Creepypasta Family The Broken Myth

               ท่ามกลางสนามรบที่มีศพเกลื่อนกลาดเต็มพื้น เลือดชโลมสู่แผ่นดินจนเกิดเป็นแอ่งขนาดใหญ่ นกแร้งนกกาจิกกัดซากศพไปกินเป็นอาหาร ทั้งหอกทั้งดาบทั้งปืนต่างตกอยู่บนพื้นดินในสภาพที่พังเสียหาย เหมือนกับผู้ใช้พวกมันที่ถูกฆ่าอย่างน่าสยดสยอง บางรายยังคงถูกหอกทิ่มแทงทะลุกลางอก บางรายก็ไม่สามารถมองสภาพได้อย่างชัดเจน เพราะถูกแรงระเบิดเข้าทำลายจนร่างกายแหลกเละ สงครามครั้งนี้เกิดการต่อสู้อย่างยืดเยื้อมาเป็นเวลานาน ระหว่างฝั่งของมนุษย์อันต่ำช้ากับพวกปีศาจที่พยายามจะปกป้อง ในตอนนี้ตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า แสงสว่างกำลังจะหมดลงในไม่ช้าเหมือนกับความหวังอันหริบหรี่ของผู้ปกป้อง จำนวนของผู้ร่วมรบนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง ดังเช่นทหารไร้อาวุธหนึ่งกองกับเหล่ากบฏทั่วทั้งอาณาจักร..มีหรือที่จะคว้าชัยไปได้

               "คุณสเลนเดอร์! คุณสเลนเดอร์!" ชายผิวสีฟ้ากล่าวออกมา ด้วยเสียงอันแหบแห้งภายใต้หน้ากากกันแก๊สพิษ

               "ครับท่าน..." ชายไร้หน้าปรากฏกายขึ้นมาอย่างทันทีทันใด พร้อมสังเกตชายผิวฟ้าที่กำลังถูกหินขนาดใหญ่ทับบริเวณขา พร้อมกล่าวด้วยเสียงทุ้มอีกครั้ง "อืม..ได้โปรดอย่าเคลื่อนไหวมากนะครับ"

               "ผมจะพยายามจบสงครามครั้งนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ มิสเตอร์ครีปปี้พาสต้า"

               "ข้าก็คิดเหมือนกัน..ฮ่าฮ่าฮ่า" บุรุษในความมืดผู้ที่น่าจะเป็นหัวหน้าของพวกมนุษย์ที่ต่ำช้าพูดขึ้น มาพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

               สเลนเดอร์แมนผู้ไร้หน้าหันหน้าไปหาบุรุษที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แต่ปากยังคงสั่งการเหล่าเพื่อนผู้ร่วมรบ "ทุกคน! โจมตี!"

               "..ทหารทุกนายโจมตี!!!" บุรุษในความมืด ผู้เป็นหัวหน้า นำทัพพร้อมสั่งการเหล่านักรบผู้อยู่ท้ายทัพให้พุ่งเข้าไปตามแม่ทัพของพวกเขา

               ต่างฝ่ายต่างพุ่งเข้าโจมตีฝ่ายศัตรูของตน และในขณะนั้นเองก็เกิดแสงขาววูบขึ้นมาบดบังวิสัยทัศน์การต่อสู้ทุกอย่าง โดยเสียงสุดท้ายของมิสเตอร์ครีปปี้พาสต้า ก่อนภาพทั้งหมดจะดับลงหายไปจากสายตาของเขา "พวกเราต้องชนะให้ได้"

               ไม่นานเขาก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เขาก็พบกับสิ่งที่น่าเศร้าที่สุดเท่าที่ตัวเขาเคยเห็น หมู่เพื่อนคนในครอบครัวบาดเจ็บอย่างหนัก โดยแซลลี่กับสมายล์นอนจมกองเลือด และร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดทรมาน ส่วนคนอื่นๆก็ยังคงยืนเผชิญหน้ากับพวกศัตรูในสภาพปางตาย มีเพียงแค่สเลนเดอร์แมน กับซัลโก้เท่านั้น ที่ยังดูไม่ค่อยบาดเจ็บสักเท่าไหร่

