Luv นะ U Ver.1

วันจันทร์  16.15 น.

"อาาาา ขี้เกียดไปเรียนพิเศษจางงงงงงงง" เสียงป๊อกแป๊กเพื่อนสนิทของฉันคร่ำครวง  ในขณะที่เรา 3 คนกำลังเดินลงจากอาคารเรียนเมื่อเรียนคาบสุดท้ายของวันนี้เสร็จแล้ว

"ถ้าไม่ไปก็ไม่เห็นหน้าพี่นนท์คนหล่อนะจ้ะ" เสียงหมวยเล็กเพื่อนสนิทอีกคนของฉันพูด

"ใช่ๆ ไม่ไปเรียนไม่เห็นหน้าคนสอนนะ  น้องป๊อกแป๊ก" ฉันพูดล้อป๊อกแป๊กพรางกอดคอหมวยเล็กเดินนำหน้าป๊อกแป๊กออกจากโรงเรียนเพื่อไปยังสถานที่ที่พวกเราทั้ง 3 เรียนพิเศษอยู่

"ไม่รอเลยนะ  จำไว้!" ป๊อกแป๊กที่วิ่งตามมาทีหลังพูดพร้อมกับชี้หน้าฉันกับหมวยเล็กแบบคาดโทษ  ชิ! ใครจะกลัวเธอ  ป๊อกแป๊ก

แล้วเรา 3 คนก็เดินออกจากโรงเรียนไปยังที่เรียนพิเศษซึ่งทำเป็นประจำทุกวัน  ตั้งแต่ขึ้น ม.5 เทอม 2  เพราะเราต้องเตรียมตัวสอบใน ม.6  เพื่อเข้ามหาลัยวิทยาลัยที่ตนเองใฝ่ฝัน...

โรงเรียนที่ฉันกำลังเรียนอยู่เป็นโรงเรียนหญิงล้วน  ชื่อว่า โรงเรียนXX ฉันเรียนที่นี่ตั้งแต่ ม.1  เพื่อนอีก 2 คนของฉันก็เหมือนกัน  เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.1  จนถึงตอนนี้ก็เกือบ 5 ปีแล้ว  หลังจากเปิดเทอม 2 ของชั้น ม.5  เมื่อเดือนที่แล้ว  ฉันได้ชวนป๊อกแป๊กและหมวยเล็กไปลงเรียนพิเศษ  เพราะใกล้จะขึ้น ม.6 แล้ว  เพื่อที่เราจะได้เตรียมความพร้อมในการสอบเข้ามหาวิทยาลัย  ซึ่ง 2 คนนั้นก็เห็นด้วย  เราลงเรียนวิชาคณิตศาสตร์  สำหรับฉันวิชานี้ยากมาก  ที่เรียนมาหลายๆ ปี  ฉันแทบเข้าใจได้ไม่ถึงครึ่งของเนื้อหา  อีกวิชาหนึ่งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจคือ ชีววิทยา  แต่โชคดีที่หมวยเล็กเข้าใจ(มากๆ) จึงช่วยอธิบายให้ฟัง  ที่เรียนพิเศษของฉันก็เหมือนกันที่เรียนพิเศษทั่วๆ ไป  อาจจะต่างหน่อยก็ตรงที่มีครูสอนที่หล่อ  ซึ่งก็ทำให้เพื่อนสนิทฉันป๊อกแป๊กที่เวลาครูคนอื่นสอนนางหลับตลอด  แต่ถ้าเป็นพี่นนท์สอนนางจะตาใส  ตั้งใจเรียน เห้ยยยยย ไม่ค่อยแสดงออกเลยนะเพื่อนฉัน  และเพื่อนสนิทอีกคนของฉันหมวยเล็ก  เธอเป็นคนที่ตั้งใจเรียนที่สุดในกลุ่มแล้ว  ชอบวิชาชีววิทยามากๆๆ  ซึ่งฉันเกลียดวิชานี้มากๆๆ  เนื้อหาที่เยอะแสนเยอะ  แต่เธอจำได้  ฉันนี้นับถือเลย  โม้ซะยาวเชียว  ในที่สุดก็ถึงที่เรียนพิเศษแล้ว  ขอตัวไปคุยกับเพื่อนและเรียนพิเศษก่อนนะ

