะเพราะเขามักจะมาที่โรงอาหารเป็นประจำน่ะ~"

 แป้กก =[]=! ทุกคนเห็นเขาเป็นประจำงั้นเหรอ! 

 "T^T แสดงว่ามีชั้นคนเดียวที่พึ่งเห็นเขางั้นสินะ~!" 

 ฉันเบะปากอยากจะร้องไห้แต่ฟ้าใสยังคงส่งยิ้มหวานมาให้ชั้น ผู้หญิงอะไรน่ารักสุดๆ =[]=

 "น่า...อย่าเสียใจไปเลยจ้ะ~ ชั้นยังไม่เคยเห็นเขาเลยน้า~"

 เธอคงพูดปลอบฉันแหละ..แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็มีเพื่อนคนนี้แหละที่อยู่ข้างฉันมาตลอด ฮึกก!  T^T 

 "ขอบคุณน้าฟ้าใส~ งั้นชั้นกลับบ้านก่อนล่ะ~! เจอกันน้าบ๊ายบาย~!" 

 ฉันหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายที่หลังก่อนจะโบกมือให้เธอด้วยใบหน้าสดใสเหมือนคนบ้าเหมือนเดิม  แถมยังเตี้ยอีกต่างหาก ._. (ดราม่าทุกเวลา = =)

 "เช่นกันจ้ะ~ เจอกันพรุ่งนี้น้า~"

   ฟ้าใสโบกมือให้ฉันก่อนที่ฉันจะวิ่งออกมาจากห้อง ผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆ(มั้ง)อย่างน้อยก็มีสปีดในการวิ่งนะบอกให้ ._. โดยเฉพาะเวลาฉันแหกกฎในโรงเรียนน่ะฉันต้องวิ่งหนีครูเป็นประจำและเขาก็วิ่งตามฉันไม่ทันอีกต่างหาก >.< (นั่นใช่เรื่องดีรึเปล่า =_=) ส่วนเรื่องซ่อนหาบอกให้เลยฉันได้เปรียบที่สุดแล้วล่ะ~! ไม่ว่าฉันจะแอบที่ไหนก็ไม่มีใครเห็นเพราะว่าฉันตัวเล็กสุดๆ ตัวเล็กจนไม่มีใครอยากออกมาหาฉันเลย~ ToT ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดี! ช่างมันเถอะวันนี้ฉันจะกลับไปที่บ้านแล้วก็ทำคุกกี้แสนอร่อยทานดีกว่า >.< ยังไงเรื่องทำอาหารฉันก็ไม่เคยแพ้ใครเหมือนกันถึงจะต้องเขย่งตลอดเวลาเลยก็เถอะ T^T... 

                                                                     END CHAPTER 3

                                                                                     นักบาสผู้โด่งดัง!