ดวงใจในสงคราม [Yaoi]

ตั้งแต่เกิดมาข้าก็อาศัยอยู่ในคาร์มาร์มาตลอด ตอนนี้ข้าเข้าสู่วัยหนุ่มแล้ว และใช่ข้าควรจะมีสาวซักคนเพื่อสร้างครอบครัวและมีลูกๆที่น่ารัก แต่ฝันข้ามันสลายตั้งแต่ข้าถูกแต่งตั้งเป็นองครักษ์ขององค์ชายฝาแฝด ใครๆต่างก็อิจฉาข้าที่วันๆข้าทำแค่เพียงดูแลเด็กน้อยทั้งสอง แต่จะมีซักกี่คนที่รู้ว่าข้าน่าสงสารแค่ไหน ไหนจะต้องคอยดูแลอาหารการกิน เครื่องทรงต่างๆขององค์ชาย ทั้งเรื่องเรียน เรื่องจุกจิกและยังสารพัดเรื่องที่ท่านเซเรนสรรหามาแกล้งข้าอีก นี่จะมีวันไหนที่ข้าจะได้อยู่อย่างสงบสุขบ้างมั้ย หรืออย่างน้อยก็แค่วันหยุดพักผ่อนซักวันนึง "ม ..ม..ไม่ใช่นะ แจกันที่แตกนั่นไม่ใช่ฝีมือข้านะ ท่านเซเรนต่างหาก ฮือออออออออ" - บาเทสส์

ณ อาณาจักรคาร์มาร์

ใครๆต่างก็บอกว่าข้าน่ะเป็นสตรีที่โชคดีที่สุดในอาณาจักร ไม่สิในโลกต่างหาก เพราะข้ามีทั้งสวามีที่ทั้งฉลาด มีเสน่ห์ รูปลักษณ์ไร้ที่ติ แถมยังเป็นถึงกษัตริย์แห่งอาณาจักรคาร์มาร์ แล้วยังมีพยานรักเป็นโอรสฝาแฝดน่ารักน่าชังอีก ใช่! แต่ใครจะรู้ล่ะว่าการเป็นทั้งราชินีคอยดูแลอาณาจักร เป็นภรรยาที่ดีคอยดูแลสวามีไม่ให้ขาดตกบกพร่อง และเป็นพระมารดาน่ะมันยากแค่ไหน โดยเฉพาะการที่ข้าต้องออกราชการไปกับสวามีทุกวันและคอยเตือนเค้าเรื่องต่างๆ โดยเฉพาะเรื่องตามใจลูกๆ แล้วยังต้องมาคอยห้ามเจ้าลิงแฝดที่ทุกคนบอกว่าน่ารักน่าชังให้เลิกทะเลาะกันอีก เห้ออออออออ จะมีซักวันไหมที่ข้าจะไม่ต้อง..."เซเรน เอวาน หยุดเขวี้ยงของใส่กันเดี๋ยวนี้นะ ก่อนที่แม่จะโมโหเจ้าทั้งสองไปมากกว่านี้" - ราชินีอลิเซีย

ข้าขึ้นเป็นกษัตริย์ต่อจากบิดาที่สวรรคต ข้าจะต้องรับผิดชอบและแบกรับทุกอย่างของอาณาจักรนี้ นั่นเป็นสิ่งที่บิดาข้าสั่งเสียไว้ แต่ตอนนี้ข้าไม่ต้องการจะบังคับลูกลิงทั้งสองให้เจริญรอยตามกษัตริย์แบบข้า ข้าอยากให้เค้าได้เลือกทางของตนเอง แต่ราชินีของข้าชอบคิดว่าข้าตามใจลูกจนเกินไป มันไม่จริงซักนิด "เซเรน เอวาน ป๊ะป๋าแอบซื้อขนมกับลูกกวาดหวานมาให้พวกเจ้าด้วยนะ แล้วอย่าไปบอกมารดาเจ้าล่ะ ไม่งั้นป๊ะป๋าโดนแน่" - ราชาเรดมอนด์

"เกิดก่อนแค่ไม่กี่นาทีก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะเก่งกว่าข้าไปซะทุกเรื่องหรอกนะ" ประโยคที่ข้ามักจะได้ยินเสมอเวลาเจ้าผมดำที่มีใบหน้าเหมือนข้านั่นพ่ายแพ้ข้า ทั้งเรื่องเรียน วาดรูป เล่นดนตรี ร้องเพลง หรือจริงๆแล้วก็อาจจะทุกเรื่อง เว้นก็แต่เรื่องกินที่เจ้านั่นไม่น่าจะแพ้ใคร แต่ข้าไม่สนใจประโยคตัดพ้อพวกนั้นหรอก ขอแค่เจ้านั่นไม่มายุ่งเวลาส่วนตัวของข้าในห้องหนังสือนี่ก็พอ
จริงๆแล้ว ถ้าอนุชาขี้โม้ของข้าหุบปากลงบ้าง ข้าว่าเค้าก็เป็นเด็กที่น่ารักเชียวล่ะ ..แต่ก็นั่นหล่ะ 'ไม่มีทาง'- เอวาน

"ข้าน่ะเป็นองค์ชายที่เจ๋งที่สุด" ใช่ ..ก็ถ้าไม่เอาข้าไปเปรียบกับเจ้าผมทองที่เกิดก่อนนั่นน่ะนะ
ข้ากับเจ้านั่นมักจะทะเลาะกันบ่อยๆ ก็ทำไงได้ล่ะ ข้ามันไม่เก่งเรื่องชวนคุยนี่ พอจะหาเรื่องคุยด้วยซักหน่อย ไอ่ปากเจ้ากรรมมันก็ดันไปพูดจาหาเรื่องซะได้ แบบนี้ล่ะมั้ง เจ้านั่นถึงได้เอาแต่หมกตัวอยู่กับกองหนังสือสูงลิบลิ่วนั่นแทนที่จะออกมาวิ่งเล่นกับอนุชาที่น่ารักอย่างข้า บางทีข้าก็อยากจะบอกเจ้าผมทองนั่นว่า 'ข้าเหงา ..ออกมาเล่นกับข้าซะ!' - เซเรน

ณ ห้องบรรทมของเด็กทั้งสองในปราสาท

"......................................................" - เอวาน

"อุ แว้วววววววววววววววววววววววววววววว" - เซเรน