Estimate Lee Nice ซ่อนรักร้าย ให้ตายก็รักมึง

  บทนำ

             ณ โรงเรียน เซนส์ออลิตาร์

“โอ๊ย!!อะไรของเจ๊เนี้ย” เสียงโวยวายของผมเองครับ ผมลีโอครับ เรียกว่า ลี เฉยๆดีกว่าครับ

“นี้ ลีไม่รู้เหรอว่าเลนเขาพาแฟนมาเปิดตัวกับกลุ่มเรา” เจ๊บอกผมเรื่องยัยเลนแต่จริงๆผมรู้นานแล้วล่ะ แล้วเรื่องไรผมจะต้องสนใจ

“เหรอครับเจ๊ ผมต้องสนใจด้วยเหรอครับ” ผมตอบเจ๊ไปอย่างไม่แคร์ยัยนั้นเลย จริงๆก็แคร์นะแต่ไม่มากขนาดนั้น

“ลี จะเย็นชาไปถึงไหน” เจ๊ถามผมแล้วทำหน้าสงสัย แถมทำท่าเสียใจมากด้วย

“ผมไม่ได้เย็นชานิครับ” ผมตอบเจ๊อย่างมึนๆ

“เอาเถอะ เราไปที่โรงอาหารกันเถอะ พวกนั้นรอแล้วมั้ง” เจ๊หนุ่ยพูดจบก็รีบดึงมือผมให้เดินๆๆๆๆไปที่โรงอาหารที่ตอนนี้คนในกลุ่มกำลังนั่งคุยกันเรื่องแฟนยัยเลน ผมก็เดินเข้าไปทำตัวปกติ

“ไงๆท่านลี”เสียงทักทายอย่างกวนของคุณโอ นี้ดังมาแต่ไกล

“ไง ท่านโอ”ผมตอบกลับ

“โย่ว น้องลี” พี่เบียร์ทักทายผมแบบเป็นกันเอง

“Hi ค่ะ/ครับพี่ลีโอ” พูดพร้อมกันที่เดียวเลย3คน สงสัยนัดกันมาแล้ว

“Hi น้องตัง น้ำ ฟอง”ผมตอบแบบสั้นๆง่ายๆได้ใจความ

“ไง ลี นี้แม็กแฟนเรา”ยัยเลนทักทายผมพร้อมแนะนำคนข้างกายเธอให้รู้จัก

“ไงแพน แม็ก” ผมตอบกลับอย่างไม่ค่อยสนใจนัก

“พี่ลี จะกินอะไรไหมครับเดียวน้ำไปเอามาให้”น้ำรีบถามขึ้นเพราะรู้ว่าอีกไม่นานผมจะแผ่รังสีอำมหิ 

“ไม่ล่ะน้ำ พี่ต้องไปหาเพื่อนที่ดาดฟ้า”ผมตอบน้ำ ดูท่าน้ำเขาเริ่มง่อยไปเลย

“แนะๆท่านลี เพื่อนหรือเมียครับ”ท่านโอเริ่มแซวแล้วครับ เลนก้มหน้าลงเล็กน้อย

“เพื่อนโว้ย” ผมพูดไปยิ้มไป ทุกคนส่งสายตามาจับพิรุธผม ผมรีบหลบตาแล้วเดินออกจากโรงอาหารทันที

“5555” เสียงหัวเราะของทุกคนดังมากๆ

ผมเดินไปที่ตึก H ผมค่อยๆเดินขึ้นไปที่ประตูดาดฟ้า แล้วเปิดประตูเบาๆ ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งหลับอยู่ที่ริมรั้วกันไม่ให้นักเรียนตกลงไปตาย ผมเดินเบาๆกะจะเดินเข้าไปแกล้งไอ้คุณไนท์สักหน่อย 

ควับ!! 

“เห้ย!!!! ไนท์ปล่อยๆๆๆไอ้ไนท์ปล่อยกู” ผมตะโกนบอกให้คุณไนท์ที่ตอนนี้กอดผมซะแน่นเลย

“น้องสาวจ๊ะ อย่าดื้อสิเดียวป๋าไม่รักนะ มาๆจูบที” ไอ้ไนท์พูดแบบว่า ชวนขนลุกมาก แล้วมันก็ทำปากจู๋ๆเหมือนจะจูบผม

“ไอ้ไนท์ตื่นมามองหน้ากูดีๆดิ” ผมตะโกนแล้วตะโกนอีก ผมเริ่มทุบ หน้าอกมันอย่างแรง

“Shit” ไนท์สบทออกมาอย่างตกใจ ก่อนที่มันจะลืมตา แล้วผลักผมออก

“ตื่นสักที สาด”ผมด่ามันซะเลย

“แล้วมึงมากอดกูทำไม” ผมนี้อยากเอาขี้ปาหน้ามันจริงๆ ใครกันแน่วะที่กอด

“มึงแหละ ละเมอมากอดกู แถมยังพูดห่าไรไม่รู้หน้าขนลุกชิบ”ผมบอกมันแล้วทำท่าขนลุก

“ไม่จริง กูไม่มีทางละเมอกอดมึงแน่ๆ ไม่มีทาง”ไอ้คุณไนท์นี้ช่างไม่ยอมรับอะไรจริงๆ

“งั้นกูไปดีกว่า เบื่อหมาไนท์สัส” ผมพูดจบผมก็รีบลุกแล้วเดินหนีมันออกมา

“เดียวรอกูด้วย” มันตะโกนมา ผมกำลังจะหันหลัง มันดันกระโดดมาหาผมเฉย

“หะ...เห้ย”ผมร้องอย่างตกใจก่อนจะรับไอ้ไนท์ คนบ้าอะไรตัวใหญ่ชิบ มีการใช้ให้คนตัวเล็กกว่าแบบผมรับมันด้วยนะ อยากฆ่ามันชิบเลย ไอ้เวรไนท์--* แต่มันก็ดีนะ...