Black cat

                              จากเหตุการนั้นก็ผ่านมา3วันแล้วตั้งแต่วันนั้นเราก็ต้องระวังตัวกันให้มากขึ้น แต่ฉันว่ามันคงไม่ได้มาง่ายๆเหมือนเดิมแล้วแน่เลย วันนี้เป็นวันเสาร์ฉันเลยไม่ต้องไปโรงเรียน

"ยูกิเค้าทำอาหารให้กินนะ" คุโระพูด
"ฉันว่านายควรหยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ"อาหารแต่ละอย่างท่ีคุโระทำมันเป็นสิ่งเดียวท่ีทำให้ฉันป่วยได้อย่างกระทันหัน
"นายหนะ หิวแล้วใช่มั๊ยหละคุโระ"ฉันถาม
"อืม ก็นิดหน่อย"
"งั้นเดี๋ยวฉันทำข้าวแกงกะหรี่ให้เอามั๊ย"
"โอ้ อาหารท่ียูกิทำอร่อยทุกอย่างเลย"ฉันเป็นคนมีพรสววค์ทางด้านอาหารนิดหน่อยไม่ได้มากมายอะไร

"งั้นให้ฉันทานด้วยได้มั๊ยหละ"
"ผมขอด้วยนะครับ"ฮิคารุกับรุ่นพี่มาท่ีห้องของฉัน จะมีสักวันมั๊ยท่ีฉันได้อยู่อย่างสงบ
"มากันได้ยังไง"
"ฉันเดินมาสองสามเก้าก็ถึงห้องเธอแล้ว"
"ส่วนผมก็แค่นั่งรถแท็กซี่มา ครับ"
"ฉันไม่ได้ถามเกี่ยวกับเรื่องนั้น ฉันจะถามว่ามาทำไม"
"ก็ช่วงนี้เราโดนหมายหัวไว้อยู่แล้วจะให้กระจายกันอยู่ได้ไงหละ"ฮิคารุพูด
"ผมก็เห็นด้วยนะครับ" ฉันถอนหายใจเบาและชวนพวกเค้ามาในห้อง
"นี่ยูกิเธอจะทำอะไรกินละยูกิ"
"จะทำข้าวแกงกะหรี่"
"มันคงจะเป็นสิ่งเดียวท่ีเธอทำแล้วเหมือนผู้หญิงอะนะ"
ผัวะ ฉันตบหลังฮิคารุเบาๆ แค่ผัวะเอง
"ยังไงยูกิก็คือยูกิ"รุ่นพี่พูด
"อ้าว กินได้แล้ว"ฉันถือข้าวแกงกะหรี่มาให้รุ่นพี่กับฮิคารุ

"ว้าวยูกิจังทำอาหารอร่อยจัง"
"บอกแล้วว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่ยัยนี่ทำแล้วเหมือนกับเด็กผู้หญิงธรรมดา"
"อยากโดนอีกหรอฮิคารุ"
"ออ ไม่ดีกว่าฉันเกรงใจ"
"แล้วนี่จะทำอะไรกันคงไม่ได้มาแค่กวนประสาทฉันเล่นใช่มั๊ย"
"ก็กะว่าจะพายูกิจังไปสวนสนุกซะหน่อยหนะ"รุ่นพี่พูด
"แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยหละ"
"ก็ นะคุโระเป็นคนบอกให้พาไป"ฮิคารุพูด
ฉันหันไปมองคุโระท่ีถ้าทางจะกลัวฉันว่า แต่คุโระก็ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนด้วยก็ไม่แปลท่ีอยากจะไปหาอะไรสนุกๆทำงั้น
"งั้นฉันไปด้วยก็ได้"
ฮิคารุถึงกับน้ำตาซึม
"ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นก็ได้ถ้าอยากไปบอกฉันเดี๋ยวฉันก็พาไป"
"ขอบคุณครับ"คุโระร้องไห้ต่อจนฉันชักจะมีน้ำโห
"งั้นเดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วค่อยไปแล้ว"รุ่นพี่พูด