               "หยุดได้แล้ว ผู้นำแบล็ก กองทัพของเจ้าตายจนหมดสิ้นแล้ว เจ้าไม่มีทางจะสามารถชนะพวกเราได้ ยอมจำนนซะโดยดี" สเลนเดอร์แมนกล่าวออกมา

               "นี่เจ้าคิดยังไงที่คิดว่าข้าจะชนะไม่ได้ ถ้าดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ ข้าสามารถชนะพวกเจ้าได้ตลอดเวลา" ผู้นำแบล็กกล่าวออกมาอย่างมั่นใจ

               "อย่าทำได้แค่ปากว่าก็แล้วกัน..เข้ามา!!!"ทิกกิ โทบี้ตะโกนท้าทายผู้นำแบล็ก ทำให้เขาเกิดอารมณ์เสีย

               "ได้!!..สปิริตุส ฟลัคตุส" หลังจากที่ผู้นำแบล็กร่ายเวทย์ก็เกิดปรากฏคลื่นน้ำสีเขียวขนาดยักษ์ที่มีวิญญาณกำลังร้องโหยหวนอยู่ภายใน มันซัดไปในทิศทางที่พวกสเลนเดอร์แมนอยู่ สำหรับสเลนเดอร์และซัลโก้สามารถวาร์ปนี้มาได้ทัน แต่มันก็ไม่ได้โชคดีไปซะทุกคน เพราะเหล่าครีปปี้พาสต้าคนอื่นๆ ถูกคลื่นวิญญาณซัดไปพร้อมๆกัน ในขณะที่พวกเขาถูกซัดไปตามมวลน้ำ ร่างของพวกเขาก็สลายหายไปพร้อมๆกับคลื่นวิญญาณ

               "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!!!" สเลนเดอร์แมนพูดด้วยท่าทางตกใจเป็นอย่างมาก เพราะการโจมตีครั้งล่าสุด ทำให้เหล่าครีปปี้พาสต้าส่วนใหญ่ สลายหายไปจนหมดสิ้น แต่เมื่อชายไร้หน้าหันไปก็พบกับสิ่งที่ทำให้สถานการณ์แย่ขึ้นไปอีก ปีศาจในชุดสูทเห็นเพื่อนของเขากำลังถูกฉีกเป็นสองส่วนอย่างน่าสยดสยอง หลังจากนั้นร่างทั้งสองส่วนของซัลโก้ที่ถูกฉีกออกก็ถูกไฟสีดำทมิฬเผาจนกลายเป็นเถ้าถุลี "มันไม่น่าเป็นไปได้นี่ ซัลโก้เป็นอมตะไม่ใช่เหรอ"

               "เคยใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว...ฮ่าฮ่าฮ่า" แบล็กหัวเราะอย่างสะใจ แล้วเขาก็เงียบไปสักพักหนึ่งก่อนจะพุ่งเข้ามาหาสเลนเดอร์แมนที่ยังไม่ได้ตั้งตัว "เพคคาตัม กราดิโอ เสคติส"

               ดาบขนาดใหญ่ที่ถูกสลักด้วยตัวอักษรต้องคำสาป ปรากฏในมือของบุรุษในความมืดที่กำลังพุ่งเข้ามาใส่สเลนเดอร์แมนที่ยังคงตกใจอยู่ ในช่วงเวลาสั้นๆที่ดาบนั่นกำลังจะแทงใส่สเลนเดอร์แมน ก็มีเงาสองร่างเข้ามารับการแทงของดาบแทน เงาทั้งสองร่างนั้นคือ แซลลี่ กับสมาย พวกเขาพุ่งมารับการโจมตีแทนสเลนเดอร์แมน แซลลี่ก็พูดบางอย่างขึ้นพร้อมสะอื้นไห้ก่อนที่ตัวเธอและสมายจะถูกตัวอักขระเวทย์ของดาบดูดเข้าไป "ลาก่อนนะค่ะ คุณลุงสเลนเดอร์"