"ซื้ออะไรกินก่อนไหม" ฉันถามเพื่อนก่อนที่เราจะเดินเข้าที่เรียนพิเศษ  เพราะของกินที่ขายอยู่หน้าที่เรียนพิเศษนี้มันยั่วน้ำลายฉันชะมัดเลย

"เอาดิ  ป๊อกแป๊กเห็นหน้าพี่นนท์ช้าหน่อยไม่เป็นไรหรอก  ซื้อของกินก่อน  ป่ะ" หมวยเล็กดึงป๊อกแป๊กที่ทำหน้าไม่ค่อยพอใจที่เธอจะได้เจอพี่นนท์ช้าให้เดินตามฉันไปซื้อของกิน  ฉันซื้อน้ำปั่นกับลูกชิ้น  หมวยเล็กซื้อแตงโมกับยำม่าม่า  และป๊อกแป๊กซื้อไก่ทอด  แพนเค้ก  ฝรั่งแช่อิ่ม  สับปะรดและน้ำชาเย็น  นี้มันเยอะไปไหมป๊อกแป๊ก  เรียกว่า กินใช่ไหมเนี่ย  หลังจากซื้อของกินเสร็จ  เราก็เดินเข้าที่เรียนพิเศษสักที

"วันนี้เราจะเรียนเรื่อง..." นักเรียนในห้องนั่งรอสักพัก  พี่นนท์ก็เดินเข้ามายืนประจำที่หน้ากระดาษ  เพื่อจะเริ่มสอน   เรา 3 คนนั่งเรียนไปกินไปแต่ป๊อกแป๊กดูจะกินน้อยกว่าฉันกับหมวยเล็กเพราะเธอมั่วแต่อ่านกิน เอ้ย! จ้องพี่นนท์ที่กำลังสอนอยู่  ในห้องเรียนมีนักเรียนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่  มาจากโรงเรียนเดียวกับฉันบ้าง  มาจากโรงเรียนอื่นบ้าง

"พรุ่งนี้เราจะมาต่ออีกครึ่งเรื่องที่เหลือนะครับ  วันนี้กลับบ้านได้ครับ ^^" พี่นนท์พูดหลังจากที่สอนเสร็จ  ซึ่งก็เป็นเวลาราวๆ 1ชั่วโมงครึ่ง  ตอนนี้ก็ประมาณ 6โมงเย็นแล้ว

"ฉันแทบจะหลับ" ฉันพูดพร้อมยกมือขึ้นปิดปากที่กำลังจะหาว

"ฉันเรียนเข้าใจมากอ่ะแก  ไม่หลับเลย ^^" ป๊อกแป๊กพูดพรางเก็บอุปกรณ์การเรียนเข้ากระเป๋า

"เพราะคนสอนหล่อล่ะเซ้" ฉันแขวะเบาๆ  ป๊อกแป๊กหันจ้องฉันตาเขม็ง  หมวยเล็กอมยิ้มมองฉัน 2 คนหยอกกัน

เราเดินออกจากห้องเรียนเพื่อรอคนมารับกลับบ้าน  ป๊อกแป๊กกับฉัน  พ่อเราเป็นคนมารับ  ส่วนหมวยเล็กมีพี่ชายสุดหล่อมารับ  รู้สึกอิจฉาหมวยเล็กที่มีพี่ชายที่ใจดี  รักน้อง  ห่วงน้อง  หวงน้อง  และหล่อมากแบบนี้  อยากมีบ้างจัง  อยากมีแบบนี้  อยากได้คนนี้  บอกเลย