สวนสนุก

"คุโระ อยากเล่นไร"ฉันถาม
"อยากเล่น....... มันมีอะไรบ้างอะ"
"นี่นายเคยมาสวนสนุกบ้างมั๊ยเนี่ย" ฉันถาม
"ถ้ารวมทั้ง400ปีก็คงจะ 0 ครั้ง"
"ฉันหละเชื่อนายเลย"
"ก็นะเจ้านายทั้งหมดไม่ใจดีเหมือนยูกินี่"
"อืมงั้นเดี๋ยวฉันเลือกให้"ฮิตารุพูด
"งั้นเอาเป็นบ้านผีสิงละกัน"
"ถ้าฮิคารุคุงกะจะเรียกคะแนนจากยูกิจังหนะไม่ได้ผลหรอก"
"งั้นรุ่นพี่รู้หรอว่ายูกิกลัวอะไร"
".........."
"เงียบ"
"แล้วนายรู้หรอ"
"ทั้งสองคนพอได้แล้ว ฉันขี้เกียจฟัง ฉันเป็นคนเลือกเองคุโระฉันดูตามแผนท่ีแล้วอันไหนอยู่ใกล้สุดก็เล่นอันนั้นก่อน"
"ยูกิเธอแน่ใจนะว่าเธอเลือกแล้ว"
"ทำไมนายมีปัณหาหรอ"
"ไม่มีครับ"
"อันท่ีใกล้ท่ีสุดก็ชิงช้าสววรค์"รุ่นพี่พูด
"ยูกิเธอจะนั่งกับใคร"ฮิคารุรีบถาม
"ฉันจะนั่งกับคุโระ"
"เห๋"รุ่นพี่กับฮิคารุพูดพร้อมกันก็เป็นด้วยถ้าความคิดเหมือนกันก็คงจะดี
"เดี๋ยวฉันไปซื้อตั๋วให้"
"เชิญค่ะ"เอ๋ เสียงคุ้นๆฉันเงยหน้าขึ้น
"อ้าวยูกิจังมาเที่ยวสวนสนุกหรอจ๊ะ"นานามิคงจะมาทำงานพิเศษละมั้ง
"อืม"
"งั้นเดี๋ยวลดค่าบัตรให้นะ"
"ไม่นี่มันงานนะจะมาลดให้กันได้ยังไง"
"ไม่เป็นไรหรอกจ๋ะ"
"งั้นก็ขอบคุณ"นานามิยิมให้
"นี่ซื้อตั๋วได้แล้วนะ"
"อืม จะไปเดี๋ยวนี้เหละครับ"

ฉ้นขึ้นมานั่งกับคุโระเพราะไม่อยากมีเรื่องกับสองคนนั้นแต่ท่ีสำคัญจริงๆน่าจะเป็นเรื่องท่ีฉันอยากให้ความสำคัญกับคุโระบ้ามเหมือนกัน

"คุโระนายสนุกมั๊ย"
"ก็ต้องสนุกสินี่มันเป็นครั้งแรกท่ีเค้าได้มาสวนสนุกเลยนะ"
"ดีแล้วหละท่ีนายมีความสุขหนะ"
"ยูกิหนะเป็นเจ้านายท่ีไม่เหมือนคนก่อนๆท่ีเคยเป็นเจ้านายเค้าเลยทั้งอ่อนโยนและเอาใจใส่เค้าหนะรักเจ้านายแบบยูกิท่ีสุดเลย"
"ไม่ต้องอ้อนขนาดนี้ก็ได้"
"เค้าไม่ได้อ้อนนะแต่พูดความจริงท่ีว่ายูกิหนะอ่อนโยนกว่าท่ียูกิคิดนะ"
"นายหนะทำไมถึงคิดแบบนั้นหละ"
"ก็เพราะว่ายูกิคิดถึงเรื่องของคนอื่นก่อนอยู่เสมอและไม่ทำอะไรให้คนอื่นเสียใจอย่างไม่มีเหตุผลยังไงหละ"
"งั้นหรอ"
"หมดเวลาชิงช้าสววรค์ริบท่ี13แล้วค่ะ"ประกาศดังขึ้น
"คุโระนายอยากเล่นอะไรอีก"ฮิคารุถาม
"งั้นเอาเป็น....."
"ตุ้ม!"เสียงระเบิดดังขึ้น"
"อีกแล้วฉันละเบื่อจริงๆ"ฉันพูดเรื่องจริงนะเพราะใน10วันอย่างน้อยฉันต้องพวกปีศาจสัก7วัน
"รีบไปกันเถอะครับ"รุ่นพี่พูด
"ยูกิระวังด้วยนะ"คุโระพูด
"อืม ขอบใจ"ฉันรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าปีศาจท่ีโผล่มาให้ชั้นเห็นหน้าแล้ว
"ฮิคารุกับรุ่นพี่คุมกันให้ด้วย"
"ได้เลย"
"ดาบน้ำแข็ง"
ฉันเริ่มโจมตีปีศาจวันนี้เป็นระดับสองซะด้วยระดับสองหรอจัดการไม่ยากหรอกแต่ก็มีค่าพอให้เสียเวลาฆ่า
"ชิ"หลบได้หรอ "คราวหน้าไม่พลาดแน่"
"เคียวยมฑูต"ฉันพยายามเข้าโจมตีอีกครั้งหนึ่ง
"ชิ้ง"จบแล้วสินะ
"สมกับเป็นยูกิจังไม่ถึงห้านาทีจบ"รุ่นพี่พูด
"คุโระไปหาเครื่องเล่นกัน"ฮิคารุพูด
ฉันกับทุกคนพาคุโระไปเที่ยวเครื่องเล่นซะจนแทบจะหมดแรงแต่ก็ยังดีท่ีคุโระมีความสุขคุโระก็เป็นคนสำคัญของฉันอีกคน