               "ซะ..ซะ..แซลลี่...ไม่นะ..ม้าาาาาาาย!!!"สเลนเดอร์แมนพูดด้วยเสียงสั่นเพราะความกลัวและความโกรธจัด ร่างของชายไร้หน้าได้เปลี่ยนไป ร่างของเขาขยายขนาดเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าจากขนาดเดิม หนวดก็เพิ่มขึ้นขนาดและจำนวนขึ้นเป็นสองเท่า ชุดสูทที่เขาใส่เกิดรอยขาดขึ้น รวมถึงใบหน้าที่เคยว่างเปล่า ก็มีดวงตากลวงโบ๋มา และปากที่มีฟันครบกริบมาแทนที่ การเปลี่ยนร่างของสเลนเดอร์แมนก่อให้แรงลมปะทะรอบข้างมหาศาล มันทำให้แบล็กกระเด็นออกไปไกลจากจุดเดิม

               "อู้...สเลนเดอร์แมน ผู้สุขุมเยือกเย็น เกิดคลั่งแล้วเหรอ..หึ" ชายในเงามืดพูดขึ้นด้วยท่าทางล้อเลียน "ไม่เคยคิดเลยว่า 'สเลนดี้' จะเป็นอย่างนี้ได้นะ"

               "อย่ามาเรียกข้าด้วยชื่อนั้น..ไอ้สารเลวเอ้ย!!!" สเลนเดอร์แมนพูดด้วยท่าทางโกรธจัด เขาพุ่งเข้าไปหาบุรุษตรงหน้าด้วยความเร็วเหนือกว่าครั้งก่อน

               "คิดว่าจะโดนข้าเหรอ...ฮ่าฮ่าฮ่า อุมบรา กราเดียม"ผู้นำแบล็ก ร่ายเวทย์ปล่อยใบดาบเงาออกไปตัดร่างของสเลนเดอร์แมน แต่เมื่อใบดาบเข้าไปกระทบกับร่างของสเลนเดอร์แมน ตัวของเขาก็แตกออกมาเป็นรยางค์สีดำพุ่งเข้าไปใส่ร่างของแบล็ก

               "อย่าสิงร่างเขา สเลนเดอร์! มันเป็นกับดัก!!!" มิสเตอร์ครีปปี้พาสต้าตะโกนเตือนสเลนเดอร์แมนที่กำลังสิงร่างแบล็ก แต่ชายไร้หน้ากลับไม่ยอมหยุดสิ่งที่กระทำเหมือนกับว่าเขาได้ไร้ซึ่งสติแล้ว สุดท้ายการกลืนกินร่างจากการสิงสู่ก็เสร็จสมบูรณ์ แต่มันกลับเกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันขึ้น ร่างของสเลนเดอร์กลับถูกดูดเข้าไปอีกรอบแทน โดยแทนที่ด้วยร่างของบุรุษในความมืดที่ถูกเรียกว่า 'แบล็ก'

               "สเลนเดอร์แมน...ม้าาาาาาาย!!!" มิสเตอร์ครีปปี้พาสต้าร้องตะโกนขึ้นมาในขณะที่มือข้างสุดท้ายของสเลนเดอร์แมนถูกดูดเข้าไป หลังจากนั้นรูที่ทำการดูดร่างของสเลนเดอร์แมนเข้าไปก็เกิดแสงสีขาวสว่างจ้าบดบังทุกอย่างก่อนที่ทุกอย่างนั้นจะกลายเป็นสีดำมืดสนิท แล้วมิสเตอร์ครีปปี้พาสต้าก็ตื่นขึ้นจากความฝัน